PDF Content:
PDF Source:
اعالمیه حزب کمونیست (مائوئیست) افغانستان به مناسبت هشت مارچ روز جهانی زن مبارزه، برای رهایی زنان، جزء از مبارزه برای رهایی کل بشریت است ! هشت مارچ- روز جهانی زن- روز همبستگی و اتحادِ زنانِ مبارز و زحمتکشِ جهان برای رهایی از یوغ ستم و بردهگی است. بیش از یک قرن است که پرچم خونچکان هشت مارچ، در سنگری آزادی و مبارزهی زنان در اِهتزار است. هشت مارچ ، پیامآورِ رهایی زنان از اِسارت نظام پوسیده ای طبقاتی و ساختن جهانِ نوین است. هشت مارچ، روز تجدید پیمان و اِیستادن در صفِ مبارزه برای رهایی زنان و کل نوع بشر است. این روز تا آن زمان، تجلیل خواهد شد که هیچ زنی در جهان در اِسارت نباشد. سرمایهداری به گونه عریان، اکثریت انسانهایِ کره زمین را به اِسارت و بردگی اقلیتِ ستمگر درآورده است. این نظام طبقاتی، جهان را به بهشتی برای سرمایهداران و دوزخ ی برای زحمتکشان تبدیل کرده است. اگر میخواهید ضرورت دگرگونی و تغییر در وضعیت موجود را درک کنید به اطفال، زنان و مردم فلسطین در نوار غزه نگاه کنید که چگونه بهشکل فج یع قتل عام میشوند. به زنان و مردم اوکراین نگاه کنید که چگونه توسط بمبارانهای هوایی و راکتی کور، زندگی شان نابود میگردند. به ملیون ها زن و مرد و اطفال گرسنه ی که در زاغهنشین های شهرهای جهان، بدون کمترین امکانات برای زنده ماندن تقال میکنند، توجه کنید. به زنان افغانستان توجه کنید که با خشونت جنون آمیز طالبی از کلیه عرصههای زندگی به کُنج خانه ها رانده شدهاند . هشت مارچ امسال در حال از راه میرسد که دو سال و هفت ماه از امارت زن ستیز طالبان بر افغانستان میگذرد. این گروه از هیچگونه تجاوز به ساحتِ زندگی اجتماعی، سیاسی، اقتصادی و خصوصی زنان دریغ نکرده است. دو ماه قبل این گروه، تعدادی از دختران و زنان جوانان را از سرکها و کوچه ها ربودند و آنها را شکنجه کردند و تعدادشان هنوز در بند طالبان هستند. دشمنی و تضاد طالبان با زنان را پایانِ نیست. این باند زنستیز از زنان بردهگی و فرودستی کامل میطلبد. طالبان همه چیز را از زنان گرفتهاند: آزای، حق کار، حق تحصیل، حق انتخاب و حتی حق بیرون رفتن از خانه را. در بدل آن اما، ثمره حاکمیت جنون وار طالب بر افغانستان بردهگی، اِسارت، اِ نزوا، اَفسردگی و ترس برای زنان بوده است. زنان اما برای آزادی و رهایی شان میرزمند، آزادی که بدون سرنگونی طالبان ممکن نیست. زنان میخواهند زندگی کنند و آزادی داشته باشند. نمیتوانند زنجیره اِ سارت و بردهگی را که طالبان به گردن آنها انداخته اند بپذیرند و با توحش و جنون مذهبی طالب سازش کنند. این جاست که مبارزه ادامه مییابد. مبارزهی زنان برضد حاکمیت زن سیتز طالب، به خط مقدم مبازرهی زنان جهان برای آ زادی شان تبدیل گشته است. این امر به این دلیل است که هم دهشت و درنده خویی طالبان، علیه زنان عریان و فوق العاده خشن است و هم بیحقوقی و اسارت زنان افغانستان امروز در جهان بیمانند. زنان مبارز و نترس افغانستانی که چشم در چشم طالبان اِیستاده ؛ اِسارت، شکنجه و مرگ را به جان میخرند به مبارزات رهایی بخش زنان شکوه ویژه بخشیده است. هرچه بیشتر ، مبارزه و جنبش زنان افغانستان جنبۀ مردمی، انقالبی و مستقل به خود گیرد تأ ثیرگذاری آن بر جنبش مبارزاتی زنان جهان بیشتر خواهد شد. جنبش مبارزاتی زنان افغانستان، برای این که عُمق و گسترش یابد، باید مستقل، دموکراتیک، مردمی ، ضدامپریالیست و ضدارتجاع باشد. از التفات به قدرتهای امپریالیستی دست بردارد. اکنون آفاتهای متعدد نیرو و توان جنبش مبارزاتی زنان افغانستان را تضعیف میکند . این آفات، در نگاه لیبرالی و تکیه به قدرتهای امپریالیستی فعالین زنان نهفته است . جنبش زنان باید از این اِنحراف و اَ فت
دوری کنند. همین نگاه لیبرالی غالب برفعالین زنان کشور، سبب شده که فعالین زنان به جای سازما ندهی جمع ی زنان و دختران و گسترش آن، به سلیبرتی سازی مصروف شوند و به جای تالش برای ساختن برنامه، به فعالیتهای موقتی و واکنشی متوسل گردند. بدون تئوری انقالبی جنبش انقالبی وجود ندارد. این امر در مورد جنبش زنان نیز صادق است. جنبش زنان نیز بدون تئوری انقالبی تعمق و گسترش نخواهند یافت. از این رو فعالین زنان، باید به مسایل تئوری توجه کنند. برای تدوین برنامۀ دموکراتیک و تودهای زنان و ایجاد تشکیالت مستقل کار کنند. حرف دیگر این است که -اگر معیار آزادی یک جامعه با میزان آزادی زنان آن جامعه قابل سنجش است؛ معیار و تشخیص مردمی بودن و انقالبی بودن یک تشکیالت و حرکت را باید با معیار طبقاتی آن سنجید. به این معنی که آیا این حرکت در خدمت اکثریت تودهای تحتستم قرار دارد و یا به التفات قدرتهای امپریالیستی چشم دوخته است. رهایی زنان، بدون رهایی کل جامعه ممکن نیست. این امر هرگز به معنی تعویق انداختن خواست ها و مطالبات زنان در آینده نامعلوم نیستند؛ بلکه به این معنی است که این خواست و مطالبات زنان باید با منافع کارگران، دهقانان، روشنفکران و کلیه زحمتکشان جامعه در ارتباط ارگانیک قرار گیرد. پیوند و همبستگی میان این جنبش ها به غنا و کیفیت تیوریکی و سازمانی آنها میآفزاید و خط تمایز میان دوست و دشمن را روشنتر میکند. اکنون که زنان و مردم افغانستان در چنگال اَهریمنانِ تاریک اندیش طالب گرفتار آمدهاند ، راه خالصی از این وضعیت، اتحاد کارگران و کلیه زحمتکشان کشور، تحت رهبری حزب پیشاهنگ است. استراتژی مبارزاتی حزب، برای سرنگونی ارتجاع حاکم و حامیان امپریالیستی شان « جنگ خلق» وبرنامه حداقل آن انجام انقالب دموکراتیک نوین و است قرار دیکتاتوری دموکراتیک خلق، و گذار به انقالب سوسیالیستی است. حزب کمونیست (مائوئیست) افغانستان 8 مارچ 2024