<The image of this location is in the list above, but in order to protect the site's traffic costs, it cannot be displayed here, sorry.>
Ποιος δεν θυμάται τον Αλέξη Τσίπρα να δηλώνει προεκλογικά ότι «αν υπήρχε η δυνατότητα να έχεις στην Ελλάδα ξέχωρα από το κράτος πανεπιστήμια τύπου Χάρβαρντ, εγώ είμαι έτοιμος να το συζητήσω» ; Πώς να ξεχάσει κανείς τις προεκλογικές συνεντεύξεις του Στέφανου Κασσελάκη, όπου μιλούσε με τα καλύτερα λόγια υπέρ των υποτροφιών για σπουδές σε ιδιωτικά πανεπιστήμια ή την υποψήφια βουλευτή Βορείου Τομέα του ΣΥΡΙΖΑ κα. Λινού, που στην ερώτηση αν πρέπει να ιδρυθούν ιδιωτικές σχολές απαντούσε «εξαρτάται»; Και βέβαια, χαρακτηριστική είναι η περίπτωση του βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ, Π. Παππά, ο οποίος στήριξε δημόσια τα σχέδια ίδρυσης ιδιωτικών πανεπιστημίων στην Ελλάδα, λέγοντας σε συνέντευξή του ότι «είμαστε η μόνη ίσως από τις δυτικές χώρες που δεν έχουν ιδιωτικά πανεπιστήμια » και ότι «η επαναδιατύπωση του άρθρου 16 είναι μια συζήτηση που πρέπει να γίνει».
Συζήτησαν, λοιπόν, αυτές τις μέρες, εν μέσω του μεγαλύτερου φοιτητικού κινήματος της τελευταίας δεκαπενταετίας, τα… think tank του ΣΥΡΙΖΑ και αποφάνθηκαν ότι το νομοσχέδιο Πιερρακάκη είναι… προβληματικό. Και τα κυριότερα προβλήματα που εντόπισαν είναι η αντισυνταγματικότητά του και το ότι επιτρέπει την ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων που «επί της ουσίας δεν θα κάνουν έρευνα» (!).
Και βέβαια, κανένα πρόβλημα δεν είχαν με το επίμαχο άρθρο 58 του νομοσχεδίου, που εισάγει για πρώτη φορά δίδακτρα στα προπτυχιακά προγράμματα των δημοσίων πανεπιστημίων για τους αλλοδαπούς φοιτητές. Άλλωστε, αξέχαστος θα μείνει και ο βουλευτής Ηρακλείου του ΣΥΡΙΖΑ, Χ. Μαμουλάκης, που τόλμησε πρόσφατα να ξεστομίσει εν μέσω μαζικών διαδηλώσεων ότι: «Αν χρειαστεί… να μπουν δίδακτρα στα δημόσια πανεπιστήμια, ως έσχατη λύση». Αυτό καμία εντύπωση δεν προξενεί, καθώς ο ΣΥΡΙΖΑ υπηρέτησε πιστά την πολιτική των ταξικών φραγμών στις σπουδές και βέβαια, με τον νόμο Γαβρόγλου ήταν αυτός που εισήγαγε τα δίδακτρα στα μεταπτυχιακά, κάνοντας το μεγάλο βήμα για τη διάλυση του δωρεάν χαρακτήρα των ανώτατων σπουδών.
Οι πολιτικές θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ είναι στην ίδια ρότα με αυτές της κυβέρνησης και των ιμπεριαλιστών ΗΠΑ-ΕΕ και οι δηλώσεις των στελεχών του το μαρτυρούν συνεχώς.
Συνοψίζοντας, ο ΣΥΡΙΖΑ στηρίζει τα «(καλά) ιδιωτικά πανεπιστήμια», αλλά τώρα είναι η ώρα να παραστήσει την αντιπολίτευση κάτω από την πίεση του φοιτητικού κινήματος. Στο ίδιο πνεύμα κινείται και ο πολιτικός του απόγονος, το ΜΕΡΑ25, καθώς στο προεκλογικό ντιμπέιτ του Μαΐου ο Βαρουφάκης δήλωνε ότι «καλά ιδιωτικά πανεπιστήμια υπάρχουν μόνο στις ΗΠΑ», συμβάλλοντας στη συζήτηση περί «καλών» και «κακών» ιδιωτικών πανεπιστημίων.
Μεγαλύτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει η τοποθέτηση του ΠΑΣΟΚ, που ως παλαιότερο και πιο «έμπειρο» κόμμα της ντόπιας μεγαλοαστικής τάξης και της ιμπεριαλιστικής εξάρτησης, δεν επιχειρεί να καμουφλάρει την πρόθεσή του να στηρίξει την ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων στην Ελλάδα και προσπαθεί να αιτιολογήσει τη στάση του απέναντι στο νομοσχέδιο Πιερρακάκη. Ο Νίκος Ανδρουλάκης δήλωνε τον περασμένο Ιούνιο ότι «αν εδώ συζητάμε για ένα ιδιωτικό πανεπιστήμιο όπως τα μεγάλα πανεπιστήμια στην Ευρώπη και στις ΗΠΑ, είμαστε θετικοί, δεν θα μπούμε εμπόδιο, αρκεί να πληροί υψηλά ακαδημαϊκά πρότυπα» . Ή αλλιώς, όπως ξεκαθαρίζει σε όλους τους τόνους: «διαχρονική προγραμματική θέση του κόμματός μας είναι η ίδρυση μη κρατικών μη κερδοσκοπικών πανεπιστημίων με αναθεώρηση του άρθρου 16». Ιδού, λοιπόν, η αντιπολίτευση που ασκεί το ΠΑΣΟΚ:
Επικαλείται την « αντισυνταγματικότητα» του νομοσχεδίου Πιερρακάκη, από τη σκοπιά του ότι θα έπρεπε πρώτα να αναθεωρηθεί το άρθρο 16 και μετά να ιδρυθούν τα ιδιωτικά πανεπιστήμια. Με λίγα λόγια, το ΠΑΣΟΚ θέλει άμεση αναθεώρηση, όχι παράκαμψη του άρθρου 16. Παράλληλα, ζητάει αυστηρότερα κριτήρια ποιότητας, «μη-κερδοσκοπικό χαρακτήρα» και μιαν «άλλη αξιολόγηση», κρίνοντας ότι η ΕΘΑΑΕ είναι ανεπαρκής, γιατί έχει… μεγάλο φόρτο δουλειάς. Ζητάει περισσότερη χρηματοδότηση στα δημόσια πανεπιστήμια, κλείνοντας το μάτι σε διαχρονικούς του συμμάχους στα υψηλά πατώματα της ακαδημαϊκής ελίτ (πρυτάνεις, μεγαλοκαθηγητές) ως είθισται. Διαφωνεί με την αλλαγή του συστήματος εισαγωγής στις πανελλήνιες εξετάσεις. Προτείνει καλύτερη διασπορά των ιδιωτικών πανεπιστημίων, για να μοιραστεί η πίτα και στην επαρχία, όπου έχει κατά τόπους στηρίγματα. Θέλει να υπάρξει μια « σοβαρή δέσμευση μακροχρόνιας παραμονής των ξένων παραρτημάτων στη χώρα», ώστε να μην μείνουν οι εισακτέοι φοιτητές «ξεκρέμαστοι», αν τυχόν το πανεπιστήμιο αποφασίσει ξαφνικά να φύγει (!).
Με λίγα λόγια, η ένσταση του ΠΑΣΟΚ συμπυκνώνεται στη δήλωση του Ανδρουλάκη ότι «έχει ολοκληρωμένη πρόταση για τη σωστή λειτουργία των ιδιωτικών πανεπιστημίων» και δε συμβιβάζεται με μια «επίφοβη παράκαμψη» του άρθρου 16. Τάσσεται, λοιπόν, ανοιχτά υπέρ του ιστορικότερου χτυπήματος στη δημόσια δωρεάν εκπαίδευση στην Ελλάδα και το πρόβλημά του είναι ότι η κυβέρνηση «δεν το κάνει καλά».
Το ΠΑΣΟΚ, το οποίο ξεκίνησε από το ότι «δεν σταθεί εμπόδιο στα ιδιωτικά πανεπιστήμια» για να φτάσει ως την καταψήφιση του νομοσχεδίου στη Βουλή, χρειάστηκε να διανύσει μια απόσταση που κοστίζει στο εσωτερικό του.
Έτσι, τα επεισόδια στην κοινοβουλευτική ομάδα δίνουν και παίρνουν, με περιπτώσεις όπως της Γιαννακοπούλου και του Κωνσταντινόπουλου, που κατηγορούν την ηγεσία ότι παραβιάζει βασικές αρχές του κόμματος, για να ψαρέψει ψήφους. Έτσι ακριβώς έχουν τα πράγματα.
Με δεδομένο ότι την προηγούμενη τετραετία, ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ υπερψήφισαν το 70-80% των νομοσχεδίων που έφερε η Νέα Δημοκρατία στη Βουλή και η εικόνα αυτή παραμένει αναλλοίωτη μετά τις εκλογές του Ιουνίου, που επικύρωσαν την καθήλωση και των δύο στην «τρίτη θέση», αποτελεί στοίχημα πολιτικής επιβίωσης η αναζήτηση σημείων διαφοροποίησης από την κυβέρνηση. Το νομοσχέδιο Πιερρακάκη προσφέρεται ως ευκαιρία, έχοντας βρει απέναντί του την πλατιά αντίθεση της νεολαίας και των φτωχότερων λαϊκών στρωμάτων. Η ουσία του πολιτικού αδιεξόδου στο οποίο βρίσκονται τόσο ο ΣΥΡΙΖΑ, όσο και το ΠΑΣΟΚ, είναι ότι στις σημερινές συνθήκες έντασης της εξάρτησης και της επίθεσης και όξυνσης όλων των αντιθέσεων, καμία «άλλη διαχείριση» δεν έχει έδαφος να σταθεί. Μόνο μέσα από την πάλη τους μπορούν οι φοιτητές και ο λαός να πετάξουν από την πλάτη τους αυτή τη «σαβούρα» που εμπαίζει ανοιχτά και θολώνει συνειδήσεις.Τόσο το ΠΑΣΟΚ όσο και ο ΣΥΡΙΖΑ είναι αστικά κόμματα, που υπηρέτησαν πιστά την πολιτική της εξάρτησης, της βαρβαρότητας και των ταξικών φραγμών στην παιδεία από κυβερνητικές θέσεις και οι σημερινές αντιπολιτευτικές τους ακροβασίες είναι τουλάχιστον φαιδρές.