Original Language Content (Mobile) - 2024-11-17

[Return to Main Page]
[Original] [Chinese] [English] [Hindi] [Spanish] [Portuguese] [Filipino] [Turkish] [French] [German] [Italian] [Arabic] [Ukrainian] [Russian]
[Desktop] [Mobile] [TXT Sharing]

[Menu]##[Next]

Όλοι στους δρόμους! - ΚΚΕ(μ-λ)


<The image of this location is in the list above, but in order to protect the site's traffic costs, it cannot be displayed here, sorry.>

Οι εξελίξεις στον πλανήτη και όπως αυτές σηματοδοτήθηκαν από την (επαν)εκλογή Τραμπ στις ΗΠΑ είναι πυκνές και άγριες, αλλά με πολλά στοιχεία κρίσιμων «ασαφειών». Το ποιος είναι με ποιον, με τι όρους και «μέχρι πού», είναι υπό διαμόρφωση όχι μόνο για περιφερειακές αλλά και για ιμπεριαλιστικές δυνάμεις. Γύρω από το βασικό δεδομένο της δεσπόζουσας στον κόσμο ενδοϊμπεριαλιστικής αντίθεσης ΗΠΑ-Ρωσίας εξελίσσονται και θα εξελίσσονται για καιρό ακόμα κρίσιμα ζητούμενα, με ανοιχτά και ενδεχόμενα που σήμερα ίσως είναι απρόβλεπτα.

Δύο είναι οι δικές μας ακλόνητες βεβαιότητες σε σχέση με τις εξελίξεις που προδιαγράφονται. Πρώτον, ότι αυτές θα είναι φορτωμένες με νέα αντεργατικά-αντιλαϊκά κύματα σε όλο τον κόσμο, με νέες επιδρομές των κυρίαρχων δυνάμεων στα πιο στοιχειώδη δικαιώματα των εργατικών-λαϊκών μαζών, ενώ ταυτόχρονα θα γίνει βαρύτερος ο φόρος αίματος που πληρώνουν οι λαοί στους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς και στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις. Δεύτερον, όποια εκδοχή και να παίρνουν οι εξελίξεις της καπιταλιστικής κρίσης και των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών, οι εργάτες και οι λαοί δεν χωράνε σε κανένα από τα αντιμαχόμενα στρατόπεδα! Το δικαίωμά τους στη ζωή, στη δουλειά, στις ελευθερίες και την επαναστατική προοπτική τους για έναν δικό τους λεύτερο κόσμο, μπορούν να τα υπερασπιστούν και να τα διεκδικήσουν, μόνο στηριγμένοι στις δικές τους δυνάμεις και συγκροτώντας αυτές τις δυνάμεις στο επίπεδο που απαιτεί αυτή η πάλη, αυτή η αναμέτρηση.

Με αυτόν τον ρεαλισμό της δύναμης της μαζικής πάλης να τροποποιεί και να ανατρέπει τον αρνητικό συσχετισμό -που το σύστημα επιδιώκει να τον παρουσιάζει σαν «αμετάβλητο»- ο λαός και η νεολαία καλούνται να αγωνιστούν στη φετινή επέτειο της αντιιμπεριαλιστικής εξέγερσης του Πολυτεχνείου. Με αυτή τη γραμμή της συγκρότησης δυνάμεων αντίστασης και διεκδίκησης πρέπει να ενισχυθεί ως την τελευταία στιγμή το αγωνιστικό κλίμα που διαμορφώνεται για την απεργία της 20 ης του Νοέμβρη. Για να γίνουν οι απεργιακές διαδηλώσεις σε όλη τη χώρα, ένας μαζικός εργατικός-λαϊκός ξεσηκωμός. Ένας ξεσηκωμός που θα ξεπερνάει την υποταγή των εργατοπατέρων του συστήματος και τα όρια της ελεγχόμενης διαμαρτυρίας του ΚΚΕ/ΠΑΜΕ και θα χτίζει δεδομένα σε σωματεία, γειτονιές, χώρους δουλειάς και νεολαίας, για τη συνέχιση της μαζικής πάλης.

Ο Τραμπ, ο πλανήτης…

Παρά τη σφοδρή και εμφυλιοπολεμικού τύπου προεκλογική αντιπαράθεση στις ΗΠΑ -που μετεκλογικά μάθαμε πως είχε τρεις και όχι δύο απόπειρες δολοφονίας- περίπου 16 εκατομμύρια απείχαν από την κάλπη αυτού του οξύτατου και αντιδραστικού καυγά. Το στοιχείο αυτό (που περνάει «στα ψιλά» της ειδησεογραφίας), είναι ενδεικτικό των αγωνιστικών διεργασιών που όλο το προηγούμενο διάστημα εκφράστηκαν με εργατικούς και άλλους αγώνες και με κινητοποιήσεις αλληλεγγύης στον Παλαιστινιακό λαό. Διεργασίες που «αφετηρία» τους είναι η εργασιακή-κοινωνική βαρβαρότητα που επικρατεί στην ηγέτιδα δύναμη του καπιταλιστικού-ιμπεριαλιστικού συστήματος και γι’ αυτό, παρόλο που δεν έχουν κατακτήσει μια συγκροτημένη ιδεολογικοπολιτική γραμμή πλεύσης, θεωρούμε πως θα επιμείνουν και θα συνεχιστούν και με δοσμένη την εκλογή Τραμπ και όσα αυτή φέρνει στην κλιμάκωση της ταξικής επίθεσης (και) στο εσωτερικό των ΗΠΑ.

Βέβαια, η εκλογή προέδρου των ΗΠΑ γενικά δεν αφορά μόνο στις εξελίξεις εντός των ΗΠΑ, είναι ένα «παγκόσμιο γεγονός», αφού πρόκειται για την πρώτη ιμπεριαλιστική δύναμη του πλανήτη. Πολύ περισσότερο στις δοσμένες συνθήκες της κρίσης και των φουντωμένων ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών και με τις ΗΠΑ να έχουν τις μεγαλύτερες «ευθύνες» και συνεπώς να αντιμετωπίζουν τα πιο κρίσιμα ερωτήματα για τις απαντήσεις που θα δώσουν σε αυτή την κατάσταση, η εκλογή Τραμπ, ακόμα και δυόμιση μήνες πριν αναλάβει τη διοίκηση, παράγει ήδη επιπτώσεις σε όλο τον κόσμο.

Ένα παράδειγμα είναι η επιτάχυνση της κατάρρευσης του κυβερνητικού συνασπισμού στο Βερολίνο, καθώς ο γερμανικός ιμπεριαλισμός επείγεται να διαμορφώσει πολιτικές επιλογές κατάλληλες για τις νέες συνθήκες. Ένα δεύτερο παράδειγμα είναι η επίσκεψη Σταρμερ στις εκδηλώσεις «μνήμης για την ημέρα της εκεχειρίας» στο Παρίσι, η πρώτη μετά το 1944! Οι δύο πυρηνικές δυνάμεις της Ευρώπης (αλλά όχι και οι δύο πλέον της ΕΕ) προφανώς θεώρησαν ότι χρειάζεται να συζητήσουν ενόψει των εξελίξεων που έρχονται! Άμεση πίεση ασκήθηκε ήδη και στην Ιταλία μέσω του -προαλειφόμενου ως υπουργού του Τραμπ- Ίλον Μασκ, ο ποίος αμφισβήτησε αν η «Ιταλία είναι δημοκρατική χώρα». Ο κατάλογος των ανησυχιών και των αναζητήσεων είναι μακρύς και θα μπορούσε να φτάσει ως τη Σερβία, με τον Βούτσιτς να σπεύδει να εκφράσει την «καλή του διάθεση για συνεργασία» με τη νέα διοίκηση των ΗΠΑ.

Όπως ήδη αναφέραμε, όμως, είναι πολύ νωρίς το καθένα από αυτά και όλα αυτά να αξιολογηθούν και να εκτιμηθούν σαν τελικές διαμορφώσεις. Αυτό που είναι βέβαιο είναι ότι η τροχιά των εξελίξεων παγκόσμια θα χαρακτηριστεί από την ένταση της αντιδραστικής πολιτικής και την ακόμα μεγαλύτερη αντιδραστική μετατόπιση των πολιτικών συστημάτων και των κυρίαρχων πολιτικών δυνάμεων. Η πορεία αυτή ήδη εξελισσόταν και οι όροι συνέχισής της (κρίση, ανταγωνισμοί) πολλαπλασιάζονται με την εκλογή Τραμπ. Γιατί ακριβώς η γραμμή -που τουλάχιστον παρουσίασε μέχρι τώρα- είναι η ένταση των κάθε είδους πιέσεων και εκβιασμών και στην Κίνα αλλά και στους συμμάχους των ΗΠΑ, τους Ευρωπαίους ιμπεριαλιστές. Μια γραμμή που αφενός οξύνει την κρίση (πόλεμος δασμών κ.λπ.) και αφετέρου κάνει πολύ πιο πιεστικά τα στρατηγικά ερωτήματα και για την Κίνα, αλλά και για τους Ευρωπαίους ιμπεριαλιστές.

Αλλά βέβαια το υπ' αριθμόν ένα στρατηγικό ζήτημα που αντιμετωπίζουν οι ΗΠΑ και από τη διαχείριση του οποίου θα κριθούν και θα καθοριστούν οι επιδιώξεις στους σε όλα τα άλλα είναι ο πόλεμος στην Ουκρανία. Τα θεωρήματα ότι ο Τραμπ θα… χαρίσει στον «φίλο» του Πούτιν την Ουκρανία και μετά θα… επιτεθεί στην Κίνα ή θα κάνει διευρυμένο πόλεμο στη Μ. Ανατολή, ανήκουν στη σφαίρα της πολιτικής ηλιθιότητας. Η αναζητούμενη από τον Τραμπ διαχείριση του ουκρανικού αδιεξόδου έχει ένα και μόνο αίτιο. Το ότι δεν μπορεί να κλιμακώσει τον πόλεμο αυτό με άμεση εμπλοκή του ΝΑΤΟ, γιατί αυτό φέρνει την πυρηνική απάντηση της Μόσχας. Για λογαριασμό των κέντρων εξουσίας που βλέπουν αυτό το αδιέξοδο, αναζητά κάποιον προσωρινό συμβιβασμό ο Τραμπ. Αναζητά έναν συμβιβασμό που δεν θα δίνει νίκη στη Ρωσία και θα είναι τέτοιος που θα ενισχύει τις αμερικάνικές δυνατότητες για τον κύριο στόχο τους. Την ήττα του στρατηγικού τους αντιπάλου της Ρωσίας. Σε αυτή τη βάση, είναι από ανόητα έως σκοπίμως παραπλανητικά τα πολλαπλά δημοσιεύματα που παρουσιάζουν σαν το «μέγα πρόβλημα» για να δρομολογηθούν τάχα «εξελίξεις ειρήνευσης» στην Ουκρανία, τον Ζελένσκι! Ο Ζελένσκι είναι ενεργούμενο των ΗΠΑ και όχι το «αφεντικό» τους. Δεν είναι κατάλληλος, βέβαια, για να εκπροσωπήσει έναν προσωρινό συμβιβασμό, αλλά αυτό είναι το τελευταίο και μικρότερο πρόβλημα των ΗΠΑ. Το πραγματικά μεγάλο τους πρόβλημα είναι να διαμορφωθεί ο συμβιβασμός που θέλουν, καθώς βέβαια η Ρωσία που συνεχίζει και διευρύνει της επιτυχίες της στο πεδίο, παρουσιάζεται να απαιτεί και την αναγνώριση όλων των εδαφών που κατέχει και την οριστική «αποστρατιωτικοποίηση» και θέση εκτός του ΝΑΤΟ της υπόλοιπης Ουκρανίας.

…και η Ελλάδα

Και στη χώρα μας υπήρχαν -πριν την εκλογή Τραμπ- και εξελίσσονταν οι όροι της πολιτικής αστάθειας και η αντιδραστική πορεία του πολιτικού συστήματος. Αστάθεια και αντιδραστική πορεία που είναι έκφραση των αδιεξόδων του εξαρτημένου καπιταλιστικού συστήματος, που οξύνονται διαρκώς στις δοσμένες διεθνείς συνθήκες κρίσης και πολέμου και στο όλο πιο στενό πλαίσιο που διαμορφώνει για την άρχουσα τάξη η ιμπεριαλιστικής της εξάρτηση. Η εκλογή Τραμπ, από τη μια, δεν αποτελεί «αλλαγή», αφού όπως έσπευσε να δηλώσει ο Μητσοτάκης, η χώρα έχει «στρατηγική σχέση» με τις ΗΠΑ, δηλαδή είναι δεδομένη η υποτέλειά της στο μεγάλο αφεντικό. Από την άλλη, οπωσδήποτε βάζει ερωτήματα για το αν και τι τρικυμίες θα φέρει αυτή η εκλογή στην έτσι κι αλλιώς αναστατωμένη ισορροπία της διπλής εξάρτησης της χώρας από ΗΠΑ και Ευρωπαίους ιμπεριαλιστές, αφού μπαίνει σε δοκιμασία η σχέση των δύο ιμπεριαλιστικών πλευρών αυτής της διπλής εξάρτησης.

Επιπλέον, ο παγκόσμιος αντιδραστικός άνεμος που σηκώνει η εκλογή Τραμπ φτάνει βέβαια και στην Αθήνα! Το κυβερνητικό υβρίδιο αναζητά όλο και περισσότερο στήριξη προς τα ακροδεξιά του και αφήνει τις λεγόμενες «κεντρώες» σχέσεις του. Το ΠΑΣΟΚ καταγγέλλεται από τα ΜΜΕ σαν… «πολύ αριστερό» κόμμα, επειδή δεν ψηφίζει κάθε κυβερνητικό νομοσχέδιο και ο Ανδρουλάκης βάζει στην άκρη τον δεύτερο στις εκλογές Δούκα και σε πρώτη θέση τη Διαμαντοπούλου, που έχει καλύτερα εχέγγυα από το σύστημα. Ο Βελόπουλος διεκδικεί πιο αναβαθμισμένο ρόλο, ομνύοντας στις ΗΠΑ, ονομάζοντας «Ελλάδα» τη «Βόρειο Ήπειρο» και διαλαλώντας την κατάργηση των αμβλώσεων και τη θεσμοθέτηση της οπλοκατοχής! Το υπό ίδρυση κόμμα Κασσελάκη, που προσκυνάει το ΝΑΤΟ και τους επιχειρηματίες, παρουσιάζεται από τα κυρίαρχα ΜΜΕ σαν «η Αριστερά της εποχής μας», αλλά βοηθιέται και από τα απομεινάρια του ΣΥΡΙΖΑ, που δεν διστάζουν να ξεπεράσουν τις πιο αντιδραστικές αστικές πρακτικές, για να δώσουν θεσμική και οικονομική παράταση στα αδιέξοδα της ήττας τους.

Όλα αυτά έχουν στο φόντο τους τον ελληνοτουρκικό «διάλογο» που διέταξαν οι ΗΠΑ, που αφενός απομακρύνει και εξοβελίζει τη «δικαίωση» των αστικών μαξιμαλισμών για «τετραπλασιασμό της κυριαρχίας στη ΝΑ Μεσόγειο», όπως διακήρυσσε η κυβέρνηση Τσίπρα-Καμένου, αφετέρου εγείρει ανησυχίες για το τι μπορεί να φέρει.

Όλα αυτά έχουν σαν βάση τους μια πολιτική που φορτώνει με τόση φτώχεια, εξαθλίωση και αδιέξοδα τον εργαζόμενο λαό και τη νεολαία, που δεν χρειαζόταν η έκθεση ΟΟΣΑ για να πιστοποιηθούν! Τα πιστοποιεί και τα μεγεθύνει καθημερινά η κυβερνητική πολιτική, που ενώ τάχα «βγήκαμε από τα μνημόνια», αποφασίζει ότι είναι «αδιανόητο δημοσιονομικά» να μπουν στα βαρέα και ανθυγιεινά οι εργαζόμενοι στην υγεία! Ή δημαγωγεί για «37.000 δωρεάν απογευματινά χειρουργεία» ξεχνώντας πως τον περασμένο Μάρτη είχε «τάξει» 50.000 δωρεάν απογευματινά χειρουργεία. Με αυτές τις αθλιότητες προσπαθεί να διαχειριστεί τους περισσότερους από 100.000 ανθρώπους που περιμένουν μήνες να χειρουργηθούν και ανάμεσα τους χιλιάδες παιδιά! Αλλά και αυτή η ψευτιά των «37.000» είναι ακόμα χειρότερη γιατί παρουσιάζεται σαν «έκτακτο μπαξίσι» από το Ταμείο Ανάκαμψης και όχι βέβαια σαν δικαίωμα που ο λαός το έχει πληρώσει διπλά και τριπλά! Εξάλλου, το δικαίωμα είναι έννοια απαγορευμένη και με τη woke και με την αντί-woke ατζέντα. Γι’ αυτό απαγορεύεται το πιο βασικό δικαίωμα εργατών και εργαζομένων, αυτό των συλλογικών συμβάσεων! Το σύστημα, δηλαδή, επιλέγει το ίδιο το κράτος και η κυβέρνησή του να ορίζουν το επίπεδο της ληστείας του εργατικού ιδρώτα και του εργαζόμενου λαού, βάζοντας στην «άκρη» τους εργατοπατέρες που χρησιμοποιούσε σε περιόδους άλλων «κανονικοτήτων».

Οι πραγματικότητες που αντιμετωπίζει το κίνημα

«Στο ειδικό βρίσκεται το γενικό» έλεγαν οι Κινέζοι επαναστάτες την εποχή του Μάο. Ας αναφέρουμε, λοιπόν, δύο συγκεκριμένα παραδείγματα για την κατάσταση του κινήματος.

Στο ΣΕΤΗΠ, το ΠΑΜΕ, που ελέγχει το σωματείο, αποφασίζει στην εφορευτική επιτροπή, αυτό που έκρυψε στη ΓΣ του σωματείου: Να γίνουν οι εκλογές και ηλεκτρονικά σύμφωνα με τον νόμο Χατζηδάκη. Σε παρέμβαση της Ταξικής Πορείας που καταγγέλλει την απόφαση αυτή και προβάλλει τη θέση της αποχής για να μην κατοχυρωθεί η ηλεκτρονική ψηφοφορία και όσα την ακολουθούν, η κατάλληλα διαμορφωμένη για την «εκκαθάριση του πεδίου» ομάδα του ΠΑΜΕ τραμπουκίζει, σκίζει τις προκηρύξεις και απαιτεί να μην μοιραστούν! Δυνάμεις της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς και της αυτονομίας που παρεμβαίνουν στο σωματείο όχι μόνο συμμετέχουν στις εκλογές που έχουν και ηλεκτρονική κάλπη, αλλά επιπλέον δεν συμφωνούν να βγει κοινή καταγγελία -όπως πρότεινε η Ταξική Πορεία- για τον τραμπουκισμό των «ιδιοκτητών» του σωματείου, του ΠΑΜΕ.

Στους εκπαιδευτικούς, απέναντι στη βιομηχανία διώξεων και απολύσεων που απειλούνται για συνδικαλιστική δράση κόντρα στην ανοιχτά εχθρική-υπονομευτική στάση των ΟΛΜΕ-ΔΟΕ-ΑΔΕΔΥ συγκροτήθηκε μαζική πάλη τέτοια που κατάφερε να βάλει το ζήτημα στην πρώτη γραμμή με πανελλαδική δράση και με κέντρο βάρους την Αθήνα και την απεργιακή διαδήλωση στο «Πειθαρχικό Συμβούλιο» στις 23/10. Η πάλη αυτή συνεχίζεται -καθώς η κυβέρνηση συνεχίζει και εντείνει τη γραμμή και την πρακτική των διώξεων απολύσεων- με το σχήμα της «Ανοιχτής Συνέλευσης» που πλαισιώνεται από διωκόμενους και αγωνιστές και από άλλους κλάδους εργαζομένων. Όμως και αυτή η ελπιδοφόρα προσπάθεια, που έκανε σημαντικά βήματα ενάντια στον συσχετισμό και αποτελεί ανάγκη για την υπεράσπιση αγωνιστών, εργαζομένων, της απεργίας και των σωματείων, δέχεται επιθέσεις λάσπης από τους «υπερασπιστές της οργανωμένης πάλης» (ΠΑΜΕ), αλλά και πιέσεις από δυνάμεις εντός της «Ανοιχτής Συνέλευσης», που θεωρούν πως η γραμμή τους δεν δικαιώνεται από την πάλη αυτή.

Τα δύο αυτά παραδείγματα δεν είναι μοναδικά, είναι απλώς ενδεικτικά. Υπάρχουν δεκάδες άλλες περιπτώσεις σε σωματεία, στη νεολαία, στις κινητοποιήσεις του λαού για την περίθαλψη που οι δυνάμεις της υποταγής παρεμβαίνουν για να τις πνίξουν μόλις ξεκινήσουν. Ακόμα περισσότερο, το σφαγείο της Ουκρανίας, που αποτελεί το επίκεντρο της προετοιμασίας του Γ’ Παγκόσμιου Πολέμου, απλώς «δεν υπάρχει» για τη συντριπτική πλειοψηφία των δυνάμεων που αναφέρονται στον λαό και στο κίνημα. Ακόμα χειρότερα, για αυτούς που «υπάρχει», υπάρχει σαν «θετική εξέλιξη», σαν «ελπίδα» να «ηττηθεί το ΝΑΤΟ» από τον ρώσικο ιμπεριαλισμό!

Με βάση όλα αυτά, και τα δύο παραπάνω παραδείγματα, προκύπτουν δύο βασικά συμπεράσματα: Πρώτον , θέλει δρόμο και πάλη για να δυναμώσει και να στεριώσει η γραμμή ότι μόνο η μαζική πάλη παράγει αποτελέσματα για το κίνημα και τα δικαιώματα των μαζών. Για να μην μπορεί με «άνεση» η γραμμή της υποταγής και της συμμόρφωσης να παρουσιάζεται σαν αγωνιστική και ταξική. Για να μην είναι η κακοπαθημένη λέξη της «ανατροπής» ο πρόλογος ρεφορμιστικών σχεδίων και φαντασιώσεων περί «μεταβατικών κυβερνήσεων». Δεύτερον και εξίσου σημαντικό, σήμερα στις δοσμένες αρνητικές συνθήκες η γραμμή της μαζικής πάλης που εμπιστεύεται τον λαό και τη νεολαία μπορεί να παράγει αποτελέσματα!

Με αυτά τα συμπεράσματα και με αυτά τα δεδομένα πάμε στη μάχη του Πολυτεχνείου και της απεργίας της 20 ης του Νοέμβρη! Με αυτά τα συμπεράσματα και όσα πολιτικά και ιδεολογικά στοιχεία στήριξης και ανάδειξης τους χρειάζονται, παλεύουμε κόντρα στη μοιρολατρία και την απογοήτευση και για τη μετατροπή της οργής σε οργάνωση και αγωνιστικές πρωτοβουλίες σε όλα τα μέτωπα πάλης.


[Menu]##[Next]
[Menu]#[Previous Article]#[Next]

Να ανοίξει ο δρόμος της μαζικής πάλης - ΚΚΕ(μ-λ)


<The image of this location is in the list above, but in order to protect the site's traffic costs, it cannot be displayed here, sorry.>

Λίγες μέρες πριν την πανεργατική απεργία στις 20 Νοέμβρη και η καθημερινότητα με την οποία έρχονται αντιμέτωποι λαός και εργαζόμενοι κάνει ακόμα πιο αναγκαία τη συμμετοχή και τη μαζικοποίησή της. Μια απεργία που μοιάζει να μην έχει ένα συγκεκριμένο επίδικο αλλά, στην πραγματικότητα, με όλα τα επίδικα του κόσμου. Τα ζητήματα δηλαδή που αγγίζουν κάθε επίπεδο και βιώνουν σ’ όλους τους τομείς της ζωής τους η εργατική τάξη, οι εργαζόμενοι και όλα τα λαϊκά στρώματα που ποδοπατούνται απ’ την αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης.

Μισθοί πείνας που εξατμίζονται στα μισά του μήνα απ’ την καλπάζουσα ακρίβεια στα βασικά αγαθά, εξαντλητικά ωράρια και εργοδοτική ασυδοσία σε βάρος ακόμα και των πιο στοιχειωδών εργασιακών δικαιωμάτων, την ίδια στιγμή που παιδεία και υγεία γίνονται όλο και πιο απρόσιτες, όλο και πιο ακριβές για τα λαϊκά νοικοκυριά. Και στο βάθος, το εφιαλτικό σενάριο ενός γενικευμένου πολέμου. Κι αν κάποιοι τολμήσουν να σηκώσουν κεφάλι απέναντι σ’ αυτή την ζοφερή κατάσταση, τους περιμένουν απολύσεις, διώξεις και καταστολή.

H εργατική τάξη κι οι εργαζόμενοι λοιπόν, που έχουν κάθε λόγο ν’ απεργήσουν, πρέπει να δουν αυτή την απεργιακή μάχη ως δική τους υπόθεση. Όχι μονάχα για να παλέψουν και να διαδηλώσουν ενάντια σε εργοδοσία και κυβέρνηση που τους τσακίζουν ζωή και δικαιώματα (ζήτημα διόλου αμελητέο), αλλά και για ν’ ανακαλύψουν ξανά τα κοινά τους ταξικά συμφέροντα, να πάρουν θάρρος και να πιστέψουν στη δυνατότητα νικηφόρων αγώνων, που μόνο ο δρόμος της συλλογικής πάλης μπορεί να πετύχει.

Όσο σημαντική κι αν είναι η μαζικοποίηση κι η μαχητικότητα της απεργίας, τα δεδομένα που μπορεί να παράξει άμεσα είναι συγκεκριμένα. Το βλέμμα κι ο σκοπός κάθε αγωνιστή, κάθε αριστερής δύναμης που θέλει να συμβάλει στην ανατροπή της αντεργατικής πολιτικής, βρίσκεται στο πώς η απεργία δεν θα είναι «μία από τα ίδια», μια βαλβίδα εκτόνωσης της λαϊκής οργής που θα βάλει ξανά στον πάγο τις αγωνιστικές διαθέσεις και τις δυνατότητες ενός σημαντικού δυναμικού που κινείται με κάθε ευκαιρία. Αυτή η μάχη πρέπει να γίνει η αρχή και το ορόσημο ενός νέου κύκλου αγώνων, αντιστάσεων και διεκδικήσεων, για να χτιστούν καλύτεροι όροι για την αμέσως επόμενη μέρα, ώστε ο λαός να βρίσκεται ξανά στον δρόμο.

Να γίνει η «ευκαιρία» οι εργαζόμενοι να ξεκαθαρίσουν φίλους και εχθρούς, να ξεπεράσουν τις απαξιωμένες και ξεπουλημένες συνδικαλιστικές ηγεσίες των ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ, που χρησιμοποιούν το κίνημα για να πλασαριστούν καλύτερα στον ρόλο του συστημικού συνομιλητή και κόβουν τα πόδια κάθε αγωνιστικού ξεσπάσματος. Ν’ απορρίψουν τον δρόμο της ανάθεσης και του εικονικού «κινήματος» στις οποίες καλούν οι δήθεν «ταξικές δυνάμεις» του ΠΑΜΕ, που η υποταγμένη στην αστική νομιμότητα πρακτική τους οδηγεί στον συμβιβασμό.

Απέναντι στα αδιέξοδα που γεννά το σύστημα, ενάντια στις «εύκολες λύσεις» που προτείνουν οι διάφοροι καλοθελητές, η εργατική τάξη κι οι εργαζόμενοι πρέπει να βαδίσουν στην αντίθετη κατεύθυνση, να στηριχτούν στις δικές τους δυνάμεις για να σπάσει η απογοήτευση και η αίσθηση ανημπόριας. Απ’ την επαύριο της απεργίας πρέπει ν’ ανοίξουν συζητήσεις σε κάθε χώρο εργασίας, να μπολιαστεί η καθημερινότητα στη δουλειά με την πολιτική κουβέντα ώστε να αξιοποιηθεί η αγανάκτηση, η οργή, το κάθε αγωνιστικό σκίρτημα και να οδηγηθεί σε κινηματική κατεύθυνση. Αυτός είναι ο δρόμος που πρέπει να βαδίσουν η εργατική τάξη κι οι εργαζόμενοι για να εμπιστευθούν ξανά την οργανωμένη πάλη, να ζωντανέψουν τα συλλογικά τους όργανα, που, απ’ τη μια, με τόση μανία χτυπάει η κυβερνητική κι η εργοδοτική επίθεση και, απ’ την άλλη, οι εργατοπατέρες προσπαθούν να βάλουν στον πάγο για να μην αμφισβητηθούν οι δικοί τους σχεδιασμοί και τα δικά τους όρια.

Μ’ αυτό το πνεύμα μπήκε και το ΚΚΕ(μ-λ) στη μάχη για να φτάσει το μήνυμα της απεργίας σε όσο το δυνατόν πλατύτερο κόσμο. Με παρεμβάσεις, εξορμήσεις και εκδηλώσεις, σε εργασιακούς χώρους, σε γειτονιές και σχολές, μέσα απ’ την κομματική δράση αλλά και μέσω των μετωπικών σχημάτων που στηρίζει, απηύθυνε και θα συνεχίσει να απευθύνει ευρύ κάλεσμα για μαζική συμμετοχή στις 20 Νοέμβρη. Για συσπείρωση μεγαλύτερου αριθμού εργατών, λαού και νεολαίων, για να δοθεί πραγματικό ταξικό περιεχόμενο, για να γίνει αυτή η απεργία έμπνευση και βάση για την επόμενη μέρα. Για να μπορούν οι εργαζόμενοι να βάλουν φραγμό στην επίθεση του συστήματος, να διεκδικήσουν συλλογικές συμβάσεις με πραγματικές αυξήσεις στους μισθούς και εργασιακά δικαιώματα, να υπερασπιστούν τον ανεξάρτητο απ’ το κράτος και την εργοδοσία ταξικό συνδικαλισμό, ν’ ανατρέψουν τους αντεργατικούς νόμους Χατζηδάκη-Γεωργιάδη, να κερδίσουν ανθρώπινους όρους δουλειάς και ζωή με ελευθερίες και δικαιώματα.


[Menu]#[Previous Article]#[Next]

Οι λαοί παλεύουν και θα νικήσουν κόντρα στα σχέδια των ιμπεριαλιστών - ΚΚΕ(μ-λ)


<The image of this location is in the list above, but in order to protect the site's traffic costs, it cannot be displayed here, sorry.>

Η εξέγερση του Νοέμβρη του '73 σφράγισε τη νεότερη ιστορία του τόπου. Η αναμέτρηση με τη φασιστική, στρατοκρατούμενη Χούντα σήμανε την αρχή της ανατροπής για την αμερικανοστήριχτη τυραννία. Διαψεύδοντας όσους πίστευαν ότι η Χούντα θα μακροημέρευε, όπως άλλα φασιστικά καθεστώτα σαν αυτό του Φράνκο ή του Πινοσέτ, ο λαός και η νεολαία γύρισαν την πλάτη στις προσπάθειες του συστήματος για «φιλελευθεροποίηση» του καθεστώτος. Ακύρωσαν τις προσπάθειες των ιμπεριαλιστών και της αστικής τάξης να δώσουν ζωή στο φασιστικό καθεστώς, νομιμοποιώντας το μέσα από εκλογές. Οι επιδιώξεις των ρεφορμιστικών και αστικών δυνάμεων για συμμετοχή σε διαδικασίες που θα ελέγχονταν από το ίδιο το καθεστώς, όπως οι εκλογές που είχαν προκηρυχτεί και ποτέ δεν έγιναν, ακυρώθηκαν από την ορμή και την αποφασιστικότητα του λαϊκού ξεσηκωμού. Το κίνημα προσπέρασε τις ρεφορμιστικές παλινωδίες που στάθηκαν απέναντι σε αιτήματα και στόχους πάλης επιχειρώντας να το ελέγξουν. Η εξέγερση του Πολυτεχνείου πάλεψε για τα λαϊκά δικαιώματα, για ΨΩΜΙ-ΠΑΙΔΕΙΑ-ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ, βάζοντας στο κάδρο τους πραγματικούς εχθρούς του, χωρίς εκπτώσεις και αυταπάτες. Αναγνώρισε την ανάγκη να απαλλαγεί ο λαός από την ιμπεριαλιστική εξάρτηση, με τα συνθήματα «ΕΞΩ ΑΙ ΗΠΑ», «ΕΞΩ ΤΟ ΝΑΤΟ». Ακόμα και αν δεν υπήρχαν οι όροι συγκρότησης του επαναστατικού και κομμουνιστικού κινήματος που θα μπορούσαν να θέσουν ζήτημα λαϊκής εξουσίας και σοσιαλισμού, η επαναστατική γραμμή κυριάρχησε στον λαϊκό ξεσηκωμό του Πολυτεχνείου, παρότι μειοψηφούσα στα πλαίσια των οργανώσεων που παρέμβαιναν στο κίνημα. Ο λαός και η νεολαία, που στάθηκαν απέναντι στα τανκς της Χούντας, αναμετρήθηκαν με τον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό και διεκδίκησαν τα λαϊκά δικαιώματα και τις ελευθερίες από την βαθιά εξαρτημένη αστική τάξη της χώρας, έβαλαν ταφόπλακα στο φασιστικό καθεστώς και κατέκτησαν δικαιώματα όπως το Άσυλο, που για δεκαετίες αργότερα αποτέλεσαν βάση ανάπτυξης και διεκδίκησης για το λαϊκό κίνημα στη χώρα.

51 χρόνια μετά, το Πολυτεχνείο συνεχίζει να εμπνέει τις νεότερες γενιές, που τιμούν τους νεκρούς αγωνιστές και αναζητούν τη συνέχεια της εξέγερσης σήμερα. Ο άδικος πόλεμος στην Ουκρανία αποτελεί το πεδίο αντιπαράθεσης του αμερικάνικου και δυτικού ιμπεριαλισμού (ΝΑΤΟ, ΕΕ) από τη μια μεριά και των Ρώσων ιμπεριαλιστών από την άλλη. Οι ΗΠΑ-ΝΑΤΟ μέσω του ενεργούμενού τους Ζελένσκι επιδιώκουν να εξουδετερώσουν τη Ρωσία, που με το πυρηνικό της οπλοστάσιο αποτελεί τον νούμερο ένα αντίπαλό τους στη διεκδίκηση της παγκόσμια κυριαρχίας. Οι Ρώσοι ιμπεριαλιστές, από την άλλη, διεκδικούν τον δικό τους κυρίαρχο ρόλο στο παγκόσμιο σκηνικό και δεν διστάζουν να απειλήσουν με πυρηνικό όλεθρο ολόκληρη την Ευρώπη. Οι εκατοντάδες χιλιάδες νεκροί και τραυματίες δεν πέφτουν στα πεδία των μαχών υπερασπιζόμενοι την πατρίδα και την ανεξαρτησία τους, αποτελούν την καύσιμη ύλη για τη μηχανή των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών και αντιθέσεων. Κανένας από τους ιμπεριαλιστές δεν είναι διατεθειμένος να κάνει πίσω. Όπως και αν διαχειριστούν την κατάσταση οι ΗΠΑ μετά τη επανεκλογή Τραμπ, όσο και αν καταφέρουν να συσπειρωθούν οι Ευρωπαίοι ιμπεριαλιστές, όποια συνεργασία με άλλες ιμπεριαλιστικές και περιφερειακές δυνάμεις αν συνάψει η Ρωσία, όποια δύναμη και αν φαίνεται να «κερδίζει» ή να «χάνει» σε κάθε φάση του πολέμου, το αποτέλεσμα για τους λαούς θα είναι το ίδιο. Κανένας ιμπεριαλιστής δεν θα αποτελέσει «σωτήρα» για κανένα λαό. Έχει ανοίξει η νέα φάση ξαναμοιράσματος του κόσμου και τα νέα σύνορα θα χαραχτούν από το αίμα των λαών, χωρίς εξαιρέσεις. Η νίκη για κάθε ιμπεριαλιστή του δίνει δύναμη και ορμή για να επιτεθεί στον επόμενο στόχο. Οι αυταπάτες για δυνατότητα «εκμετάλλευσης» των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών προς όφελος των συμφερόντων κάποιου λαού έχουν διαψευστεί πολλές φορές και συνήθως με τους λαούς να στρέφονται ο ένας απέναντι στον άλλο, να μακελεύονται σε άδικους πολέμους, να κυνηγιούνται λυσσασμένα από τους «προστάτες» ιμπεριαλιστές και τα ξεπουλημένα σκυλιά τους, την άρχουσα τάξη κάθε εξαρτημένης χώρας.

Οι λαοί όλου του κόσμου οφείλουν να αντισταθούν στον ιμπεριαλισμό, τον φασισμό και τον πόλεμο. Δεν έχουν ανάγκη από προστάτες και δεν μπορούν να σπαταλιούνται δυνάμεις σε τόσο αδιέξοδες και επικίνδυνες επιλογές. Η θέση τους είναι στο πλευρό του αγωνιζόμενου Παλαιστινιακού λαού, που δέχεται φασιστική, γενοκτονική επίθεση από το κράτος-δολοφόνο των Σιωνιστών. Με διεθνιστική αλληλεγγύη και συγκρότηση ισχυρού αντιπολεμικού κινήματος, να παλέψει για «Λεύτερη Παλαιστίνη». Να σταθεί στο πλευρό των δοκιμαζόμενων λαών του Λιβάνου και της Μ. Ανατολής, που γίνονται και αυτοί στόχοι της πολεμικής μηχανής του Ισραήλ, με τη στήριξη των Αμερικάνων ιμπεριαλιστών σε αντιπαράθεση με το Ιράν και τη Ρωσία αντίστοιχα.

Ο λαός στη χώρα είναι αντιμέτωπος με τη φτώχεια, την ακρίβεια και την καθημερινή βιοπάλη από τη μια μεριά και την απειλή του πολέμου από την άλλη. Τα δυο αυτά μέτωπα αλληλοτροφοδοτούνται από τις επιδιώξεις του κεφαλαίου και των ιμπεριαλιστών. Η μετατροπή της χώρας σε ΝΑΤΟϊκή βάση την καθιστά στόχο για τους Ρώσους ιμπεριαλιστές χωρίς να διασφαλίζει τίποτα για τον λαό. Η διάλυση της οικονομίας της χώρας και η εξάρτηση από τους Ευρωπαίους ιμπεριαλιστές, η στρατιωτικοποίηση των οικονομιών, η εξασφάλιση των κεφαλαίων για την παραγωγή όπλων και συστημάτων πολέμου και η συνολικότερη φασιστικοποίηση και απαξίωση της ανθρώπινης ζωής τροφοδοτούν ακόμα παραπέρα τη φτώχεια, την ακρίβεια, την κατάργηση εργασιακών και δημοκρατικών δικαιωμάτων. Η ανάγκη συγκρότησης εργατικού, λαϊκού κινήματος πάει χέρι-χέρι με την ανάπτυξη αντιπολεμικού, αντιιμπεριαλιστικού. Μπροστά σε τόσο κρίσιμες και επικίνδυνες για τους λαούς εξελίξεις, δεν μπορεί να υπάρξει το ένα χωρίς το άλλο.

Η μεγάλη αντιιμπεριαλιστική διαδήλωση στις 17 Νοέμβρη, κάθε χρόνο για πάνω από πενήντα χρόνια, είναι καρφί στο μάτι των ιμπεριαλιστών και της εξαρτημένης άρχουσας τάξης. Στη σημερινή, ιδιαίτερα δύσκολή συγκυρία, αποτελεί ανάγκη ζωής η αναζήτηση των στόχων που πρέπει να βάλει το εργατικό,λαϊκό κίνημα και των διαδικασιών που θα το βοηθήσουν να συγκροτηθεί και να ατσαλωθεί απέναντι σε εχθρούς και ψεύτικους φίλους. Με το επαναστατικό κίνημα αποδυναμωμένο και τους ιμπεριαλιστές να προετοιμάζονται ανοιχτά και χωρίς περιστροφές για τον τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο, δεν υπάρχουν περιθώρια για καθυστερήσεις ούτε για αυταπάτες. Αποτελεί καθήκον κάθε αγωνιστή, κάθε πρωτοπόρας δύναμης να αναλάβει την ευθύνη που της αναλογεί και να συμβάλλει ώστε να αναπτυχθούν οι αγώνες και να χαραχτεί ο νέος δρόμος του αγώνα, που θα φέρει τις νίκες του μέλλοντος. Η συμμετοχή στην αντιπολεμική, αντιιμπεριαλιστική διαδήλωση στις 17 Νοέμβρη στην Αμερικάνικη πρεσβεία αποτελεί σοβαρό καθήκον. Μπορεί να δώσει ηχηρή απάντηση στους ιμπεριαλιστές φονιάδες των λαών και τη σάπια εξαρτημένη και καταπιεστική αστική τάξη της χώρας και να συμβάλει στην κατεύθυνση συγκρότησης αντιπολεμικού, αντιιμπεριαλιστικού κινήματος. ΟΛΟΙ ΣΤΟΝ ΔΡΟΜΟ!


[Menu]#[Previous Article]#[Next]

Έβγαλαν όλοι τα σωστά συμπεράσματα; - ΚΚΕ(μ-λ)


<The image of this location is in the list above, but in order to protect the site's traffic costs, it cannot be displayed here, sorry.>

Από το 1974, οι απολογητές του συστήματος επιχειρούν να δώσουν στην επέτειο της εξέγερσης του Πολυτεχνείου μουσειακό χαρακτήρα ανώδυνης γιορτούλας, πλήρως προσαρμοσμένης στα μέτρα τους, όταν δεν την απαγορεύουν και δεν την πνίγουν στο αίμα. Και παρά την κατάσταση στην οποία βρίσκεται το κίνημα, μπορούμε να πούμε χωρίς κίνδυνο υπερβολής ότι κάθε χρόνο διαψεύδονται. Κάθε χρόνο το σύνθημα «Φονιάδες των λαών, Αμερικάνοι» επαναλαμβάνεται με αμείωτη ένταση και η πορεία του Πολυτεχνείου κάνει κάτι περισσότερο από το να κρατά τη φλόγα της εξέγερσης αναμμένη και τη συλλογική μνήμη ζωντανή. Θέτει με τον πιο επιτακτικό τρόπο ερωτήματα που αφορούν το παρόν και το μέλλον του κινήματος. Υπάρχει σήμερα ανάγκη συγκρότησης λαϊκού, επαναστατικού κινήματος ενάντια στον πόλεμο και στον ιμπεριαλισμό;  Και μπορεί να συγκροτηθεί αυτόνομα, έξω και μακριά από κάθε έκφραση και εκδοχή του συστήματος;

Το ερώτημα τίθεται αδιάλειπτα, τηρουμένων των αναλογιών, από το ’73 μέχρι σήμερα. Κι αυτό που μας ενδιαφέρει εδώ είναι οι απαντήσεις και τα συμπεράσματα των δυνάμεων της Αριστεράς, 51 χρόνια μετά. Πώς συνδέονται με τις πολιτικές κατευθύνσεις εκείνων των ημερών; Η σύνδεση αυτή αξίζει έστω και ακροθιγώς να διερευνηθεί όχι για να «ευλογήσουμε τα γένια μας» και να μοιράσουμε ευθύνες, αλλά για να συμβάλουμε στην οικοδόμηση μιας πλατιάς κινηματικής απάντησης απέναντι στους ιμπεριαλιστές και στους ντόπιους εκφραστές τους, που δεν θα εγκλωβιστεί στα δίχτυα της ηττοπάθειας.

ΚΚΕ: ποιος ιμπεριαλισμός;

Είναι πλέον γνωστή η στάση της αντι-ΕΦΕΕ (και του Ρήγα Φεραίου) ενάντια στην κατάληψη του Πολυτεχνείου. Οι δύο διακριτές πολιτικές γραμμές που συγκρούστηκαν εκείνες τις μέρες αποσιωπήθηκαν στη συνέχεια, σε μια επιχείρηση να παρουσιαστεί «ενιαία» η αντίσταση στη δικτατορία, ένα ψέμα πολύ βολικό τόσο για το αφήγημα που ήθελε να πουλήσει το σύστημα όσο και για αυτούς που «κατόπιν εορτής» καπηλεύτηκαν ανενδοίαστα τη σημασία της κατάληψης που δεν ήθελαν να γίνει. Και αφού τελικά έγινε, με την ολόψυχη υποστήριξη οργανωμένων αλλά και ανένταχτων αγωνιστών, οι ίδιες δυνάμεις που την πολέμησαν επέμεναν ότι τα συνθήματα έπρεπε να περιοριστούν αυστηρά σε συνδικαλιστικά, φοιτητικά αιτήματα, μακριά από… προβοκατόρικους εξτρεμισμούς του τύπου «Έξω οι βάσεις» και «Κάτω η Χούντα», που ετοιμαζόταν εξάλλου να «εκδημοκρατιστεί».

Σήμερα, αυτή η γραμμή βρίσκει την ολοκληρωμένη θα λέγαμε έκφρασή της στην πρόσφατη αναθεώρηση των Δοκιμίων Ιστορίας του ΚΚΕ (τόμος Γ2) όπου αποφαίνεται ότι η χούντα δεν ήταν αμερικανοκίνητη. Εξάλλου, η ιμπεριαλιστική εξάρτηση της χώρας – κι η λέξη ακόμα ιμπεριαλισμός – έχει γενικότερα απαλειφθεί από τις αναλύσεις του, που ερμηνεύουν τον κόσμο με βάση τον ανταγωνισμό επιχειρηματικών ομίλων και θέτουν, με υπερεπαναστατική φρασεολογία, γενικόλογα αντικαπιταλιστικά καθήκοντα που δεν αμφισβητούν τα ξένα αφεντικά και αθωώνουν τους ντόπιους εκφραστές τους. Δεν μας κάνει εντύπωση, λοιπόν, που ο ευρωβουλευτής του ΚΚΕ, Αλαβάνος, καλεί την ΕΕ να… ακούσει και να πάρει θέση για τη σφαγή στην Παλαιστίνη, αλλά δεν καλεί τους λαούς να κινητοποιηθούν.

Η γραμμή αυτή, της ανάθεσης και της παραίτησης, φτάνει από την… Ευρωβουλή μέχρι τα πρωτοβάθμια σωματεία που ελέγχει το ΚΚΕ. Η υπονόμευση κάθε αγώνα που περνάει τα όρια που θέτει το σύστημα, οι νόμοι που δεν χρειάζεται να ανατραπούν αλλά να μείνουν στα χαρτιά, οι εικονικές νίκες, η διαπαιδαγώγηση του λαού στη συνδιαχείριση, όλα αυτά δεν είναι συγκυριακά, έρχονται από πολύ μακριά, προσπάθησαν - αλλά απέτυχαν – να ποδηγετήσουν και τα γεγονότα του Νοέμβρη και έχουν βαθιά στο dna τους τη σφραγίδα του ρεφορμισμού.

Εξωκοινοβουλευτική Αριστερά: ο λιγότερο κακός ιμπεριαλιστής

Στο Πολυτεχνείο, η γραμμή της μαζικής αντιφασιστικής, αντιιμπεριαλιστικής εξέγερσης και της αποφασιστικής ρήξης με τη Χούντα και τα σχέδια «φιλελευθεροποίησης» ήταν μειοψηφική στις οργανώσεις της Αριστεράς, αλλά επικράτησε επειδή ανταποκρινόταν στο κλίμα και στις διαθέσεις του λαού και της νεολαίας.

Στη διάρκεια της μεταπολίτευσης, μεγάλο τμήμα της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς, παρά τις όποιες γενικόλογες αντιιμπεριαλιστικές κορόνες, λειτουργούσε και εξακολουθεί να λειτουργεί είτε ως ουρά του ΚΚΕ, συντηρώντας αυταπάτες για τις δυνατότητες και τις προθέσεις του, είτε υποτασσόμενο σε οικονομίστικες προσεγγίσεις που θεωρούν ξεπερασμένη την ανάγκη συγκρότησης αντιιμπεριαλιστικού μετώπου. Ένα ολόκληρο λεξιλόγιο τροτσκιστικών καταβολών, το οποίο εσχάτως έχει υιοθετήσει και το ΚΚΕ, γεμάτο ιμπεριαλιστικές πυραμίδες, αλυσίδες, πανιμπεριαλισμούς και «σχέσεις αλληλεξάρτησης» έχει επινοηθεί προκειμένου να συγκαλυφθεί η βασική αντίθεση ιμπεριαλιστικών και εξαρτημένων χωρών.

Αντί λοιπόν να γίνεται προσπάθεια συγκρότησης μετώπου πάνω στη θεμελιώδη αντίθεση ιμπεριαλισμού – λαών, τόσο κραυγαλέα και οξυμένη στη σημερινή ιστορική φάση, πολλές δυνάμεις του εξωκοινοβουλίου αναζητούν τον «λιγότερο κακό ιμπεριαλιστή», κατ΄ αναλογία με τη «λιγότερο κακή κυβέρνηση», στον οποίον θα εναποθέσουν οι λαοί τις ελπίδες τους. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η ανοιχτή ή συγκαλυμμένη στήριξη της ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία, η ενθουσιώδης αποδοχή των «Λαϊκών Δημοκρατιών» του Ντονμπάς που «χειραφετήθηκαν» προσαρτώντας τα εδάφη τους στην καπιταλιστική-ιμπεριαλιστική Ρωσία! Να ηττηθεί το ΝΑΤΟ κι ας είναι κι από άλλον ιμπεριαλιστή – σφαγέα λαών!

Φέρουν τεράστια ευθύνη αυτού του είδους οι λογικές αναζήτησης προστάτη για τα φαινόμενα εκφυλισμού του κινήματος. Και κρύβουν την ίδια κι απαράλλακτη, χρόνια έλλειψη εμπιστοσύνης στις δυνάμεις του λαού! Πώς να μην καλλιεργούνται αυταπάτες, εκλογικές και άλλες, πώς να μην προκαλείται σύγχυση, πώς να μην οδηγούνται στην ηττοπάθεια και στην παραλυσία οι λαϊκές μάζες;

Η εξέγερση του Νοέμβρη περίτρανα κατέδειξε ότι το κίνημα συγκροτείται και δημιουργεί πολιτικά γεγονότα ιστορικής εμβέλειας όταν στηρίζεται στις δικές του δυνάμεις. Έξω οι ΗΠΑ, έξω το ΝΑΤΟ, έξω οι Βάσεις του θανάτου! Και τότε και σήμερα, οι λαοί εξεγείρονται όταν πετάνε από πάνω τους τη σκόνη των αυταπατών και αντιλαμβάνονται ότι δεν έχουν ανάγκη ούτε από εικονικά κινήματα ούτε από ψεύτικες νίκες και χουντικούς «εκδημοκρατισμούς» - και κυρίως δεν έχουν ανάγκη από προστάτες. Αυτό είναι το «μήνυμα» του Πολυτεχνείου.


[Menu]#[Previous Article]#[Next]

Μπροστά σε δύσκολες αποφάσεις για τον πλανήτη - ΚΚΕ(μ-λ)


<The image of this location is in the list above, but in order to protect the site's traffic costs, it cannot be displayed here, sorry.>

Η 5 η του Νοέμβρη επισφράγισε την επιστροφή ενός «πλειοψηφικού» Τραμπ: σε εκλέκτορες, ψήφους, στον έλεγχο Βουλής, Γερουσίας και Ανώτατου Δικαστηρίου! Κανένας περιορισμός δεν φαίνεται να υπάρχει για τα κέντρα που στηρίζουν τον πρώην και επόμενο πρόεδρο των ΗΠΑ.

Ο «Τραμπ 2» είναι σε ευνοϊκότερη θέση από τον «Τραμπ 1», αλλά το διεθνές τοπίο είναι σημαντικά διαφορετικό. Κατά τη διάρκεια της προεκλογικής του εκστρατείας, πήρε «δεσμεύσεις», χωρίς ωστόσο συγκεκριμένες λεπτομέρειες. Και αυτό ίσως είναι ένδειξη ότι η εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ δεν θα υποστεί σημαντικές αλλαγές. Όσο και αν οι τρέχουσες γεωπολιτικές συνθήκες καθιστούν δύσκολες τις προβλέψεις, η επάνοδός του σηματοδοτεί, ενδεχομένως, μια σειρά από σημαντικές αναταραχές στην προσέγγιση της Ουάσιγκτον στις εξωτερικές υποθέσεις, εν μέσω παράλληλων και επάλληλων κρίσεων. Πολλοί δυτικοί αναλυτές προεξοφλούν ότι οι εξελίξεις σε όλα τα μέτωπα θα επιταχυνθούν, μέχρι την ανάληψη της προεδρίας στις αρχές του 2025.

Στην ΕΕ, ως ολότητα, η συντριπτική πλειονότητα των ηγετών τελεί σε σύγχυση. Βέβαια στο πλαίσιο επιμέρους κρατών μελών (π.χ. Ουγγαρία, Ιταλία) επικρατεί άλλη προσέγγιση! Ο Μακρόν και ο Σολτς έσπευσαν να τηλεφωνήσουν στον Τραμπ μετά τα αποτελέσματα. Ήταν για να τον συγχαρούν ή για να εκφράσουν τις ανησυχίες τους για τον πόλεμο στην Ουκρανία και για την κατάσταση στη Μ. Ανατολή;

Η Ευρώπη, που είναι περισσότερο εκτεθειμένη στις συνέπειες του πολέμου στην Ουκρανία, η προοπτική για μια «ταχεία λύση» και μείωση της αμερικανικής βοήθειας (σε συνδυασμό με την απειλή Τραμπ να τους στείλει «νέο λογαριασμό») προκαλεί ποικίλες ανησυχίες και αφόρητη πίεση. Ταυτόχρονα ενισχύεται ο προβληματισμός, αλλά και φόβος, για το πόσο ο «τραμπισμός» (που προβάλλει ως δυναμικός τρόπος αποδοκιμασίας του σημερινού status όχι μόνο στις ΗΠΑ, αλλά και στην Ευρώπη) είναι σε θέση να πριμοδοτήσει τη Λεπέν στη Γαλλία και την «Εναλλακτική» για τη Γερμανία.

Η Ρωσία κρατά στάση αναμονής, χωρίς να κρύβει την αίσθηση υπεροχής επί του ουκρανικού πεδίου. Το Κρεμλίνο κρατά αποστάσεις από τη νίκη του Τραμπ, στη λογική πως οι δηλώσεις που γίνονται κατά τη διάρκεια των προεκλογικών εκστρατειών δεν έχουν πολλή σχέση με ό,τι ακολουθεί. Διαρροές ωστόσο από τη Μόσχα αναφέρουν ότι ο Πούτιν εξετάζει αν οι στόχοι της εξωτερικής πολιτικής του Τραμπ θα μπορούσαν να ευθυγραμμιστούν με τα ρωσικά συμφέροντα! Ωστόσο ο εκπρόσωπος του Κρεμλίνου χαρακτήρισε τις ΗΠΑ «εχθρική χώρα» « που εμπλέκεται σε πόλεμο εναντίον της Ρωσίας »…

Σημειωτέον πως στη διάρκεια της πρώτης θητείας του ο Τραμπ υιοθέτησε μια διεκδικητική προσέγγιση έναντι της Ρωσίας, ακόμη και αν έκανε διφορούμενες δηλώσεις. Πρόσφατα, τον περασμένο Μάιο, μια εισήγηση (από δύο πρώην αρχηγούς εθνικής ασφάλειας του Τραμπ) ανέφερε ότι οι ΗΠΑ θα συνεχίσουν τη στρατιωτική και οικονομική στήριξη προς το Κίεβο, με «προσαρμογές» όσον αφορά τον όγκο και το είδος της βοήθειας, την οποία θα εξαρτήσουν από την έναρξη ειρηνευτικών συνομιλιών με τη Ρωσία.

Το δέλεαρ για τη Ρωσία: η κατοχύρωση ουκρανικών εδαφών σε συνδυασμό με καθυστέρηση(;) εισόδου της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ. Είναι δεδομένη η πίεση από το πολιτικό κατεστημένο και τους ευρωπαίους συμμάχους, ιδίως την Πολωνία και τα κράτη της Βαλτικής, για οποιαδήποτε δραστική αλλαγή. Ο Τραμπ δύσκολα μπορεί να αγνοήσει τις δεσμεύσεις που έχουν αναλάβει οι ΗΠΑ έναντι του ΝΑΤΟ και των συμμάχων τους στην Ευρώπη.

Το σημερινό γεωπολιτικό πλαίσιο δεν εξαντλείται στον συνεχιζόμενο πόλεμο στην Ουκρανία.

  • Είναι δεδομένη η αντίσταση της Μόσχας σε κάθε προσπάθεια αμερικανικής παρέμβασης σε αυτό που ορίζει ως στρατηγικό της περιβάλλον, δηλ. χώρες της πρώην Σ. Ένωσης. Ζητήματα που επιβάλλουν ότι οι ΗΠΑ, ανεξάρτητα από την ηγεσία τους, θα διατηρήσουν μια επιθετική στάση απέναντι στη Ρωσία.
  • Σε ό,τι αφορά τη Μ. Ανατολή, είναι δύσκολο να αντλήσει κανείς συμπεράσματα από την προηγούμενη θητεία του Τραμπ. Σήμερα η Μ. Ανατολή ακροβατεί στα πρόθυρα ενός γενικευμένου πολέμου. Οι αλλαγές είναι σημαντικές και όλοι οι περιφερειακοί παράγοντες περιμένουν το πώς θα κινηθεί ο νέος πρόεδρος των ΗΠΑ. Το κίνητρο αυτών των παραγόντων να προχωρήσουν μονομερώς σε κινήσεις προσαρμογής είναι πολύ ισχυρό! Η εκλογή Τραμπ δείχνει να ενθαρρύνει τον Νετανιάχου απέναντι στο «στόχο Ιράν». Η Μ. Ανατολή παραμένει ψηλά στην ατζέντα του Τραμπ. Οι Συμφωνίες του Αβραάμ, ένα σύνολο συμφωνιών που προωθήθηκαν από την πρώτη κυβέρνησή του και αφορούσαν την εξομάλυνση των σχέσεων του Ισραήλ με τέσσερα αραβικά κράτη, θα χρειαστούν μια ουσιαστική επανεκκίνηση. Κρίσιμο ζήτημα η αποκατάσταση της αξιοπιστίας της αμερικανικής επιρροής στην περιοχή. Αλλά αυτό πλέον δεν δείχνει εύκολο.
  • Η προσέγγιση των ΗΠΑ με την Κίνα είναι, στρατηγικά, ο πιο σημαντικός τομέας της εξωτερικής της πολιτικής και αυτός που θα έχει ίσως τις μεγαλύτερες επιπτώσεις. Ο Τραμπ έχει δείξει μικρότερο ενδιαφέρον για την υπεράσπιση της Ταϊβάν, προτάσσοντας τον εμπορικό πόλεμο, πράγμα που το Πεκίνο δείχνει να εκτιμά ιδιαίτερα! Στην προηγούμενη προεδρία του ο Τραμπ χαρακτήρισε την Κίνα «στρατηγικό ανταγωνιστή» και επέβαλε δασμούς σε ορισμένες κινεζικές εισαγωγές στις ΗΠΑ. Αυτό πυροδότησε αντίστοιχα μέτρα από το Πεκίνο. Σήμερα δεν φαίνεται να είναι τόσο απλό!

Δεν είναι ακριβής η εικόνα που θέλει τις ΗΠΑ να κυριαρχούνται από την αντιπαράθεση του «απομονωτισμού» με τον «διεθνισμό». Στην πραγματικότητα εξετάζονται διαφορετικές μορφές παρεμβατισμού. Κάτι σαν ρεαλπολιτίκ. Η προηγούμενη προεδρία Τραμπ έχει δείξει ότι, όταν έρχεται αντιμέτωπος με την πραγματικότητα της παγκόσμιας ισχύος και τις στρατηγικές δεσμεύσεις των ΗΠΑ, διατηρεί σε μεγάλο βαθμό πολιτικές ευθυγραμμισμένες με τα συμφέροντα που εκπροσωπεί η λεγόμενη «πολιτική τάξη». Η διαδρομή των ΗΠΑ δεν επιτρέπει προσεγγίσεις του τύπου «επιστρέφουν στον απομονωτισμό». Είναι άλλο πράγμα η επαναξιολόγηση των στόχων μιας έτσι κι αλλιώς παρεμβατικής πολιτικής.

Άλλωστε, αυτήν την επαναξιολόγηση την «επιβάλλει», μ’ έναν τρόπο, η συνέχιση της σχετικής αποδυνάμωσης των ΗΠΑ έναντι των ανταγωνιστών τους σε μια σειρά επίπεδα, γεγονός που αλληλεπιδρά με την κλιμάκωση της αμφισβήτησης της αμερικανικής πρωτοκαθεδρίας στον πλανήτη (Ουκρανία, BRICS, Ν.Α. Ασία-Ειρηνικός και όχι μόνο).

Λέγεται ότι οι ΗΠΑ είναι εθισμένες στη μεταπολεμική διπολική θεώρηση και αντιπαράθεση. Έτσι, αυτό που φαίνεται σαν ένας πιθανός αναπροσανατολισμός στις σχέσεις με τη Ρωσία θα αποτελέσει, πιθανότατα, ένα ακόμη κεφάλαιο στη συνέχεια της πολιτικής τής αντιπαράθεσης, με κάποιες τακτικές τροποποιήσεις. Τελικά, η κυβέρνηση Τραμπ θα είναι όμηρος των πολύπλοκων και βαθιών δομών της εσωτερικής ισχύος των ΗΠΑ και των απαιτήσεων του ΝΑΤΟ.

Οι ΗΠΑ βρίσκονται σε διπλή κρίση εντός και εκτός συνόρων. Η εσωτερική κατάσταση, ως απόρροια της διεθνούς δυστοκίας, σήμερα αντανακλά τις δυσκολίες προσαρμογής και αποφασιστικής αντιμετώπισης του νέου διεθνούς τοπίου που αναδύεται εν μέσω μεγάλης έξαρσης των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών και της φάσης προετοιμασίας του Γ’ Παγκοσμίου Πολέμου.

ΧΒ


[Menu]#[Previous Article]#[Next]

Αντανάκλαση επιδιώξεων αλλά και αδιεξόδων - ΚΚΕ(μ-λ)


<The image of this location is in the list above, but in order to protect the site's traffic costs, it cannot be displayed here, sorry.>

Τελικά, παρά τη συντονισμένη προσπάθεια ορισμένων σημαντικών κέντρων εξουσίας που ελέγχουν εκτός των άλλων ΜΜΕ και «εταιρείες μέτρησης της κοινής γνώμης» μέσα στις ΗΠΑ, για να δημιουργήσουν την κατάλληλη δημοσκοπική εικόνα, ώστε να ανατρέψουν την πορεία προς τη νίκη του Τραμπ, κάτι τέτοιο όχι μόνο δεν αποφεύχθηκε αλλά γύρισε και μπούμερανγκ όσον αφορά στην αξιοπιστία τους. Πάντως από αυτή την άποψη διατήρησης κάποιων ισορροπιών εντός του συστήματος, καθόλου τυχαία δεν ήταν η άρνηση της διοίκησης της Washington Post να υποστηρίξει την Καμάλα Χάρις.

Οι διαιρέσεις των «από πάνω», οι αντιφάσεις της πολιτικής Τραμπ και η νέα «σύνθεση»

Εξίσου σημαντικά ήταν τα κέντρα εξουσίας που συντάχθηκαν πίσω από τον Τραμπ. Ο εξαγγελλόμενος από τον Τραμπ νέος κύκλος μεγάλων δασμών σε μια σειρά προϊόντα τόσο γενικά σε όλες τις χώρες (10% με 20%) όσο και ειδικότερα στην Κίνα (έως και 60%!), είναι γεγονός ότι έσπρωξε σημαντικά τμήματα του βιομηχανικού κεφαλαίου προς το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα, όταν επιπλέον οι υποσχέσεις Μπάιντεν στην αρχή της θητείας του για στήριξη της πραγματικής οικονομίας αποδείχτηκαν κενού πολύ λίγες. Έτσι, ο Σκοτ Πολ, πρόεδρος της Συμμαχίας Αμερικανικών Βιομηχανιών, δήλωσε ότι « η οικονομική ατζέντα του νέου προέδρου των ΗΠΑ δεν στοχεύει μόνο στην ανάπτυξη, αλλά και στην αποκατάσταση των καλών θέσεων εργασίας και των υγιών κοινοτήτων που κάποτε υποστήριξε η μεταποίηση και στην απεξάρτηση από την Κίνα, που είναι γεωπολιτικός εχθρός των ΗΠΑ ». Βέβαια αποτελεί γρίφο πώς μια πολιτική ακόμα μεγαλύτερων δασμών, η οποία θα αυξήσει κατακόρυφα και τις τιμές πολλών πρώτων υλών ή μισομεταποιημένων προϊόντων που έχει ανάγκη η αμερικανική βιομηχανία, θα δημιουργήσει όρους ανταγωνιστικότητας των αμερικανικών προϊόντων και δεν θα γυρίσει μπούμερανγκ. Όταν ήδη υπάρχει το προηγούμενο, τόσο της πρώτης θητείας Τραμπ όσο και της θητείας Μπάιντεν. Πολύ περισσότερο εάν η ύψωση ακόμα μεγαλύτερων τειχών προστατευτισμού (που πάντα είναι αμφίδρομα, οι αποδέκτες των δασμών θα απαντήσουν περισσότερο ή λιγότερο κι αυτοί με δασμούς) συνδυαστεί με την υλοποίηση μιας πολιτικής μαζικών απελάσεων μεταναστών, που αποτελούν τη μεγάλη δεξαμενή του φτηνού εργατικού δυναμικού για τις ΗΠΑ.

Φυσικά, αν και όντως υπάρχουν διαιρέσεις μεταξύ των μερίδων της μεγαλοαστικής ιμπεριαλιστικής τάξης των ΗΠΑ, σε μια εποχή που ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός «ψάχνεται» για να αντιμετωπίσει τη σχετική του αποδυνάμωση έναντι των ανταγωνιστών του, αυτές είναι περισσότερο ρευστές απ’ ότι παλιότερα και υπόκεινται σε μια σειρά ανακατατάξεις. Έτσι το γεγονός ότι ο Τραμπ και το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα απολαμβάνει -«παραδοσιακά»- τη στήριξη των μεγάλων μονοπωλίων του πετρελαίου δεν απέτρεψε την πιο εμβληματικά φιγούρα της μεγαλοαστικής τάξης που ασχολείται με την «πράσινη μετάβαση», τον Έλον Μασκ, να πρωτοστατήσει στην εκλογή του και να καταλάβει και θέση στην κυβέρνηση που ετοιμάζει ο Τραμπ. Γενικότερα πρέπει να παρατηρήσουμε πως ο Τραμπ, και αυτό αποτελεί μια επίσης σημαντική διαφορά σε σχέση με το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα και τις σχέσεις του πριν από αυτόν, προσπαθεί να πετύχει μια νέα ας πούμε «σύνθεση» συμφερόντων στα «άνω πατώματα» με άξονα το «Make America Great Again» (MAGA). Σ’ αυτό το πλαίσιο μπορεί να γίνει κατανοητή και η απειλή για δασμούς 100% ή και 200% στα αυτοκίνητα που αμερικανικές εταιρείες παράγουν σε εργοστάσια που έχουν μεταφέρει στο Μεξικό. Η δημιουργία της, η παραπέρα συγκρότησή της ή πολύ περισσότερο η μακροημέρευση αυτής της νέας «σύνθεσης» θα εξαρτηθεί -αν όχι σε απόλυτο- σε πολύ σημαντικό βαθμό από τις επιτυχίες που θα υπάρξουν για τις ΗΠΑ σε σχέση με τις παγκόσμιες επιδιώξεις τους. Άλλωστε είναι εδώ και καιρό διαπιστωμένη για την πρώτη ιμπεριαλιστική χώρα του πλανήτη, η άρρηκτη σχέση των εσωτερικών εξελίξεων με την υλοποίηση ή όχι των παγκόσμιων στόχων της.

Η ακτινογραφία της ψήφου και οι αιτίες της

Το ότι οι εκλογές στις ΗΠΑ είναι εδώ και πολύ καιρό οι εκλογές στις οποίες με τον πιο απροκάλυπτο τρόπο παρεμβαίνουν τα δισεκατομμύρια των υπερπλούσιων χορηγών των δύο κομμάτων, δεν μπορεί να εξηγήσει από μόνο του το αποτέλεσμα. Γιατί αυτό δεν είναι μόνο ένας δείκτης της δυνατότητας μερίδων της αστικής τάξης να στοιχίζουν πίσω από τις αντιδραστικές τους επιδιώξεις τμήματα των λαϊκών μαζών, αλλά αντανακλά με στρεβλό και παραμορφωτικό φυσικά τρόπο, τα σοβαρά προβλήματα, τις βαθιές αντιθέσεις και τα αδιέξοδα που διαπερνούν το σώμα της αμερικανικής κοινωνίας.

Κάποιοι αναλυτές, όχι άδικα, μιλούν για ήττα της Χάρις μέσα από την οποία προήλθε η νίκη του Τραμπ. Χαρακτηριστικό στοιχείο για την προσέγγιση αυτή είναι το γεγονός ότι ο Τραμπ συγκέντρωσε 2 εκατομμύρια λιγότερες ψήφους από τις εκλογές του 2020 ενώ η Καμάλα Χάρις 13 εκατομμύρια ψήφους λιγότερες. Τα στοιχεία που έχουν βγει για τις κοινωνικές ομάδες που στήριξαν τους δύο υποψηφίους δείχνουν ότι χωρίς να υπάρχει μια ραγδαία αύξηση των ποσοστών του Τραμπ, έχουμε μια γενική μείωση των ποσοστών της Χάρις, με πιο σημαντική την πτώση στους νέους, τους ισπανόφωνους και τους Ασιάτες. Συνολικά, λοιπόν, η αποχή ανήλθε σε 16 περίπου εκατομμύρια περισσότερα από το 2020, γεγονός που δείχνει πως παρά τη φανερά πολωμένη κατάσταση και την ώθηση των ΜΜΕ, υπάρχει ένα δυναμικό που αρνείται τα ψεύτικα διλήμματα. Μάλιστα, μπορούμε βάσιμα να υποθέσουμε πως ρόλο έχουν παίξει τόσο οι εργατικοί αγώνες της τελευταίας περιόδου, όπως και οι μεγάλες κινητοποιήσεις αλληλεγγύης στην Παλαιστίνη με επίκεντρο τα αμερικανικά πανεπιστήμια.

Άραγε, πώς να μην πέσουν τα ποσοστά και οι ψήφοι υποστήριξης στην Χάρις, όταν επί προεδρίας Μπάιντεν συνεχίστηκε, παρά τις παχυλές υποσχέσεις, η καθοδική πορεία του βιοτικού επιπέδου ευρύτατων λαϊκών στρωμάτων; Δίπλα στη λευκή εργατική τάξη των μεσοδυτικών πολιτειών της «σκουριάς» (των άλλοτε «διαμαντιών» της αμερικανικής αυτοκινητοβιομηχανίας και μεταποίησης) που ζει σε συνθήκες μεγάλης φτώχειας και ανασφάλειας και που συνεχίζει να γυρνάει την πλάτη στο Δημοκρατικό Κόμμα, προστέθηκαν οι ισπανόφωνοι και οι νέοι που νιώθουν εξαπατημένοι και εγκαταλελειμμένοι. Ακόμα και στα ζητήματα που υποτίθεται ότι αντιπαρατίθονταν, όπως η μετανάστευση ή η συμπεριφορά του κράτους απέναντι στους μαύρους πολίτες, η διοίκηση Μπάιντεν ξεγυμνώθηκε: δεν σταμάτησε να χρηματοδοτεί το «τείχος Τραμπ» στο Μεξικό ενώ το 2023 ήταν, μέσα στα οχτώ τελευταία χρόνια, η χρονιά με τις περισσότερες δολοφονίες μαύρων από αστυνομικούς. Στην αποχή από τις εκλογές σίγουρα έπαιξε ρόλο, ειδικά στους νέους, η κατάπτυστη στήριξη από τον Μπάιντεν και την Χάρις του σιωνιστικού κράτους του Ισραήλ στη γενοκτονία που πραγματοποιεί εναντίον των Παλαιστινίων. Η περίπτωση του Ντίρμπορν του Μίσιγκαν, στο οποίο υποψήφια των Πρασίνων και υποστηρίκτρια της Παλαιστίνης πήρε το 22% των ψήφων έναντι του 28% της Χάρις και του 47% του Τραμπ, όταν το 2020 ο Μπάιντεν εξελέγη με αναλογία ψήφων 3:1 έναντι του Τραμπ είναι χαρακτηριστική.

Αυτόν τον μεγάλο θυμό, μαζί με τα μεγάλα αδιέξοδα και τα σοβαρά προβλήματα, εκμεταλλεύτηκε ο Τραμπ και προσπαθεί με έντονο δημαγωγικό λόγο και πάνω στην εθνικιστική βάση του MAGA να συσπειρώσει και να χρησιμοποιήσει σε αντιδραστική κατεύθυνση τα δυσαρεστημένα τμήματα του πληθυσμού, τάζοντάς τους ένα ψίχουλο από τα οφέλη που θα προκύψουν για τη μεγαλοαστική τάξη από την παγκόσμια ανάταση των ΗΠΑ. Που κι αυτό, δηλαδή το ψίχουλο, είναι απορίας άξιο πώς θα δοθεί, όταν ταυτόχρονα η πολιτική Τραμπ σημαίνει για το εσωτερικό ραγδαία κλιμάκωση της επίθεσης στα εργατικά και λαϊκά δικαιώματα.

Από τα προηγούμενα, αβίαστα μπορεί να εξαχθεί το συμπέρασμα πως οι αγώνες των εργατών και των νέων είναι ακόμα πολύ αδύναμοι και βρίσκονται ακόμα στην αρχή του δρόμου για να συμβάλλουν στην κάλυψη του μεγάλου και πολύχρονου κοινωνικού και πολιτικού κενού που προκύπτει από την κατάσταση αποσυγκρότησης της εργατικής τάξης και την απουσία αξιόμαχων επαναστατικών δυνάμεων στο εσωτερικό και της ιμπεριαλιστικής μητρόπολης.


[Menu]#[Previous Article]#[Next]

Οι δισεκατομμυριούχοι επέλεξαν Τραμπ - ΚΚΕ(μ-λ)


<The image of this location is in the list above, but in order to protect the site's traffic costs, it cannot be displayed here, sorry.>

Μια απλή αναζήτηση στο διαδίκτυο αποκαλύπτει δεκάδες ονόματα αμερικάνων δισεκατομμυριούχων που, με τον ένα ή τον άλλον τρόπο, στήριξαν τον Τραμπ στις προεδρικές εκλογές. Η βρετανική Guardian ανέφερε πως πάνω από 60 δισεκατομμυριούχοι ενίσχυσαν οικονομικά τον προεκλογικό αγώνα του.

Κορυφαία είναι, βέβαια, η περίπτωση του Ίλον Μάσκ, ο οποίος όχι μόνο είχε συχνή και αρκετά …θεατρική παρουσία στις προεκλογικές συγκεντρώσεις του Τραμπ, αλλά θα συμμετέχει και στη νέα κυβέρνηση ως επικεφαλής του νέου υπουργείου Κυβερνητικής Αποτελεσματικότητας, του οποίου το αντικείμενο θα είναι η δραστική μείωση της γραφειοκρατίας και ο «περιορισμός» του κράτους.

Οι δισεκατομμυριούχοι του πετρελαίου παραδοσιακά στηρίζουν τους Ρεπουμπλικάνους, ωστόσο αυτό που φαίνεται να έκανε τη διαφορά σε αυτές τις εκλογές ήταν η στάση της Silicon Valley, δηλαδή των μεγαλοκεφαλαιούχων της υψηλής τεχνολογίας. Οι οποίοι, μάλιστα, λόγω της εμπλοκής τους με τα κοινωνικά δίκτυα, αλλά και τον παραδοσιακό τύπο, έπαιξαν σημαντικό ρόλο στην εκλογή Τραμπ.

Για παράδειγμα, μεγάλη εντύπωση έκανε η κίνηση του ιδιοκτήτη της Amazon και της Ουάσινγκτον Ποστ Τζεφ Μπέζος, ο οποίος δεν στήριξε μεν ανοιχτά τον Τραμπ, όμως ούτε και την Χάρις… Για πρώτη φορά μετά από δεκαετίες, η εμβληματική εφημερίδα, η οποία ήταν σχεδόν σημαία των Δημοκρατικών, δεν τους υποστήριξε ανοιχτά, αλλά κράτησε ουδέτερη στάση, με αποτέλεσμα να χάσει περίπου το 10% των συνδρομητών της. Την ίδια στάση κράτησαν και οι Los Angeles Times, των οποίων ο ιδιοκτήτης Πάτρικ Σουν-Σιονγκ ακύρωσε την προγραμματισμένη υποστήριξή του στη Χάρις.

Τον δρόμο της σιωπηλής υποστήριξης ακολούθησαν και οι Μαρκ Ζούκερμπεργκ της Meta (Facebook, Instagram) και ο Τιμ Κουκ της Apple. Ωστόσο, άλλα μεγάλα ονόματα της Silicon Valley υποστήριξαν ανοιχτά τον Τραμπ, όπως ο Λάρι Έλισον της Oracle και ο Ντέιβιντ Σακς.

Ο Τραμπ είχε επίσης σημαντική απήχηση στον τομέα των κρυπτονομισμάτων, μετά τη δήλωσή του ότι σκοπεύει να κάνει τις ΗΠΑ « την υπερδύναμη του bitcoin του κόσμου ». Οπότε δεν προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι η τιμή του bitcoin τραβάει την ανηφόρα, σημειώνοντας το ένα ιστορικό υψηλό μετά το άλλο και πλησιάζοντας τα 90.000 δολάρια. Όπως επίσης και ότι υποστηρίχθηκε από τους αδελφούς Ουίνκλβος, ιδρυτών της πλατφόρμας ανταλλαγής κρυπτονομισμάτων Gemini.

Μόλις οριστικοποιήθηκε το αποτέλεσμα των εκλογών, οι αγορές στράφηκαν προς αυτούς που πίστεψαν ότι θα έχουν καλύτερες προοπτικές με την εκλογή Τραμπ, με αποτέλεσμα ένα «ράλι» που απέφερε τεράστια κέρδη. Ίλον Μασκ, Λάρι Έλισον, Γουόρεν Μπάφετ, Τζεφ Μπέζος και Λάρι Πέιτζ κέρδισαν περίπου 53 δισ. δολάρια!

Η πλειοψηφία της αφρόκρεμας του αμερικάνικου κεφαλαίου γύρισε την πλάτη στους Δημοκρατικούς, κάτι που, βέβαια, δεν σημαίνει ότι η άλλη πλευρά, που στις τάξεις της έχει τον Μπίλ Γκέιτς και τον Μάικλ Μπλούμπεργκ, είναι αδύναμη ή ότι σκοπεύει να παρατήσει τις αξιώσεις της για την πορεία συνολικά του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού.

Ο Τραμπ έχει τάξει πολλά στο μεγάλο κεφάλαιο, από το οποίο και ο ίδιος προέρχεται άλλωστε. Για παράδειγμα, το νέο υπουργείο του Μασκ έχει στόχο να διευκολύνει τις επιχειρήσεις, και να τις απαλλάξει από την …ενοχλητική παρουσία του κράτους. Αυτό θα σημαίνει φυσικά μαζικές απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων.

Η ακραία ταξική πολιτική του ενάντια σε εργαζόμενους και μετανάστες είναι ήδη διακηρυγμένη, όπως επίσης και η σκανδαλώδης φορολογική εύνοια προς το κεφάλαιο, με τη μείωση της φορολογίας των επιχειρήσεων από το 21% στο 15%.

Επιπλέον, αυτοί οι ηγέτες και πρωτοπόροι της ιδιωτικής πρωτοβουλίας θα περιμένουν να ροκανίσουν ζεστό κρατικό χρήμα μέσω των τεράστιων συμβολαίων σε διάφορους τομείς (π.χ. στην υψηλή τεχνολογία και το διάστημα) που περιμένουν ως αντάλλαγμα.

Τέλος, μάλλον έχει μια βάση αυτό που γράφεται ότι αρκετοί είναι αυτοί που δεν ήθελαν να βρεθούν απέναντι στον Τραμπ προεκλογικά, φοβούμενοι να μην μπουν στο στόχαστρό του και συμπεριληφθούν σε αυτούς που θα θέλει να «εκδικηθεί».

Όλα αυτά έχουν, αναμφίβολα, σημασία και δεν μπορούν να προσπεραστούν. Όμως όταν μιλάμε για την πρώτη ιμπεριαλιστική υπερδύναμη στον κόσμο, που έχει στόχο να ηγεμονεύσει στον πλανήτη και για να το κάνει αυτό πρέπει να αντιμετωπίσει και να νικήσει κατά κράτος τους αντιπάλους της, δεν μπορούμε να μείνουμε μόνο στην οικονομική συνδιαλλαγή, όσο μεγάλη κι αν είναι.

Όσο σαφής ήταν η επιλογή των αμερικάνων μεγαλοκεφαλαιούχων σε μια εμφυλιοπολεμική εκλογική μάχη, τόσο ασαφείς παραμένουν οι απαντήσεις που επιτακτικά αναζητούνται στα μεγάλα, επείγοντα και καθοριστικά ζητήματα που αντιμετωπίζει ο αμερικάνικος ιμπεριαλισμός. Ο Τραμπ είναι αυτός που μπορεί όχι μόνο να εκφράσει, αλλά και να υλοποιήσει την υπερδεξιά κατεύθυνση στο εσωτερικό της χώρας και απέναντι στον λαό, αλλά και να εκφράσει τον εθνικισμό της υπερδύναμης, το MAGA, με το οποίο θα επιχειρήσει να αντιμετωπίσει τους αντιπάλους της, τον αμερικάνικο λαό και τους λαούς όλου τους κόσμου.

Τα αποτελέσματα, μένει να τα δούμε…


[Menu]#[Previous Article]#[Next]

Ποιο «ρήγμα» προκαλεί η οικονομική πολιτική του Τραμπ; - ΚΚΕ(μ-λ)


<The image of this location is in the list above, but in order to protect the site's traffic costs, it cannot be displayed here, sorry.>

Ποια είναι η μεγάλη αλλαγή που θα φέρει η οικονομική πολιτική του Τραμπ; Το ερώτημα αφορά το συνολικό οικονομικοπολιτικό πρόγραμμα της επερχόμενης «διοίκησης» Τραμπ και τη γενικότερη διαφοροποίησή του από αυτό των Δημοκρατικών, ίσως και των «παραδοσιακών» Ρεπουμπλικάνων κατά ορισμένους αναλυτές.

Το οικονομικό πρόγραμμα της προηγούμενης διοίκησης Τραμπ, που θεωρήθηκε, χωρίς περιστροφές ή «μακιγιαρίσματα», ανοιχτά φιλικό στις επιχειρήσεις, από διάφορες πλευρές χαρακτηριζόταν ως «επιτυχημένο», όμως αυτό που παραδόθηκε ως οικονομία των ΗΠΑ στον Μπάιντεν μόνο έτσι δεν θα μπορούσε να χαρακτηριστεί.

Θα μπορούσε βέβαια το επιτελείο του Τραμπ να ισχυριστεί πως δεν έφτανε μία τετραετία, να επικαλεστεί την πανδημία κ.λπ., αλλά στους Δημοκρατικούς παραδόθηκε μία οικονομία με τον πληθωρισμό «να χτυπά κόκκινο» και χωρίς να επιτευχθεί η πολυπόθητη επιστροφή των αμερικάνικων επιχειρήσεων στο made in USA. Αντίθετα, η κρίση της πανδημίας απέδειξε για άλλη μία φορά πόσο «χρεωμένη» και εξαρτημένη ήταν η παγκόσμια οικονομία στις κινέζικες εφοδιαστικές αλυσίδες.

Όσον αφορά την… ασυνέχεια της οικονομικής πολιτικής ανάμεσα σε Τραμπ και Μπάιντεν, μπορούμε με αποδείξεις επίσης να ισχυριστούμε πως ο δεύτερος δεν ενέτεινε βέβαια, ωστόσο διατήρησε την επιθετική πολιτική δασμών απέναντι στην Κίνα του πρώτου, ενώ όσον αφορά τους Ευρωπαίους το πολυδιαφημισμένο πρόγραμμα IRA του Μπάιντεν (που έδινε κίνητρα για μετεγκαταστάσεις επιχειρήσεων στις ΗΠΑ) μπορούμε να πούμε πως άσκησε σημαντικές πιέσεις στους ευρωπαίους συμμάχους, ίσως μεγαλύτερες από τις απειλές των προστατευτικών δασμών.

Αν λοιπόν είναι θολά από την πρώτη τετραετία τα σημεία ουσιαστικής διαφοροποίησης των δύο οικονομικών πολιτικών, τι πρέπει να υποθέσουμε για την τετραετία που ξεκινά το Γενάρη του ’25; Υπάρχει ένα τετράπτυχο της ακολουθητέας οικονομικής πολιτικής του επιτελείου Τραμπ που από πρώτη άποψη μάλιστα δεν φαίνεται να τον διαφοροποιεί από τις «παραδοσιακές» οικονομικές πολιτικές των Ρεπουμπλικάνων:

Μείωση της φορολογίας για τις επιχειρήσεις, αύξηση των δασμών ειδικά απέναντι στην Κίνα και σε όσους «ενδιάμεσους» διευκολύνουν την προώθηση των κινέζικων εμπορευμάτων και υπηρεσιών, αμφισβήτηση των διακρατικών συλλογικών ρυθμίσεων και στροφή (;) στα ορυκτά καύσιμα με αμφισβήτηση των κινήτρων ανάπτυξης των λεγόμενων «πράσινων» επενδύσεων.

Σε αυτό το τετράπτυχο προστίθεται η ένταση της αντιμεταναστευτικής πολιτικής και ο έλεγχος της Κεντρικής Τράπεζας των ΗΠΑ με ταυτόχρονη χαλάρωση της συμβολής της στις διακρατικές και διατραπεζικές ρυθμίσεις και μηχανισμούς.

Ξεχωριστή διάκριση αποτελούν οι τοποθετήσεις για τα κρυπτονομίσματα και για την υποστήριξη που θα έχουν στο πλαίσιο της οικονομικής πολιτικής της διοίκησης Τραμπ. Ο ίδιος ο Τραμπ δήλωσε ότι θα δημιουργήσει στρατηγικό απόθεμα στα κρυπτονομίσματα! Εξάλλου, οι μετοχές των εταιρειών που διαχειρίζονται φακέλους κρυπτονομισμάτων εκτινάχθηκαν όταν σταθεροποιήθηκε το εκλογικό αποτέλεσμα.

Όπως όμως γράφει η επιθεώρηση Politico, στην πρώτη τετραετία ο Τραμπ δεν άλλαξε κάτι στο καθεστώς χρηματοδότησης των επιχειρήσεων και της οικονομίας. Γενικότερα συνέχισε δηλαδή την πολιτική της κυβέρνησης Ομπάμα και από αυτή την άποψη έχει την αξία της η τοποθέτηση κορυφαίου στελέχους της BlackRocK ότι σε βάθος χρόνου δεν έχουν καμία επίπτωση οι εκλογές καθώς «δουλεύουμε και με τις δύο διοικήσεις».

Αν όλα τα παραπάνω λοιπόν τα θεωρήσουμε ως «φάρμακα» για την οικονομία των ΗΠΑ, σίγουρα συνολικά και για το καθένα υπάρχει… αντίδοτο που περιορίζει την ισχύ τους. Αποδείχτηκε όλα αυτά τα χρόνια και με διαδοχικές κυβερνήσεις ότι από μόνη της η φοροαπαλλαγή δεν έφτασε για να αντιμετωπίσει το δομικό και ριζικό πρόβλημα της αμερικάνικης οικονομίας, που είναι η σχετική υποχώρηση της επενδυτικής θέσης των ΗΠΑ, παγκόσμια καταγεγραμμένη πια και από τα επίσημα στατιστικά στοιχεία.

Οι δασμοί από την άλλη και όσον αφορά την Κίνα και γενικότερα έχουν και την πλευρά της απάντησης του «άλλου» και την εμπλοκή σε έναν αμοιβαία καταστροφικό κύκλο. Όσο δε για τους δασμούς στα ευρωπαϊκά εμπορεύματα, γράφτηκε ότι ο αχός που σηκώνουν είναι μεγαλύτερος από το πραγματικό τους αποτύπωμα καθώς πολλές ευρωπαϊκές επιχειρήσεις παράγουν επί αμερικάνικου εδάφους…

Ακόμα και για τη δραστική μείωση και αναστροφή των μεταναστευτικών ρευμάτων, το Ινστιτούτο Πίτερσον υπολογίζει ότι απέλαση 1,3 εκατ. εργατών θα σήμαινε συρρίκνωση της καπιταλιστικής οικονομίας των ΗΠΑ κατά 2,1%, οδηγώντας την στην ύφεση. Αυτό προφανώς και αντίκειται σε μερίδες του κεφαλαίου που παράγουν κερδοφορία χρησιμοποιώντας δηλωμένη και αδήλωτη εργασία των μεταναστών. Όπως εξάλλου υποστηρίζουν κέντρα και «δεξαμενές σκέψης» που στήριξαν την προεκλογική εκστρατεία του Τραμπ, το θέμα της αντιμετώπισης της πρωτοκαθεδρίας στις τεχνολογίες αιχμής, φορτωμένο μάλιστα με την… απογοήτευση από τις οικονομικές αποδόσεις των επιχειρήσεων ανάπτυξης τεχνητής νοημοσύνης, είναι ένα βάρος που το κληρονομεί από τη διοίκηση Μπάιντεν. Και δεν δίνονται απαντήσεις με την αύξηση των εξορύξεων, επιφανειακών και… βαθέων.

Από μόνη της δε η παρουσία του Μασκ στο Υπουργικό Συμβούλιο δεν φτάνει για να το απαντήσει. Αλήθεια, πώς συμβιβάζεται η δέσμευση των Ρεπουμπλικάνων να ακυρώσουν το σχέδιο Μπάιντεν που έβαζε ως στόχο μέχρι το 2030 τα μισά αυτοκίνητα μέσω της ηλεκτροκίνησης να έχουν μηδενικούς ρύπους με αυτή την παρουσία;

Σε κάθε περίπτωση και όσον αφορά τα ζητήματα ανταγωνισμού με τους Ευρωπαίους, μπορούμε να δούμε τα οικονομικά μέτρα της επερχόμενης διοίκησης των Ρεπουμπλικάνων και ως «πολιτικά μέτρα» συμμόρφωσης των συμμάχων. Όπως εξάλλου είχε πει ο γνωστός και μη εξαιρετέος Κίσινγκερ, ενίοτε «είναι πιο δύσκολο να είσαι φίλος των ΗΠΑ παρά εχθρός»!

Μια τέτοια λειτουργία (συμμορφωτική) των οικονομικών μέτρων, που επιδιώκει να διασπάσει, π.χ., τους φίλους και συμμάχους και να τους υποχρεώσει σε ξεχωριστές σχέσεις με τον (Αμερικάνο) ηγεμόνα, μπορεί να προκαλέσει τα εντελώς αντίθετα αποτελέσματα (δεν είναι τυχαίες μετά την εκλογή Τραμπ οι αναφορές ξανά στο σχέδιο Ντράγκι).

Με δυο λόγια, αδυνατούμε να δούμε ένα ποιοτικό ρήγμα στην οικονομική πολιτική που έχει εξαγγείλει ο Τραμπ τουλάχιστον ευθέως ανάλογο του ρήγματος που έχει προκληθεί στην αμερικάνικη κοινωνία με βάση την πρόσφατη προεκλογική πόλωση.

Είναι ορισμένα πράγματα για το οποία η οικονομία από μόνη της έχει αδυναμία να δώσει απαντήσεις απέναντι στη συμπυκνωμένη οικονομία (η φράση είναι του Λένιν) που αποτελεί η πολιτική…


[Menu]#[Previous Article]#[Next]

Ελληνοαμερικανικές σχέσεις - ΚΚΕ(μ-λ)


<The image of this location is in the list above, but in order to protect the site's traffic costs, it cannot be displayed here, sorry.>

Από συγκρατημένο πανικό δείχνει να διακατέχεται το κυβερνητικό επιτελείο, κατανοώντας ότι είναι υποχρεωμένο να συνεχίζει την «πλεύση» σε ακόμη πιο βαθιά, θολά, φουρτουνιασμένα, αχαρτογράφητα και επικίνδυνα νερά που φέρνει η εκλογή Τραμπ.

Η κυβέρνηση μάλιστα έχει κάθε λόγο να βρίσκεται σε αυτή τη θέση. Είναι η ίδια η πραγματικότητα που το επιβεβαιώνει και όχι η τουλάχιστον αφελής και αποπροσανατολιστική κριτική που δέχεται από αντιπολιτευόμενους δεξιούς και ακροδεξιούς «κύκλους» στο αστικό πολιτικό πλαίσιο, ότι σιωπηλά πόνταρε στην υποψήφια των Δημοκρατικών, ανίκανη να αντιληφθεί το πολιτικό ρεύμα που διαμόρφωσε η υποψηφιότητα Τραμπ.

Αυτή η θέση, επίσης, δεν αφορά μόνο τη ΝΔ, που από κυβερνητική θέση διαχειρίζεται την αστική εξουσία, αλλά συνολικά το αστικό πολιτικό σύστημα. Ο Κ. Μητσοτάκης έθεσε το ζήτημα στην πραγματική του διάσταση, μιλώντας σε εκδήλωση του υπ. Εξωτερικών λίγες ώρες μετά τη νίκη Τραμπ, τονίζοντας ότι «οι ελληνοαμερικανικές σχέσεις θα είναι σταθερά ισχυρές και παραγωγικές. Ο χαρακτήρας τους είναι στρατηγικός και το πρόσημό τους εθνικό και όχι παραταξιακό. Προσδοκώ σε ακόμα στενότερη συνεργασία».

Βέβαια, όταν ο πρωθυπουργός αναφέρεται στο εθνικό πρόσημο, εκπροσωπώντας μια ντόπια αστική τάξη δίχως εθνική συνείδηση, ουσιαστικά δηλώνει την πρόθεση και την υποταγή του ντόπιου εξαρτημένου καπιταλισμού στις αναγκαίες αναπροσαρμογές που θα απαιτηθούν, όσο η πολιτική η «πολιτική Τραμπ» θα συγκεκριμενοποιείται.

Η συνάντηση Μητσοτάκη-Πομπέο με το ταξίδι αστραπή του πρώην υπ. Άμυνας των ΗΠΑ στην πρώτη θητεία Τραμπ επιχείρησε, είτε με τη συμβολική πλευρά, είτε με την ουσιαστική, να μετριάσει τον συγκρατημένο πανικό. Η μη ένταξη του Πομπέο στο νέο κυβερνητικό σχήμα, μάλλον τον ενέτεινε, οδηγώντας κυβερνητικά στελέχη, όπως ο Ν. Δένδιας, σε δηλώσεις απείρου κάλλους, να τοποθετείται πριν την κυβέρνηση Τραμπ για το μέτωπο της Ουκρανίας. Έτσι, ερωτηθείς, σε εκδήλωση του Ελληνοαμερικανικού Εμπορικού Επιμελητηρίου και του Αμερικανικού Κολλεγίου Ελλάδος, φρόντισε να υπογραμμίσει την ευελιξία και την προσαρμοστικότητα της ντόπιας αστικής τάξης και του πολιτικού προσωπικού στις ανάγκες του εκάστοτε αμερικανικού σχεδιασμού, λέγοντας ότι « το καλύτερο που θα μπορούσε να ελπίζει η Ουκρανία είναι να παγώσουμε τη σύγκρουση ως έχει, και να αφήσουμε τα θέματα που έχουν να κάνουν με κυριαρχία, εδαφική ακεραιότητα να συζητηθούν μόλις ωριμάσει ο χρόνος». Ακόμη, σε μια στιγμή υποτέλειας και πανικού είπε ότι «είναι προς το συμφέρον των ΗΠΑ να στηρίζουν ό,τι η Ελλάδα θεωρεί σωστό ».

Το πρόβλημα διογκώνεται και περιπλέκεται για την ΝΔ και το αστικό πολιτικό σύστημα καθώς οφείλει να διαχειριστεί την διπλή ιμπεριαλιστική εξάρτηση (από ΗΠΑ και ΕΕ). Η αναδιαμόρφωση των σχέσεων- αντιθέσεων που θα επιδιώξει η «πολιτική Τράμπ» με τις βασικές ιμπεριαλιστικές δυνάμεις της Ευρώπης θα εκφραστεί με αναταράξεις στο εσωτερικό της χώρας μας.

Ήδη ο πρωθυπουργός εκδήλωσε αυτό το άγχος του μπροστά στις «πιέσεις» που θα δεχτεί η ελληνική οικονομία από την πολιτική των δασμών, δηλώνοντας ότι « Ως προς το εμπόριο και τις πολιτικές των δασμών, θέλω να πιστεύω ότι μπορεί να υπάρξει μια ζώνη συνεννόησης με τις ΗΠΑ όσον αφορά την Ευρώπη. Η Κίνα είναι μια ξεχωριστή υπόθεση. Αλλά πιστεύω ότι μπορούμε να αποφύγουμε έναν εμπορικό πόλεμο με τις ΗΠΑ, ο οποίος τελικά δεν πιστεύω ότι θα αποβεί προς όφελος κανενός ».

Αλλά και με τη συνολική του τοποθέτηση ότι « πρέπει να διαχωρίσουμε τις ελληνοαμερικανικές με τις ευρωαμερικανικές σχέσεις. Οι σχέσεις Ελλάδας-ΗΠΑ είναι στρατηγικού χαρακτήρα… », την ίδια στιγμή που η ΕΕ « οφείλει να αναζητήσει δυναμικά τη θέση της σε έναν παγκόσμιο χάρτη που αλλάζει διαρκώς. Να κάνει πιο ανταγωνιστική την ευρωπαϊκή οικονομία. Να οικοδομήσουμε τη στρατηγική μας αυτονομία σε νέες συνθήκες ».

Με όλα τα ζήτημα, λοιπόν, ανοιχτά και υπό διαμόρφωση, το δεδομένο είναι ότι η νίκη Τραμπ απελευθέρωσε τις ακροδεξιές-εθνικιστικές δυνάμεις σε παγκόσμιο επίπεδο αλλά και στη χώρα μας. Η πρώτη άμεση αντίδραση «Καν’ το όπως ο Τραμπ» που πανηγυρίστηκε τόσο από τα ακροδεξιά κοινοβουλευτικά και μη μορφώματα όσο και από κυβερνητικά στελέχη, αποτυπώνει και προμηνύει την ακόμη πιο δεξιά και αντιδραστική μετατόπιση του αστικού πολιτικού σκηνικού, την κλιμάκωση της φασιστικοποίησης της δημόσιας και πολιτικής ζωής. Ταυτόχρονα, όμως, συμβάλλει σε μια νέα φάση αναδιαμόρφωσης του αστικού πολιτικού σκηνικού, μεγαλύτερης αβεβαιότητας και ρευστότητας, διευρυμένης πολιτικής αστάθειας.


[Menu]#[Previous Article]#[Next]

Αμερικάνικες εκλογές και γυναίκα - ΚΚΕ(μ-λ)


<The image of this location is in the list above, but in order to protect the site's traffic costs, it cannot be displayed here, sorry.>

Έντονο άρωμα γυναίκας είχε η προεκλογική περίοδος των αμερικάνικων εκλογών. Είχε σημαντική θέση στην καμπάνια των Δημοκρατικών. Η Καμάλα Χάρις και το επιτελείο της εμφανίστηκαν ως υπερασπιστές των δικαιωμάτων της γυναίκας. Άνοιξαν μέτωπο απέναντι στον Τραμπ για τον μισογυνισμό του, για την αποστροφή του στη ΛΟΑΤΚΙ κοινότητα, ιδιαίτερα για την πρόσθεσή του να απαγορεύσει τις αμβλώσεις. Επίσης, σήκωσαν τους τόνους για τις καταγγελίες που υπήρχαν σε βάρος του για σεξουαλική παρενόχληση. Εκείνος φάνηκε να μην πτοείται και αντεπιτέθηκε με απαξιωτικές εκφράσεις. Η Χάρις διατήρησε την πρωτιά των Δημοκρατικών στην ψήφο των γυναικών, ιδιαίτερα των μαύρων, αλλά με ψαλιδισμένη την απόσταση από το ποσοστό των Ρεπουμπλικάνων.

Οι διαφορές ανάμεσα στα δύο αντίπαλα στρατόπεδα είναι υπαρκτές. Ένα προεκλογικό σποτάκι των Δημοκρατικών με τη Τζούλια Ρόμπερτς αποδεικνύει παράλληλα το πόσο πολύ μοιάζουν. Σε αυτό, η διάσημη ηθοποιός απευθυνόταν στις παντρεμένες γυναίκες ψηφοφόρους, υπενθυμίζοντάς τους πως η ψήφος είναι μυστική, άρα δεν θα τους έπαιρνε χαμπάρι ο σύζυγος αν ψήφιζαν διαφορετικά από εκείνον. Δεν καλούν τη γυναίκα να διεκδικήσει ίσα δικαιώματα. Την καλούν να χειριστεί πονηρά την καταπίεσή της. Ως εκπρόσωποι της αστικής τάξης, δεν αμφισβητούν τη θέση της μέσα στην οικογένεια.

Δεν είναι η πρώτη φορά που οι Δημοκρατικοί χρησιμοποιούν το γυναικείο ζήτημα, τα ζητήματα ταυτότητας φύλου, μιλούν για τη βία κατά των γυναικών στις προεκλογικές τους καμπάνιες ή για να τονώσουν ο προφίλ τους. Το 2011, ο Ομπάμα χρειαζόταν δράσεις για να ενισχύσει τη δημοτικότητά του. Επιλέχτηκαν τρία θέματα: ο γάμος των ομοφυλοφίλων, τα δικαιώματα για τα παιδιά των μεταναστών και οι σεξουαλικές επιθέσεις και κακοποιήσεις γυναικών. Αυτά εξακολουθούν να προβάλλονται ως κυρίαρχα. Όλες αυτές οι αταξικές και ακίνδυνες για το σύστημα θεωρίες, που χρειάστηκε να χρηματοδοτηθούν αδρά για να μπορέσουν να σταθούν στα πόδια τους, συγκροτούν το ρεύμα του ριζοσπαστικού-φεμινισμού, που με τη σειρά τους υποστηρίζουν το περίφημο κίνημα metoo και μπερδεύουν τα δημοκρατικά δικαιώματα της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας με το γυναικείο. Χωρίς να μπορούμε να πούμε πως οι θεωρίες αυτές έχουν πιάσει τα όριά τους, φαίνεται πως δεν μπορούν να απαντήσουν στα αυξημένα προβλήματα των γυναικών.

Ο Τραμπ μίλησε στην προεκλογική του εκστρατεία για τα οικονομικά ζητήματα που απασχολούν τους Αμερικάνους και έταξε πολλά. Σε αυτή τη βάση κέρδισε ψήφους από γυναίκες. Δεν γοητεύτηκαν από την προσωπικότητά του ούτε σημαίνει πως αποδέχονται το αντιδραστικό παραλήρημά του. Μένει να δούμε αν ο νέος πρόεδρος της Αμερικής θα πραγματοποιήσει τις προεκλογικές του εξαγγελίες. Το σίγουρο είναι πως μια γενικευμένη απαγόρευση των αμβλώσεων θα είναι ένα πολύ βαρύ χτύπημα στα δικαιώματα των γυναικών και θα έχει γενικότερες επιπτώσεις, που θα φύγουν έξω από τα σύνορα.

Κάποιοι, ακόμα και στη χώρα μας, βιάζονται να ταχθούν στα ζητήματα αυτά με τους Δημοκρατικούς. Ούτε οι Ρεπουμπλικάνοι ούτε οι Δημοκρατικοί μπορούν ή θέλουν να δώσουν στα πραγματικά προβλήματα των γυναικών κάποια λύση. Αντίθετα τα συγκαλύπτουν. Το μεγάλο στοίχημα είναι να αποτελέσει ξανά το γυναικείο ζήτημα υπόθεση του εργατικού και λαϊκού κινήματος. Οι γυναίκες δεν μπορούν να περιμένουν πρόσκληση. Πρέπει να στοιχηθούν στις γραμμές του. Δεν μπορούν να κατακτήσουν καμιά ελευθερία, αν δεν παλέψουν μαζί με τους άντρες για το δικαίωμα στην οργάνωση και στον αγώνα.


[Menu]#[Previous Article]#[Next]

Ο γερμανικός ιμπεριαλισμός μπροστά σε στρατηγικά ερωτήματα - ΚΚΕ(μ-λ)


<The image of this location is in the list above, but in order to protect the site's traffic costs, it cannot be displayed here, sorry.>

Ο δρόμος για τη διεξαγωγή πρόωρων εκλογών έχει ανοίξει στη Γερμανία, μετά και την αποπομπή του υπουργού Οικονομικών και ηγέτη των Φιλελευθέρων, Κρίστιαν Λίντνερ, από τον καγκελάριο, Όλαφ Σολτς, και την επακόλουθη διάλυση του τρικομματικού κυβερνητικού συνασπισμού Σοσιαλδημοκρατών-Πρασίνων-Φιλελευθέρων, που διοικούσε τη χώρα κατά την τελευταία τριετία. Βάσει της συμφωνίας που προέκυψε μεταξύ του Σολτς και του επικεφαλής των αντιπολιτευόμενων Χριστιανοδημοκρατών, Φρίντριχ Μερτς, που προαλείφεται για επόμενος καγκελάριος, ο πρώτος πρόκειται να ζητήσει ψήφο εμπιστοσύνης στις 16 Δεκεμβρίου, για να επικυρωθεί και τυπικά η άρση της στήριξης προς την κυβέρνησή του από την Μπούντεσταγκ και να ακολουθήσει η προκήρυξη εκλογών για τις 23 Φεβρουαρίου.

Το έναυσμα για την εκδήλωση της πολιτικής κρίσης δόθηκε από την όξυνση των αντιθέσεων, που ήδη ενυπήρχαν εντός του κυβερνητικού συνασπισμού, σχετικά με την ακολουθούμενη οικονομική-δημοσιονομική πολιτική και τις απαντήσεις που καλείται επειγόντως να σκιαγραφήσει ο γερμανικός ιμπεριαλισμός για τη δοκιμαζόμενη οικονομία του, έτσι ώστε να διαμορφωθούν οι όροι για την ανακοπή της υφεσιακής πορείας της. Ο υπό σύνταξη προϋπολογισμός του 2025 βρέθηκε, άλλωστε, να έχει κενά δεκάδων δισεκατομμυρίων ευρώ, κατόπιν και της περσινής απόφασης του Ανώτατου Συνταγματικού Δικαστηρίου της χώρας, που έκρινε αντισυνταγματική την εκτροπή κονδυλίων από το έκτακτο ταμείο της πανδημίας για τη χρηματοδότηση της «πράσινης μετάβασης». Με αιχμή τον σεβασμό στο «φρένο χρέους», λοιπόν, που προβλέπει το γερμανικό Σύνταγμα, για τον περιορισμό του δανεισμού στους προϋπολογισμούς της ομοσπονδιακής κυβέρνησης και των κρατιδιακών κυβερνήσεων, οι προτάσεις 18 σελίδων του Λίντνερ για τη μεταβολή των πολιτικών του κυβερνητικού συνασπισμού στον ένα χρόνο που του απέμενε, που περιελάμβαναν μεταξύ άλλων περικοπές προνοιακών επιδομάτων και της φορολογίας των επιχειρήσεων, περιορισμό των επιδοτήσεων στην ενέργεια και των ρυθμίσεων που σχετίζονται με το «Green New Deal», έφεραν την οριστική ρήξη.

Στα παραπάνω, φυσικά, έριξαν και ρίχνουν τη βαριά «σκιά» τους οι δεσμεύσεις που έχει αναλάβει ο γερμανικός ιμπεριαλισμός αναφορικά με τη συνεχιζόμενη υποστήριξή του στο καθεστώς Ζελένσκι στην εξελισσόμενη ιμπεριαλιστική σύγκρουση που διεξάγεται στην Ουκρανία. Η προσπάθεια του Σολτς, κατά την ομιλία του στη Μπούντεσταγκ, να πείσει ότι είναι εφικτή η υπέρβαση του διλήμματος «οικονομία ή Ουκρανία» δεν κατάφερε να πείσει κανέναν. Έχει γίνει σαφές, εξάλλου, ότι το ζήτημα του πολέμου θα βρεθεί στο επίκεντρο της προεκλογικής αντιπαράθεσης.

Οι «γκρίνιες» Γερμανών αξιωματούχων και αναλυτών για την υπερβολική στήριξη της γερμανικής οικονομίας στα -υπό συρρίκνωση- παραδοσιακά της βιομηχανικά μεγαθήρια και την υστέρησή της σε σχέση με ιμπεριαλιστές «συμμάχους» και «ανταγωνιστές» στην αξιοποίηση των νέων τεχνολογιών, επί της ουσίας έχουν να κάνουν με αυτό το θέμα και καθόλου με τον «καημό» για τις ολιγάριθμες… «νεοφυείς» επιχειρήσεις. Αυτό ήταν, επίσης, που αντανακλάστηκε με άλλο τρόπο -και αναφορικά με τις συνολικότερες αναζητήσεις για την πορεία της ΕΕ- και στην έκθεση του Ντράγκι, λίγους μήνες πριν. Τους όρους του παιχνιδιού επιχειρεί να ανατρέψει το εξαγγελθέν εξοπλιστικό πρόγραμμα-μαμούθ των 100δισ., που όμως σκοντάφτει εν πολλοίς στις στρατηγικές αδυναμίες του γερμανικού ιμπεριαλισμού. Οι ερμηνείες που προβάλλονται, επομένως, ότι η πολιτική κόντρα που ανέκυψε αφορούσε τακτικές κινήσεις και ελιγμούς μπροστά στη δημοσκοπική καθίζηση που αντιμετωπίζουν τόσο οι Φιλελεύθεροι όσο και οι Σοσιαλδημοκράτες, προφανώς και αφορούν τριτεύουσες πτυχές του ζητήματος που έχει τεθεί για την πάλαι ποτέ ατμομηχανή της ευρωπαϊκής οικονομίας.

Ο γερμανικός ιμπεριαλισμός στην πραγματικότητα βιώνει τις συνέπειες του εξαναγκασμού του σε μια στροφή180 μοιρών από ακολουθούμενες πολιτικές δεκαετιών, που του επιβλήθηκε σαν αποτέλεσμα του ξεσπάσματος του πολέμου στην Ουκρανία. Το φθηνό φυσικό αέριο που του εξασφάλιζε η στρατηγική ενεργειακή σχέση του με τη Ρωσία αποτελεί πλέον σε μεγάλο βαθμό παρελθόν. Το ίδιο ισχύει και συνολικά για την «Ostpolitik», στην οποία βάσισε την ανάδειξή του ως ηγεμονική δύναμη στο εσωτερικό της ΕΕ, με τη συνακόλουθη όλο και βαθύτερη πρόσδεσή του στο αμερικανικό άρμα σε μια αντιπαράθεση που τον «υπερβαίνει» στρατηγικά να έχει δημιουργήσει σοβαρά ερωτήματα για το προς τα πού και με ποιους βαδίζει. Το σίγουρο είναι πως έχει πλήρως συνειδητοποιηθεί από τη γερμανική άρχουσα τάξη πως ο τύπος της (μη) αντίδρασης που προκρίθηκε στα -ενορχηστρωμένα από τις ΗΠΑ- σαμποτάζ των αγωγών Nord Stream δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να αποτελέσει γραμμή πλεύσης για μια ιμπεριαλιστική δύναμη. Πολλώ δε μάλλον όταν ένα από τα ζητούμενα είναι η διατήρηση της ηγεμονίας της εντός μιας «μετα-Brexit» ΕΕ, όπου ο γαλλικός ιμπεριαλισμός αναπτύσσει τις δικές του φιλοδοξίες και ταυτόχρονα δυναμώνουν οι φυγόκεντρες τάσεις και ομαδοποιήσεις.

Η ανάδειξη του Τραμπ στην προεδρία των ΗΠΑ ήρθε να επιτείνει το πρόβλημα και κάθε άλλο παρά τυχαία ήταν η χρονική της σύμπτωση με την κορύφωση της κυβερνητικής κρίσης στη Γερμανία. Το βέβαιο είναι πως έπεται ένας γύρος σκληρών εκβιασμών από την αμερικανική υπερδύναμη προς τον γερμανικό ιμπεριαλισμό, τόσο σε οικονομικό -που, πέρα από τους νέους δασμούς, θα περιλαμβάνει και τις εμπορικές του σχέσεις με την Κίνα- όσο και σε γεωστρατηγικό επίπεδο.

Η δυσαρέσκεια μερίδων της άρχουσας τάξης της Γερμανίας σε σχέση με την κατάσταση που διαμορφώνουν όλα τα προηγούμενα βρίσκει διόδους έκφρασης και στην άνοδο των ποσοστών της ακροδεξιάς «Εναλλακτικής για τη Γερμανία», όπως αποτυπώθηκε πολύ πρόσφατα και στις κρατιδιακές εκλογές που διενεργήθηκαν, που σίγουρα εκπροσωπεί κάτι πολύ ευρύτερο από τις τάσεις σκλήρυνσης της αντιμεταναστευτικής πολιτικής και τη συνολικότερη αντιδραστική στροφή του πολιτικού σκηνικού. Οι μαζικές συλλήψεις μελών «ακροδεξιάς τρομοκρατικής οργάνωσης» που ανακοινώθηκαν πριν από μερικές ημέρες από τη γερμανική ομοσπονδιακή εισαγγελία, άλλωστε, καθώς και το αίτημα βουλευτών των Χριστιανοδημοκρατών να τεθεί εκτός νόμου η «Εναλλακτική για τη Γερμανία», αποδεικνύει ότι η αντιπαράθεση εντός του γερμανικού κατεστημένου ενόψει των μεγάλων ερωτημάτων ενδέχεται να πάρει ακόμα πιο άγρια χαρακτηριστικά.

Ο γερμανικός ιμπεριαλισμός έχει εισέλθει για τα καλά σε μια εποχή αστάθειας και αβεβαιότητας, με όλα τα ενδεχόμενα για το στρατηγικό του «μέλλον» να είναι ακόμα ανοιχτά. Το μόνο που μπορούμε με σιγουριά να πούμε είναι ότι τα σπασμένα της κρίσης του ήδη φορτώνονται στις πλάτες του γερμανικού λαού, ενώ βρίσκονται προ των πυλών νέα κύματα λεηλασίας των λαών των εξαρτημένων χωρών της ΕΕ.


[Menu]#[Previous Article]#[Next]

25 Kasım Öncesi Duisburg’da Yeni Kadın Stand Açtı


<The image of this location is in the list above, but in order to protect the site's traffic costs, it cannot be displayed here, sorry.>

DUİSBURG|16.12.2024| 25 Kasım Kadına Yönelik Şiddete Karşı Uluslararası Mücadele Günü yaklaşırken, kadın örgütlerinin çalışmaları da hız kazanmakta. 25 Kasım çalışmalarından biri de bugün Almanya’nın Duisburg şehrinde gerçekleşti. Duisburg’un Hamborn semtinde bulunan pazar yerinde açılan stand ile birlikte kadınlara 25 Kasım’da eyleme katılım çağrısı yapıldı.

Özellikle Türkiye ve Kürdistanlı göçmenlerin yaşadığı semtte yoğun bildiri dağıtımı yapıldı. 2 saat süren stand çalışmasında ATİK, Yeni Kadın ve YDG’nin yürüttüğü, “ Emperyalizme ve Faşizme Karşı Ayağa Kalk, Geleceği Kazan“ kampanyasının bildileri de dağıtıldı.


[Menu]#[Previous Article]#[Next]

Profesör GN Saibaba için Londra’da Anma Etkinliği Düzenlendi


<The image of this location is in the list above, but in order to protect the site's traffic costs, it cannot be displayed here, sorry.>

LONDRA|16.12.2024| Hindistan İşçi Dayanışması (UK) tarafından düzenlenen etkinlikte 12 Ekim 2024’de yaşamını yitiren Hindistanlı Maoist devrimci, Profesör GN Saibaba’nın hayatı ve mücadelesi farklı konuşmacılar tarafından dile getirildi. Ailesi ve avukatının da konuşmacı olduğu etkinlikte Saibaba’nın yazdığı şiirler okundu.

Saibaba, yüzde 90 engelli olmasına rağmen Hindistan devleti tarafından tutuklanarak 10 yıl hapishanede tutulduktan sonra, yaşadığı sağlık sorunları nedeniyle geçtiğimiz Mart’ta serbest bırakılmıştı.

Etkinlikte birçok Hindistanlı kurumun mesajlarına yer verildi. Türkiyeli devrimci kurumlardan TKP-ML Enternasyonal Büro’nun gönderdiği mesaj okundu.


[Menu]#[Previous Article]#[Next]

Strasbourg’da Filistin ile Dayanışma


<The image of this location is in the list above, but in order to protect the site's traffic costs, it cannot be displayed here, sorry.>

STRASBOURG|16.11.2024| Bir yılı aşan Siyonist İsrail saldırganlığı Strasbourg’da protesto edildi. Klebèr Meydanı’nda başlayan yürüyüşe ATİK üyeleri, “Emperyalizme ve Faşizme Karşı; Ayağa Kalk, Geleceğini Kazan” Fransızca pankartı ile katılım sağladılar.

YDG üyeleri de yürüyüşte yerlerini aldılar. Jeune Garde ( Genç Savunma), LJR (Devrimci Gençlik Ligi-Maoist) gibi çeşitli kurumlarda yürüyüşte yerlerini aldılar.

Yürüyüş boyunca, “İsrail Katil, Avrupa Suskun”, “Kahrolsun Siyonist İsrail Devleti”, “Gazze, Beyrut Sizinleyiz” vb sloganlar atıldı.

Ayrıca 40 yıllık tutsaklığın ardından serbest kalan Georges Abdullah için de bir bilgilendirme yapılarak, Abdellah’a destek mesajları verildi.


[Menu]#[Previous Article]#[Next]

Kadın Mücadelesi Yaşatır! Werişe Muradi’nin İdamını Durduralım!


<The image of this location is in the list above, but in order to protect the site's traffic costs, it cannot be displayed here, sorry.>

Doğu Kürdistan Özgür Kadınlar Topluluğu (KJAR) üyesi olan siyasi tutsak Weşire Müradi Tahran İslam Devrimi Mahkemesi tarafından 10 Kasım’da vatana ihanet suçlamasıyla “yargılanarak” idam cezasına çaptırıldı. Müradi, 1 Ağustos 2023’te Doğu Kürdistan’ın Sine Kentinde İran devlet güçleri tarafından tutuklanarak, Evin Hapishanesi’nde aylarca insanlık dışı uygulamalara maruz kaldı. Duruşmalarda kendini savunmasına bile izin verilmeyen Kürt aktivist Müradi, Evin hapishanesinden yazdığı mektuplarında kadın mücadelesinin öneminden bahsederek İran devletinin kadın düşmanı politikalarını teşhir ederek mücadelesini her alanda sürdürmekteki kararlığından bahsetti. İran devletinin tüm hukuksuz uygulamalarına karşı durarak başta İran’da yaşayan kadınlar olmak üzere dünya kadın örgütlerine seslenerek, bulunduğumuz her alanda mücadeleyi yükselterek İdam cezalarına mahkum olanların sesi olmaktan vazgeçmeyelim.

Dünyada en çok idam cezası uygulayan ülkelerden biri olan İran’da yüzlerce kişi idam cezası verildi ve verilmeye devam ediliyor. Son olarak Mahsa Amini eylemlerine katılan 6 kişiye de idam cezası verildi. Artan idam cezaları İnsan Hakları Savunucuları, Kadın Aktivistler ve Kürt direnişçileri başta olmak üzere İran devletine karşı muhalif olan ve mücadele yürüten tüm muhalefet güçlerine karşı uygulanmaktadır. İdamlar,ölümler, tutuklamalar kadınlar ve ezilen haklara yönelik haklı meşru mücadeleyi bastırma,sindirme ve yok etme politikasıdır.

Yüzyıllardır dünyanın her yerinde kadınlar erkek egemen sisteme karşı mücadele ediyor. İran başta olmak üzere Ortadoğuda yaşanan savaşlarda sistemsel olarak kadın mücadelesini, kadın kazanımlarını hedef alan erkek egemen sisteme karşı kadınlar ilmek ilmek ördüğü örgütlü mücadeleyi büyüterek devam ediyorlar.

İran devletinin baskıcı ve katliamcı politikalarına son vermesi, idam cezalarının durdurulması ve başta siyasi tutsak Weşire Müradi olmak üzere tüm politik tutsaklar bir an önce serbest bırakılmalıdır. Her geçen gün artarak devam eden idam cezası uygulamalarına karşın başta kadın örgütleri olmak üzere tüm muhalif ilerici demokratik kurumlar mücadele büyüterek, idamlara dur demeliyiz.

Avrupa Kadın Dayanışması

Kürt Kadın Hareketi, Sosyalist Kadınlar Birliği, Kadın Gözüyle, Avrupa Demokratik Kadın Hareketi, Xeta Sor, Yeni Kadın


[Menu]#[Previous Article]#[Next]

pc 15 novembre - Non accettiamo che Taranto diventi base di esercitazioni e di missioni militari per la guerra imperialista


Domenica 17 la nostra protesta!


[Menu]#[Previous Article]#[Next]

Milhares exigem o fim da escala 6x1 em manifestações pelo Brasil - A Nova Democracia


6x1

O feriado da falsa proclamação da república no Brasil foi ofuscado pela mobilização de milhares de trabalhadores brasileiros pelo fim da escala 6×1 no País. Manifestações ocorreram desde a manhã do dia 15 de novembro em estados como Rio de Janeiro, São Paulo e Minas Gerais, Bahia, Pará, Santa Catarina, Ceará, Espírito Santo, paraná, Sergipe, Rio Grande do Norte e Amazonas e no Distrito Federal.

Os manifestantes levantaram faixas e cartazes com as exigências e distribuíram panfletos sobre a pauta. Em mais de um ato, eles condenaram a posição do governo, particularmente do ministro do Trabalho e Emprego, Luiz Marinho, sobre o tema. O governo defendeu uma falsa mediação de interesses entre um “acordo coletivo” de magnatas e trabalhadores, o que significa na verdade a garantia dos interesses das classes dominantes sem que as exigências do povo sejam consideradas.

Manifestações pelo fim da escala 6×1 ocorrerão nacionalmente; governo diz que precisa mediar em ‘acordo coletivo’ com bilionários – A Nova Democracia
Fim da escala 6×1 será defendido em manifestações por todo o Brasil. Enquanto isso, bolsonaristas travam PEC na Câmara e governo que se reunir com grandes empresários para conciliar proposta.
anovademocracia.com.br

Em São Paulo, a massa de manifestantes inundou mais que um quarteirão da Avenida Paulista. Estudantes, profissionais autônomos e operários foram algumas das categorias que compuseram a manifestação.

No Rio de Janeiro, o ato se concentrou na Cinelândia às 10 horas da manhã, também com a presença de várias categorias.

Resistir é Preciso – Loja do AND – Editora Aimberê
2º Edição Como resistir diante de um duro combate? Como vencer o cárcere? Como levantar a bandeira revolucionária nos momentos mais sombrios? Estas questões…
lojadoand.com.br

Em Belo Horizonte, a manifestação ocorreu na Praça 7 e teve início às 9 horas. “Que contradição! Tem ministro do Trabalho que é contra a redução [da carga horária]!”, gritaram alguns dos manifestantes.

Dois dias antes da manifestação, a Liga Operária publicou uma nota intitulada Abaixo a famigerada escala 6×1! Mais horas de descanso, para lazer e estudo dos trabalhadores(as) .

Liga Operária: Abaixo a famigerada escala 6×1! Mais horas de descanso, para lazer e estudo dos trabalhadores(as) – A Nova Democracia
“A única forma de assegurarmos os direitos do povo é com a mobilização massiva dos trabalhadores e trabalhadoras, no campo e na cidade, impulsionando o caminho da Greve Geral de Resistência Nacional”, afirmou a Liga
anovademocracia.com.br

Na nota, os ativistas denunciam o governo de Luiz Inácio, que “até agora, não cumpriu suas promessas de campanha de rever as draconianas “Reforma Trabalhista” e “Reforma da Previdência” de Temer e Bolsonaro, nada fez para os camponeses sem terra e deu tudo ao “agronegócio”. Como não bastasse tudo isto e com a desculpa de garantir “governabilidade”, além de ter entregado grande parte do Orçamento da União para a canalha do centrão do coronelão Arthur Lira, agora anuncia um pacote de cortes, que como sempre, atinge a saúde, educação e demais programas sociais de moradia, auxílios aos empobrecidos, etc.”.

Eles também afirmam que “a necessidade e legitimidade da luta pela derrubada da escala 6×1 e ante o peleguismo que domina as centrais sindicais, cresceu nas redes sociais manifestações de repúdio e pela revogação de tal extenuante jornada de trabalho” e “é tarefa da ordem do dia dos lutadores classistas, dentre outras importantes e urgentes demandas do povo como terra pra quem nela vive e trabalha, aumento salarial, derrubar esse tacanho regime 6×1, que há anos vem esmagando vidas e mentes de nosso povo, principalmente da juventude, a serviço do incremento do lucro de grandes burgueses e latifundiários, serviçais do imperialismo, principalmente ianque (Estados Unidos)”.

Para os operários envolvidos na redação da nota, “a única forma de assegurarmos os direitos do povo é com a mobilização massiva dos trabalhadores e trabalhadoras, no campo e na cidade, impulsionando o caminho da Greve Geral de Resistência Nacional para pôr abaixo todas essas medidas antipovo, vende-pátria e obscurantistas que obedecem à histórica lógica de exploração e opressão de nosso povo e de subjugação da Nação”.

O AND seguirá acompanhado, por meio da Redação e correspondentes locais de todo o País, a mobilização da escala 6×1.


[Menu]#[Previous Article]#[Next]

Ανακοίνωση του Κ.Ο του ΚΚΕ(μ-λ) | ΕΦΥΓΕ ΑΠΟ ΚΟΝΤΑ ΜΑΣ Ο ΣΥΝΤΡΟΦΟΣ ΑΛΚΗΣ


Έφυγε από κοντά μας ο σύντροφος Άλκης.

Είναι δυσβάστακτος ο πόνος όταν χάνεις συντρόφους και γίνεται ακόμη πιο επώδυνη η απώλεια όταν αφορά νέο σύντροφο και αγωνιστή, έναν νεολαίο, έναν πραγματικό φίλο.

Φτωχύναμε από την πρόωρη απώλεια του κομμουνιστή, συντρόφου μας, Άλκη Γραβάνη – Αποστολόπουλου και μαζί μας φτώχυνε και το νεολαιίστικο κίνημα. Γιατί όταν χάνεται ένας νέος, που αποφασίζει από τα μαθητικά του χρόνια να συγκροτήσει μια συνείδηση αντίστασης απέναντι στο κοινωνικό αυτό σύστημα και τις κυβερνήσεις του· όταν παλεύει να δημιουργήσει ένα μέλλον ανθρώπινο· όταν έχει όραμα για ένα καλύτερο αύριο· όταν αρνείται να αποδεχθεί την αδικία και την εκμετάλλευση, που συναντά από μαθητής· όταν εντάσσεται στους κοινωνικούς αγώνες όπως έκανε ο Άλκης, τότε πιστεύουμε ότι στην πραγματικότητα χάνεται ένας σπουδαίος αγωνιστής. Ένας αγωνιστής από εκείνους που αποτελούν ζωογόνο δύναμη στο άνυδρο τοπίο που διανύουμε. Είμαστε όμως σίγουροι ότι τέτοιοι αγωνιστές βάζουν γερά το λιθαράκι τους για να προχωρήσει μπροστά η κοινωνία μας και να δει καλύτερο μέλλον η νεολαία μας.

Ο Άλκης γεννήθηκε το 1992 και μεγάλωσε στην Τούμπα. Από μαθητής συνδέεται με το κίνημα, όταν ξεσπάνε οι μαθητικές κινητοποιήσεις και οι σχολικές καταλήψεις απέναντι στους ταξικούς φραγμούς που προωθεί η κυβέρνηση. Με την ευαισθησία που τον διακρίνει πρωτοστατεί στους μαζικούς αγώνες και τις καταλήψεις που προκαλεί η δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου. Εντάσσεται στη Μαθητική Αντίσταση μπαίνοντας με πιο οργανωμένο τρόπο στους μαθητικούς αγώνες διαμορφώνοντας παράλληλα την πολιτική του φυσιογνωμία.

Το 2010 περνάει στην Ιατρική Σχολή Ιωαννίνων. Εντάσσεται στις Αγωνιστικές Κινήσεις και γρήγορα περνάει στην οργάνωση του ΚΚΕ(μ-λ) από το πρώτο έτος, έχοντας διαμορφώσει την ιδεολογική και πολιτική του συγκρότηση κόντρα στην αστική ιδεολογία και απέναντι σε άλλες απόψεις και ρεύματα, που γέννησε εκείνη η πλούσια πολιτική περίοδος. Συμμετέχει από την πρώτη στιγμή στο φοιτητικό κίνημα, αναλαμβάνει καθοδηγητικά καθήκοντα, ενώ ταυτόχρονα είναι παρών σε όλες τις δράσεις της οργάνωσης, σε όλους τους μικρούς και μεγάλους αγώνες του λαού στην πόλη των Ιωαννίνων.

Την περίοδο της καραντίνας επιστρέφει στην Θεσσαλονίκη  και παρεμβαίνει ενεργά κόντρα στους αποκλεισμούς και τις απαγορεύσεις μαζί με την οργάνωση. Το 2021 πάει φαντάρος στον Έβρο ως γιατρός και το 2022 διορίζεται ως ειδικευόμενος Παθολόγος στο ΓΝ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ "Γ. ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ". Σχεδόν ταυτόχρονα, το Νοέμβρη του 2022 διαγιγνώσκεται με καρκίνο.

Ο Άλκης διακρινόταν για την επιμονή του στις απόψεις του και δεν παραιτούνταν  από την προσπάθεια να πείσει αλλά και να παλέψει γι’ αυτές. Πάλεψε στα ίσια τις εκδηλώσεις της αρρώστιας και δεν σταμάτησε να αγωνίζεται δίνοντας κουράγιο με τη στάση του στους οικείους του, αλλά και στους συντρόφους του.  Δεν σταματάει να εργάζεται, ούτε να συμμετέχει στην οργάνωση και στο κίνημα. Συμμετέχει και παρακολουθεί τις διαδικασίες της 10ης Συνδιάσκεψης δίνοντας ένα δυνατό μήνυμα στους συντρόφους του για το χαρακτήρα που πρέπει να δείχνουμε ακόμη και σε πολύ δύσκολες περιόδους της ζωής μας.

Πεισματάρης με κοφτερό μυαλό και πολύ χιούμορ. Άγγιξε πολύ κόσμο ο Άλκης στα 32 χρόνια του και τους άγγιξε βαθιά. Πολιτικά, κοινωνικά, συναισθηματικά. Όλοι έχουν να λένε για την ανιδιοτέλειά του, την προθυμία του, την προσφορά του.

Αγωνιστής με πολιτική οξυδέρκεια και αποφασιστικότητα, χωρίς ταλαντεύσεις, με ζηλευτή σταθερότητα στην υπεράσπιση της λαϊκής υπόθεσης. Αγαπητός και πιστός φίλος στη νεολαία της οργάνωσης. Ένας νέος που στάθηκε με όλες του τις δυνάμεις στο πλευρό των εργατών, με το μέρος των καταπιεσμένων. Πάλεψε μέχρι τέλους την αρρώστια του αφήνοντας πολύτιμη παρακαταθήκη στους συντρόφους του και ιδιαίτερα στους νεότερους για το περιεχόμενο της έννοιας του λαϊκού αγωνιστή, την ουσία της ένταξης στο κίνημα και σε μια κομμουνιστική οργάνωση. Να μάθουμε, να παλεύουμε στα πάνω και στα κάτω της ζωής, με όραμα μια καλύτερη κοινωνία, όπως μας έδειξε ο Άλκης.

Εκφράζουμε τα πιο θερμά συλλυπητήρια μας στην μητέρα του Ελένη, στον πατέρα του Χρήστο και στον αδελφό του Ιάσονα.

Άλκη. Πολύτιμε σύντροφε. Θα σε θυμόμαστε για πάντα και θα σε τιμάμε με τους αγώνες μας.

14 Νοέμβρη 2024

Το Κ.Ο. του ΚΚΕ(μ-λ)

*Η ημερομηνία και ο τόπος της πολιτικής κηδείας του συντρόφου μας θα δημοσιοποιηθεί με επόμενη ανακοίνωση






[Menu]#[Previous Article]#[Next]

ΧΑΝΙΑ | Κάλεσμα της Κομματικής Οργάνωσης Χανίων του ΚΚΕ(μ-λ) στην διαδήλωση του Πολυτεχνείου



Το Πολυτεχνείο ζει!Σε αγώνες μας καλεί!

Να τιμήσουμε την εξέγερση του Νοέμβρη,

να οργανωθούμε και να παλέψουμε :

Ενάντια στον άδικο πόλεμο στην Ουκρανία ,όπου η σύγκρουση ΗΠΑ -ΝΑΤΟ και Ρωσίας  μετράει εκατοντάδες χιλιάδες νεκρούς και  προετοιμάζει λαούς και εργάτες  να γίνουν κρέας στα κανόνια των ιμπεριαλιστών για το ξαναμοίρασμα τους κόσμου.

Να σταθούμε αλληλέγγυοι στο Παλαιστινιακό λαό που μάχεται για τη Λευτεριά και την Ανεξαρτησία του ενάντια στο μαντρόσκυλο των ΗΠΑ,το σιωνιστικό κράτος δολοφόνο.

Ενάντια στην πολιτική που βαθαίνει την ιμπεριαλιστική εξάρτηση,μας μπλέκει στα πολεμικά σχέδια των φονιάδων ,γκρεμίζει δικαιώματα και κατακτήσεις,επιβάλλει τον εργασιακό μεσαίωνα.

Μόνος φραγμός στην ιμπεριαλιστική- καπιταλιστική βαρβαρότητα η Πάλη λαών και εργατών!

Στο δρόμο του  Νοέμβρη για να κατακτήσουν λαοί και εργάτες το δικό τους λεύτερο κόσμο!

  • ΟΙ ΛΑΟΙ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΑΝΑΓΚΗ ΑΠΟ ΠΡΟΣΤΑΤΕΣ!
  • ΗΠΑ-ΝΑΤΟ ΚΑΙ ΡΩΣΙΑ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΥΚΡΑΝΙΑΙ
  • ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ - ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΗΝ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗ!
  • ΕΞΩ ΗΠΑ, ΝΑΤΟ, ΒΑΣΕΙΣ, ΕΕ!
  • ΚΑΤΩ Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΗΣ ΕΞΑΘΛΙΩΣΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΝΕΡΓΙΑΣ!

ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΑΝΤΙΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΗ ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ

ΚΥΡΙΑΚΗ 17/11 18:00 πλ. ΑΓΟΡΑΣ

Κομματική Οργάνωση Χανίων ΚΚΕ(μ-λ)

15/11/2024







[Menu]#[Previous Article]#[Next]

Η πολιτική κηδεία του συντρόφου μας ΑΛΚΗ θα γίνει ΔΕΥΤΕΡΑ 18 Νοέμβρη ώρα 12:00 στη Θεσσαλονίκη


Η πολιτική κηδεία του συντρόφου μας ΑΛΚΗ ΓΡΑΒΑΝΗ – ΑΠΟΣΤΟΛΟΠΟΥΛΟΥ θα γίνει τη Δευτέρα 18 Νοέμβρη στις 12.00 στο χώρο του BILLY'S PALACE (Στέλιου Καζαντζίδη 24, Έναντι Κοιμητηρίων, Πυλαία)


[Menu]#[Previous Article]#[Next]

SITUACIÓN ACTUAL: NOTAS SOBRE LA CRISIS MUNDIAL (30. Sobre las ultimas elecciones reaccionarias en los EEUU)




Los resultados y las primeras declaraciones del archireaccionario Donald Trump, candidato por la mafia del Partido Republicano contra la candidata Harris de la mafia del Partido Demócrata, fueron anunciados por casi todos los medios siguiendo un patrón similar:



Donald Trump es el ganador de las elecciones en Estados Unidos . Será presidente de los Estados Unidos por segunda vez. Se ha confirmado su victoria. Obtiene 312 delegados (la mayoría está en 270) frente a los 226 de Kamala Harris, con una victoria contundente . Trump ha celebrado su victoria con una fiesta en West Palm Beach, en Florida, en la que ha comparecido tres horas antes del resultado definitivo. Allí, ha proclamado: “Vamos a arreglar todo lo que está mal en este país”. “ Es hora de dejar atrás las divisiones de los últimos cuatro años ”. (06 NOV 2024).

Hablando de lo más general y común sobre las consecuencias políticas para los gobiernos reaccionarios de las crisis capitalistas cíclicas, la mayoría de los medios coinciden, en que “ Trump se ha beneficiado de la frustración de los ciudadanos tras las fuertes subidas de precios de los últimos cuatro años y el aumento de la inmigración irregular “.

La parte referente a crisis económica-caída y recambio de gobierno, lo subrayamos, porque desde el siglo XX y más pronunciado en estas dos décadas del presente, se observa esta tendencia de recambio de gobiernos reaccionarios barridos por la crisis por otros gobiernos reaccionarios. Lo que sí merece ser complementado en cuanto se refieren al “aumento de la inmigración irregular”, diciendo que Trump se ha beneficiado por haber despertado las más bajas pasiones xenofobas entre los electores, usándola en forma abierta como uno de los ejes de su campaña electoral, mietras la Kamala Harris a usado un discurso xenofobo vergonzante. Los afrodescendientes, los latinos y los demás inmigrantes no olvidan que la Hamala Harris como Fiscal General fue especialmente dura contra ellos con su política de “ley y orden”.

Nuestros comentarios se centran, por esta vez, en estas dos cuestiones: “legitimidad democrática” por mayoría de votos y las ”las divisiones” o la “división en la política de los EEUU”.

No es cierto que Donald Trump y demás representantes al Congreso (Senado y Cámara de Representantes) hayan sido elegidos por la mayoría del pueblo norteamericano por medio del voto general y libre (“legitimidad”).

Las siguientes cifras recogidas de diferentes medios lo deja claro:

„Trump ha alcanzado unos 74.500.000 votos aproximadamente, cifra muy similar a la que lo llevó a la derrota contra Biden en el 2020 con 74.225.000. Por el contrario, la caída demócrata va del récord histórico de votos para un candidato a presidente en la historia de EEUU con 81.300.000 votos para Biden en el 2020, a 70.800.000 para Harris, con una pérdida de 10 millones de votos en 4 años y que los coloca en la derrota más aplastante desde 1988 (perdiendo en el voto popular, en el Colegio Electoral, en el Senado y en la Cámara de Representantes). Diez millones de votantes que fueron claves para expulsar a Trump de la presidencia y que en esta ocasión, aún a conciencia de la posibilidad de su reelección, se abstuvieron de votar“ .

„A fecha de 6 de noviembre, y con el proceso de recuento aún no finalizado por completo, los votos contabilizados representaban el 65% de la población en edad de votar en los EE.UU. Este valor supone apenas un decrecimiento de un punto con respecto al récord de 2020, cuando se registró el nivel de participación más alto de los últimos 50 años“ (Statiusta)

„Trump ganó las elecciones de 2024 alcanzando los 312 votos electorales, sobre los 226 de Harris, y obtuvo el 50,4% del voto popular, es decir 74.532.699 de votos, de acuerdo con el último conteo de CNN. Los datos definitivos no estarán disponibles hasta diciembre“ CNN).

Si se tiene en cuenta, entonces que el 45% de los ciudadanos con derecho a voto no lo ejercieron, entonces Trump ganó no col el 50.4 % del 100% sino solo con el 50.4% de los que fueron a votar. Las cifras absolutas no se conocerá con seguridad porque el conteo es estatal.

SOBRE LA AGUDIZACIÓN DE LA COLUSIÓN Y PUGNA ENTRE LAS DOS FACCIONES DEL IMPERIALISMO YANQUI

Es cierto, como se viene diciendo desde comienzos del presente siglo la profundidad de la “división de la sociedad” norteamericana, que se ha expresado en las crecientes disputas entre el Ejecutivo y el Legislativo, agravada en cada recambio de autoridades sobre todo a mitad de cada periodo legislativo. Es asi, como se expresa el desarrollo de la contradicción, en medio de colusion y pugna, entre ambas facciones de la gran burguesía norteamericana en el plano político. Esto se ha visto, por ejemplo, en los últimos periodos presidenciales, como por ejemplo, en los problemas para la aprobación del presupuesto, donde solo después de difíciles y largas componendas (negociaciones), entre ambas mafias, se logró un acuerdo para salir de la suspensión forzada de las actividades de la administración o para aprobar un “paquete de ayuda”, etc.

Por lo anterior, ambas facciones del imperialismo yanqui pugnaron por solucionar esta contradicción a su favor, mediante una mayor centralización del Poder en el Ejecutivo, aplicando un absolutismo presidencialista. Esta centralización se desenvuelve en dura colusión y pugna en las elecciones para recambio de autoridades como las que acaban de pasar, en la disputa y componendas entre republicanos y demócratas por el nombramiento de los jueces y fiscales encargados de aplicar las leyes a nivel federal y de los estados, como también para el nombramiento de los cargos en la burocracia uno de los pilares del Estado burgués, el otro y principal son las fuerzas armadas.

En cuanto al control del aparato judicial, durante el anterior gobierno de Trump se revirtió el control demócrata sobre la corte suprema a través del nombramiento de jueces “conservadores” ligados al PR; que ahora ,en último momento, antes del traspaso de poderes a la nueva administración, pretenden revertir los demócratas usando su exigua mayoría en el Senado para nombrar a jueces que respondan a la orientación del PD. En la alta burocracía han mantenido un mayor control los del PD.

Entonces, en estas elecciones ha estado en juego, el problema de bajo que signo se iba a dar esta mayor centralización del Poder en el Ejecutivo como parte del proceso de reaccionarización del Estado burgués imperialista. No ha sido, por tanto, entre la democracia reaccionaria o fascismo.

Como consecuencia, con el triunfo de Trump en las presidenciales y con la mayoría republicana alcanzada por su partido en ambas cámaras veremos una centralización absoluta del Poder bajo el signo de la facción imperialista que representa este partido, apandillado por Donald Trump como presidente, que someterá a un mayor control al judicativo y a la burocracia, aparato de inteligencia y a las fuerzas armadas. El presidente centraliza en sus manos el Ejecutivo, Legislativo y Judicial. Lo cual significa, un paso más en la reaccionarización del Estado imperialista yanqui, dictadura burguesa dirigida por la oligarquía financiera, democracia reaccionaria con creciente supresión y restricción de derechos y libertades.

Sobre más avanzada descomposición del imperialismo en todos los planos:

En la sociedad norteamericana, en estas elecciones reaccionarias, en lo ideológico se ha reflejado, por un lado, en un podrido pensamiento imperialista, reaccionario, pos-modernista y social-chovinista representado por los mafiosos “demócratas”, que centra en el “discurso identitario” para movilizar, en busca de sostén social y partidario, a la pequeña-burguesía académica y tecnocrática más representantes de la nata superior de las minorías para sobre esa base buscar manipular al servicio del viejo orden y de la guerra imperialista a las amplias masas de la población y, por el otro, en un pensamiento de discurso “identitario” racista, chovinista, de los “valores americanos originarios”, de los “valores cristianos de servicio de la mujer al varón”, de la mujer como máquina de parir críos para la esclavitud asalariada y carne de cañón de las guerras imperialistas, anti abortista, es decir, ultrareaccionario representados por los mafiosos “republicanos” apelando a los más bajos instintos de la masa degradada a ganado electoral, con un discurso pro re-industrialización que choca violentamente con el carácter más parasitario y de mayor descomposición del imperialismo. Tanto el podrido pensamiento pos-modernista, de una facción imperialista, como el tan podrido pensamiento “conservador”, ultrareaccionario, de la otra facción imperialista, corresponden a la podrida ideología del imperialismo en su fase de más avanzada descomposición y crisis general y última y de barrimiento por la revolución mundial mediante la guerra popular.

LAS ELECCIONES PRESIDENCIALES DE LOS EEUU LLEVAN LA MARCA INDELEBLE DE LA ESCLAVITUD

O ¿Por qué el presidente no es elegido directamente ?

La respuesta la encontramos en los orígenes de este Estado de dictadura burgues, como se lee en la siguiente cita:

“Los reyes nacen reyes; los presidentes son elegidos. ¿Pero, cómo? James Wilson aclaró, los delegados están en Filadelfia “por ningún otra parte de este plan más confundidos como por la forma de la elección para el cargo de presidente”. Wilson había propuesto en la Convención que el presidente fuera elegido directamente. Pero James Madison había introducido, que, “Porque el derecho electoral es más amplio en los estados norteños que en los del Sur,(…) los últimos en base de los negros no pueden tomar ninguna influencia en la elección”. En texto claro: En una directa elección tendrían los del Norte, en los cuales hay más cantidad de electores hábiles, tendrían también más votos . La propuesta de Wilson fue denegada, por la mayoría de 12 estados contra uno. Algunos delegados de la Convención fueron de la idea que el Congreso debería elegir al presidente. Ese método, conocido como elección indirecta, facilita la participación del pueblo en la elección y mantiene a distancia “los exceso de la democracia”; ella filtra la voluntad de los muchos a través del juicio de los menos. El senado es elegido por ejemplo indirecto: los senadores no son elegidos por el pueblo, sino por los parlamentos de los estados ( la elección directa fue introducida en 1913…). Pero la elección indirecta del presidente representa un problema: La elección del Presidente a través del Congreso colisiona contra el principio de la división de poderes.

Wilson presentó una otra idea. Sí el pueblo no puede elegir directamente al presidente y tampoco el Congreso,quizás otro gremio puede rellenar el vació. La segunda propuesta de Wilson fue que el pueblo delegara en un colegio electoral de delegados elegidos, una asamblea de hombres honorables con el correspondiente patrimonio y reputación, que propiamente deberían tomar el proceso de elección. Este compromiso se aprobó. Pero este compromiso se tomó sobre la base de otro compromiso: en base a la proporción de esclavos. El número de delegados para el gremio electoral de varones no debería representar la cantidad de electores hábiles de cada estado federado, sino por el numero de sus diputados para la cámara de representantes. La representación de un estado para el gremio electoral de varones fue determinado por la norma para la representación parlamentaria -un diputado congresional por cada 40, 000 personas, para lo cual las personas esclavizadas contaban como tres quintos. El gremio electoral de varones fue una concesión a los esclavistas, que en la misma medida estuvo impregnada del cálculo matemático como político” ( Jill Lepore, La VERDADERA HISTORIA DE LOS ESTADOS UNIDOS)



La manipulación de los votantes estadouidenses por las dos mafias que se turnan en el gobierno yanqui

Aquí un testimonio histórico de HENRY KISSINGER en su texto Orden mundial, Reflexiones sobre el carácter de las naciones y el curso de la historia, Edición en formato digital: enero de 2016, original 2014, quien aquí ejerce de profeta del pasado, pero que tiene el valor de confesión de parte y de “profesia” cumplida”:

“Hasta ahora, la historia y la psicología occidentales han tratado la verdad como algo independiente de la personalidad y anterior a la experiencia del observador. Pero nuestra era está al borde del cambio en la concepción de la naturaleza de la verdad. Casi todos los sitios web contienen alguna clase de función de personalización basada en un rastreo de códigos de internet destinado a establecer los antecedentes y preferencias del usuario. Estos métodos quieren estimular a los usuarios a «consumir más contenido» [18] y, al hacerlo, quedar expuestos a más publicidad, que es lo que en última instancia sostiene la economía de internet. Estas orientaciones sutiles
concuerdan con una tendencia más amplia a manejar la comprensión tradicional de la elección humana. Los productos se ordenan y priorizan para ofrecer aquellos que a uno «le gustarían» y las noticias online se presentan como «las noticias que más le pueden interesar». [19] Dos personas diferentes que recurren a un mismo motor de búsqueda con la misma pregunta no necesariamente reciben la misma respuesta. El concepto de verdad es relativizado e individualizado: pierde su carácter universal. La información se presenta como si fuera gratuita. De hecho, el receptor paga por ella aportando datos que serán explotados por personas que no conoce, de maneras que luego configurarán la información que se le ofrezca.

Cualquiera que sea la utilidad de este enfoque en el ámbito del consumo, su efecto a la hora de decidir políticas puede resultar transformador. Las difíciles elecciones en las decisiones políticas siempre son solitarias. ¿Dónde, en un mundo de redes sociales ubicuas, encuentra espacio el individuo para desarrollar la fortaleza de tomar decisiones que, por definición, no pueden estar basadas en un consenso? El dicho de que los profetas no son reconocidos en su propia época es verdad en tanto operan más allá de la concepción convencional: eso es lo que los vuelve profetas. En nuestra era, el tiempo técnico de los profetas podría haber desaparecido. La búsqueda de
transparencia y conectividad en todos los aspectos de la existencia, al destruir la privacidad, inhibe el desarrollo de personalidades con la fuerza de tomar decisiones solitarias.

Las elecciones estadounidenses, sobre todo las elecciones presidenciales, representan otro aspecto de esta evolución. Se ha sostenido que en 2012 las campañas electorales tenían archivos sobre unas decenas de millones de votantes potencialmente independientes. Extraídos de las redes sociales, de archivos abiertos al público y de los registros médicos, estos archivos ofrecían un perfil probablemente más preciso que el que el propio involucrado hubiera podido hacer de memoria. Esto permitía a los responsables de las campañas elegir la tecnología más adecuada en cada caso: una visita personal de amigos ya afiliados (también encontrados vía internet), cartas personalizadas (extraídas de las redes sociales) o encuentros grupales.

Las campañas presidenciales están a punto de transformarse en competencias mediáticas entre operadores de internet. Lo que alguna vez fueron debates sustantivos sobre el contenido de la actividad del gobierno se reducirá a los candidatos convertidos en portavoces de un intento de marketing perseguido por medios cuya intrusividad habría sido considerada cosa de ciencia ficción apenas una generación atrás. El papel principal de los candidatos podría pasar a ser recaudar fondos en vez de elaborar programas.

¿El esfuerzo de marketing pretende expresar las convicciones del candidato, o
las convicciones que expresa el candidato son reflejo de una investigación de big data sobre probables preferencias y prejuicios de los individuos? ¿La democracia puede evitar evolucionar hacia un resultado demagógico basado en una apelación emocional a las masas, en vez de ser el proceso razonado que imaginaron los Padres Fundadores? Si la brecha entre las cualidades requeridas para la elección y las cualidades esenciales para ocupar el cargo se vuelve demasiado ancha, podría perderse ese conocimiento conceptual y ese sentido histórico que deberían ser parte de la política exterior, o el cultivo de estas cualidades podría ocupar tanto tiempo en el primer mandato de un presidente como para impedirle desarrollar su papel de liderazgo de Estados Unidos".


Gane quien gane en la farsa electoral, siempre con fraude de uno u otro, aplicará en lo fundamental los mismos lineamientos y objetivos estratégico del imperialismo yanqui para mantener su condición de superpotencia imperialista hegemonica única y gendarme contrarrevolucionario mundial, tal como ha sido con todos los presidentes de los Estado Unidos hasta la fecha, un testigo de parte lo testimonia así:

“Los doce presidentes de posguerra han reivindicado apasionadamente el papel
excepcional de Estados Unidos en el mundo. Todos han postulado, con
carácter de axioma, que el país está embarcado en una desinteresada lucha por
la resolución de los conflictos y la igualdad de todas las naciones, cuya
medida de éxito definitivo será la paz mundial y la armonía universal. [1]
Todos los presidentes de ambos partidos políticos han proclamado la
aplicabilidad de los principios estadounidenses al mundo entero(...) Lo que para otros países hubiera sido un mero floreo retórico ha sido presentado, en el debate estadounidense, como un modelo específico para la acción global”.

Traducimos toda la demagogia yanqui, con una sola frase: “la pax americana”. Objetivo imperialista que es un imposible histórico y político pues estamos en la ofensiva de la revolución proletaria mundial que barrerá con guerra popular al imperialismo y la reacción mundial de la faz de la Tierra.


[Menu]#[Previous Article]#[Next]

pc 15 novembre - Immagini dal corteo studentesco a Torino







[Menu]#[Previous Article]#[Next]

CURRENT SITUATION: NOTES ON THE GLOBAL CRISIS (30. On the last reactionary elections in the USA)


The results and the first statements of the arch-reactionary Donald Trump, candidate of the Republican Party mafia against the candidate Harris of the Democratic Party mafia, were announced by almost all the media following a similar pattern:

Donald Trump is the winner of the elections in the United States. He will be president of the United States for the second time. His victory has been confirmed. He obtains 312 delegates (the majority is at 270) against Kamala Harris's 226, with a resounding victory. Trump celebrated his victory with a party in West Palm Beach, Florida, where he appeared three hours before the final result. There, he proclaimed: “We are going to fix everything that is wrong in this country.” “It is time to leave behind the divisions of the last four years.” (06 NOV 2024).

Speaking of the most general and common political consequences for reactionary governments of cyclical capitalist crises, most media agree that “Trump has benefited from the frustration of citizens after the sharp price increases of the last four years and the increase in illegal immigration.”

The part referring to the economic crisis-fall and change of government, we underline it, because since the 20th century and more pronounced in these two decades of the present, we observe this trend of replacement of reactionary governments swept away by the crisis by other reactionary governments. What does deserve to be complemented when referring to the “increase in illegal immigration”, saying that Trump has benefited from having awakened the lowest xenophobic passions among voters, using it openly as one of the axes of his electoral campaign, while Kamala Harris has used a shameful xenophobic speech. African Americans, Latinos and other immigrants do not forget that Hamala Harris, as Attorney General, was especially harsh against them with her “law and order” policy.

Trump has reached approximately 74,500,000 votes, a figure very similar to the one that led him to defeat against Biden in 2020 with 74,225,000. On the contrary, the Democratic fall goes from the historical record of votes for a presidential candidate in the history of the United States with 81,300,000 votes for Biden in 2020, to 70,800,000 for Harris, with a loss of 10 million votes in 4 years and which places them in the most crushing defeat since 1988 (losing in the popular vote, in the Electoral College, in the Senate and in the House of Representatives). Ten million voters who were key to expelling Trump from the presidency and who on this occasion, even aware of the possibility of his re-election, abstained from voting.“

„As of November 6, with the recount process not yet fully completed, the votes counted represented 65% of the voting-age population in the US. This figure represents only a one-point decrease from the record high turnout in 2020, which saw the highest level of participation in 50 years.“ (Statista)

„Trump won the 2024 election with 312 electoral votes, over Harris's 226, and obtained 50.4% of the popular vote, or 74,532,699 votes, according to CNN's latest count. Final data will not be available until December.“ (CNN).

If one takes into account that 45% of eligible voters did not exercise their right to vote, then Trump won not with 50.4% of 100% but only with 50.4% of those who voted. The absolute figures will not be known for sure because the count is state-run.

ON THE WORSENING OF COLLUSION AND STRUGGLE BETWEEN THE TWO FACTIONS OF YANKEE IMPERIALISM

It is true, as has been said since the beginning of this century, that the depth of the “division of American society” has been expressed in the growing disputes between the Executive and the Legislative, aggravated with each change of authorities, especially in the middle of each legislative period. This is how the development of the contradiction is expressed, in the midst of collusion and struggle, between both factions of the American big bourgeoisie on the political level. This has been seen, for example, in the last presidential periods, as for example, in the problems for the approval of the budget, where only after difficult and long compromises (negotiations), between both mafias, was an agreement reached to end the forced suspension of the administration's activities or to approve an “aid package,” etc.

For this reason, both factions of Yankee imperialism fought to resolve this contradiction in their favor, through a greater centralization of power in the Executive, applying a presidential absolutism. This centralization develops in hard collusion and struggle in the elections for the replacement of authorities such as those that have just passed, in the dispute and collusion between Republicans and Democrats for the appointment of judges and prosecutors in charge of applying the laws at the federal and state level, as well as for the appointment of positions in the bureaucracy, one of the pillars of the bourgeois State, the other and main one being the armed forces.

As for the control of the judicial apparatus, during the previous Trump administration, the Democratic control over the Supreme Court was reversed through the appointment of “conservative” judges linked to the PR; now, at the last moment, before the transfer of powers to the new administration, the Democrats intend to reverse it by using their meager majority in the Senate to appoint judges who respond to the orientation of the PD. In the high bureaucracy, the PD has maintained greater control.

So, in these elections, the problem has been at stake, under what sign this greater centralization of Power in the Executive was going to occur as part of the process of reactionarization of the imperialist bourgeois State. It has not been, therefore, between reactionary democracy or fascism.

As a consequence, with Trump's victory in the presidential elections and with the Republican majority achieved by his party in both chambers, we will see an absolute centralization of Power under the sign of the imperialist faction that this party represents, ganged up by Donald Trump as president, who will subject the judiciary and the bureaucracy, the intelligence apparatus and the armed forces to greater control. The president centralizes the Executive, Legislative and Judicial branches in his hands. Which means one more step in the reactionary nature of the Yankee imperialist State, a bourgeois dictatorship led by the financial oligarchy, a reactionary democracy with increasing suppression and restriction of rights and freedoms.

On the further decomposition of imperialism on all levels:

In American society, in these reactionary elections, ideologically, it has been reflected, on the one hand, in a rotten imperialist, reactionary, post-modernist and social-chauvinist thought represented by the "democratic" mafia, which focuses on the "identity discourse" to mobilize, in search of social and partisan support, the academic and technocratic petite bourgeoisie plus representatives of the upper cream of the minorities to seek on that basis to manipulate the broad masses of the population in the service of the old order and the imperialist war and, on the other hand, in a racist, chauvinist "identity" discourse, of "original American values", of "Christian values ​​of service of the woman to the man", of the woman as a child-bearing machine for wage slavery and cannon fodder for imperialist wars, anti-abortion, that is, ultra-reactionary represented by the "Republican" mafiosi appealing to the lowest instincts of the masses degraded to electoral cattle, with a pro-re-industrialization discourse that clashes violently with the most parasitic and most decomposing character of imperialism. Both the rotten post-modernist thought of one imperialist faction, and the equally rotten "conservative" ultra-reactionary thought of the other imperialist faction, correspond to the rotten ideology of imperialism in its most advanced phase of decomposition and general and final crisis and sweeping away by the world revolution through people's war.

THE US PRESIDENTIAL ELECTIONS BEAR THE INDELIBLE MARK OF SLAVERY

Or why is the president not elected directly?

The answer lies in the origins of this bourgeois dictatorial state, as can be read in the following quote:

“Kings are born kings; presidents are elected. But how? James Wilson clarified that the delegates are in Philadelphia “by no other part of this plan are they more confused than by the form of the election for the office of president.” Wilson had proposed at the Convention that the president be elected directly. But James Madison had introduced that, “Because the right to vote is greater in the northern states than in the southern states, (…) the latter, on the basis of the negroes, cannot have any influence in the election.” In plain text: In a direct election, the northern states, where there are more qualified voters, would also have more votes. Wilson’s proposal was rejected by a majority of 12 states to one. Some delegates at the Convention were of the idea that Congress should elect the president. This method, known as indirect election, facilitates the participation of the people in the election and keeps at bay “the excesses of democracy”; it filters the will of the many through the judgment of the few. The senate is elected indirectly, for example: senators are not elected by the people, but by the parliaments of the states (direct election was introduced in 1913…). But the indirect election of the president poses a problem: the election of the president through Congress collides with the principle of the separation of powers.

Wilson put forward another idea. If the people cannot directly elect the president and neither can Congress, perhaps another body can fill the void. Wilson's second proposal was that the people should delegate to an electoral college of elected delegates, an assembly of honourable men with the corresponding wealth and reputation, who should properly take over the election process. This compromise was approved. But this compromise was made on the basis of another compromise: on the basis of the proportion of slaves. The number of delegates to the male electoral guild was not to be represented by the number of eligible voters in each state, but by the number of its representatives to the House of Representatives. The representation of a state to the male electoral guild was determined by the standard for parliamentary representation—one congressional representative for every 40,000 people, of which enslaved people counted as three-fifths. The male electoral guild was a concession to the slaveholders, which was as much imbued with mathematical calculation as with political calculation.” (Jill Lepore, The TRUE HISTORY OF THE UNITED STATES)

The manipulation of American voters by the two mafias that take turns in the American government

Here is a historical testimony by HENRY KISSINGER in his text World Order, Reflections on the Character of Nations and the Course of History, Digital edition: January 2016, original 2014, who here acts as a prophet of the past, but which has the value of a confession of part and of a fulfilled “prophecy”:

“Until now, Western history and psychology have treated truth as something independent of personality and prior to the experience of the observer. But our era is on the verge of a change in the conception of the nature of truth. Almost all websites contain some kind of personalization function based on a tracking of Internet codes intended to establish the user's background and preferences. These methods want to stimulate users to “consume more content” [18] and, in doing so, be exposed to more advertising, which is what ultimately sustains the Internet economy. These subtle orientations

are in keeping with a broader tendency to manipulate the traditional understanding of human choice. Products are ranked and prioritized to offer those that one would “like” and online news is presented as “the news that might interest you the most.” [19] Two different people who turn to the same search engine with the same question do not necessarily receive the same answer. The concept of truth is relativized and individualized: it loses its universal character. Information is presented as if it were free. In effect, the recipient pays for it by providing data that will be exploited by people he does not know, in ways that will then shape the information offered to him.

Whatever the utility of this approach in the realm of consumption, its effect on policy decisions can be transformative. Difficult choices in political decisions are always lonely. Where, in a world of ubiquitous social media, does the individual find room to develop the strength to make decisions that, by definition, cannot be based on consensus? The saying that prophets are not recognized in their own time is true insofar as they operate beyond conventional conception: that is what makes them prophets. In our era, the technical time of prophets might have disappeared. The search for transparency and connectivity in all aspects of existence, by destroying privacy, inhibits the development of personalities with the power to make solitary decisions.

The American elections, especially the presidential elections, represent another aspect of this evolution. It has been argued that in 2012 the electoral campaigns had files on tens of millions of potentially independent voters. Extracted from social networks, from open archives and from medical records, these files offered a profile probably more precise than the person involved could have made from memory. This allowed the campaigners to choose the most appropriate technology in each case: a personal visit from friends already affiliated (also found via the Internet), personalized letters (extracted from social networks) or group meetings.

Presidential campaigns are about to transform into media competitions between internet operators. What were once substantive debates over the content of government activity will be reduced to candidates becoming mouthpieces for a marketing effort pursued by media whose intrusiveness would have been considered the stuff of science fiction just a generation ago. The primary role of candidates may become fundraising rather than program-making.

Is the marketing effort intended to express the candidate’s convictions, or are the convictions expressed by the candidate a reflection of big data research into individuals’ likely preferences and biases? Can democracy avoid evolving into a demagogic outcome based on an emotional appeal to the masses, rather than the reasoned process envisioned by the Founding Fathers? If the gap between the qualities required for election and the qualities essential to holding office becomes too wide, that conceptual knowledge and historical sense that should be part of foreign policy could be lost, or the cultivation of these qualities could take up so much time in a president's first term as to prevent him from fulfilling his role as leader of the United States.

Whoever wins the electoral farce, always with fraud on one side or the other, will apply in essence the same strategic guidelines and objectives of Yankee imperialism to maintain its status as the sole hegemonic imperialist superpower and world counterrevolutionary gendarme, just as it has been with all the presidents of the United States to date, as one witness testifies thus:

“The twelve postwar presidents have passionately claimed the exceptional role of the United States in the world. They have all postulated, as an axiom, that the country is engaged in a selfless struggle for the resolution of conflicts and the equality of all nations, whose ultimate measure of success will be world peace and universal harmony. [1]

All the presidents of both political parties have proclaimed the applicability of American principles to the entire world (...) What for other countries would have been a mere rhetorical flourish has been presented, in the American debate, as a specific model for global action”.

We translate all the Yankee demagogy with a single phrase: “la pax americana.” This imperialist objective is a historical and political impossibility because we are on the offensive of the world proletarian revolution that will sweep away imperialism and world reaction from the face of the Earth with a people's war.


[Menu]#[Previous Article]#[Next]

Profissional da Educação denuncia encerramento do turno noturno em colégio em Duque de Caxias, RJ - A Nova Democracia


A possibilidade de encerramento do turno noturno no Colégio Estadual Dulce Petri, Duque de Caxias, que por meses era apenas um boato, se tornou em algo definitivo. A partir do ano que vem a unidade não irá mais operar o ensino durante a noite, onde é ofertada a modalidade EJA (Educação de Jovens e Adultos). A Seeduc-RJ tenta justificar a medida alegando o baixo quantitativo de alunos, e que manter o turno ativo seria uma “irresponsabilidade fiscal”. O CE atende principalmente estudantes periféricos do município.

Décio, professor que trabalha na unidade durante o turno noturno, relatou à reportagem de AND : “Já vinha acontecendo um disse-me-disse de que o noturno iria terminar, os professores ficaram de antena ligada, alguns não acreditavam nessa possibilidade até porque o Colégio Estadual Dulce Petri é um colégio de tradição no bairro, todos gostam de estudar aqui. A gente estava sempre na torcida, mas os professores já estão recebendo comunicado para fazer horário, como alguns já fizeram, ou ir escolhendo outra escola, outro bairro, ou até mesmo para irem para manhã”.

O professor também denunciou que o encerramento do noturno “vai prejudicar bastante não só os professores, como também os alunos que moram perto e trabalham”. A preocupação de Décio se justifica: “Essa situação não nos deixa só tristes como também preocupados com como se dará, por exemplo, a procura de outras escolas e a transferência do pessoal do noturno para a manhã. Os alunos que moram muito perto, que vem a pé, que trabalham e que por conta disso optaram pelo noturno, terminando o noturno como que vão fazer? Vão ter que decidir entre trabalhar e estudar? Ou vai ter que procurar escolas em uma distância grande e ter que pegar várias conduções?”. A perspectiva, seguindo a lógica correta de Décio, é que tal medida da Seeduc-RJ propulsionará a evasão escolar.

Liquidação do ensino noturno é tradição no RJ

Não é a primeira vez que o ensino noturno é atacado no município de Duque de Caxias, muito menos no estado do Rio de Janeiro. Cintia Silva, professora no Ciep Henfil, em Duque de Caxias, relatou à reportagem de AND : “Já trabalhei na Escola Moacyr Padilha, e na Escola João Faustino – ambas em Duque de Caxias –, nas duas escolas, depois do 2º Semestre, começavam essas conversas de fechamento do noturno por conta de muitos alunos não voltarem depois do recesso. Na época que trabalhei, tinha busca ativa, e nós (profissionais da escola) tínhamos que fazer essa busca. Procurávamos os alunos e os responsáveis e tentávamos convencê-los a não sair, porque se fechar, todos perdem, não só os alunos, mas todos os profissionais do noturno”.

No ano de 2017, durante um processo de reorganização das escolas estaduais, das nove escolas afetadas, cinco tiveram o encerramento do turno noturno. Em Niterói as escolas que tiveram o turno encerrado foram o Colégio Estadual Brigadeiro Castrioto (Cebric), o Colégio Estadual Manuel de Abreu, o Colégio Estadual Pinto Lima e o Colégio Estadual Baltazar Bernardino, este último em especial tendo sofrido as mudanças mais radicais, além do encerramento do turno noturno, houve o encerramento das turmas de EJA pela manhã. Em    São Gonçalo, o Colégio Estadual Desembargador Ferreira Pinto também teve o turno da noite encerrado.

A Seeduc alegou, na época, em nota, ter tomado essas medidas levando em consideração “a oferta e demanda de cada região, observando-se o quantitativo de alunos, cursos e modalidades oferecidos, turnos de funcionamento, número de salas de aulas e o número de aulas ociosas, bem como seus dados geográficos”.

Em resposta às medidas da Seeduc, estudantes do Colégio Estadual Brigadeiro Castrioto (Cebric) o ocuparam no dia 10 de fevereiro de 2017, assim que receberam a informação de que “a unidade havia sido impedida de realizar as matrículas para aulas no período noturno”.


[Menu]#[Previous Article]#[Next]

Policial tortura adolescente de 15 anos na Região Metropolitana do Recife, PE - A Nova Democracia


Ao sair de casa para comprar pão pela manhã do dia 29/10, um adolescente de 15 anos foi abordado, torturado e ameaçado pelas forças reacionárias do Grupo de Apoio Tático Itinerante (GATI), um grupo da Polícia Militar (PM). O crime macabro ocorreu em Prazeres, Jaboatão dos Guararapes, PE.

A ação sinistra dos policiais militares chamou a atenção de uma funcionária de um estabelecimento próximo, pela agressividade e arbitrariedade. A trabalhadora teria dito para os reacionários não abordarem o adolescente daquela forma. Ainda assim, segundo relato, o policial levou o adolescente para perto de uma mata, onde o asfixiou com um saco plástico em sua cabeça, além de ameaçar ele e a mãe de morte caso contasse o que aconteceu.

Momentos depois, a mãe e tia do adolescente, que haviam recebido uma ligação denunciando a tortura que o jovem sofria, chegaram ao local indicado na ligação. Nesse momento, o policial se retirou com uma submetralhadora e deixou covardemente o local em uma moto, fugindo da responsabilização de seus atos. A tia presenciou a fuga do policial e, logo após isso, a cena do sobrinho desfalecido e com marcas de tortura. Além das marcas nas costas, braços e rosto, que o adolescente apresentou ao Instituto Médico Legal (IML), também foi denunciada a dificuldade de andar, dores nos pulsos, pernas e em várias partes do corpo.

A prática sádica de torturas como essa não são pontos isolados. Os assassinatos praticados pela polícia no nosso país, por exemplo, chegam a números alarmantes, motivados em parte pelo mesmo sentimento fascista de violência contra as massas pobres. Embora haja subnotificação, o número de assassinatos pela força repressiva do velho Estado quase triplicou em 10 anos, entre 2013 e 2023, quando houveram 6.393 vítimas, com dados do Fórum Brasileiro de Segurança Pública. A tortura policial passa por uma situação ainda mais complicada, pois não existe um monitoramento nacional sobre esse indicador. O velho Estado esconde da população a verdadeira face da instituição policial, que ainda repete o modus operandi da época do regime militar fascista nas nossas favelas e bairros pobres.


[Menu]#[Previous Article]#[Next]

pc 15 novembre - ORE 12 Controinformazione Rossoperaia - La Formazione operaia marxista - si apre il nuovo ciclo


Per ragioni tecniche legata alla registrazione - ORE 12 oggi è uscito in serata
Da martedì l'uscita sarà regolare alle ore 12

[Menu]#[Previous Article]#[Next]

Verso il 25 novembre - per andare avanti nella lotta necessaria


Quest'anno l'aspetto principale è la mobilitazione nella giornata del 25 novembre.

Cadendo in un giorno feriale dà la possibilità di fare nelle varie realtà iniziative verso, con le operaie, lavoratrici, e anche verso le studentesse.

Rispetto alla manifestazione nazionale del 23 novembre, rimandiamo al report e alla nostra valutazione dell'Assemblea nazionale a Roma di Non Una di Meno:

https://femminismorivoluzionario.blogspot.com/2024/10/breve-report-parziale-sullassemblea.html

Sulle denunce fatte nel comunicato di annuncio dell’Assemblea nazionale – come avevamo detto - siamo anche d'accordo: sul governo. Meloni, sulla situazione internazionale, ecc vi era una maggiore precisione, anche se rilevavamo alcune affermazioni su cui eravamo in disaccordo: https://femminismorivoluzionario.blogspot.com/2024/10/info-assemblea-nazionale-di-nudm-la.html

Poi, però, l'assemblea nazionale ha messo in rilievo soprattutto le cose negative. Qui abbiamo detto che, al di là delle prese di posizioni necessarie/dovute su Palestina, processo Cecchettin, ci si arrampica sugli specchi degli scioperi, mobilitazioni degli altri, mettendo tra l’altro insieme scioperi e iniziative utili e altre da vedere se vanno appoggiate, per esempio lo sciopero nella scuola della Cgil. Certo, si tratta di tutta una serie di scadenze, di iniziative che in questa fase ci sono ed è bene che ci siano, ma non ci si mette a posto la coscienza elencandole. Ma affermando i contenuti del movimento delle donne. Inoltre anche le denunce giuste senza individuare precisamente gli obiettivi oggi della nostra lotta – rovesciare il governo Meloni, contro lo Stato, i padroni - diventano ripetitivi, senza tempo, quindi inutili.

La parola d’ordine principale di Nudm: “disarmiamo il patriarcato”, è una parola d'ordine quantomeno arretrata rispetto a tutto quello che sta succedendo, che è una rapida marcia di moderno fascismo (Trump insegna…) dell'azione del governo contro le donne sia in termini ideologici, sia in termini politici, sia di provvedimenti. Quindi porre ancora e sempre come aspetto principale la questione del patriarcato, non fa andare più avanti la battaglia delle donne, anzi in un certo senso va più indietro rispetto all'anno scorso.

Questo quando la realtà sta andando pericolosamente avanti.

Pensiamo proprio ai femminicidi, in cui la pericolosità sta nel fatto che stanno diventando la “normale” reazione degli uomini che odiano le donne, con la aperta complicità del clima fascista, sessista sviluppato dal governo Meloni, dai suoi squallidi ministri; con la complicità dello Stato che “archivia” le denunce delle donne, di alcuni Tribunali che fanno oscene sentenze a favore degli uomini assassini, giustificando le loro motivazioni. I femminicidi sono l'espressione più tremenda di di quello che è tutta la condizione, la non indipendenza delle donne a livello di lavoro, di salario che va sempre più indietro e che a volte costringe a non rompere legami, la questione del ruolo nella famiglia delle donne, chiamate a fare figli per il capitale e la patria, mentre va avanti sempre più minaccioso l’attacco al diritto d’aborto, che significa diritto di scelta delle donne, il ritorno ad un “moderno medioevo”, ecc.

Quindi anche se questa manifestazione nazionale del 23 crediamo sarà sempre molto grossa non non fa dei passi avanti adeguati a livello dello scontro necessario contro il fascismo che sta andando avanti e che chiaramente utilizza anche e produce una versione moderna che possiamo chiamare “patriarcalismo”. Ma parliamo di patriarcalismo e non di patriarcato, perché patriarcato è una struttura organizzazione di un periodo storico dell’umanità ben preciso, mentre altra cosa sono i suoi residui ideologici, culturali utilizzati in termini moderni.

Noi dobbiamo porre in maniera chiara la necessità della rivoluzione, e quindi che cosa significa oggi in termini di organizzazione, di lotta.


[Menu]#[Previous Article]#[Next]

Autodefesa camponesa do Acampamento Menino Jonatas derrota nova investida do latifúndio em Jaqueira, PE - A Nova Democracia


A equipe de correspondentes locais do AND recebeu a informação de que os camponeses do Acampamento Menino Jonatas , no Engenho Barro Branco, se organizaram e derrotaram uma nova tentativa de invasão, levada a cabo por funcionários da Agropecuária Mata Sul S/A. Os sicários do latifúndio, que prepararam-se para uma nova investida, colocaram-se em fuga quando a autodefesa dos camponeses lançou rojões para alertar toda a comunidade do novo ataque.

Os camponeses denunciam que os funcionários da Agropecuária Mata Sul S/A provocaram a destruição de uma cerca e a invasão de mais de 30 cabeças de gado durante a noite do dia 14/11, às 21:00, dentro do Acampamento. De acordo com os moradores, o gado havia sido levado ao Acampamento pelos sicários para causar distúrbios e destruição no acampamento, e justificar um novo ataque de bolsonaristas contra as massas camponesa, sob o pretexto de “retirar o gado” enviado à área.

Caminhão do latifúndio chegando à área para a nova investida, 14/11/2024

Após os camponeses afugentarem o gado para fora das suas terras, três carros com farol alto, um dos carros conhecido da empresa, estacionaram ao lado do Acampamento e depois circularam lentamente ao redor dele para intimidar os moradores. Enquanto os carros circulavam, um drone do latifúndio começou a sobrevoar o Engenho, voando hora baixo para provocar os camponeses, hora muito alto para impedir qualquer resposta das massas.

Os camponeses não se intimidaram e responderam o ataque com fogos de artifício para alertar a comunidade e organizar a autodefesa diante do iminente ataque. Ao ver a rápida organização dos camponeses e sua firme disposição de luta, o bando do latifúndio e seus drones foram embora.

No dia seguinte (15/11), às 06h40 da manhã, o drone da Empresa voltou a sobrevoar as terras dos camponeses. Dessa vez, mais gado foi colocado no perímetro do Acampamento, e o “gerente” da Agropecuária Mata Sul S/A, Alison Manoel Silva, entrou nas terras do acampamento e filmou as famílias e os barracos enquanto empurrava o gado para dentro das terras do povo. Ao ver os camponeses irem ao seu encontro para saber do que se tratava sua presença no local, ele deu meia volta e foi embora.

Empresa ameaça e assedia camponeses em luta

Os camponeses denunciam que desde que foi levantado o Acampamento Menino Jonatas, o sobrevoo de drones pela manhã e final da tarde é diário, e que é constante a passagem deles pelo arredores do Acampamento para intimidar e manter vigilância recorrente sobre a comunidade.

Além disso, fazem provocações e soltam boatos de que “estão planejando outro ataque” para colocar medo no povo e afastar as massas da luta. O resultado tem sido exatamente o contrário: cada dia que passa mais pessoas tomam parte do Acampamento Menino Jonatas e cada vez mais trabalhadores, estudantes , professores , comerciantes locais, personalidades e organizações democráticas demonstram apoio e solidariedade à luta dos posseiros de Barro Branco .

Os camponeses em luta têm logrado importantes vitórias , políticas e jurídicas , como a suspensão do mandado de reintegração de posse que estava marcado para o dia 30/11, e a realização de um grande audiência pública no município de Jaqueira-PE, marcado para o dia 25/11, que tem mobilizado centenas de camponeses na região e municípios vizinhos para denunciar os crimes do latifúndio e do Velho Estado.

Um camponês, em relato aos correspondente local de AND , qualificou que “as bravatas e ameaças do latifúndio contra os Posseiros de Barro Branco não passam do latido fino de um cão sem dentes , que foi e segue sendo derrotado pela Resistência Camponesa de Barro Branco e do Acampamento Menino Jonatas”. “Não conseguirão intimidar os camponeses. A Bandeira da Revolução Agrária, hasteada junto com a da Heroica Resistência Nacional do Povo Palestino, segue erguida nas alturas nas terras de Barro Branco e faz tremer o latifúndio e todos os reacionários”, concluiu.


[Menu]#[Previous Article]#[Next]

DEM VOLKE DIENEN


Folgend dokumentieren wir einen Artikel aus Norwegen , der die jüngsten Entwicklungen der Regierungskrise in Deutschland mit internationalen und norwegischen Entwicklungen verknüpft:

Deutschland: Die Regierungskrise ist Teil der Systemkrise auf der ganzen Welt

Am 6. November verkündete Bundeskanzler Olaf Scholz, dass die sogenannte „Ampelkoalition“ Geschichte sei und Europas größte Volkswirtschaft nun in eine r seltene n Regierungskrise stecke. Die politische Krise in Deutschland ist Teil eines größeren Kontextes, der überall zum Ausdruck kommt, beispielsweise in den USA und in Norwegen.

Scholz, Vorsitzender der Sozialdemokratischen Partei (SPD) und zuvor als mafiöse Figur berüchtigt, als er Minister im Bundesland Nordrhein-Westfalen (NRW) war, lieferte eine Machtsalve gegen seinen ehemaligen Finanzminister ab. Christian Lindner, Vorsitzender der liberalen Partei FDP, einer Partei, die der norwegischen Liberalen Partei ähnelt, wurde nach einer Reihe von Provokationen gegen seine Koalitionspartner SPD und Grüne als Finanzminister entlassen. Scholz warf Lindner „völligen und unvorstellbaren Egoismus“ und „Vertrauensbruch“ vor. Scholz hat ihn gefeuert, die FDP ist aus der Koalition ausgeschieden und so stehen vor der Vertrauensfrage am 15. Januar im Deutschen Bundestag.

Rotes Licht für staatliche Zusammenarbeit

Die drei Parteien der Koalition verwenden als Parteifarben jeweils Rot, Gelb und Grün, daher der Spitzname „Ampelkoalition“. Diese ungewöhnliche Regierungszusammensetzung war auf das Wahlergebnis im Jahr 2021 zurückzuführen. Von 2013 bis 2021 bestand die Regierung aus einer sogenannten „Großen Koalition“ zwischen den Christdemokraten (CDU/CSU) und den Sozialdemokraten (SPD). Seit 2005 hatte die CDU die Position des Kanzlers als Regierungschef inne, war aber ab 2013 auf ihren „Erzfeind“ SPD angewiesen, um eine Regierungsmehrheit im Bundestag zu erreichen.

Das miserable Wahlergebnis der Christdemokraten im Jahr 2021 brachte die SPD nach wachsender Massenunzufriedenheit erstmals seit 2005 wieder an die Spitze, musste sich aber aufgrund des Wahlergebnisses auf ungewöhnliche Partner in der liberalen FDP verlassen, um ohne die CDU zu regieren. Seit 2021 ist es der „Ampelkoalition“ gelungen, historisch unbeliebt zu werden. Der Umgang mit der Corona-Pandemie, Preiserhöhungen, Sozialkürzungen und eine zunehmend unpopuläre und teure Unterstützung der Selensky-Regierung in der Ukraine haben in Deutschland immer stärkere Unzufriedenheit und soziale Unruhen hervorgerufen. Die Grundlage der Krise sind auch zunehmend schärfere Widersprüche und härtere Klassenkämpfe als Folge der wirtschaftlichen Stagnation und mehrerer Sozialkürzungen.

Mit einem „Modernisierungsprogramm“ übernahmen die drei Parteien die Regierung, um der stagnierenden deutschen Wirtschaft neue Impulse zu geben. Aber die Probleme sind untrennbar mit der Fäulnis des Imperialismus verbunden, und die Parteien konnten sich nicht darauf einigen, ob der Ausweg Pest oder Cholera sei. FDP-Lindner griff schließlich die Regierung an, an der sie selbst beteiligt waren, und stellte eine Reihe von Forderungen, von denen er wusste, dass sie von den Regierungspartnern nicht akzeptiert werden konnten. Dabei ging es um Steueränderungen und Sozialkürzungen sowie um den Widerstand gegen die Aufnahme weiterer Staatsschulden, um damit Geld zu verdienen um die Unterstützung für den Krieg in der Ukraine zu erhöhen.

Neuwahlen und neue Herausforderer

Die Grundlage der Regierungskrise ist jedenfalls, dass die unpopuläre Koalition überhaupt keine Antwort darauf hat, wie sie dem Land einen Haushalt für 2025 besorgen kann. Sie weiß nicht, wie sie ein Haushaltsdefizit von 8 bis 9 Milliarden Euro (über 100 Milliarden Norwegische Kronen) decken soll. Scholz wird darauf angewiesen sein, dass die CDU noch vor Weihnachten eine Lösung findet, doch die CDU scheint eine Neuwahl im Jahr 2025 eher zu begrüßen. Neuwahlen sind in Deutschland eine Seltenheit, wo politische Stabilität für die führenden bürgerlichen Parteien fast ein religiöses Mantra ist.

Wenn Neuwahlen anstehen, muss Scholz seine eigene Partei davon überzeugen, dass er immer noch der richtige Mann ist, die SPD in den Wahlkampf zu führen, obwohl er zu einem der unbeliebtesten deutschen Kanzler der Neuzeit geworden ist. Auch bei den „etablierten“ Parteien besteht die Befürchtung, dass das politische Chaos den neuen „Protestparteien“ zugute kommt. Andererseits haben die Christdemokraten in der CDU trotz Haushaltsdefizit, stagnierender Wirtschaft und wachsender Unzufriedenheit in der Bevölkerung eine noch stärkere Unterstützung für den Krieg in der Ukraine versprochen.

Die Wahlen im Jahr 2024 und die Entwicklung „neuer“ Parteien

Im Jahr 2024 fanden in Deutschland fünf Wahlen statt: die EU-Parlamentswahlen sowie die Landtagswahlen in Hamburg, Sachsen, Thüringen und Brandenburg. Ein Drittel der Wahlberechtigten entschied sich dafür, nicht an der EU-Parlamentswahl teilzunehmen, und die Wahl war eine herbe Niederlage für die SPD, die weniger als 14 Prozent der Stimmen erhielt und sich sowohl der CDU als auch der Alternative für Deutschland (AfD) geschlagen geben musste. Letztere wird als einwanderungsfeindliche „Protestpartei“ bezeichnet, profiliert sich aber insbesondere als Gegnerin des Umgangs mit der Pandemie und der massiven Unterstützung für Selensky und den Krieg in der Ukraine. Eine weitere und noch neuere Partei, die sich ebenfalls mit Einwanderungskritik und Kriegswiderstand profiliert, ist das Bündnis Sara Wagenknecht (BSW).

Das BSW ist eine Abspaltung der SV-ähnlichen Partei Die Linke unter der Führung der ostdeutschen und populärphilosophisch gebildeten Politikerin Sara Wagenknecht. Die gesellschaftliche Basis des BSW besteht hauptsächlich aus ehemaligen ostdeutschen Revisionisten und Bürokraten, doch bei der EU-Parlamentswahl erhielt die Partei mehr als doppelt so viele Stimmen wie Die Linke. Damit gingen über 20 Prozent der Stimmen an AfD und BSW, was den wachsenden Protest und die Unruhe unter den Massen sowie die Krise des alten politischen Systems zum Ausdruck bringt. Zusammen mit über 30 Prozent Nichtwählern sowie Proteststimmen für die „Tierschutzpartei“, die Piratenpartei und kleine faschistische Parteien konnten die Altsystemparteien dabei weit weniger als die Hälfte der Wahlberechtigten auf sich vereinen.

Die „neuen“ Parteien stellen auch den Versuch der Bourgeoisie dar, „Alternativen“ zu finden, die sicherstellen können, dass große Teile der Massen weiterhin am bürgerlichen Wahlzirkus teilnehmen – was wichtig ist, um eine gewisse „Legitimität“ des bürgerlichen Staates zu gewährleisten. Sowohl AfD als auch BSW erscheinen als potenzielle „neue Arbeiterparteien“, die die Unzufriedenheit der Arbeiterklasse in parlamentarische und harmlose Formen kanalisieren können.

Die Wahlen in den ostdeutschen Bundesländern Sachsen, Thüringen und Brandenburg waren vor allem für die Grünen, die FDP und Die Linke eine Katastrophe, für die „Protestparteien“ AfD und BSW ebenfalls ein durchschlagender Erfolg. Die AfD wurde zur größten Partei in Thüringen und zur zweitgrößten in den beiden anderen Bundesländern. Das BSW, das es bei der letzten Wahl noch nicht gab, war die drittgrößte in allen drei Bundesländern. Nur in Brandenburg gelang es der SPD, stärkste Partei zu werden – in den anderen beiden Bundesländern kam sie auf weniger als 10 Prozent. Die Grünen, die FDP und Die Linke, drei Parteien, die alle mit einer eifrigen Unterstützung für Kriegsausgaben für die Ukraine in Verbindung gebracht werden, erlebten katastrophale Rückgänge, oft mehr als die Hälfte ihrer Unterstützung – in Brandenburg war keine der drei überhaupt im Landtag vertreten, weil sie die Sperrschwelle unterschritten.

Übrigens haben die Grünen im Jahr 2021 einen Wahlerfolg erzielt, unterstützt durch die „Schulstreiks für das Klima“ und andere Protestbewegungen, die im Wesentlichen zu bürgerlichen Bewegungen geworden sind, um die revolutionäre Energie der Massen in die Irre zu führen, während sie jetzt in großer Not leben. Sie sind nach den Wahlniederlagen im Jahr 2024 von internen Konflikten betroffen, eine Reihe von Spitzenvertretern der Partei sind zurückgetreten und die Jugendorganisation der Partei hat mit der Mutterpartei gebrochen, um eine stärker außerparlamentarische und „klassenbewusstere“ Bewegung aufzubauen.

„Neue“ bürgerliche Lösungen lösen die Krise nicht

Der bürgerliche The Economist schreibt in einem Kommentar zur Regierungskrise, dass die derzeitige deutsche Regierung sich als unfähig erwiesen habe, eine Antwort auf den wirtschaftlichen Niedergang Deutschlands zu finden. Die deutschen Behörden haben sich auf der Grundlage historischer Erfahrungen für die gesetzliche Festlegung einer Obergrenze für die Staatsverschuldung entschieden, die angesichts der ständig steigenden Haushaltsdefizite zu einer Zwangsjacke geworden ist. Die Regierungsparteien konnten sich auf keine Lösung dieses – im Grunde unlösbaren – Problems einigen. Die Alternativen sind Pest oder Cholera, noch größere Sozialkürzungen oder erhöhte Staatsverschuldung. Langfristig gesehen gibt es also keine „guten“ Alternativen, sondern nur verschiedene Übel.

The Economist schreibt, dass die „Ampelkoalition“ das erste Opfer der politischen Zersplitterung in Deutschland war, die es „teuflisch schwierig“ gemacht habe, Regierungskoalitionen zu bilden, aber dass sie wahrscheinlich nicht das letzte Opfer sein wird.

Wir stellen unsererseits fest, dass die Regierungskrise in Deutschland in einen größeren Kontext der politischen Krise in Europa und Nordamerika passt, die nichts anderes als ein Ausdruck der allgemeinen Krise des imperialistischen Systems auf der ganzen Welt ist. Die Bourgeoisie kann nicht länger auf die alte Art regieren, und die Massen werden sich zunehmend weigern, auf die alte Art regiert zu werden.

Die alten Parteien ihrerseits entscheiden sich dafür, dem Wahlzirkus „Leben“ einzuhauchen, indem sie mit der Angst spielen. Scholz hat die AfD als Nazis bezeichnet, so wie schwedische Sozialdemokraten die Schwedendemokraten als Nazis bezeichnet haben und Kamala Harris erklärt hat, Trump sei ein Faschist. Bezeichnenderweise hat dieselbe Harris nach der Wahlniederlage erklärt, dass ein „friedlicher Übergang“ von der Biden-Regierung zur neuen Trump-Regierung wichtig sei. Einerseits befürchten die bürgerlichen Politiker, dass die Demokratie in Gefahr ist und der Faschismus auf dem Weg sein könnte – andererseits wollen sie einen „friedlichen Übergang“ zu diesem sogenannten Faschismus garantieren. Entweder sind sie lügnerische Demagogen, die Wahlen nur gewinnen können, wenn sie an die stärksten Emotionen der Massen appellieren, oder sie verteidigen aufrichtig die Diktatur der Bourgeoisie, egal ob diese eine liberal-demokratische oder eine faschistische Maske trägt. Möglicherweise sind sie beides, und sie haben dann selbst jede liberal-demokratische Freiheit und jedes Recht angegriffen, indem sie beispielsweise der Solidaritätsbewegung für Palästina die Meinungs- und Versammlungsfreiheit verweigerten.

Die Zeit wird zeigen, dass die „neuen“ Alternativen nur „mehr vom Alten“ sind, nur in „neuer“ Verpackung. Weder AfD noch BSW, ebenso wenig wie Trump oder der Norweger Listhaug, können die strukturellen und inhärenten Probleme lösen, die Teil des Systems selbst sind. Das Einzige, was ihnen gelingen kann, ist, einem sterbenden System neue Impulse zu geben, und ihre cholerischen Lösungen werden den Verfall nur beschleunigen und die Krise beschleunigen. Die einzige wirkliche Lösung besteht darin, das gesamte verrottete und sterbende System durch neudemokratische und sozialistische Revolutionen auf den Müllhaufen der Geschichte zu fegen.

Quelle: Tjen Folket


[Menu]#[Previous Article]#[Next]

ΞΑΝΘΗ | Κάλεσμα σε διαδήλωση για την επέτειο της εξέγερσης του Νοέμβρη




51 χρόνια μετά, η εξέγερση ζει και διαδηλώνει:


ΟΙ ΛΑΟΙ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΑΝΑΓΚΗ ΑΠΟ ΠΡΟΣΤΑΤΕΣ!
ΗΠΑ-ΝΑΤΟ ΚΑΙ ΡΩΣΙΑ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΥΚΡΑΝΙΑΙ
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ - ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΗΝ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗ!
ΕΞΩ ΗΠΑ, ΝΑΤΟ, ΒΑΣΕΙΣ, ΕΕ!
ΚΑΤΩ Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΗΣ ΕΞΑΘΛΙΩΣΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΝΕΡΓΙΑΣ!


Συγκέντρωση & Διαδήλωση
Κυριακή 17 Νοέμβρη - 18:00 - Προκάτ




[Menu]#[Previous Article]#[Next]

Austria: Nationwide Palestine Conference successfully held – The Red Herald


More than 60 activists from different parts of the country and representatives of several organizations came together on November 9 in Vienna, Austria, for the Nationwide Palestine Conference organized by the Action for Democratic Rights of the People (ADRV).

The participants, including the Palestinian Cultural Association Handala, the Arab Palestinian Club (APC), the Anti-Imperialist Coordination (AIK), Friends of the Filipino People in Struggle, the Anti-Racism Network CAGE Austria, Dar al-Janub, and journalist Nicole Schöndorfer, gathered under the slogan “Freedom for Palestine,” dealing with the solidarity movement’s activities and successes over the past year.

International messages of support from France, Sweden, and Malta and the Coordination Committee of the Anti-Imperialist League further highlighted the global significance of the Palestine solidarity movement. The ADRV plans to publish the conference presentations in a brochure.

A choir added to the event’s spirit, and ADRV representatives emphasized the movement’s legitimate goals against the criminalization by the ruling class. They proposed common demands for future actions and issued a declaration from the Palestine Committees.

The conference successfully fostered unity, as the ADRV reports, and provided new perspectives for the movement in Austria, reinforcing solidarity for Palestine and the anti-imperialist struggle. The full report can be read here .


[Menu]#[Previous Article]#[Next]

Several Solidarity Actions with Valencia from Germany – The Red Herald


We share an article published by Servir al Pueblo from the Spanish State.

The webpage Dem Volke Dienen has published several solidarity actions with the masses affected by the murderous management of the Spanish imperialist State

“From Hamburg to Valencia: Proletarian and people’s solidarity against the murderous imperialist State!” Image from Hamburg. Signed by Roter Bund.
“From Leipzig to Valencia: Down with the Spanish imperialist State! Criminals and murders!” In Leipzig, a graffito was done in Catalan and signed by Roter Bund.
“From Cologne to Valencia: Proletarian and people’s solidarity against the murderous imperialist State!” Also in Cologne, a graffito was also made.

“From Essen to Valencia: Proletarian and people’s solidarity against the murderous imperialist State!” Graffito in Essen.

“From Bochum to Valencia: Proletarian and people’s solidarity against the murderous imperialist State!” Graffito in Bochum.

They also published several other articles into German

https://demvolkedienen.org/index.php/de/41-nachrichten/europa/8841-moerder-schreit-valencia

https://demvolkedienen.org/index.php/de/41-nachrichten/europa/8842-valencia-31-polizisten-verletzt-und-4-festgenommen-bei-heftiger-und-massiver-demonstration

https://demvolkedienen.org/index.php/de/41-nachrichten/europa/8833-mitteilung-des-revolutionaeren-komitees-valencia-mazon-moerder-und-alle-buergerlichen-politiker-komplizen-wir-werden-weder-vergessen-noch-vergeben

https://demvolkedienen.org/index.php/de/41-nachrichten/europa/8834-spanien-massen-vertreiben-besuch-der-regierung-und-des-koenigs-mit-stoecken-steinen-und-schlamm-und-rufen-moerder


[Menu]#[Previous Article]#[Next]

Brazil: Students and Activists Support 80 Expelled Families from an Occupation – The Red Herald


On November 9, 80 families occupied a building, which has been abandoned for 7 years. Some of these families are waiting to receive a house from the State more than 25 years. A Support Committee of the newspaper A Nova Democracia reported on this.

On Sunday, November 10, the court decided the eviction of the families, and from Monday 11 th on there is a police siege that avoids the entrance of water, food and diapers for children.

Since then, the Support Committee of AND, students and activist defended the families. After the siege of the area by the Military Police of the Federal District (PMDF), activists and students gathered in front of the police and spent the night there to support the families.

During the early hours, a student of the University of Brasilia tried to deliver resources to the squatters and was attacked by the PMDF. Also, they threatened students, activists and even personnel from AND to bring them to jail, a thing that only did not happen due to the presence of people’s advocates.


[Menu]#[Previous Article]#[Next]

ΗΡΑΚΛΕΙΟ | ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΤΟΥ ΝΟΕΜΒΡΗ 51 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ ΔΙΑΔΗΛΩΝΟΥΜΕ -Κυριακή 17 Νοέμβρη, Πλατεία Ελευθερίας 6:00μμ



ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΤΟΥ ΝΟΕΜΒΡΗ 51 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ ΔΙΑΔΗΛΩΝΟΥΜΕ:

ΕΝΑΝΤΙΑ:

ΣΤΟΥΣ ΠΟΛΕΜΟΥΣ ΤΩΝ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΩΝ

ΣΤΗΝ ΦΤΩΧΕΙΑ – ΕΞΑΘΛΙΩΣΗ

ΣΤΗΝ ΦΑΣΙΣΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΖΩΗΣ

 ΟΙ ΛΑΟΙ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΑΝΑΓΚΗ ΑΠΟ ΠΡΟΣΤΑΤΕΣ

 ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ – ΛΕΦΤΕΡΙΑ ΣΤΗΝ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗ

 ΗΠΑ – ΝΑΤΟ – ΡΩΣΙΑ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΥΚΡΑΝΙΑ

 ΕΞΩ ΟΙ ΒΑΣΕΙΣ & ΤΟ ΝΑΤΟ

ΕΞΩ Η ΕΛΛΑΔΑ ΑΠ’ ΤΗΝ ΕΕ

Η Κ.Ο. Ηρακλείου του ΚΚΕ(μ-λ), καλεί τους Ηρακλειώτες στην

συγκέντρωση – διαδήλωση για τα 51 χρόνια από την εξέγερση

Κυριακή 17 Νοέμβρη, Πλατεία Ελευθερίας 6:00μμ.





[Menu]#[Previous Article]#[Next]

FACAM Statement on Abduction of 6 activists of Moolvasi Bachao Manch – The Red Herald


We hereby share a statement we received.

The Forum Against Corporatization and Militarization (FACAM) condemns the brutal abduction of six activists from the Moolvasi Bachao Manch on the morning of 8th November in Girgunda, Chhattisgarh. These activists—Arjun Soni, Muya Hemla, Nagesh Banse, Joga Midiyam, Gillu Katam, and Bhima Kunjam—were en route to a demonstration from Nambi to Kondaphalli and had stopped in Girgundi the previous night, where they rested in the village. The following morning, police forces visited the village and forcibly abducted them without cause, or accountability. Their whereabouts remain unknown. This incident is a vile display of impunity that underscores the ruthlessness of this state-sponsored terror.

This is not an isolated incident but a deliberate, systematic campaign of abduction aimed at terrorizing Adivasis in Chhattisgarh. Time and again, the state labels Adivasis as “Maoists” to justify a merciless cycle of abductions, staged encounters, and gross abuses of human rights. This recent abduction is an unmistakable escalation of the state’s genocidal agenda—calculated and premeditated to crush resistance of the adivasi peasants and erase their presence from lands targeted for corporate plunder.

The timing of these abductions speaks volumes. Recently, Home Minister Amit Shah declared a target date to “wipe out” Naxalism by March 2026—an empty boast that reveals the state’s deepening frustration over its inability to capture and plunder mineral laiden hills and forests in Bastar, owing to the steadfast resistance by adivasi peasants. This so-called “deadline” is nothing but a countdown to intensifying violence and repression, as the state ramps up its assault on a people resisting its corporate-backed land grabs, dubbed as “biggest land grab in the history since Columbus. These enforced disappearances are designed to intimidate and subjugate, serving as yet another assault on the dignity, rights, and very existence of Adivasis.

It is a meticulously engineered plan to silence, displace, and annihilate indigenous voices that defend their ancestral lands. FACAM denounces this fascist strategy of abduction, extrajudicial killings, and oppression as a fundamental and unforgivable violation of human rights.

FACAM demands the immediate and unconditional release of the six abducted Moolvasi Bachao Mach activists. We demand an immediate end to the states reign of terror in Chattisgarh.

FORUM AGAINST CORPORATIZATION AND MILITARIZATION

Components: All India Revolutionary Students Organization (AIRSO), All India Students Association (AISA), All India Revolutionary Women’s Organization (AIRWO), Ambedkar Student Association- DU (ASA-DU), Bhim Army Student Federation (BASF), Bhagat Singh Ambedkar Students Organization (BASO), Bhagat Singh Chhatra Ekta Manch (bsCEM), Collective, Common Teachers Forum (CTF), Democratic Students Union (DSU), Fraternity Movement, Nazariya Magazine, Progressive Lawyers Association (PLA), Mazdoor Adhikar Sangathan (MAS), Trade Union Centre of India (TUCI), Vishwavidyalaya Chhatra Federation (VCF)


[Menu]#[Previous Article]#[Next]

Court Orders the liberation of Georges Abdallah! – The Red Herald


Today, November 15, the court announced the order to free Georges Ibrahim Abdallah, who is already 40 years unjust imprisoned and thus the political prisoner with the longest sentence in Europe.

https://x.com/Collectif_PV/status/1857395418130243908

Now, the ‘anti-terrorist’ prosecutor has already contested the appeal, but from CUpLGIA a call was already done to intensify the actions on the same day.

https://x.com/CUpLGIA/status/1857412886735331384

[Menu]#[Previous Article]#[Next]

+57 +Decadencia | Revolución Obrera


+57 +Decadencia 1
la decadencia de la cultura

La canción +57, en la que participaron varias celebridades colombianas: Karol G., Maluma, J. Balvin, Ryan Castro, Ovy On The Drums, Blessd, Feid y DFZM, ha generado controversia debido a que raya con la pedofilia (apenas por un año de diferencia, según la hipócrita legislación burguesa), hace apología a la mercantilización de la mujer y la adolescencia para fines sexuales, a la mujer como propiedad del hombre, se vanagloria del consumo de licor y sustancias psicoactivas en la juventud  y exalta la cultura traqueta ligada al narcotráfico. ¡Toda una mezcla de lo que está mal en la sociedad colombiana!

Y es que, en algunos fragmentos de la canción, la figura femenina es representada únicamente como una mercancía de deseo y placer para el hombre. La referencia a ciertos comportamientos sexuales que hacen apología al sexo sin protección sin el consentimiento de la mujer; o conseguir una relación sexual por medio del engaño; o hacer propiedad privada del hombre partes del cuerpo de la mujer; o poner el dinero por encima del deseo sexual individual, basado en el sentimiento de afecto por ejemplo-; la disputa casi a tiros por el cuerpo de la mujer entre un novio y un desconocido como si de una mercancía se tratara; se interpretan como una forma de cosificación de la mujer, donde su valor y su presencia se reducen a un acto de entretenimiento exclusivo para el hombre.

Si bien el reguetón tiene sus raíces en la expresión de una cultura urbana que en sus orígenes denunciaba lo que sucedía en las calles del Puerto Rico olvidado, cuando la industria del entretenimiento lo patrocinó se convirtió en un género con una gran carga sexual. Es evidente que +57 está hecha para ser una canción comercial que se adapta a las tendencias del reguetón y la música urbana. Pero la repetición de ciertos versos, el ritmo contagioso y la simplicidad de la letra apuntan a un producto pensado para su fácil consumo por un público amplio, diverso y sobre todo vulnerable.

Algunos de los participantes en la interpretación de la canción argumentan: «Si no les gusta, no la escuchen» pero el problema es que este enfoque comercial inunda el mercado donde, en últimas, se terminan normalizando y hasta coreando todo tipo de violencias en contra de la mujer y la niñez; de ahí que lavarse las manos y dejar la canción al libre albedrío de un público vulnerable, es deshacerse de la responsabilidad que tienen las celebridades como portavoces de determinado contenido.

Y así le hayan cambiado un extracto a la letra de la canción por todo el rechazo que causó en la sociedad,  sigue siendo  un ejemplo más de la decadencia propia del capitalismo imperialista, donde el arte y la cultura tienen como fin perpetuar las costumbres más retrógradas como lo es el sometimiento, la opresión y la violencia hacia las mujeres y los niños; de ahí que a estas celebridades poco o nada les interesa el contenido de sus letras y, mucho menos, profundizar en los temas que realmente impactan a la sociedad colombiana, exponiendo un punto de vista crítico al respecto. Les resulta más fácil poner ritmo a una realidad cruda, triste y miserable, que viven, no las hijas e hijos de los ricos de Medellín, sino las hijas e hijos del pueblo trabajador, quienes son utilizadas aprovechando su vulnerabilidad.

Con la excusa de ofrecer una visión de Colombia, lo que se hace es contar sin ninguna profundidad crítica, lo que sucede en las noches de fiesta en Medellín, avalando todo lo que está mal y que dolorosamente han vivido las niñas y niños en este caso, aprobando que los adultos sostengan relaciones íntimas con menores, conminando a las niñas al consumo de drogas y la prostitución.

Es bien cierto que estos monstruos no son culpa del reguetón, pues hacen parte de las lacras del sistema en descomposición; no obstante, reproducir estas lacras desde la música comercial y la cultura traqueta es una demostración más de que todo tiene un sello de clase. Esta canción optó por celebrar la explotación sexual y dejar claro que el turismo en Medellín tiene a la mano drogas, fiesta y violencia sexual contra las mujeres.

Es hora de que los artistas al servicio del pueblo arremetan con sus letras, obras y poemas, con sus cuentos y murales… es hora de que el arte se organice y demuestre que existe un tipo de arte donde se expresan la solidaridad, las opiniones críticas, las ideas de transformación, donde se enseña y se aprenden a identificar situaciones de riesgo en lugar de normalizarlas, donde se concibe y se sueña con «el paraíso bello de la humanidad».


[Menu]#[Previous Article]#[Next]

La tragedia de Valencia es culpa del capitalismo imperialista | Revolución Obrera


El 29 de octubre pasado, Valencia España, fue azotada por una Depresión Aislada en Niveles Altos (DANA), «un sistema de baja presión o depresión en los niveles altos de la atmósfera, que se ha separado totalmente de la circulación general de la atmósfera» , según la prensa burguesa. Esa noche llovió el equivalente a un año. Para el 12 de noviembre la cifra de muertos por causa del fenómeno, ascendía a 215 personas. Las masas culpan a las autoridades del gobierno de no garantizar el funcionamiento correcto del sistema de alertas o protocolo de aviso y actuación.

La Agencia Estatal de Meteorología ( AEMET ) de España, en teoría encargada de emitir avisos y predicciones de fenómenos meteorológicos que puedan afectar la seguridad de las personas y los bienes materiales, para lo cual envía mensajes de diferentes colores dependiendo la gravedad de la situación: amarillo, naranja y rojo, envió el 29 de octubre a las 06:42 horas un aviso naranja para el sur de Valencia y la comarca de la Ribera. Ese aviso lo actualizó ese mismo día a las 7:36 y 9:48 horas con el color rojo. Es decir, todos los avisos en alerta roja se enviaron desde la mañana del día de la catástrofe. Adicionalmente llevaban informando desde hacía cinco días atrás sobre la DANA.

Sin embargo, la Confederación Hidrográfica del Júcar ( CHJ ) también  del Gobierno de España, que entre sus funciones está elaborar el plan hidrológico de cuenca, su seguimiento y revisión, desactivó la alerta hidrológica en tres ocasiones el mismo 29  lo cual, retrasó el envío de alerta a los celulares de los valencianos, llegando apenas a las 20:12 horas cuando ya había inundaciones, muertos, desaparecidos y la situación era crítica.

Eliú Sánchez, residente de Sadaví afectado por las inundaciones, manifestó, «vimos a un joven que estaba en el descampado y se lo llevó la corriente. Estaba encima de un coche, se ve que intentó saltar al otro, pero se lo llevó. Me han dicho de gente que estaba agarrada a los árboles, pero la fuerza les hizo soltarse y se los llevaban, pidiendo auxilio. Aquí, camiones, todo pasaba de aquí para allá.» . Joseé Manuel Rellán, residente de Ribarroja del Turia, afirmó que «El resultado es lo que ves. Estamos incomunicados, no se puede acceder a la parte del pueblo. Las carreteras están todas cortadas, puentes cortados.» .

Entre la presidencia de España de Pedro Sánchez, el gobierno de Valencia en cabeza de Carlos Mazón Guixot y la monarquía de los reyes de España, se responsabilizan mutuamente, lo que ya generó una crisis política «por arriba» . El 3 de noviembre las víctimas embarraron, literalmente al rey Felipe VI de España, a Pedro Sánchez y a Carlos Mazón cuando asistieron a Valencia para «tomarse la foto» y figurar en los medios a costa de esta tragedia. «Por abajo» , se destaca la solidaridad y la gran generosidad del pueblo de España, que, sin dudarlo, acudió desde todas las ciudades a recoger escombros, a brindar comida y medicamentos a los damnificados entre más apoyo, en que el Estado y sus instituciones se quedaron cortos. Nacho Huerta, uno de los voluntarios dijo: «Ayudar y dar cosas de primera necesidad y a ver lo que podemos hacer» .

Pero las protestas tampoco se hicieron esperar, como la del pasado 9 de noviembre en Valencia, con más de 130.000 personas, muchas de ellas después de cumplir su jornada voluntaria de entre 8, 9 y 10 horas de limpieza y ayuda a las víctimas. Arantxa Carceller, que abrió una librería en Paiporta hace un poco más de un año, afectado con la inundación del local y partícipe de la manifestación, dijo, «La gente es consciente de que Mazón actuó tarde. Los pueblos se reconstruirán, tarde o temprano, pero las personas que se han quedado por el camino… las muertes podían haberse evitado. Las autoridades van a tener que prestar ayuda en materia de salud mental y los comercios vamos a necesitar mucho apoyo; por favor, no os olvidéis de nosotros cuando empiecen a pasar los meses» . Pero como siempre, el Estado burgués de España, como cualquier Estado de esta calaña, respondió a la manifestación como bien lo saben hacer las falsas democracias burguesas, en realidad, dictaduras contra el pueblo: con represión policial.

La burguesía obligó a los obreros de diferentes ramas de la producción a asistir a sus sitios de trabajo, pasando por alto las alertas que ya se estaban enviando. Aún hoy, los capitalistas los están obligando en medio del corte de carreteras e inundaciones que persisten. «Hay empresas de Valencia que han buscado subterfugios para que sus empleados vayan a trabajar y, si no lo hacen, el planteamiento extendido es que pidan vacaciones» , afirmó Daniel Patiño, secretario de Acción Sindical de CCOO del País Valencia. Otra de las denuncias de uno de los damnificados: «Mi cuñada tiene una ansiedad que no puede ni hablar. La están obligando a ir a trabajar a Valencia. Es de un pueblo afectado por la DANA, tiene dos niños pequeños y no dispone de una red familiar. No me salen las palabras de impotencia. No sabe qué hacer. Necesitamos que se paralice Valencia, porque esto no es normal» .

De otro lado, quedó demostrado que el capitalismo vive a costa de depredar la naturaleza y que estas DANAS son producto de este hecho sistemático: Una mayor severidad de las lluvias asociadas a las DANAS en España puede estar asociado con el cambio climático, ya que el Mediterráneo se está calentando muy rápidamente y el agua presenta de forma habitual temperaturas bastante altas en los meses estivales y las fechas posteriores, sirviendo de caldo de cultivo para las lluvias torrenciales.» . Bien dice el Programa para la Revolución en Colombia de la UOC (mlm) que «El capitalismo se convirtió en un sistema mundial de explotación y de opresión, y en un destructor de la naturaleza.»

«El capitalismo es un régimen social que sobrevive a cuenta de depredar las dos únicas fuentes de riqueza: la fuerza de trabajo y la naturaleza; su esperanza de vida depende de estrangular la sociedad y destruir la naturaleza. Ante esta hecatombe los proletarios no podemos ser indiferentes, porque somos parte de la naturaleza, porque conociendo sus leyes podemos servirnos de ella con acierto. Pero para salvar la naturaleza es indispensable acabar con el causante de su destrucción: el capitalismo imperialista. No podemos transformar las relaciones de los hombres con la naturaleza sin antes transformar radicalmente las actuales relaciones sociales de explotación en relaciones sociales de colaboración. El problema ambiental es un problema del capitalismo y su solución no puede lograrse mientras subsista el capitalismo: sólo las relaciones socialistas de producción podrán reorganizar las relaciones de los hombres con la naturaleza.» del Programa para la Revolución en Colombia de la UOC (mlm).

Los imperialistas, la burguesía y todos los reaccionarios son los culpables de la depredación de la naturaleza “gracias” al sistema capitalista que contamina los ríos y mares, deforesta las selvas, aniquila los animales muchos de ellos en vía de extinción, además de los ya extintos, hace que el aire sea cada vez más tóxico, produce fuertes lluvias y sequías sin control… el capitalismo es un sistema económico que ni siquiera garantiza la vida de sus esclavos asalariados, por eso, merece ser destruido por medio de la violencia revolucionaria de las masas armadas dirigidas en cada país por sendos partidos comunistas que organicen guerras populares para destruir el vetusto poder de los explotadores y sobre sus ruinas construyan un Nuevo Estado tipo Comuna, en el que las masas lo controlen, lo gobiernen, lo dirijan todo y por medio de una economía basada en la planificación, se produzca según la capacidad y la necesidad de las masas y no, según el apetito voraz de las ilimitadas ganancias de los parásitos capitalistas, que en definitiva es lo que nos está arrastrando hacia la destrucción de nuestro  planeta.

Es hora de detener esta situación, sólo una nueva internacional basada en el marxismo leninismo maoísmo podrá dirigir la lucha mundial del proletariado por su emancipación definitiva de las cadenas del capital.

Desde Colombia levantamos las banderas del internacionalismo proletario y nos solidarizamos con el pueblo valenciano y con cuantos están sufriendo los efectos desastrosos de un sistema capitalista caduco, que es un muerto andante y sólo merece ser ahogado hasta morir en el fango putrefacto de las miserias que él mismo produce.


[Menu]#[Previous Article]#[Next]

ΠΡΟΛΕΤΑΡΙΑΚΗ ΣΗΜΑΙΑ 973, 16/11/2024 | Πολυτεχνείο-Απεργία Όλοι στους δρόμους! Μόνο ο αγώνας εργατών και λαών μπορεί να φράξει τον δρόμο των φονιάδων, να κατακτήσει τον δικό τους λεύτερο κόσμο


Διαβάστε στο φύλλο 973 που κυκλοφορεί το Σάββατο 16 Νοέμβρη 2024:

Οι εξελίξεις στον πλανήτη και όπως αυτές σηματοδοτήθηκαν από την (επαν)εκλογή Τραμπ στις ΗΠΑ είναι πυκνές και άγριες, αλλά με πολλά στοιχεία κρίσιμων «ασαφειών». Το ποιος είναι με ποιον, με τι όρους και «μέχρι πού», είναι υπό διαμόρφωση όχι μόνο για περιφερειακές αλλά και για ιμπεριαλιστικές δυνάμεις. Γύρω από το βασικό δεδομένο της δεσπόζουσας στον κόσμο ενδοϊμπεριαλιστικής αντίθεσης ΗΠΑ-Ρωσίας εξελίσσονται και θα εξελίσσονται για καιρό ακόμα κρίσιμα ζητούμενα, με ανοιχτά και ενδεχόμενα που σήμερα ίσως είναι απρόβλεπτα.

Δύο είναι οι δικές μας ακλόνητες βεβαιότητες σε σχέση με τις εξελίξεις που προδιαγράφονται. Πρώτον, ότι αυτές θα είναι φορτωμένες με νέα αντεργατικά-αντιλαϊκά κύματα σε όλο τον κόσμο, με νέες επιδρομές των κυρίαρχων δυνάμεων στα πιο στοιχειώδη δικαιώματα των εργατικών-λαϊκών μαζών, ενώ ταυτόχρονα θα γίνει βαρύτερος ο φόρος αίματος που πληρώνουν οι λαοί στους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς και στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις. Δεύτερον, όποια εκδοχή και να παίρνουν οι εξελίξεις της καπιταλιστικής κρίσης και των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών, οι εργάτες και οι λαοί δεν χωράνε σε κανένα από τα αντιμαχόμενα στρατόπεδα! Το δικαίωμά τους στη ζωή, στη δουλειά, στις ελευθερίες και την επαναστατική προοπτική τους για έναν δικό τους λεύτερο κόσμο, μπορούν να τα υπερασπιστούν και να τα διεκδικήσουν, μόνο στηριγμένοι στις δικές τους δυνάμεις και συγκροτώντας αυτές τις δυνάμεις στο επίπεδο που απαιτεί αυτή η πάλη, αυτή η αναμέτρηση.
συνέχεια εδώ

Περιεχόμενα του φύλλου εδώ

Κυριότερα άρθρα

Πολυτεχνείο-Απεργία
Όλοι στους δρόμους!
Μόνο ο αγώνας εργατών και λαών μπορεί να φράξει τον δρόμο των φονιάδων,να κατακτήσει τον δικό τους λεύτερο κόσμο


Από οικονομική «ατμομηχανή» σε ρόλο «ασθενή»
Ο γερμανικός ιμπεριαλισμός μπροστά σε στρατηγικά ερωτήματα


Απεργία 20 Νοέμβρη
Να ανοίξει ο δρόμος της μαζικής πάλης


Πολυτεχνείο 2024
Οι λαοί παλεύουν και θα νικήσουν κόντρα στα σχέδια των ιμπεριαλιστών


Οι συνέπειες των θέσεων της Αριστεράς στο κίνημα από το Πολυτεχνείο μέχρι σήμερα
Έβγαλαν όλοι τα σωστά συμπεράσματα;


Αφιέρωμα: Εκλογή Τραμπ

Διαχείριση Τραμπ: Μπροστά σε δύσκολες αποφάσεις για τον πλανήτη

Νίκη Τραμπ: αντανάκλαση επιδιώξεων αλλά και αδιεξόδων
Το εσωτερικό μέτωπο, τα χαρακτηριστικά της ψήφου και οι διαιρέσεις/αντιθέσεις της αμερικάνικης κοινωνίας


Οι δισεκατομμυριούχοι επέλεξαν Τραμπ

Ποιο «ρήγμα» προκαλεί η οικονομική πολιτική του Τραμπ;

Ελληνοαμερικανικές σχέσεις: Συγκρατημένος πανικός, φασιστικοποίηση, αναδιαμόρφωση πολιτικού σκηνικού και πολιτική αστάθεια

Αμερικάνικες εκλογές και γυναίκα

ΚΕΝΤΡΙΚΑ ΣΗΜΕΙΑ ΠΩΛΗΣΗΣ

ΑΘΗΝΑ

Βιβλιοπωλείο-Καφέ Εκτός των Τειχών Γραβιάς 10-12 Εξάρχεια

Στέκι Απέναντι Μιλτιάδου 3 Δάφνη

ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ

Σφεντόνα χώρος νεολαίας και πολιτισμού , Συγγρού 24, 2ος όροφος

ΓΙΑΝΝΕΝΑ

Αριστερό Στέκι Νεολαίας Κουγκίου 23

ΞΑΝΘΗ

Ρωγμή Αριστερός χώρος σκέψης και δράσης , Μ.Βόγδου 20

ΗΡΑΚΛΕΙΟ

Ζάλο Αριστερός χώρος πολιτικής και πολιτισμού , Χαριλάου Τρικούπη 21

ΠΑΤΡΑ

Ανάστροφα Στέκι νεολαίας και εργαζομένων , Πουκεβίλ 2






[Menu]#[Previous Article]#[Next]

pc 16 novembre - L’attacco ai giudici continua: è la volta del ministro Urso


Attaccare i giudici italiani di volta in volta, tenendoli sotto pressione, è diventato un gioco a staffetta tra i ministri di questo governo: dal lurido fascio-leghista Salvini a Urso, ma naturalmente chi si è riservato il ruolo principale in questo attacco è la Meloni che ha trovato nel suo amico Musk un’ottima spalla a stelle e strisce.

L’obbiettivo è naturalmente quello di screditare agli occhi dell’opinione pubblica a tal punto i magistrati da metterli in difficoltà e garantirsi un sostegno nel loro attacco che tende a metterli sotto tutela del governo; l’attacco principale di questi giorni è soprattutto sull’Albania ma non si disdegnano affatto tutte le altre occasioni come quella afferrata al volo dall’attuale ministro delle Imprese e del Made in Italy Adolfo Urso.

E il pretesto in questo caso è stata la sentenza sul depuratore Ias Spa (Industria Acqua Siracusana) della

zona industriale di Priolo Gargallo. La questione come scrivono alcuni quotidiani è abbastanza complicata e va avanti da alcuni anni a colpi di decreti (un po’ come succede alla ex Ilva di Taranto). Sintetizzando: da tempo il depuratore che deve trattare gli scarichi delle industrie della zona, non funziona e invece di depurare inquina, e per questo da due anni è stato posto sotto sequestro da parte del magistrato di Siracusa; il governo ha fatto ricorso e lo ha perso perché il Tribunale del riesame di Roma ha dato ragione al giudice di Siracusa, per cui “le imprese della zona (alcune grandi come Isab, Versalis, Sonatrach e Sasol) non potranno conferire all’impianto i loro reflui industriali.”

E questa altra sberla data “in punta di diritto” come dicono gli avvocati, ha fatto imbestialire Urso che, inferocito, ha accusato i giudici: “Per colpire il governo colpiscono il Paese”, una frase senza senso, visto che i giudici applicano le leggi e visto soprattutto che da anni le popolazioni locali protestano per il “disastro ambientale” come dicono le sentenze.

Ma Urso non ci sta e tira in ballo naturalmente non solo l’“interesse generale”, ma anche strumentalmente il futuro degli operai! «Ancora una volta la decisione di un Tribunale rischia di vanificare l’azione di governo a tutela dell’interesse generale. Stavolta ad essere colpito è proprio il diritto al lavoro di migliaia di persone in una zona strategica della Sicilia.”

I giudici, quindi, vorrebbero “vanificare l’azione del governo”, come ripete ad ogni passo pure il fascioleghista Salvini, ma perché dovrebbero?

Per quanto riguarda la questione del depuratore, la situazione è certo complicata e si è incancrenita nel tempo, ma il ministro Urso, come tutto il suo governo, non può assolutamente farsi portavoce degli interessi delle migliaia di lavoratori coinvolti, e che in questo rimpallo di sentenze e responsabilità pagano tutto sulla propria pelle; tocca a questi lavoratori rappresentare i propri interessi di classe ed entrare in campo con la lotta necessaria contro i padroni che inquinano e il governo, regionale e nazionale, che li sostiene.


[Menu]#[Previous Article]#[Next]

Αγωνιστικές Κινήσεις Εκπαιδευτικών | 20 ΝΟΕΜΒΡΗ – ΟΛΕΣ/ΟΙ ΣΤΗ ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ



17 ΝΟΕΜΒΡΗ – ΟΛΕΣ/ΟΙ ΣΤΗΝ ΠΟΡΕΙΑ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ

20 ΝΟΕΜΒΡΗ – ΟΛΕΣ/ΟΙ ΣΤΗ ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ

ΑΠΕΡΓΟΥΜΕ – ΔΙΑΔΗΛΩΝΟΥΜΕ – ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΜΕ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ

Η 20 Νοέμβρη, ημέρα Γενικής Απεργίας, ανήκει σε όλους τους εργαζόμενους. Η συμμετοχή σε αυτή είναι ένα μεγάλο «όχι» στην πολιτική της κυβέρνησης. Αυτή είναι «ο αντίπαλος» με τον οποίο πρέπει να αναμετρηθούμε.

Να κλείσουμε τα σχολεία και να διαδηλώσουμε μαζικά στους δρόμους

· Γιατί ο μισθός εξαφανίζεται μες στην πρώτη εβδομάδα του μήνα χωρίς να καλύπτει τις βασικές μας ανάγκες και πρέπει να απαιτήσουμε αυξήσεις μαζί με όλους τους άλλους εργαζόμενους.

· Γιατί έτσι υπερασπιζόμαστε στην πράξη τα δικαιώματά μας στην απεργία και τη διαδήλωση, κόντρα στους νόμους που τις απαγορεύουν, για να μην μπορούμε να αντιστεκόμαστε, να διεκδικούμε και να κερδίζουμε.

· Για να σπάσουμε την εντατικοποίηση στα σχολεία και την καθημερινή τρομοκρατία μιας αντίληψης που καλλιεργούν εδώ και χρόνια οι κυβερνήσεις και τα μέσα παραπληροφόρησης, πως οι εκπαιδευτικοί ευθύνονται για τα όλα τα στραβά και ανάποδα της εκπαίδευσης.

· Για να πάρουν πίσω όλες τις συνδικαλιστικές διώξεις στην εκπαίδευση και παντού, για να μην περάσουν οι πρώτες απολύσεις στο δημόσιο σχολείο για συνδικαλιστικούς λόγους.

· Για να ανατρέψουμε όλο το νομικό πλαίσιο της αξιολόγησης, που μας θέλει υποταγμένους για να διδάσκουμε υποταγή, για να γίνουμε οι δήμιοι των δικαιωμάτων της νεολαίας.

· Για να υπερασπιστούμε το δικαίωμα των μαθητών μας στη δωρεάν δημόσια εκπαίδευση, για συνδικαλιστικές και δημοκρατικές ελευθερίες στα σχολεία.

· Για να βάλουμε φραγμό στα σχέδια γενικευμένου πολέμου και στη χρήση πυρηνικών, για λευτεριά στην Παλαιστίνη και για να σταματήσει ο άδικος πόλεμος στην Ουκρανία. Η ανάπτυξη του αντιπολεμικού αντιιμπεριαλιστικού κινήματος είναι καθήκον όλων των σωματείων των εργαζομένων.

· Για να έχουμε τη ζωή που μας αξίζει.



Η διέξοδος βρίσκεται στην οργάνωση και στον μαζικό αγώνα

Τη συνολική και άγρια επίθεση δεν μπορούμε να την αντιμετωπίσουμε με ατομικές στάσεις, με νομικά επιχειρήματα, με απλή ανάταση των χεριών σε αποφάσεις ή να αναθέσουμε σε άλλους να την αντιμετωπίσουν μέσω κάποιας ψήφου σε κάποια κάλπη ή με επερωτήσεις στη Βουλή. Απαιτείται ενεργή συμμετοχή όλων μας, συλλογικότητα, δέσμευση και χρόνος. Διεκδικούμε τα σωματεία με τη συμμετοχή μας στις γενικές συνελεύσεις, με επιτροπές αγώνα, με πρωτοβουλίες. Τέτοιο παράδειγμα είναι η «Ανοικτή Συνέλευση Αγώνα Ενάντια στις Συνδικαλιστικές Διώξεις και τις Απολύσεις», που έσπασε τη σιωπή της συνδικαλιστικής ηγεσίας και την εχθρική στάση των ΟΛΜΕ-ΔΟΕ και ανέδειξε το θέμα των διώξεων και των απολύσεων οργανώνοντας τη μαχητική μαζική συγκέντρωση στην ΠΔΕ στις 23 Οκτώβρη.

Η γενική απεργία στις 20 Νοέμβρη δεν ανήκει στους εργατοπατέρες της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ. Ανήκει στους απεργούς και τους διαδηλωτές. Δεν είναι μια μέρα που χάνουμε μεροκάματο. Είναι μέρα ελευθερίας των εργαζόμενων. Με τη συμμετοχή μας να δείξουμε την ενότητά μας, με τη μαχητική διαδήλωση την αποφασιστικότητά μας, με τα συνθήματα που θα απευθύνουμε στον λαό να προβάλουμε τα αιτήματά μας και να τον καλέσουμε να παλέψει.

Με οργάνωση, αντίσταση, διεκδίκηση και αγώνες θα προχωρήσουμε για να ζήσουμε!

Με ΓΕΝΙΚΕΣ ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΙΣ – ΝΕΕΣ ΑΠΕΡΓΙΕΣ – ΜΑΖΙΚΕΣ ΔΙΑΔΗΛΩΣΕΙΣ συνεχίζουμε!

ΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΝΟΜΙΜΟΙ Ή ΠΑΡΑΝΟΜΟΙ – ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΑΙΟΙ ΚΑΙ ΑΝΑΓΚΑΙΟΙ!








[Menu]#[Previous Article]#[Next]

Άμστερνταμ και «αντισημιτικά πογκρόμ»


Οι ισχυρισμοί των μέσων ενημέρωσης για «αντισημιτικά πογκρόμ» εναντίον Ισραηλινών οπαδών στο Άμστερνταμ είναι το πιο πρόσφατο παράδειγμα σε ένα μοτίβο ψευδών αφηγημάτων που τροφοδοτούν την αντιμουσουλμανική βία και δικαιολογούν τη γενοκτονία στη Γάζα.

Της Σάνα Σαΐντ 9 Νοεμβρίου 2024


Από τη διαδήλωση στην Ουτρέχτη



Στις 5 Νοεμβρίου, εκατοντάδες οπαδοί της Μακάμπι Τελ Αβίβ –φέρεται να συνοδεύονταν από πράκτορες της Μοσάντ [1] – έφθασαν στο Άμστερνταμ για έναν αγώνα ποδοσφαίρου εναντίον του Άγιαξ. Τις δύο ημέρες πριν από τον αγώνα, εκδηλώθηκαν πολλά περιστατικά βίας και εκφοβισμού από τους Ισραηλινούς οπαδούς –μεταξύ των οποίων προκλητικά συνθήματα κατά των Αράβων, επιθέσεις σε οδηγούς ταξί, σκίσιμο παλαιστινιακών σημαιών και επιθέσεις σε σπίτια με παλαιστινιακά σύμβολα. Στις 7 Νοεμβρίου είχαμε συγκρούσεις μεταξύ των Ισραηλινών οπαδών και φιλοπαλαιστίνιων κατοίκων της πόλης που αντέδρασαν στον εκφοβισμό. Οι Αμερικανοί και Ευρωπαίοι ηγέτες αλλά και τα ΜΜΕ, βεβαίως-βεβαίως, βγήκαν αμέσως να καταδικάσουν τις «αντισημιτικές» επιθέσεις μέσω μιας αριστοτεχνικής αφηγηματικής χειραγώγησης. Ο λαός όμως, σε Άμστερνταμ και Ουτρέχτη, συμμετείχε μετά τα επεισόδια σε διαδηλώσεις αλληλεγγύης [2] για την υποστήριξη του παλαιστινιακού και του λιβανέζικου λαού.

«Η κάλυψη από τα ΜΜΕ των γεγονότων στο Άμστερνταμ αποκαλύπτει ένα ανησυχητικό, αλλά ξεκάθαρο και τετριμμένο μοτίβο: χρησιμεύει ως επιδεικτικό εργαλείο για να δικαιολογήσει τη βία κατά των Αράβων και των Μουσουλμάνων, είτε στη Γάζα είτε στους δρόμους της Ευρώπης. Κάθε αφήγημα, είτε επικεντρώνεται στις 7 Οκτωβρίου είτε στις 7 Νοεμβρίου, τοποθετεί πάντα τον εβραϊκό πόνο και το ιστορικό τραύμα στον πυρήνα του, ενισχύοντας έτσι την έννοια του εβραϊκού δικαιώματος στη βία. Οποιοδήποτε περιεχόμενο που απεικονίζει τους Ισραηλινούς ή τους Εβραίους Σιωνιστές ως επιτιθέμενους απειλεί να διαταράξει αυτό το προσεκτικά επιμελημένο μονοπώλιο στον πόνο και τα δεινά.

Στην περίπτωση του Άμστερνταμ, η παρουσίαση και οι εντυπωσιακοί τίτλοι των μέσων ενημέρωσης ενισχύουν την εικόνα του ισραηλινού όχλου ως θύματος, που πολιορκείται από έναν εξαγριωμένο αραβικό όχλο που «κυνηγάει Εβραίους» στους δρόμους. Η χρονική συγκυρία –ακριβώς λίγο πριν την επέτειο της Νύχτας των Κρυστάλλων– προσέδωσε βαθύτερο νόημα που επέτρεψε στην αφήγηση της εβραϊκής δίωξης να τεθεί στο επίκεντρο της κάλυψης και της καταδίκης.

Αυτό το πλαίσιο, τόσο άμεσα όσο και έμμεσα, απηχεί την ισραηλινή και σιωνιστική προπαγάνδα που βασίζεται στον κατασκευασμένο αντισημιτισμό και τα μακροχρόνια ρατσιστικά τροπάρια για τους Άραβες και τους Μουσουλμάνους· διαιωνίζει την αφήγηση της αιώνιας θυματοποίησης που χρησιμοποιείται για να δικαιολογήσει τη συνεχιζόμενη εξόντωση 2,2 εκατομμυρίων Παλαιστινίων. Κατ’ αυτόν τον τρόπο τα μέσα ενημέρωσής μας επιτρέπουν την βία –αμερικανική, ευρωπαϊκή και ισραηλινή– εναντίον των Αράβων και των Μουσουλμάνων. Αυτό το πλαίσιο επιτρέπει την υποστηριζόμενη από τις ΗΠΑ εξολόθρευση των Παλαιστινίων από το Ισραήλ επειδή μας λένε, ξανά και ξανά, ότι οι Εβραίοι δεν είναι ασφαλείς πουθενά.

Αυτό το πλαίσιο έχει οδηγήσει σε κατασκευασμένες ιστορίες –για αποκεφαλισμένα μωρά, μωρά σε φούρνους, μαζικούς βιασμούς Ισραηλινών γυναικών, κέντρα διοίκησης κάτω από νοσοκομεία, εμπλοκή της UNRWA στην 7η Οκτωβρίου, δημοσιογράφους «τρομοκράτες», απεριόριστο αντισημιτισμό σε πανεπιστημιουπόλεις και πογκρόμ κατά των Εβραίων στο Άμστερνταμ– που καθορίζουν την αμερικανική, καναδική και ευρωπαϊκή κάλυψη της γενοκτονίας των Παλαιστινίων. Οι ισχυρισμοί και οι εμπειρίες των Ισραηλινών και των φιλοϊσραηλινών Εβραίων παρουσιάζονται ως ιερές, η αμφισβήτησή τους είναι πράξη αντισημιτική· είναι σαν να αρνείσαι και να υποστηρίζεις το είδος της απανθρωποποίησης και της βίας που οδήγησε στο εβραϊκό Ολοκαύτωμα.

Οι ισχυρισμοί και οι εμπειρίες των Παλαιστινίων, των Αράβων και των Μουσουλμάνων μπορεί να είναι τραγικές, αλλά πάντα πρώτα και κύρια πρέπει να λαμβάνουμε υπόψη τα εβραϊκά βάσανα και τα τραύματα– αυτό είναι που πρέπει πάντα να διασφαλίζεται, πάντα να καθοδηγεί την οργή μας.

Η κάλυψη των αντιρατσιστικών αντεπιθέσεων στο Άμστερνταμ ήταν χαρακτηριστικό παράδειγμα: την ίδια μέρα που οι δυτικοί ηγέτες συνέρρεαν για να καταδικάσουν ένα ανύπαρκτο πογκρόμ κατά των Εβραίων, το Γραφείο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ δημοσίευσε μια έκθεση [3] που αναφέρει ότι το 70% των νεκρών στη Γάζα είναι γυναίκες και παιδιά –κυρίως παιδιά, ηλικίας 5 έως 9 ετών. Η έλλειψη καταδίκης, οργής –ακόμη και αναγνώρισης– αυτού του γεγονότος από τους δυτικούς ηγέτες και τα δημοσιογραφικά γραφεία, που είναι υπαίτιοι για αυτό το 70%, είναι ο λόγος για τον οποίο έχουμε καταδίκη ενός πογκρόμ που δεν συνέβη ποτέ.»



Σημειώσεις

*Το κείμενο αποτελεί τμήμα άρθρου που δημοσιεύτηκε στις 9 Νοεμβρίου 2024 στον ιστότοπο Mondoweiss με τίτλο «No, there were no ‘antisemitic pogroms’ in Amsterdam. Here’s what really happened». Βρίσκεται στη διεύθυνση … https://mondoweiss.net/2024/11/no-there-were-no-antisemitic-pogroms-in-amsterdam-heres-what-really-happened/

Συγγραφέας του άρθρου είναι η Σάνα Σαΐντ (Sana Saeed) η οποία είναι κριτικός μέσων ενημέρωσης με έδρα την Ουάσιγκτον. Στο παρελθόν εργάστηκε στην AJ+, φιλοξενώντας το Backspace και το The Israeli Occupation Style Guide. Μπορείτε να την ακολουθήσετε στο X (@SanaSaeed), στο Instagram (@sanaface) και στο Substack στο sanasaeed.substack.com.

Τη μετάφραση από τα αγγλικά, για λογαριασμό των Αντιγειτονιών, έκανε ο Κ.Καψ.

Η δημοσίευση δεν συνιστά απαραίτητα και συμφωνία με όλες τις απόψεις που διατυπώνονται.



Παραπομπές


[1] https://www.jpost.com/israel-news/sports/article-827683

[2] https://reporter.com.cy/article/2024/11/9/805126/binteo-diadeloseis-uper-tes-palaistines-se-amsterntam-kai-outrekhte-meta-ta-epeisodia/

[3] https://www.cnn.com/2024/11/09/middleeast/un-warnings-gaza-humanitarian-conditions-intl/index.html






[Menu]#[Previous Article]#[Next]

pc 16 novembre - Studenti la manifestazione di Roma - video



[Menu]#[Previous Article]#[Next]

pc 16 novembre - Grandi scioperi e manifestazioni studentesche ieri contro il governo Meloni e in solidarietà con la Palestina



[Menu]#[Previous Article]#[Next]

pc 16 novembre - Verso lo sciopero generale del 29, come rivolta sociale


Il 29 novembre è stato indetto uno sciopero generale. È uno sciopero generale contro il governo, contro la sua manovra economica antioperaia e antipopolare, a favore dei ricchi e dei padroni che, nello stesso tempo, taglia ulteriormente la sanità, la scuola e tanto altro.

Noi siamo favorevoli allo sciopero generale e vi parteciperemo, e invitiamo tutti gli operai, i lavoratori, le masse popolari a partecipare a questo sciopero.

Ma non sono solo le condizioni dei lavoratori e delle masse popolari colpiti nei salari, nel lavoro, nei diritti, nelle condizioni di lavoro e di sicurezza, in fabbrica e fuori dalla fabbrica, sul territorio che richiedono lo sciopero generale, in questa occasione è necessario che gli operai, i lavoratori e le masse popolari prestino estrema attenzione ad altre questioni legate a questo sciopero che sono inaccettabili e che spiegano anche perchè il Segretario della Cgil, Landini (la Cgil insieme alla Uil sono promotori di questo sciopero generale) ha dovuto dire che a fronte delle politiche governative e della situazione generale che c'è nel paese “sarebbe necessaria una rivolta sociale”.

Noi non crediamo alle “rivolte sociali” promosse dal sindacato confederale, Cgil compresa. In tutti questi anni le condizioni degli operai e dei lavoratori, delle masse popolari su tutti i terreni sono peggiorate, e non solo con questo governo ma anche con tutti i precedenti governi, e Landini non ha mai parlato di “rivolta sociale” né tanto meno gli scioperi che questi sindacati hanno promosso hanno avuto un carattere di combattività, di forza che potesse corrispondere agli interessi dei lavoratori e alle necessità che le forme di lotta si adeguino a questi interessi.

La rivolta sociale in questo paese è da tempo che sarebbe necessaria. A parlare di rivolta sociale, per

quanto ci riguarda, siamo stati innanzitutto noi, anche se pensiamo che tutte le organizzazioni sindacali di base che hanno promosso scioperi e iniziative sicuramente sarebbero favorevoli a una rivolta sociale, ma noi ne abbiamo parlato come necessità del movimento dei lavoratori. I lavoratori senza passare alla rivolta sociale non possono difendere le loro condizioni di vita e di lavoro, i loro diritti, né possono strappare risultati ai governi, questo in generale ma in particolare con questo governo che per sue caratteristiche è organicamente antioperaio e antipopolare perché sostenitore di una forma di governo e di un programma di stampo fascista.

Quindi noi siamo incondizionatamente per la rivolta sociale e siamo incondizionatamente perchè lo sciopero del 29 non sia la tradizionale passeggiata con i cortei, in cui più che il comizio dei segretari sindacali non ci aspettiamo.

Siamo perché lo sciopero generale sia un momento effettivo di rivolta sociale , anche nelle forme, nei contenuti e, nello stesso tempo, siccome una rivolta sociale non si improvvisa se non quando è spontanea, è evidente che non basta dichiarare sciopero per il giorno 29 novembre e parlare di rivolta perché questa rivolta sociale ci sia effettivamente.

Però aver posto la necessità di una rivolta sociale in occasione di questo sciopero è giusto e necessario e diventa ancora più giusto e necessario quando vediamo come il governo ha reagito a questa parola d'ordine.

Il capo dei parlamentari di Fratelli d'Italia ha immediatamente detto: “attenzione Landini che quello che dici è passibile di reato”, quindi, sostanzialmente ha minacciato Landini, il sindacato e coloro che hanno promosso questo sciopero considerandolo pericoloso per l'ordine pubblico, per l'ordine statale, tale che andrebbe incriminato il capo del sindacato maggioritario nel nostro paese che ha parlato in questi termini dello sciopero.

Quindi questo governo risponde con le minacce di repressione nei confronti di uno sciopero generale indetto dai sindacati maggioritari in questo paese: questo è fascismo! Questa è un'attitudine fascista dittatoriale al servizio dei padroni, della grande finanza e dello Stato del Capitale, che il governo ha inserito nel contesto della dialettica dello scontro sociale.

Quindi è una ragione in più per fare questo sciopero , è una ragione in più per mobilitare effettivamente i lavoratori nelle forme che è possibile nell'attuale situazione perché rispondano non solo rivendicando il cambio della manovra economica, come rivendicano i sindacati confederali, non solo facendo proprie le rivendicazioni che vengono da ampie parti dei sindacati di base, compreso noi che promuoviamo autonomamente questo sciopero generale, ma assumendo il fatto che il governo vuole lo scontro sociale, vuole imporre con la minacce dell’ordine pubblico, con l’attacco ai sindacati, al diritto di sciopero, la sua politica economica , che è la politica dei padroni, dei capitalisti.

Su questo il 29, noi che per la rivolta sociale lo siamo per davvero, saremo sicuramente in campo, nelle manifestazioni che pensiamo debbano essere di tutti, larghe, perché l'attacco del governo è a tutti; i n questo caso siamo perché ci siano manifestazioni comuni, unitarie, innanzitutto sul territorio , perché solo sul territorio si può stabilire un rapporto tra l'effettivo sciopero sui posti di lavoro - che è difficile per tutti - e una mobilitazione fuori dai posti di lavoro, in momenti che raccolgono le forze dei lavoratori, in particolare dei lavoratori impegnati in vertenze a difesa del lavoro.

Il 29 novembre noi facciamo appello allo sciopero e alle manifestazioni di piazza perché siano una forte denuncia e opposizione ai padroni e al governo e che assumano la parola d'ordine della rivolta sociale necessaria a cambiare le cose.

La rivolta sociale serve innanzitutto ai lavoratori a cambiare il loro atteggiamento perché non solo è colpa delle direzioni sindacali o della limitata forza delle organizzazioni sindacali di base se in questo paese non si riesce a fare una lotta seria, vera, a difesa delle condizioni di vita, di lavoro, di salario dei lavoratori e delle ampie masse popolari, con una larga parte precaria, di poveri, di disoccupati, ma questo dipende anche dall'atteggiamento dei lavoratori che scelgono una posizione passiva e di attesa o che si lamentano ma non si assumono le loro responsabilità di partecipare agli scioperi, di non considerare che lo sciopero è la principale arma dei lavoratori per difendere diritti, salari, lavoro e dignità .

Noi pensiamo che lo sciopero debba servire innanzitutto ai lavoratori per permettergli di avere la possibilità, lo strumento, il canale, il riferimento, l'occasione perché si scenda in lotta, perché solo la lotta e lo sciopero sono le armi che in questo momento possono servire ai lavoratori per difendersi dagli attacchi dei padroni ma soprattutto per ricostruire la loro forza, la loro dignità, la loro volontà di difendere gli interessi di classe e di comprendere che in questo paese padroni e governo marciano verso il fascismo, verso la dittatura aperta, perché vogliono che tutto sia a loro favore e niente a favore dei lavoratori.




[Menu]#[Previous Article]#[Next]

pc 16 novembre - 29 e 30 novembre - una sola linea proletaria comunista internazionalista - martedi a ore 12 controinformazione rossoperaia


Sì allo sciopero generale  del 29 novembre

Sì alla manifestazione nazionale

per la Palestina del 30 novembre

proletari comunisti e Slai cobas per il sindacato di classe aderiscono, partecipano, organizzano la partecipazione

con propri volantini e manifesti


[Menu]#[Previous Article]#[Next]

Nationwide Palestine Conference: Success for the movement!




Wir veröffentlichen hier eine von uns angefertigte inoffizielle Übersetzung des Berichts der ADRV über die Bundesweite Palästinakonferenz.







Nationwide Palestine Conference: Success for the movement!



We are pleased to report that the Nationwide Palestine Conference ” was successfully held on November 9! The conference was organized by the “ Action for Democratic Rights of the People (ADRV) with its supporters and activists from Tyrol, Salzburg, Linz and the Palestine Committee Vienna. Over 60 activists and representatives of several organizations took part, making it an important contribution to the movement, which also provided a strong perspective for the struggle for solidarity with the Palestinian people!





60 participants united under the slogan “Freedom for Palestine”



The participants represented a large part of the movement: both new and long-standing activists of the Palestine solidarity movement from different parts of Austria took part. Activists from the provinces of Vienna, Upper Austria, Salzburg and Tyrol presented the work, activities and successes of the movement over the past year with pictures and reports. These were the contributions and experiences of those who fight and stand up for the Palestinian cause on a daily basis: against the genocide of Zionist Israel and for solidarity with the struggle of the Palestinian people for their freedom.





Various organizations and initiatives took part in the conference with speeches and statements: the Palestinian cultural association Handala, the Arab Palestine Club (APC), the Anti-Imperialist Coordination (AIK), “Friends of the Philippino People in Struggle”, the anti-racism network CAGE Austria, Dar al-Janub and the freelance journalist Nicole Schöndorfer. Four international greetings, which were specially addressed to the conference by organizations from France, Sweden and Malta, as well as by the Coordinating Committee of the Anti-Imperialist League (AIL), once again underlined the international significance of the Palestine solidarity movement. The collected presentations and contributions of the conference will be published as a brochure in printed form by the ADRV.



A choir put together especially for the conference rounded off the event with song contributions in the spirit of the common struggle.




No to genocide” and ‘Palestine's national liberation struggle is justified!’


The contributions of the representatives of the ADRV and its activists underlined the justified concerns and goals of the movement, against the criminalization, distortions and lies of the rulers and their monopoly press. With the aim of unification and unity, the ADRV also presented a proposal for common demands, the content of which was reflected in many contributions. This program is to be discussed in the further course and used as a basis for joint actions. A declaration of the Palestine Committees was also issued on the occasion of the conference.


The conference was thus able to fulfill what it had set out to do: to make a contribution to the movement in Austria, to promote unity and to provide perspectives. The conference was an important initiative to unite us even more firmly shoulder to shoulder under common demands: For the freedom of Palestine! For the strengthening of the anti-imperialist movement in the struggle against imperialism!


Our thanks goes to all the participants, the initiatives and organizations and last but not least to all those who guaranteed the successful holding of the conference!







[Menu]#[Previous Article]#[Next]

Wien/Innsbruck: Vorstellungsveranstaltungen der AIL




Wir möchten gerne zwei Termine verbreiten, die durch die " Aktion für demokratische Rechte des Volkes " beworben werden.





Veranstaltungen zur Vorstellung der AIL





Organisationen aus Brasilien, Ecuador, Mexiko und der Türkei rufen zur Gründung der Antiimperialistischen Liga (AIL) auf – einer vereinten internationalen Organisation des Kampfes gegen den Imperialismus. Wir unterstützen diesen Aufruf und organisieren in Österreich Veranstaltungen um die AIL, ihr Programm und ihre Grundlagen vorzustellen.



WIEN: 29. November 2024 | 18:00


Inhaltliche Beiträge:

– Vorstellung der Grundlagen der AIL

– Die AIL und der Kampf gegen Aufrüstung und imperialistischen Krieg


Wo? Verein Freies Wort | Rögergasse 24-26, 1090 Wien



INNSBRUCK: 1. Dezember 2024 | 14:00


Inhaltliche Beiträge:

– Vorstellung der Grundlagen der AIL

– Die AIL und die Solidarität mit dem nationalen Befreiungskampf in Palästina


Wo? Verein ATIGF | Schöpfstraße 9 EG, Innsbruck






Hier der Flyer als PDF zum downloaden:




[Menu]#[Previous Article]#[Next]

Το ΝΑΡ και η νΚΑ αποχαιρετούν τον συναγωνιστή Άλκη Γραβάνη – Αποστολόπουλο



Το ΝΑΡ και η νΚΑ αποχαιρετούν τον συναγωνιστή Άλκη Γραβάνη – Αποστολόπουλο, μέλος του ΚΚΕ (μ-λ), αγωνιστή της αριστεράς και του κομμουνιστικού κινήματος που χάθηκε πολύ νέος.


Από μαθητής αγωνίστηκε στις τάξεις του μαθητικού κινήματος ενάντια στις εκπαιδευτικές αναδιαρθρώσεις και τους ταξικούς φραγμούς που προωθούσαν οι κυβερνητικές πολιτικές. Ύστερα, ως φοιτητής στην Ιατρική Σχολή Ιωαννίνων μέσα από τις Αγωνιστικές Κινήσεις συνέβαλλε στον αγωνιστικό προσανατολισμό του φοιτητικού κινήματος και τους αγώνες της νεολαίας για σπουδές και ζωή με δικαιώματα. Κι αργότερα ως ειδικευόμενος γιατρός στο Νοσοκομείο Παπανικολάου στη Θεσσαλονίκη συνεχίζει την μαχητική και αγωνιστική του πορεία μέσα στο εργατικό κίνημα παρότι τότε διαγνώστηκε με καρκίνο.



Το θάρρος και η δύναμή του ακόμα και στην αντιμετώπιση της ασθένειας δείχνει τον χαρακτήρα και την ποιότητα ενός πραγματικού αγωνιστή. Η δύναμή του σε εκείνες τις δύσκολες στιγμές μάς εμπνέει να συνεχίσουμε αταλάντευτα στο δρόμο των αγώνων με το ίδιο πείσμα.
Τον θυμόμαστε πάντα εκεί, ήσυχο και χαμογελαστό, στους δρόμους, στα μπλοκ του ΚΚΕ (μ-λ), της Ταξικής Πορείας και των Αγωνιστικών Κινήσεων. Στους αντιπολεμικούς, νεολαιίστικους, λαϊκούς αγώνες που από κοινού δώσαμε και δίνουμε με τους συντρόφους του.
Αποχαιρετούμε έναν κομμουνιστή, αγωνιστή της εργατικής τάξης με την υπόσχεση να συνεχίσουμε στον επαναστατικό δρόμο για την άλλη κοινωνία.
Εκφράζουμε τα θερμά μας συλλυπητήρια και ευχόμαστε δύναμη και υπομονή στους οικείους, τους συντρόφους και τις συντρόφισσές του.

ΝΑΡ για την Κομμουνιστική Απελευθέρωση
νεολαία Κομμουνιστική Απελευθέρωση
[Οργανώσεις Θεσσαλονίκης]




[Menu]#[Previous Article]#[Next]

pc 16 novembre - siamo per una unica manifestazione nazionale per la Palestina il 30 novembre a Roma - in ogni caso quella che noi sosteniamo è quella indetta dai Giovani Palestinesi e Udap


Da L'Antidiplomatico

"Il 30 novembre a Roma sono state indette due manifestazioni per la Palestina: una con partenza dal parco Schuster e arrivo a piazzale Ostiense, indetta dai Giovani Palestinesi d'Italia e Udap (Unione Democratica Arabo Palestinese), l'altra, (indetta dalle varie sigle che si sono riunite al Cinema Aquila il 9 novembre, tra cui Mezza Luna Rossa, Potere al Popolo, RC), è  stata indetta al Circo Massimo. Entrambe allo stesso orario.

Oggi i Giovani Palestinesi d'Italia pubblicano sul loro canale ufficiale Istagram una lettera aperta insieme all'UDAP - Unione Democratica Arabo Palestinese - per evitare la scissione.

https://www.instagram.com/p/DCYrE2XsUYx/

"È utile per la Palestina che il 30 novembre ci siano due Manifestazioni Nazionali a Roma?

Lettera aperta di UDAP e GPI alle realtà palestinesi.

Nel corso degli ultimi 13 mesi l'Italia ha assistito a grandi mobilitazioni in solidarietà con la Palestina, il suo Popolo e la sua Resistenza, migliaia di iniziative, presidi, assemblee e cortei. Come realtà politiche palestinesi in Italia ci siamo impegnati a costruire e coordinare la mobilitazione, insieme a forze politiche, sindacali e sociali italiane - affermando da un lato che

il popolo palestinese ha il pieno diritto di guidare la propria lotta per la liberazione della Palestina, dettando parole d'ordine, modalità, forme e, al contempo, la necessità di coniugare questo elemento alla solidarietà portata avanti dalle realtà italiane.

Su queste basi ci siamo impegnati nel mantenere una mobilitazione per quanto possibile unitaria, portando avanti, al contempo, contenuti politici imprescindibili per noi. Le centinaia di iniziative, di mobilitazione nei territori e nelle città sono state scandite da iniziative nazionali, come il corteo del 28 ottobre 2023, che è riuscito a dar forza alla mobilitazione dei mesi successivi, fino al corteo nazionale del 24 febbraio tenutosi a Milano, affiancato dallo sciopero del 23 febbraio.

Quest'ultimo è stato capace di legare la questione palestinese a quella interna italiana, con un'importante partecipazione di lavoratori, che ha mostrato chiaramente come la guerra sia arrivata anche qui in Italia, come questa influisca sui diritti della classe lavoratrice italiana; questa esperienza è stata riportata sul piano pratico in diverse occasioni, come il caso emblematico del blocco del Porto di Genova, sul quale abbiamo lavorato insieme a lavoratori, studenti e compagni.

Con l'inizio del nuovo anno politico si è ritenuto fosse importante, ad un anno dall'inizio del genocidio, rilanciare una manifestazione nazionale a Roma; processo sofferto che ha richiesto un grande impegno nell'arrivare a una sintesi politica - la Piattaforma della manifestazione del 5 ottobre - sottoscritta da tutte le realtà politiche palestinesi nazionali in Italia.

Ci siamo scontrati con un divieto politico imposto dal Ministero degli Interni; alcune realtà palestinesi hanno - legittimamente - deciso di sfilarsi per non andare a uno scontro diretto con il Governo italiano.

Come Unione Democratica Arabo-Palestinese (UDAP) e Giovani Palestinesi d'Italia (GPI) abbiamo ritenuto fosse necessario non sottostare a un divieto politico basato sulla contrarietà governativa (e sionista) alle parole d'ordine e soprattutto alla Piattaforma avanzata del corteo nazionale, che individuava le responsabilità dirette dello Stato italiano.

Ci siamo quindi fatti carico del fardello - che ci è costato non poche forze ed energie - per non permettere un precedente pericoloso di prevenzione/repressione politica di questa portata, portando in quella piazza chiare istanze sulle politiche repressive del DDL 1660.

Intendevamo ripartire con l'anno di mobilitazione che ci attende, forti di questo passaggio non scontato, ma ci siamo scontrati con un tentativo di delegittimazione ed isolamento; anziché farsi forti della capacità di portare in piazza 15mila persone contro un divieto politico-poliziesco, alcuni malintenzionati hanno invece scelto fosse il caso di creare una divisione, sfruttando la narrazione della divisione "buoni-cattivi" per poter poi imperare sulla conseguente contrapposizione.

L'intento di questa operazione è chiaro: provare a dividere il fronte palestinese - che è stato capace di imporre unità in nome di una causa comune - e aprire dei solchi per permettere a un filone composto sia di realtà più o meno legate ad aree filo istituzionali del centrosinistra, che di altre invece semplicemente interessate a intestarsi un anno di mobilitazione, per capitalizzare, ognuno a modo proprio su un lavoro collettivo portato avanti coralmente in tutta Italia.

Riteniamo che questa operazione non sia accettabile e al contempo il nostro senso di responsabilità verso la lotta arabo-palestinese ci impone di evitare che si crei una frattura e divisione di piazza, che rischia di colpire l'intera mobilitazione per la Palestina in Italia.

Crediamo sia invece necessario ripartire dallo spirito unitario che ha preceduto il 5 ottobre, quello che ha prodotto una Piattaforma avanzata sottoscritta dalle principali realtà nazionali palestinesi in Italia, che tenga conto anche dell'esigenza di eventuali passaggi ed aggiustamenti da effettuare. Per questo rivolgiamo un appello alle realtà politiche palestinesi in Italia all'unità, alla convergenza e ad evitare una divisione di piazza che rischia di colpire solo la Causa di Liberazione Palestinese; utile solo a chi intende indebolirla."

Giovani Palestinesi d'Italia - GPI

Unione Democratica Arabo Palestinese - UDAP


[Menu]#[Previous Article]#[Next]

C'è un'unica manifestazione per la Palestina il 30 novembre a Roma - indetta dai Giovani Palestinesi e Udap - Noi ci saremo e facciamo appello alle donne, ragazze, al movimento femminista ad esserci in forza


Dal blog proletari comunisti

Da L'Antidiplomatico

"Il 30 novembre a Roma sono state indette due manifestazioni per la Palestina: una con partenza dal parco Schuster e arrivo a piazzale Ostiense, indetta dai Giovani Palestinesi d'Italia e Udap (Unione Democratica Arabo Palestinese), l'altra, (indetta dalle varie sigle che si sono riunite al Cinema Aquila il 9 novembre, tra cui Mezza Luna Rossa, Potere al Popolo, RC), è  stata indetta al Circo Massimo. Entrambe allo stesso orario.

Oggi i Giovani Palestinesi d'Italia pubblicano sul loro canale ufficiale Istagram una lettera aperta insieme all'UDAP - Unione Democratica Arabo Palestinese - per evitare la scissione.

https://www.instagram.com/p/DCYrE2XsUYx/

"È utile per la Palestina che il 30 novembre ci siano due Manifestazioni Nazionali a Roma?

Lettera aperta di UDAP e GPI alle realtà palestinesi.

Nel corso degli ultimi 13 mesi l'Italia ha assistito a grandi mobilitazioni in solidarietà con la Palestina, il suo Popolo e la sua Resistenza, migliaia di iniziative, presidi, assemblee e cortei. Come realtà politiche palestinesi in Italia ci siamo impegnati a costruire e coordinare la mobilitazione, insieme a forze politiche, sindacali e sociali italiane - affermando da un lato che il popolo palestinese ha il pieno diritto di guidare la propria lotta per la liberazione della Palestina, dettando parole d'ordine, modalità, forme e, al contempo, la necessità di coniugare questo elemento alla solidarietà portata avanti dalle realtà italiane.

Su queste basi ci siamo impegnati nel mantenere una mobilitazione per quanto possibile unitaria, portando avanti, al contempo, contenuti politici imprescindibili per noi. Le centinaia di iniziative, di mobilitazione nei territori e nelle città sono state scandite da iniziative nazionali, come il corteo del 28 ottobre 2023, che è riuscito a dar forza alla mobilitazione dei mesi successivi, fino al corteo nazionale del 24 febbraio tenutosi a Milano, affiancato dallo sciopero del 23 febbraio.

Quest'ultimo è stato capace di legare la questione palestinese a quella interna italiana, con un'importante partecipazione di lavoratori, che ha mostrato chiaramente come la guerra sia arrivata anche qui in Italia, come questa influisca sui diritti della classe lavoratrice italiana; questa esperienza è stata riportata sul piano pratico in diverse occasioni, come il caso emblematico del blocco del Porto di Genova, sul quale abbiamo lavorato insieme a lavoratori, studenti e compagni.

Con l'inizio del nuovo anno politico si è ritenuto fosse importante, ad un anno dall'inizio del genocidio, rilanciare una manifestazione nazionale a Roma; processo sofferto che ha richiesto un grande impegno nell'arrivare a una sintesi politica - la Piattaforma della manifestazione del 5 ottobre - sottoscritta da tutte le realtà politiche palestinesi nazionali in Italia.

Ci siamo scontrati con un divieto politico imposto dal Ministero degli Interni; alcune realtà palestinesi hanno - legittimamente - deciso di sfilarsi per non andare a uno scontro diretto con il Governo italiano.

Come Unione Democratica Arabo-Palestinese (UDAP) e Giovani Palestinesi d'Italia (GPI) abbiamo ritenuto fosse necessario non sottostare a un divieto politico basato sulla contrarietà governativa (e sionista) alle parole d'ordine e soprattutto alla Piattaforma avanzata del corteo nazionale, che individuava le responsabilità dirette dello Stato italiano.

Ci siamo quindi fatti carico del fardello - che ci è costato non poche forze ed energie - per non permettere un precedente pericoloso di prevenzione/repressione politica di questa portata, portando in quella piazza chiare istanze sulle politiche repressive del DDL 1660.

Intendevamo ripartire con l'anno di mobilitazione che ci attende, forti di questo passaggio non scontato, ma ci siamo scontrati con un tentativo di delegittimazione ed isolamento; anziché farsi forti della capacità di portare in piazza 15mila persone contro un divieto politico-poliziesco, alcuni malintenzionati hanno invece scelto fosse il caso di creare una divisione, sfruttando la narrazione della divisione "buoni-cattivi" per poter poi imperare sulla conseguente contrapposizione.

L'intento di questa operazione è chiaro: provare a dividere il fronte palestinese - che è stato capace di imporre unità in nome di una causa comune - e aprire dei solchi per permettere a un filone composto sia di realtà più o meno legate ad aree filo istituzionali del centrosinistra, che di altre invece semplicemente interessate a intestarsi un anno di mobilitazione, per capitalizzare, ognuno a modo proprio su un lavoro collettivo portato avanti coralmente in tutta Italia.

Riteniamo che questa operazione non sia accettabile e al contempo il nostro senso di responsabilità verso la lotta arabo-palestinese ci impone di evitare che si crei una frattura e divisione di piazza, che rischia di colpire l'intera mobilitazione per la Palestina in Italia.

Crediamo sia invece necessario ripartire dallo spirito unitario che ha preceduto il 5 ottobre, quello che ha prodotto una Piattaforma avanzata sottoscritta dalle principali realtà nazionali palestinesi in Italia, che tenga conto anche dell'esigenza di eventuali passaggi ed aggiustamenti da effettuare. Per questo rivolgiamo un appello alle realtà politiche palestinesi in Italia all'unità, alla convergenza e ad evitare una divisione di piazza che rischia di colpire solo la Causa di Liberazione Palestinese; utile solo a chi intende indebolirla."

Giovani Palestinesi d'Italia - GPI

Unione Democratica Arabo Palestinese - UDAP


[Menu]#[Previous Article]#[Next]

THE RED HERALD: Several Solidarity Actions with Valencia from Germany


Several Solidarity Actions with Valencia from Germany

We share an article published by Servir al Pueblo from the Spanish State.

The webpage Dem Volke Dienen has published several solidarity actions with the masses affected by the murderous management of the Spanish imperialist State

“From Hamburg to Valencia: Proletarian and people’s solidarity against the murderous imperialist State!” Image from Hamburg. Signed by Roter Bund.
“From Leipzig to Valencia: Down with the Spanish imperialist State! Criminals and murders!” In Leipzig, a graffito was done in Catalan and signed by Roter Bund.
“From Cologne to Valencia: Proletarian and people’s solidarity against the murderous imperialist State!” Also in Cologne, a graffito was also made.

“From Essen to Valencia: Proletarian and people’s solidarity against the murderous imperialist State!” Graffito in Essen.

“From Bochum to Valencia: Proletarian and people’s solidarity against the murderous imperialist State!” Graffito in Bochum.

They also published several other articles into German

https://demvolkedienen.org/index.php/de/41-nachrichten/europa/8841-moerder-schreit-valencia

https://demvolkedienen.org/index.php/de/41-nachrichten/europa/8842-valencia-31-polizisten-verletzt-und-4-festgenommen-bei-heftiger-und-massiver-demonstration

https://demvolkedienen.org/index.php/de/41-nachrichten/europa/8833-mitteilung-des-revolutionaeren-komitees-valencia-mazon-moerder-und-alle-buergerlichen-politiker-komplizen-wir-werden-weder-vergessen-noch-vergeben

https://demvolkedienen.org/index.php/de/41-nachrichten/europa/8834-spanien-massen-vertreiben-besuch-der-regierung-und-des-koenigs-mit-stoecken-steinen-und-schlamm-und-rufen-moerder


[Menu]#[Previous Article]#[Next]

EL HERALDO ROJO: Diversas acciones de solidaridad con Valencia desde Alemania


Diversas acciones de solidaridad con Valencia desde Alemania

Compartimos el artículo publicado por Servir al Pueblo , del Estado español.

El sitio web Dem Volke Dienen (Servir al Pueblo en alemán) ha publicado diversas acciones de solidaridad con las masas afectadas por la gestión asesina del Estado imperialista español.

Imagen vista en Hamburgo. Firmado como Roter Bund (Liga Roja)

En Leipzig, se realizó una pintada en valenciano y firmada como Roter Bund (Liga Roja)

En Colonia también se realizó una pintada.
Pintada en Essen
Pintada en Bochum.

También se ha informado de lo sucedido en València con la traducción de varios artículos al alemán.

https://demvolkedienen.org/index.php/de/41-nachrichten/europa/8841-moerder-schreit-valencia

https://demvolkedienen.org/index.php/de/41-nachrichten/europa/8842-valencia-31-polizisten-verletzt-und-4-festgenommen-bei-heftiger-und-massiver-demonstration

https://demvolkedienen.org/index.php/de/41-nachrichten/europa/8833-mitteilung-des-revolutionaeren-komitees-valencia-mazon-moerder-und-alle-buergerlichen-politiker-komplizen-wir-werden-weder-vergessen-noch-vergeben

https://demvolkedienen.org/index.php/de/41-nachrichten/europa/8834-spanien-massen-vertreiben-besuch-der-regierung-und-des-koenigs-mit-stoecken-steinen-und-schlamm-und-rufen-moerder


[Menu]#[Previous Article]#[Next]

Brazil: Two Inaugural Conventions – The Red Herald


Featured image: event of the Committee to Support the Struggle of the Land Occupiers of Messias in Alagoas. Source: A Nova Democracia.

A Nova Democracia (AND) issued two reports this week about recently held inaugural meetings.

On October 25, the Carcará Student Collective and the Committee to Support the Newspaper A Nova Democracia in Fortaleza (CE) had held the first meeting of the Study Group on the Brazilian and Latin American Revolution . The first text to be studied was “Alma Matinal” by José Carlos Mariátegui, founder of the Communist Party of Peru. The session was concluded with a tribute celebrating the 20 th anniversary of the founding of the Communist Party of India (Maoist).

Source: AND

This week, on November 12, the Committee to Support the Struggle of the Land Occupiers of Messias was founded in an event at the School of Social Work of the Federal University of Alagoas (UFAL). During the speeches, the League of Poor Peasants identified the armed far-right on the countryside as the main enemy of the Brazilian people and called for unity against it. Professors committed to fundraising and leveraging academic resources to support the land occupiers’ struggle, while students volunteered to raise awareness through spreading leaflets.


[Menu]#[Previous Article]#[Next]

Punalippu (Finland): Solidarity with the victims of Spanish imperialism in Valencia! – The Red Herald


We hereby share a statement published by the Editorial board of Punalippu.

According to official information, over 220 people died and many are still missing after flooding caused by heavy rain in Valencia, Spanish State. This situation is however not about a natural catastrophe but that Spanish imperialism murdered hundreds with its negligence and completely abandoned the masses of the people also after the flood.

In the bourgeois media they have tried to hide the true culprit and the true scope of the destruction. It is commonly known that this type of natural phenomena is typical for the Iberian peninsula and that it tends to worsen with climate change. Experts have warned already a long time ago that multiple buildings are vulnerable for flooding. Buildings were built against regulations and the bourgeois government at all levels allowed this. The flooding could have been prevented with many means of infrastructure. However the the government did nothing to prevent the destruction of the floods. In addition to this, recently the regional government of Valencia dismantled the unit responsible for aid for natural catastrophes. The risk for flooding was known five days before. Even when the immediate danger of floods was known, the residents were not warned and told to seek shelter. Over 60 % of the dead were found in their car. Their death could have been prevented if they had known to seek shelter. The government warned about the flood in some of its social media accounts, but there was no centralized communication. It also closed some of its offices but did not warn the residents. Only six hours after the residents were sent a warning to their mobile phones, but at this point hundreds of people had already died.

The regional government has promised financial support to the flood victims, but this is only crumbs. This miserable money will not bring back their homes and relatives. The officials have left the masses to mend for themselves. The rescue effort was inadequate due to for example that the regional government of Carlos Mazón refused to accept aid from other regions. However, the masses have shown great resourcefulness and solidarity: hundreds have come to the area with supplies, helping in rescue efforts and organizing food and shelter to the victims. The Spanish State has done nothing but tried to polish its image with the suffering of the masses: on the 3 rd of November the King Felipe VI, the Prime Minister Pedro Sánchez and the president of the regional government of Valencia Carlos Mazón came to visit the worst affected areas. The enraged masses however expelled them, calling them murderers and attacking them with sticks and stones and throwing mud on them.

In many places there has been huge demonstrations, which have been largest in Valencia, where hundreds of thousands demanded the Spanish State to be held accountable and marched towards the city hall. In the demonstration also the flags of the International Communist League and the Anti-imperialist League were seen. Once again Spanish imperialism showed its ugly face in front of the rage of the masses: the police was protecting murderers, violently repressing the masses who demanded justice. Clashes ensued between police and the demonstrators, in which 31 police officers were injured. Seven demonstrators were detained, of which six have been released with or pending charges and one is still in prison.

We express our solidarity with the masses who have suffered from the negligence of Spanish imperialism and who make efforts to show solidarity in the midst of the catastrophe. We express our solidarity with those who face repression due to demanding justice. We express our solidarity with the comrades in Valencia who are struggling to serve the people and to unmask Spanish imperialism.

Mazón – murderer!

Proletarians of Valencia, we are with you!

It was not the rain, it was the Spanish State! Sánch e z and Mazón – murderers!

The editorial board of Punalippu


[Menu]#[Previous Article]#[Next]

pc 16 novembre - Mattarella, si conferma pienamente "Re travicello"



Come possiamo leggere in Wikipedia: "Re travicello si usa per indicare, spesso in senso dispregiativo, un sovrano inetto o una persona che occupa una posizione importante, ma che non ha autorità o capacità sufficienti a esercitarne il potere".

Ma non è questo che ha fatto e che fa il Presidente Mattarella? E l'altro giorno  all’evento per i 25 anni dell’Osservatorio Permanente Giovani-Editori, di fronte a degli studenti in modo pietoso e imbarazzante ha cercato pure di giustificarsi: "Ho promulgato leggi che non condividevo, ma era mio dovere farlo... erano state votate dal Parlamento e io ho il dovere di promulgare a meno che non siano evidenti incostituzionalità" .

Ma Mattarella, come dicono anche dei lavoratori, è diventato un "presidente firmaiolo"; firma tutto anche leggi platealmente illegittime; dando in questo un grande appoggio, legittimità ad un governo oggi della Meloni che per sua stessa composizione, per i principi che proclama, per gli atti, i decreti che vara totalmente antidemocratici, è fuori dalla Costituzione antifascista, .

E' falso quello che ha detto Mattarella. Ha firmato eccome leggi, o avalla norme in approvazione che

sono apertamente anticostituzionali. Ne citiamo alcune

L'Autonomia differenziata - vi è stata recentemente la bocciatura da parte della Corte Costituzionale, in particolare nella parte che riguarda i Lep: la Consulta ha detto che è incostituzionale che vengano decisi dal governo, con dpcm.

Il Premierato è in contrasto con la Costituzione.

La questione della separazione del potere esecutivo da quello giudiziario, che sta comportando un attacco continuo alla Magistratura è in contrasto con gli artt. 101 e 104 della Costituzione che pongono la questione della indipendenza della Magistratura.

Tutte le norme anti migranti sono in aperto contrasto col diritto d'asilo previsto dall'art. 10 della Costituzione.

Il Ddl 1660 introduce nuovi reati e quindi sanzioni, condanne, che violano apertamente principi democratici della Costituzione. Che farà Mattarella, non lo firmerà?

Per non parlare di tutte le dichiarazioni di ministri del governo, del presidente del Senato che si rifanno apertamente al fascismo, legittimano manifestazioni di fascisti contro i principi e articoli antifascisti della Costituzione. Ma Mattarella, che dovrebbe essere garante della Costituzione, non dice nulla.

Come nulla ha fatto o fa a fronte delle decisioni del governo di sostegno alle guerre, di usare anche fondi per le spese sociali per gli armamenti, alla faccia dell'art.11 della Costituzione...

E potremmo continuare



[Menu]#[Previous Article]#[Next]

Continuons le combat ! Libérons Georges Abdallah! - la grand journèe de lutte du 15 decembre


Georges Abdallah doit être déclaré libre !
Continuons le combat ! Libérons Georges Abdallah
Chers amis, chers camarades,
Souvenez-vous ! Le 8 juin 2023, une nouvelle phase s'est ouverte dans notre combat pour la libération de
Georges Abdallah : alors que la mobilisation, sur le terrain, dans la diversité de ses expressions, ne cessait
déjà de s’amplifier, Georges Abdallah avait alors accepté de lancer une nouvelle offensive juridique en
déposant une dixième demande de libération-expulsion vers son pays le Liban. Cette demande a été
examinée le 7 octobre dernier lors d’une audience qui s’est tenue à la prison même de Lannemezan et dont
le délibéré tombera demain en cette journée du 15 novembre. Or nous le clamons ici haut et fort alors que
nous sommes réunis devant ce lieu de représentativité de l’Etat français qui maintient Georges Abdallah enprison depuis maintenant plus de 40 ans : le 15 novembre, demain, Georges Abdallah doit être déclaré
libre !
Libre pour que se clôt cette affaire d’Etat dont chacun des actes constitue un véritable scandale d’Etat
durant lequel le pouvoir politique n’a eu de cesse de violer les règles de son propre droit et de bafouer sa
propre justice avec comme vous le savez, durant ces quarante années placées sous le coup de la « raison
d’Etat » : des vices de procédures et des passages à répétition d’un motif d’inculpation à un autre, un
manquement à la parole d’Etat dès 1985, la fabrique de nouvelles preuves et de nouvelles accusations, une
campagne médiatique de diabolisation, des ingérences et pressions étasunienne et israélienne
incessantes au plus haut degré de l’Etat et sur la justice française, un avocat travaillant pour les services
secrets français, des traitements d’exception et un maintien en prison de ce prisonnier d’exception sous le
coup de la perpétuité réelle malgré deux décisions judiciaires pour le libérer - la dernière ayant été
prononcée pratiquement jour pour jour il y a désormais 12 ans, le 21 novembre 2012.
Libre aussi, Georges Abdallah doit l’être déclaré demain pour que soit mis un coup d’arrêt à ces vengeancesd’Etat à l’encontre de ce résistant communiste révolutionnaire de toute une vie : pour que soit porté un coupd’arrêt définitif à cette vengeance implacable de l’entité sioniste en raison du soutien indéfectible de
Georges Abdallah à l’héroïque résistance des peuples libanais et palestinien et au droit juste et légitime de
ce dernier à libérer sa terre historique qu’est la Palestine de la mer au Jourdain de l’oppression coloniale
génocidaire ; libre pour que soit porté un coup d’arrêt définitif à cette vengeance de l’Etat états-unien en
raison du combat résolument anti-impérialiste de Georges Abdallah et de sa dénonciation inlassable des
crimes et des guerres de ce système impérialiste contre les peuples et nations opprimées ; libre pour que
soit porté un coup d’arrêt définitif à cette vengeance de l’Etat français contre Georges Abdallah pour sa
dénonciation de l’implication active de notre propre impérialisme dans la déstabilisation du Liban, dans
l’oppression du peuple palestinien et dans le pillage du monde arabe pour la défense de ses seuls intérêts
au Moyen-Orient.
Alors oui, naturellement au vu de cette identité et de cet engagement politiques jamais reniés de cet
authentique résistant, nous n’avons pas été étonnés d’apprendre que, lors de l’audience du 7 octobre
dernier, les représentantes du parquet et donc du pouvoir, se sont déclarées opposées à sa libération avec
toujours ces mêmes déclamations usées jusqu’à la corde depuis plus de 40 ans, arguant que cette
libération - étant demandée par des organisations qualifiées de terroristes mais en vérité aussi par le
gouvernement de son pays, le Liban - constituerait une victoire du « terrorisme ».
Cette libération, dans l’unité de notre solidarité, nous la clamons non pas pour ce qu’elle serait mais pour
ce qu’elle est : celle d’un résistant, véritable internationaliste, détenu aux mains de l’ennemi – à l’image de
tous ces flambeaux de la résistance incarcéré dans les geôles sionistes - ayant lutté contre l’occupant selon
ce droit historique, juste et légitime à résister et à se libérer de l’exploitation, de l’oppression, de la
colonisation et de l’impérialisme. Alors oui, aujourd’hui comme demain s’il le faut, nous exigeons et
continuerons à exiger la libération de notre camarade au cri de : « la résistance est un droit ! Libérez GeorgesAbdallah ! »
Oui, Georges Abdallah, tes camarades sont là ! Le 26 octobre derniers, nous étions plus de 4000 à
Lannemezan devant ces « abominables murs » de ces « sinistres lieux » à crier notre détermination sans
faille à continuer le combat jusqu’à ta libération. Plus de 18 villes organisaient le 24 octobre dernier des
rassemblements conjoints devant les instances de l’Etat pour réclamer ta libération ; aujourd’hui, cette
même exigence est à nouveau portée conjointement, trois semaines après, mais cette fois dans plus de
trente villes partout en France à l’appel de Campagne Unitaire et soutenu par plus de cent organisations,
associations, syndicats, médias non assujettis au pouvoir, comités et collectifs locaux. Rien ne peut
désormais arrêter notre élan solidaire et populaire pour ta libération indissociable de notre soutien
inconditionnel à la lutte de libération nationale du peuple palestinien et à la résistance des peuples du
Liban, du Yémen et de tous les peuples opprimés.
Alors oui, demain, 15 novembre, Georges Abdallah doit être déclaré libre ! Mais nous le savons et nous
pouvons d’ores et déjà l’affirmer : parce que ce délibéré du 15 n’est qu’une étape de ce processus judiciaire lui-même étalé sur encore de longs mois d’appels, nous réaffirmons ici notre total engagement à continuer le combat et à toujours plus intensifier ce rapport de force pour faire rompre la digue car ni Gaza, ni Georges Abdallah, ni ses soutiens ne porteront jamais le drapeau blanc de la capitulation pour la victoire ou lavictoire !
La résistance palestinienne vit, vivra et vaincra !
Continuons le combat ! Libérons Georges Abdallah !
Car c’est ensemble et seulement ensemble, camarades, que nous vaincrons !
Paris, le 13 novembre 2024
Campagne unitaire pour la libération de Georges Ibrahim Abdallah








[Menu]#[Previous Article]#[Next]

Georges Ibrahim Abdallah: after the favorable court decision, let’s intensify the mobilization for his release! – The Red Herald


We hereby share an unofficial translation of an article by La Cause du Peuple.

The news just broke out recently: the French justice has ruled in favor of the release of Georges Abdallah, the longest political prisoner in France and Europe. It is a step taken in the political struggle for the release of this great revolutionary resistance member, and Lebanese communist activist in the Palestinian cause, who became over the course of his 40 years of captivity a symbol of what resistance and arbitrary power mean.

While in 2013, the last trial for his release, the justice system accompanied its decision to release him with an expulsion notice (which the various governments on the right and the left have always refused to sign, signifying his continuing detention), this time none of that was required. There is therefore potentially a possibility that George will regain his freedom and this can only be by intensifying the mobilization carried out nationally and internationally by the Unitary Campaign for the Liberation of George Ibrahim Abdallah (CUPLGIA).

It is common knowledge that this struggle is solely political, and therefore has absolutely nothing to do with “law” or “justice”. This is why we must affirm that it is not insignificant if this decision comes after the growth of the mobilizations orchestrated by CUPLGIA which was marked by the powerful and combative demonstration of Lannemezan which brought together more than 4000 people. The Unitary Campaign, at the request of Georges, launched the slogan to massively develop rallies in France and abroad because only mass mobilization has the power to collapse the State.

Georges will be released when his release costs the State more politically than leaving him locked up. This mobilization campaign opened with a first wave on Thursday, October 24 before the Lannemezan demonstration with around twenty cities mobilized throughout France and abroad (Belgium). A new milestone was reached this Thursday, November 14 with no less than 33 cities in mainland France and colonies (Réunion, Corsica) and abroad (Brussels, Barcelona) being combatively mobilized for the rights of the people. All this demonstrates that mobilization pays, that it can always develop, and that large sectors of society support Palestine and oppose the genocide of which George’s situation is a part.

But this great mobilization campaign goes beyond Georges Abdallah or Palestine, it is also a movement for the defense of our democratic rights and in particular that of having opinions, of gathering, of expressing oneself and of struggling. We recall that since October 7, 2023, no less than 800 people have been prosecuted by the French justice system for advocating terrorism, dozens of demonstrations have been banned and were followed by arrests. Through the criminalization of the struggle to defend Palestine, they are trying to crush the entire political, trade-unionist and social movement. Faced with reactionarization, this is not the time for silence, to bow down, but to struggle, and in this sense the CUPLGIA and all the revolutionary and democratic forces have a clear, clear and precise battle plan. So that State’s attacks turn into a popular counter-offensive.

The Unity Campaign has already called for a major day of international action the day before Georges’ trial appeal! The social, trade-unionist and political movement must return to the path of the offensive, mass mobilizations are the expression of the desire not to retreat any further. The CUPLGIA intends to intensify the Mobilization Campaign and make it the spearhead of the defense of our democratic rights.

More broadly, activists from the Unity Campaign and various groups supporting Palestine and its Resistance believe that it is necessary to develop a powerful Palestine Defense Movement, a mass and anti-imperialist movement, supporting the glorious Palestinian resistance and its people struggling against the most perfidious, vile and criminal of adversaries: US imperialism and the US-Zionist regime.

La Cause du Peuple supports this major mobilization campaign and participates in it in our own way. As a revolutionary and democratic newspaper we know that we are a threat to the bourgeoisie and that in return we are threatened. Popular mobilization is the most powerful shield, strong mobilizations from different sectors (workers, peasants) are developing, we will have to put class solidarity into action against the system and its henchmen. We therefore call to join the Unitary Campaign for the Liberation of Georges Abdallah, to group around it, in the diversity of our commitments, and to carry out a thousand solidarity initiatives for Georges and Palestine so that Georges is definitively released!


[Menu]#[Previous Article]#[Next]

Long Live Our 2nd Congress! ORGANIZE THE REVOLUTION, WIN THE FUTURE! - info for debate



Explanation No: 2024/5



Our Party TKP-ML has successfully concluded its 2nd Congress in the summer months of 2024. Our 2nd Congress was shaped as the product of our party will in a period when the Turkish state's assimilation, denial and annihilation attacks on the fundamental rights and freedoms of our people of Turkish and Kurdish nations, various nationalities and beliefs continued at full speed, and increased its fascist aggression against the revolutionary and communist movement, in the harsh economic conditions our people were forced to live in.

Our 2nd Congress, which was convened under conditions where the signs of the Third Imperialist War of Division in the international arena are becoming increasingly evident and regional wars in the Middle East and Eastern Europe continue in full intensity; first evaluated the activities of our party after the 1st Congress. Drawing lessons from its shortcomings and mistakes in the class struggle, it took them as the justification for the successes of the coming process. It emphasized the importance of organizing the party within the masses and mass struggles. It confirmed the applicability of our party's “near but forward” line in the struggle for the People's Democratic Revolution.

Our 2nd Congress also analyzed the economic and social structure of Turkey, which is an important topic of discussion in the history of our party's more than half a century of struggle and reached certain conclusions. The 2nd Congress of our party has determined, Turkey's social formation to be of comprador capitalist and feudal remnants of the economic and social structure dominated by an economic and social structure, accordingly, the nature and path of the revolution in Turkey has changed.

Based on the unique characteristics of the People's Democratic Revolution, our Party has updated the program and statute of our party. It determined that the principal contradiction among the main contradictions today is the contradiction between imperialism, comprador capitalism, feudal remnants and the broad masses of the people; In the process of the People's Democratic Revolution, the main contradiction is the contradiction between comprador capitalism, feudal remnants and the broad masses of the people.

Our 2nd Congress: based on this concrete reality, accepted that the revolution in Turkey is at the stage of the People's Democratic Revolution and that this revolution can only be realized through armed struggle. It affirmed that the revolution in Turkey will not follow the same line with as the successful revolutions of the international proletariat and the oppressed peoples of the world, and that it has its own specificities.

The understanding that “Our revolution will have its own specificities. People’s War in Turkey, guerrilla warfare will not be the same as previous examples. Turkey has its own characteristics, differences in terms of the region in which it is located” which was decided at the 7th Conference of our Party (2002) and continued to be discussed at the 8th Conference (2007) was advanced by the party will and the current situation was analyzed correctly.

Our Congress determined that in the struggle for the People's Democratic Revolution, work within the cities and the working class is primary; that work in the countryside and among the poor peasants has become secondary; that the revolutionary struggle will rise on the basis of armed struggle from the beginning to the end; that the guerrilla struggle, which aims at armed popular uprising but on the basis of “small groups, great daring”, is applicable from the beginning to the end of the revolution.

Our 2nd Congress embraces the struggle of the Kurdish nation and other minority nationalities against nationalism, racism and chauvinism. It regards the struggle of other oppressed nationalities and beliefs, especially the Kurdish nation, against all kinds of fascist oppression, mass killings, bans, national and religious oppression of the Turkish ruling classes as part of its own struggle.

Our 2nd Congress accepts that in the stage of increasing violence and massacres against women, women's struggle against patriarchy, feudal remnants, capitalism, imperialism and fascism is intertwined, therefore the struggle for gender equality and the fight against patriarchy, is part of the Democratic People's Revolution and decisive in the organizing of the masses of women.

Our 2nd Congress has renewed its view that within the Democratic People’s Revolution struggle, the HBDH and KBDH are utmost important struggle fronts.

Our 2nd Congress salutes with communist pride, especially the revolutionary memory and legacy of our immortalized comrades and the struggle of our imprisoned comrades who are still resisting under severe conditions of isolation and torture, who continue to show their commitment to our party and the revolution with great will.

Our 2nd Congress salutes our supporters and militants, families of martyrs and prisoners, who did not spare their lives and labor in our struggle for the People's Democratic Revolution, which has exceeded half a century.

Our party TKP-ML continues its resolve and determination, for our people’s liberation from the imperialist and comprador capitalist exploitation and fascist oppression; to lead the struggle for independence, freedom and people’s democracy, and to conclude this struggle with democratic revolution.


Glory to our 2nd Congress!

Long Live our Party TKP-ML, TİKKO, KKB, TMLGB under its leadership!

Long Live Democratic People’s Revolution!

Long Live Proletarian Internationalism!

Long Live Marxism Leninism Maoism!


TKP-ML Central Committee

November 2024



[Menu]#[Previous Article]#[Next]

Trump eleito, o que virá agora? - Novo MEPR Brasil for debate


Trump eleito, o que virá agora?

trump-court-rt-ps-231003_1696343311868_hpMain_16x9_992-773084641

Nossa análise das eleições norte-americanas

A essência do imperialismo ianque, baluarte da reação mundial e inimigo número um dos povos do mundo, não se altera de nenhuma maneira com a eleição de um presidente do partido dito democrata ou republicano. Como sublinhava o grande Lênin, o imperialismo não é uma política, mas o estágio do capitalismo caracterizado pelo predomínio dos monopólios e pela tendência à reação e à violência. Numa palavra, o imperialismo é a guerra, ele dizia. Basta ver a atitude do insepulto Biden diante do genocídio palestino, cujo apoio ao projeto colonialista sionista tenha sido quiçá sem precedentes. Nem mesmo a mudança da embaixada dos Estados Unidos em Jerusalém, definida por Trump no seu primeiro mandato, foi revertida pelo mandatário senil. Daí, se vê o quão cínica e mesmo odiosa foi a campanha com o slogan “freedom” conduzida por Kamala Harris, ela própria, uma promotora e depois congressista das mais hostis à população pobre e negra norte-americana. Esse cinismo não passou despercebido, pois, em um país no qual o voto é facultativo, a mobilização dos eleitores joga um papel decisivo, e tudo indica que a alta abstenção foi maior precisamente entre os sufragistas do Partido Democrata.

Supor que as atuais contradições vigentes no mundo se alterarão bruscamente pela eleição de Trump seria um erro, crasso e inaceitável, concebível apenas por reformistas que perderam qualquer compromisso com a luta consequente, mesmo por direitos democráticos em sentido estrito – pois estes se conquistam, e não se imploram de algum amo qualquer.

Isto não significa que seria indiferente a eleição de Trump ou Kamala, como tampouco seria a de Bolsonaro no Brasil em 2022. É preciso ver as situações em seu contexto específico, e o que assistimos na verdade foi um amplo rechaço da população norte-americana ao sistema político do seu país, rechaço este capturado por um plutocrata de extrema-direita, eleito agora com predominância no voto direto e maioria na Câmara, Senado e Suprema Corte. Pode-se pensar em uma correlação entre a crise da hegemonia norte-americana e a decadência da democracia burguesa no interior do país, com a ascensão de um politiqueiro fascista que concentrará poderes como nenhum outro incumbente nas últimas décadas. Nesse sentido, a relação entre o atual mandato de Trump e o de Biden ou Kamala – e mesmo o seu primeiro mandato – é a de uma distinção radical. Presume-se, dentro dos Estados Unidos, à medida que recrudesçam as deportações e brutalidades policiais contra os mais pobres, e mesmo a reversão de direitos civis básicos, um verdadeiro tufão de mobilizações populares nos próximos anos. É por isso, e não por uma difusa filiação a teses identitárias, que a dita “intelligentsia” liberal, concentrada nos monopólios de comunicação, opta em maioria pelos candidatos ditos “progressistas” (direitistas perfumados ou social-democratas): estes são os que oferecem menos turbulência para a administração ordinária dos negócios capitalistas.

Vejamos, por exemplo, a mais candente questão do mundo atual, a causa Palestina. A eleição de Trump encoraja o prosseguimento da agressão sionista e torna ainda mais improvável qualquer solução diplomática para o conflito que seja benéfica para a resistência. Israel seguirá agindo como um porrete nas mãos do imperialismo ianque, usado para forçar os regimes que lhe são hostis à capitulação ou a uma negociação desvantajosa. De outro lado, a tendência que se viu nos últimos anos, de uma implosão dos fóruns “multilaterais” (como a ONU) em favor de uma espécie de lei do mais forte escancarada, tende a se agravar, o que pode gerar exatamente o efeito contrário do proferido por Trump em campanha: maior, e não menor escalada das guerras mundo afora e consequente envolvimento dos ianques nelas, embora pela via prioritária das guerras por procuração. Seguirão se acumulando extraordinários materiais inflamáveis no Oriente Médio e a radicalização do discurso de Trump contra o Irã pode, no lugar de fortalecer a capitulação deste regime, como pretendido, alimentar as forças mais anti-estadunidenses em Teerã e estreitar seus vínculos com a Rússia. Não esqueçamos que foi Trump quem ordenou o assassinato do general da Guarda Revolucionária Iraniana Qassem Soleimani em abril de 2020, gerando uma crise sem precedentes recentes entre os dois países. Nesse sentido, é possível que Trump busque retomar os acordos entre Arábia Saudita e Israel, valendo-se das contradições entre aquele país e o Irã, o que no entanto será muito difícil de se obter enquanto persista a guerra de agressão em Gaza, pelo repúdio que geraria entre os povos árabes. À invencível resistência palestina cabe resistir e reunir suas forças quase sobre-humanas para sustentar o esforço de guerra em condições adversas, situação que de resto tem sido o seu pão de cada dia desde a Nakba em 1948. Na verdade, uma particularidade da resistência palestina, incluindo o Hamas, em comparação com outras organizações que compõem o chamado “eixo da resistência”, tem sido a relativa independência que mantém frente a diferentes potências mundiais e regionais, bem como a habilidade com que se utiliza das suas contradições em favor dos interesses nacionais. Nada possuindo de si, nada entrega e nada negocia: esta é a tragédia e ao mesmo tempo a força da resistência palestina, uma espécie de “proletariado” no interior do sistema estatal contemporâneo.

Sob Trump, a pugna com a China tende a se agravar. Do ponto de vista ianque, a tentativa de pôr fim à guerra de agressão russa contra a Ucrânia, numa saída de humilhação nacional desta, com perda de território em favor de Putin (Trump bravateou que acabaria com a guerra “em um dia”), busca encerrar uma frente europeia a fim de se concentrar na Ásia. Assim, Trump buscaria arrancar uma espécie de neutralidade de Putin, para afastá-lo ou pelo menos matizar a sua aliança com Xi-Jinping. É possível que as provocações envolvendo a questão de Taiwan tenham novos capítulos à frente, e não se deve descartar que a China, por sua vez, tente dar o troco, aproveitando o dito “protecionismo” de Trump para avançar sua penetração econômica e politica não só na região como na África e América Latina, através de diferentes “parcerias” (leia-se: a exportação de capitais típica de uma potência imperialista emergente). É da natureza do imperialismo a luta pela hegemonia, e qualquer subestimação da ambição chinesa para fazê-lo, qualquer análise que exagere o aspecto “cooperação” na relação Estados Unidos-China ou congele a atual superioridade norte-americana ao invés de vê-la dentro de um contexto histórico, econômico, político e militar dinâmico – a China já é a segunda maior fabricante de armamento militar no mundo, atrás apenas dos Estados Unidos e já à frente da Rússia – seria antidialética em teoria e oportunista em política, uma vez que flertaria com a ideia de um “ultra imperialismo”. Essa disputa pela hegemonia se agravará nos próximos anos, como uma lei de ferro, e é certo que os países da Ásia, África e América Latina continuarão a ser zonas de fricção mundial e de tempestades revolucionárias, destacadamente a Ásia.

Sobre esta última questão, abramos um parêntese. Precisamente na Ásia, se concentra enorme tradição de luta revolucionária, maiores forças comunistas organizadas (incluindo as diversas organizações maoistas clandestinas na própria China, mas também no Nepal, em Bangladesh etc), destacadamente as guerras populares nas Filipinas e na Índia. Aí também ocorrem poderosos movimentos de libertação nacional, como na Caxemira. Não são organizações fictícias, mas os principais polos de mobilização revolucionária na atualidade, ainda que com diferentes níveis de desenvolvimento. Ou seja, nesta parte do globo confluem fatores objetivos e subjetivos extraordinários, a descortinar gigantescas perspectivas para as lutas revolucionárias nas próximas décadas. Ressaltamos a particular importância, nesse contexto complexo, de celebrar os vinte anos de fundação do Partido Comunista da Índia (Maoista), não só de suas ações como de suas formulações, que são na atualidade uma espécie de “âncora estratégica da revolução mundial”.

Finalmente, a vitória de Trump encoraja as forças mais militaristas, racistas e chauvinistas mundo afora. Na verdade, a ascensão destas forças proto ou mesmo inteiramente fascistas numa série de países, incluídos países imperialistas (haja vista o seu recrudescimento na própria Alemanha, sintomático na medida em que aí também foi mais agudo do que em qualquer outro país o trauma da sua ação), não é acidental e indica o amadurecimento de uma nova guerra imperialista mundial, ainda que a sua eclosão a curto prazo não pareça o cenário mais provável – embora nenhum marxista consequente possa descartá-la enquanto exista o sistema imperialista, o que seria revisar de um modo descarado as formulações de Lênin e de Mao. Isso ocorre porque do ponto de vista desses próprios países, a única alternativa econômica a essa guerra seria praticar uma tal espoliação contra seus trabalhadores “nacionais” que os empurraria para a guerra civil. Nos países dominados (ausente o aspecto, para eles vedado, de disputa por hegemonia mundial), a ascensão deste novo fascismo se volta mais extremadamente ainda contra o “inimigo interno”, está associada ao saqueio impiedoso das reservas naturais e da força de trabalho locais em favor de uma ou outra potência, saqueio este cada vez menos compatível com formas democrático-liberais de governo, que aí já são frágeis por definição.

No caso do Brasil, a tendência que vimos nas últimas eleições, tanto nacionais quanto municipais, de expressiva votação da extrema-direita (em que pese a derrota de Bolsonaro, condicionada em grande medida pelos efeitos econômicos da pandemia), se fortalece para o próximo pleito presidencial. O governo de Lula/PT promete reagir aos ventos do norte indo ainda mais à direita, de modo a acalmar os “mercados”, com brutal corte de “gastos” (na verdade, os mínimos investimentos sociais) e capitulação às forças reacionárias do “centrão” (em essência, aliança do latifúndio, dos financistas e dos pistoleiros clericais). Com isso, frustrará sua base social, já grandemente desmobilizada, mas não ganhará tampouco a confiança de vastos setores sensibilizados pela propaganda “antissistema” bolsonarista, que independe da própria figura de Bolsonaro. Este é um caso clássico em que a criação se libertou da criatura, embora esta siga sendo relevante. Mudando o que deve ser mudado, aquela frustração foi a razão essencial da derrota de Kamala e da vitória de Trump, inclusive entre camadas historicamente leais ao partido dito democrata daquele país. Enfim, no Brasil, a possibilidade de a extrema-direita recobrar forças aumentará no curto prazo a disputa pela liderança no seu seio, o que tende a torná-la mais e não menos agressiva, ao contrário do que dizem (mais pregam do que creem) os analistas burgueses.

Diante deste cenário, o que se coloca para os estudantes, trabalhadores e intelectuais populares é vincular-se cada dia mais aos pobres do campo e da cidade; construir poderosos movimentos em defesa de terra, trabalho, moradia, transporte, educação, saúde, lazer, cultura etc; explicar aos pauperizados e descontentes, através de palavras simples e de atos, que a sua rebelião é justa e não pode ser canalizada pelos fascistas, pois estes são na verdade os seus piores inimigos; demonstrar que a alternativa à falida democracia burguesa é a Revolução de Nova Democracia. É preciso fazer das escolas e universidades grandes bastiões das ideias avançadas e convocar a juventude a que se some em massa às fileiras revolucionárias. Também se reveste de enorme importância o manejo correto da frente única, contra a guerra imperialista a nível mundial e contra o fascismo, o racismo e o militarismo no interior dos países, frente única que só pode cumprir um papel efetivo se estiver sob a hegemonia do proletariado. A política de apaziguamento praticada pelos liberais burgueses e pelos seus acólitos oportunistas não contém, senão alimenta os setores mais reacionários. Estes só podem ser barrados por uma forte mobilização popular. O reformismo, nas suas formas eleitoreiras ou supostamente “radicais”, é uma impossibilidade tanto teórica como prática: é tempo de radicalização da luta de classes em toda a linha.

Novo MEPR – 7 de novembro de 2024.




[Menu]#[Previous Article]#[Next]

pc 16 novembre - No alla militarizzazione della scuola targata Valditara/Meloni - basta militari nelle scuole da Palermo


Lo Slai Cobas per il sc denuncia come gravissimo quanto accaduto a Palermo nella scuola statale Borsellino, Istituto Comprensivo a Piazza Magione, dove alcuni giorni fa all’interno di una iniziativa didattica per la sicurezza stradale alcuni vigili urbani, simulando un arresto, con l’ausilio di un cane addestrato hanno sparato colpi di pistola a salve davanti ai piccoli alunni della scuola dell’infanzia e della scuola primaria. 

I bambini in particolare della scuola dell’infanzia si sono impauriti e hanno iniziato a piangere, si legge in un quotidiano locale “«Papà lo sai questa mattina hanno sparato a scuola per uccidere il cattivo, si è sentito dire un genitore dalla figlia di 4 anni appena tornata dall’asilo. “Lo giuro, per un secondo mi si è gelato il sangue nelle vene – racconta il genitore – poi mi ha spiegato cosa era successo e sono rimasto sconvolto, senza parole» (da La Repubblica Palermo). 

E’ paradossale che la Dirigente Scolastica che ha subito preso le distanze dall’iniziativa non sapesse nei dettagli come questa sarebbe stata svolta, così come minimo sono ipocrite le scuse del Comandante dei vigili urbani alle famiglie dei bambini mentre ha fatto presente che da ora in poi queste iniziative non si organizzeranno più nelle scuole di primo grado ma alle superiori si. Per gli studenti delle scuole di secondo grado nella scuola attuale che tanto piace al governo Meloni le esercitazioni militari e poliziesche vanno invece bene!

Ed è stato assolutamente vergognoso utilizzare, per giustificarsi, il fatto che parecchi bambini della scuola primaria abbiano applaudito, ma i bambini sono bambini appunto e in generale seguono gli esempi, le incitazioni che arrivano dai cosiddetti adulti, da chi li dovrebbe educare, vedi alcune maestre che hanno incitato i bambini ad applaudire come si sente nel video pubblicato e diffuso sui mass media. 

Da più parti si è sollevato nell’immediato lo stesso interrogativo: cosa c’entrano gli spari, la simulazione di un’azione repressiva con una iniziativa didattica volta alla sicurezza stradale? 

E se l’interrogativo è logico e naturale, purtroppo invece non c’è affatto da sorprendersi poiché anche questa negativa “lezione” fatta nella scuola di Palermo si inserisce nella concezione e azione concreta del governo Meloni/Valditara che mentre si riempie arrogantemente la bocca di “legalità” a scuola, di “educazione alla convivenza civile” di “educazione civica” e via dicendo, nei fatti vuole invece sempre più imporre una scuola che deve sempre più essere quella dell’alternanza scuola-lavoro al servizio della logica militare e della guerra, quella in cui agli studenti si insegna come usare il manganello, vedi l’osceno caso di Genova, la scuola del voto in condotta e della repressione, dell’umiliazione degli studenti alla Valditara maniera e contemporaneamente della loro irregimentazione, e come si vede già sin da quando sono piccoli. 

Esprimendo solidarietà agli alunni e ai genitori che hanno giustamente protestato, non possiamo che ribadire che questa scuola deve essere rigettata e combattuta ma per farlo occorre lottare ad ampio raggio contro il governo Meloni. 

Slai Cobas per il sindacato di classe Palermo


Inviato da iPhone

[Menu]#[Previous Article]#[Next]

la liberation de Georges Abdallah - nous l'attendons vraiment - la mobilitation continue!



[Menu]#[Previous Article]#[Next]

International News Briefing: strikes in Peru and housing struggles in France and Spanish State – The Red Herald


Featured image: SUTE JAUJA block in the national strike in Peru. Source: Nuevo Peru.

We hereby share resumes of news we found published in the revolutionary press.

Peru

During the past months, there have been many national strikes by transport workers which have blocked the country. The old State announced in September the state of emergency to try to fix a situation which was out of control. This decision was completely useless and the local media reported on more strikes in October . Between November 13 and 15, a new strike was carried out against the so-called “Asia-Pacific Economic Cooperation” (APEC), a key date in the country for the country-sellers and Yankee imperialism. Nuevo Peru reported that the teachers of SUTEP-REGIÓN JUNÍN and other several organizations in Huancayo and Jauja joined the national strike at the end of October.

Nuevo Peru reports that in the strike from 13 th to 15 th of November, the road between Huancayo and Huancavelica was blocked by members of the Front of Defense, the SUTE REGIONAL HUANCAVELICA and students of the National University of Huancavelica.

Source: Nuevo Perú

SUTE JAUJA also participated in the strike, and numerous roads of the country have been blocked due to the agreement for the strike by the transport workers in Piura, Arequipa and some parts of Lima.

Source: Nuevo Perú

We hereby share reports written on this situation by Nuevo Peru:

https://vnd-peru.blogspot.com/2024/10/peru-maestros-del-sutep-region-junin.html
https://vnd-peru.blogspot.com/2024/11/sute-jauja-presente-en-el-paro-altura.html
https://vnd-peru.blogspot.com/2024/11/sute-regional-huancavelica-exitoso-paro.html

France

La Cause du Peuple has recently reported that worker families in Toulouse occupied the school Bastide. The occupation took place on October 8 by parents organized in the proletarian neighborhood of Mirail, and they had the support of the teachers. Among the participants, was the People’s Committee of Mutual Aid and Solidarity of Mirail (Comité Populaire d’entraide et de Solidarité – CPES) which had an important role. The families did not have homes and the bourgeois State never provided any solution to the, having children going to the school but to sleep on the streets.

Source: La Cause du Peuple

We hereby share the report about it, in which a statement is included:

Additionally this same CPES from Mirail reported on a victory. After months of mobilization and struggle, residents of the neighborhood achieved a solution to their heating problems which faced several blocks of apartments. 15 apartments will receive the needed renovations. The families were facing strong colds and were getting sick due to that. The CPES called the residents of the proletarian neighborhood to continue organizing and struggling together.

Source: La Cause du Peuple

We hereby share the full report:

Spanish State

On November 10, a demonstration for housing took place in Albacete. Servir al Pueblo stated that “the housing movement resurges after years of disorganization”, highlighting that this is a step forward by this movement in the city.

Hundreds of people joined the march called for by the platform “Albacete for Housing”, on which local and national bourgeois press reported, alarmed by how the mobilization was bringing workers demands to the bourgeois neighborhoods of the city. The mobilization had a combative character and several organizations and social movements joined it, among them, the Revolutionary Committee of Albacete. Flags of the International Communist League (ICL) waved in the demonstration.


[Menu]#[Previous Article]#[Next]

CPI (Maoist) Condemns Police Action Targeting Residents Of Village In Mahabubnagar District



Mahabubnagar District, November 15, 2024: The CPI (Maoist) has strongly condemned the police action targeting the residents of Lagacherla village of Telangana’s Mahabubnagar district, where the farmers have been protesting against the establishment of a pharma city.

In a letter released to the press, Comrade Jagan, spokesperson for the Telangana State Committee of the Maoist Party, came down heavily on the Congress Party government’s stand. Comrade Jagan accused the government of planning to seize natural resources and deprive farmers of their agricultural lands in Lagacherla for the pharma city project.

Comrade Jagan also highlighted that the Congress Party, which has been in power for 11 months, failed to fulfill its promises to the people. It was working for corporate interests instead. Comrade Jagan accused the government of trampling on citizens’ rights and handing over the State to corporate entities.





[Menu]#[Previous Article]#[Next]

pc 16 novembre - Francia - verso la liberazione effettiva di Georges Ibrahim Abdallah? La lotta continua!



[Menu]#[Previous Article]#[Next]

Após 40 anos na prisão George Abdallah tem liberdade anunciada; grupos clamam por elevar a solidariedade internacional - A Nova Democracia


O preso político mais antigo da Europa, George Abdallah, teve sua liberdade anunciada neste sábado, 16, após procuradores da França chegarem num acordo para que o revolucionário libanês seja posto em liberdade no dia 06 de dezembro, sob a condição de que ele deixe o país. O escritório do procurador de antiterrorismo da França disse que vai recorrer da decisão.

Da guerra civil no Líbano às ações internacionais

George Ibrahim Abdallah, 73, é um militante histórico do movimento comunista internacional e combatente da causa palestina. Em sua juventude compôs o Partido Nacional-Socilista Sírio e a Frente Popular pela Libertação da Palestina – Operações Externas (FPLP-OE), organização marxista-leninista, engajando-se na luta armada contra o sionismo desde o Líbano. Em 1979 Abdallah funda, junto de outros 30 militantes, as Facções Armadas Revolucionárias Libanesas, grupo formado por cristão maronitas em solidariedade à causa palestina, e que foi muito ativo no Líbano durante a guerra civil de 1982 e no exterior, com ligações com a Fração do Exército Vermelho (RAF) da Alemanha Ocidental e as Brigadas Vermelhas da Itália.

Entre 1980 e 1987 o grupo, sob direção de George, realizou mais de 18 ataques a bomba na Europa Ocidental contra alvos do sionismo e imperialismo, principalmente ianque. Também foram responsáveis pelo aniquilamento do adjunto militar da Embaixada Americana em Paris, Tenente Coronel Charles R. Ray e do diplomata israelense Ya’akov Bar Simantov, além de outros alvos de peso.

Um convicto militante que resistiu às durezas do cárcere

Abdallah foi preso em 1984 após seu carro ser parado pela polícia a caminho de Lyon. Foi detido inicialmente por porte ilegal de armas e passaportes falsos, mas logo foi condenado por uma corte francesa pelo envolvimento nas mortes de Ray e Bar Simantov. A sentença de prisão perpétua teve seu tempo mínimo cumprido em 1999, e desde então a cada dois anos é possível a defesa de Abdallah requisitar a sua soltura.

Abdallah é escoltado por policial francês para ser julgado em Lyon, 1984.

Abdallah é reconhecido internacionalmente por sua convicção ideológica, demonstrada principalmente através de sua postura firme na prisão. Nunca renunciou aos seus propósitos nem se arrependeu de nenhum de seus atos, negando-se a colaborar em qualquer nível com a polícia francesa. Sempre se manteve solidário a outros presos políticos, engajando-se em campanhas internacionais pela libertação de Ahmad Saadat e outros. É hoje o preso político mais antigo da Europa, servindo já 40 anos de sentença. Por conta disso a luta por sua libertação tem sido símbolo da luta pela libertação de todos os presos políticos mundialmente.

Mês internacional de ações para libertação de Georges Ibrahim Abdallah – A Nova Democracia
Republicamos a tradução de matéria do portal The Red Herald.
anovademocracia.com.br

Movimento internacional pela liberdade de George Abdallah

Um forte movimento internacional chamado Campanha Unitária pela Liberdade de George Ibrahim Abdallah (CUPLGIA) tem sido responsável por manter acesa a chama de sua libertação em todo o mundo. Em uma ação recente o grupo realizou manifestações em 33 cidades na França, incluindo Reunión e Córsega, bem como Bélgica e Espanha simultaneamente, conforme informações do periódico revolucionário francês La Cause du Peuple.

Em 2013 uma corte já havia sido a favor da soltura do militante comunista, porém  o então Ministro do Interior da França Manuel Valls, seguindo ordens da embaixada americana, recusou-se a possibilitar que ele saísse do país, o que era condição para a sua liberdade.

França: Combativa manifestação exige a liberdade de Georges Abdallah – A Nova Democracia
Pelo quarto ano consecutivo, manifestantes franceses lançaram a campanha pela liberdade de Georges Abdallah, comunista apoiador da Resistência Palestina, que
anovademocracia.com.br

Com a elevação monumental da propaganda e solidariedade à causa palestina desde a ofensiva Dilúvio de Al Aqsa em 07 de outubro de 2023, o papel histórico de militantes como Abdallah tem sido cada vez mais considerado entre círculos democráticos e revolucionários da Europa. Por conta disso o CUPLGIA afirma que agora há uma possibilidade real de que Abdallah seja enfim liberto e chama todos os democratas, revolucionários e simpatizantes da causa palestina a elevarem a campanha internacional pela sua libertação.


[Menu]#[Previous Article]#[Next]

Αθήνα: Εκδήλωση του ΚΚΕ(μ-λ) στο Πολυτεχνείο



Με επιτυχία πραγματοποιήθηκε η εκδήλωση του ΚΚΕ(μ-λ), στο πλαίσιο του τριήμερου εορτασμού της εξέγερσης του Νοέμβρη, εντός του ιστορικού χώρου του Πολυτεχνείου. Πριν το ξεκίνημα των εισηγήσεων, έγινε αναφορά στον πρόωρα χαμένο σύντροφό μας, Άλκη Γραβάνη, και τηρήθηκε ενός λεπτού σιγή.

Η εισήγηση της συντρόφισσας Μαρίζας Κραψίτη αναφέρθηκε στα ιστορικά γεγονότα της εξέγερσης και των επετείων της, αλλά δεν έμεινε μόνο σε αυτά, υπογραμμίζοντας τη σύνδεσή τους με τα σημερινά ζητήματα που τίθενται στο κίνημα και την Αριστερά.

Ο σύντροφος Δημήτρης Γαγγάδης, στη συνέχεια, έκανε την κεντρική εισήγηση της εκδήλωσης, αναλύοντας τις κρίσιμες εξελίξεις στον κόσμο και τη χώρα, τους κινδύνους που προκύπτουν για τους λαούς από τα αντιδραστικά αδιέξοδα που συσσωρεύει το καπιταλιστικό-ιμπεριαλιστικό σύστημα, την αντιπαράθεση στις πολιτικές δυνάμεις με αναφορά στο κίνημα, καθώς και τα κρίσιμα καθήκοντα πάλης για την εργατική τάξη, τον λαό και τη νεολαία.

Ακολούθησε πλούσια συζήτηση, με πολλές παρεμβάσεις συντρόφων και συναγωνιστών. Η εκδήλωση ολοκληρώθηκε με κάλεσμα από την πλευρά του ΚΚΕ(μ-λ) για μαζική συμμετοχή στις επερχόμενες μάχες: την αντιιμπεριαλιστική διαδήλωση του Πολυτεχνείου προς την αμερικανική πρεσβεία και την πανελλαδική -πανεργατική απεργία στις 20 του μήνα.




[Menu]#[Previous Article]#[Next]

A new important document of CPI (Maoist) - Post-election scenario-Our tasks! - 1 - published from ICSPWI


first part





Post-election scenario-Our tasks!

Under the leadership of Modi the formation of NDA coalition government will continue the main danger of Brahmanical RSS-BJP for the people and country.

• Let us militantly resist Brahmanic Hindutva Fascism and the anti-people policies of the fascist Modi’s alliance government by building various forums of United Front at all levels!

• Let us fight back the war of elimination ‘Operation Kagaar’ unleashed by the murderous government by preparing the Party, PLGA and the people for class struggle-guerrilla war!

Comrades,

The CC of the CPI (Maoist) firstly conveys revolutionary greetings to the people of the areas of revolutionary movement for boycotting the elections to the Loksabha on the call of the Party. The BJP made a conspiratorial plan in the leadership of Modi-Amit Shah-Mohan Bhagavat to gain majority in the elections and to transform the country into a Hindu theocratic state and thus facilitate the way for the exploitation of the imperialists, comprador bureaucratic bourgeoisie and big landlords without stop. The Constitution needs to be changed basically so as to establish a Hindu theocratic state that divides the people on the basis of religion. For the purpose, it needs to gain three fourths i.e., 403 of the total 543 seats. Thus came forth its slogan ‘Ab Ki baar-400 par’. In a Hindu state, the discrimination towards religious minorities in education, employment, legislative bodies, judiciary and other such spheres would become Constitutional. A majoritarian state or an apartheid state will be formed where Muslims and Christians will not have equal rights and Hindus alone will have powers on all the spheres. BJP entered the arena well prepared to win the election with this evil plan. Majority of the opposition parties formed into an alliance in the name of INDIA and entered the arena.

Let us evaluate the situation after elections and formulate the necessary tasks for the revolutionary movement. In our country that the ruling exploitive classes boast to be ‘the biggest democracy’ of the world, elections were held as a farce to the 18th Loksabha and the Assemblies in Andhra Pradesh, Sikkim, Odisha and Arunachal Pradesh from April 19th to June 1st. Let us see how the elections took place. The Election commission permitted to spend Rs. 25,000 per candidate for the election in 1952 that rose to 95 lakhs by now. This is 380 times more. However the limit applies only for the candidate but not the party he belongs to. EC assessed the expenditure of all the parties in this election at Rs. 1,42,000 crores. It amounts to Rs.1400 per vote. Every ruling party gave ticket to the rich alone. According to the Association for Democracy Reforms (ADR), 8360 candidates participated in the election out of whom 1644 have a criminal history. 251 of the newly elected have a criminal history. Five percent of the candidates have assets above one hundred crores. 541 are very rich. These elections once again clearly showed how costly ‘democracy’ is in our country and that ordinary people cannot stand or win in the election and why genuine democracy lacks. If we see the trend of the elections – selling and buying of votes became an affair of public market. Misappropriation was in the rule. The EC seized Rs. 11,000 crores in this election. This is three times more than the amount of Rs. 3,477 crores see in 2019. In spite of the hype for voting made by the EC, the ruling parties, the NGOs and the media, polling was at a mere 65.79 percent in 2024 when compared to 67.4 percent in 2019. The percentage of polling gradually decreased phase by phase. Above 35 crore people did not vote. In the semi-colonial, semi-feudal country where Parliamentary democracy has no meaning, people in the many areas of the country who are unable to understand the alternative to solve their problems are choosing boycott of election as a weapon. The number of voters is above 97 crores in the general election. Votes polled were 64.2 crores including invalid and NOTA ones. Out of this polling BJP got 36.6 percentage of votes (23 crores), whereas its alliance got 7 percent votes (4.5 crore). The vote share of NDA-BJP was mere 43.6 3 percent (27.5 crore votes). According to the ECI declared data the total polled votes were 64.2 crores, but the alliance under the leadership of BJP got only 27.5 crore votes. This reveals that this is the minority vote and failed to get the confidence of majority people and unfit to form the government. But this alliance with the majority of seats in the parliament came in to power shows how fake is this democracy! Apart from BJP got how many seats and votes, the real danger of the people- RSS-BJP could not be defeated without resisting it in all fronts by the people to save the country and themselves. As mentioned earlier, the objective of BJP in this election is to trample all the civil and democratic rights of the people of the states, nationalities and the indigenous tribes in the name of ‘new India’ and ‘developed India’; to formulate brutal civil and criminal codes worse than during the colonial rule, to formulate Acts that change the fundamental essence of the Indian Constitution and wipe out the nominal, democratic, federal system in the country; to get hold of by hook or crook the Legislative bodies, the police, Para-military and other departments, education, health and other sectors, the manifestos of religious and cultural organizations and all voluntary organizations and those of Non-Resident Indians; and to fill them with Hindutva forces; thus structuralize Brahmanic Hindutva corporate-military rule. BJP felt it can do all these if it comes to power the third time. Most of the imperialist countries, the domestic and foreign corporate companies and feudal forces of the country supported it to serve their interests. These classes have been encouraging Brahmanic Hindutva Fascism for the past few years in their economic and political interests.

The RSS, Vishwa Hindu Parishat and BJP brought into force all its machinery in the country and all over the world into propaganda to support its majoritarianism and majoritarian rule in the past ten years. The entire government machinery was in support of it. The propaganda was such that Modi alone was competing in each constituency, in the name of Modi guarantee. In the midst of this propaganda the BJP left its own party election manifesto and took up hate and false propaganda against the manifest of the opposition INDIA out of fear of defeat. 4 The EC responsible for free and fair elections without hate propaganda acted against it. The Modi government appointed new commissioners with the history of being pro-BJP to EC just two days before announcing the election schedule. The Supreme Court was silent towards this move while it was a violation of its judgment. The EC rejected to take action on the hate speech of Modi. It played a pro-BJP and anti-opposition role all through the process of elections. It took a dual policy. The Modi clique utilized it as an instrument with a prior plan.

INDIA alliance declared saving Indian Constitution and protecting democracy as their objectives. But they were not organized. There were several contradictions and disunity in the alliance. People did not have strong belief in it. All these helped the Modi clique.

In spite of any number of conspiracies of the Modi clique and any amount of efforts of INDIA, no party gained majority. The divisive politics of the BJP and the anti-incumbency feeling like in Andhra Pradesh gave relatively more votes for the NDA alliance. Even though, BJP gained 240 seats and NDA gained 293. INDIA gained 234 and others 16. Therefore, BJP stepped down and had to form the government together with its NDA allies on simple majority. This is an indication of the utter discontent among the people towards the exploitive policies of the ruling classes, the corruption and misappropriation of the leaders and the contradictions among the ption and misappropriation of the leaders and the contradictions among the ruling classes.

The anti-people policies implemented by the earlier governments in Andhra Pradesh and Odisha and at the same time the machinations of RSSBJP, use of money power and misuse of State machinery led RSS-BJP to come in the power independently in Odisha and an alliance in Andhra Pradesh. In Arunachal Pradesh BJP was able to retain its power with its machination tactics, money power and misuse of State machinery. In Sikkim, due to anti-incumbency Sikkim Democratic Front lost the election and Sikkim Krantikari Morcha won the election. Due to the anti-people policies of every bourgeoisie political party, no party are having guarantee to come back to power again after five years. That's why people are unable to understand the real alternative and they are finding no option other than to 5 choose any one of the exploitative ruling parties. When the people consolidate with the practice of the revolutionary party and immerse in the call given by it, then the people will find real alternative.

The anti-people policies of BJP led to its .failure to achieve its target

Majority people opposed the Hindu majoritarian ideology, the bureaucratic attitude basing on brute majority and its Brahmanic Hindutva Fascist rule. People protested the massacres and the bureaucratic rule in Manipur and Kashmir. Although the Modi clique instigated religious sentiments through the building of Ram mandir, it didn’t work on the workers, peasants, middle classes, small and medium traders and producers who had several problems and that of unemployment on the whole. CAA brought forth few days before the elections also did not achieve the expected results. Most of the Dalit people suffering from untouchability, mob lynching, human scavenging and other such problems voted against Modi in this election. We also see that the government employees does not vote to BJP this time. The repressive policies of the government towards women who faced patriarchal suppression, atrocities and murders out of prestige and towards the tribal people who fought for jal-jungle-zameen against corporatisation and militarization can be said to be strong reasons that led to the failure of BJP to achieve its target. Several You Tubers exposed and questioned the policies of the Modi government that had more effect on voters.

BJP could not achieve its sinister objective of crossing 400 seats due to the opposition of the people to the Modi's rule and the consequence of their anti-government vote. It utterly failed to gain even simple majority. Especially people of Tamilnadu, Punjab, Kerala and West Bengal rejected Hindutva politics. People of Mone, Toonsang, Lengleng, Kifir, Nomatur and Sheklak of Nagaland boycotted elections on the call of the Eastern Nagaland People’s Organization in protest to the negligence of the Modi government towards the demand for separate state of Frontier Nagaland. People of the areas of strong revolutionary movement boycotted elections on the call of the Party in the direction of eestablishing an alternate genuine New Democratic politics and organs of political power. People of areas of nationality liberation movement and anti-displacement struggles mostly boycotted elections in protest to the anti-people and repressive policies of the central and the state governments. People of few villages in UP, Bihar and Tamilnadu boycotted elections in protest to lack of minimum facilities. All the candidates who were in the election battle field are exploitive thieves and the people did not find alternative, so many voters pressed the NOTA (None Of The Above) button.

Hiding these facts the NDA is trying to deceive the people with its Goebbels propaganda that there was an all-round development in Modi’s rule, that is the reason the people elected a strong government, that this is a historic people’s judgment, that they would continue to work for the allround development of the people, that Modi has a clear vision towards developed India and that he has a big role in gaining respect for India and in the elimination of poverty. In fact the election results show that people judged against Modi and BJP and that this is a big political and moral blow to Modi.

The Modi clique over dependent on Modi with over confident, it looked down the activists of RSS with arrogancy, Nadda stated that there is no need of RSS for the BJP's election campaign now, few seniors who were thought to be coming in the Modi's way and few juniors in the name of lack proper experience kept aside in the BJP. Those who jumped from other parties were given much priority and those of the other parties opposed for a long time by the BJP were accepted into BJP and given tickets. All these led to discontent among the opposition cliques in RSS and BJP. The number of votes for BJP were lesser in 135 seats when compared to the earlier election. It even failed to win the seat in Ayodhya. RSS Sir Sangh Chaalak Mohan Bhagavat himself openly commented on over confidence and ego of BJP.

Modi aggressively implemented the agenda of RSS. He had its support and that of Adani and Ambani. This gradually increased ego and over confidence in the Modi clique and it came to be bureaucratic. The evil force of Modi clique and its bureaucracy rose and strengthened out of the 7 hegemony of the RSS in any part of the country, the countless massacres and atrocities it unleashed, the bureaucratic rule and rise in Hindu communal hate ideology, politics and culture.

continue


[Menu]#[Previous Article]#[Next]

'Contra o G20': Marcha dos povos em defesa da Palestina reúne milhares de manifestantes em Copacabana, RJ - A Nova Democracia


A manifestação, convocada por mais de 300 entidades e organizações populares, faz parte da agenda de mobilizações em virtude da realização do G-20 na cidade do Rio de Janeiro. À frente do ato uma faixa com os dizeres “Lula rompa com Israel, contra o genocídio”.

Manifestantes lotam calçadão em Copacabana. Fotos: Fepal – Matheus Alves; Priscila Ramos; Cadu Souza

Mesmo debaixo de chuva, milhares de manifestantes tomaram o calçadão para denunciar o genocídio perpetrado por Israel contra o povo palestino. O G-20, encontro das economias mais industrializadas do mundo, ocorrerá entre os dias 18 e 19 de novembro no Rio, e deve reunir chefes de Estado de 47 países, incluso Joe Biden, Xi Jinping, Emanoel Macron e Benjamin Netanyahu.

Entidades convocam manifestação em defesa da Palestina durante reunião do G20 no Rio; AND realizará cobertura ao vivo – A Nova Democracia
Manifestação ocorrerá na próxima segunda feira às 10h na praça Cinelândia.
anovademocracia.com.br

O governo federal decretou uma operação de garantia da lei e da ordem (GLO) em todo o território fluminense entre os dias do evento, e a segurança foi reforçada para receber as delegações internacionais. Na segunda-feira deve ocorrer um grande ato com concentração as 10h na Cinelândia , centro do Rio, para o qual os olhos de todo o mundo estarão voltados.

Manifestantes lotam calçadão em Copacabana. Fotos: Fepal – Matheus Alves; Priscila Ramos; Cadu Souza

A manifestação de hoje é mais uma prova da importância internacional da questão palestina. Uma declaração será lançada ao final da reunião, porém, em virtude dos interesses imperialistas de EUA e Israel, não é esperada nenhuma menção ao genocídio contra o povo palestino.

Manifestantes lotam calçadão em Copacabana. Fotos: Fepal – Matheus Alves; Priscila Ramos; Cadu Souza

[Menu]#[Previous Article]#[Next]

Solidaridad desde Noruega: «¡Son los imperialistas, no el clima, los que están matando al pueblo!»



[Menu]#[Previous Article]#[Next]

Solidaridad desde Finlandia: «¡Solidaridad con las víctimas del imperialismo español en Valencia!»



[Menu]#[Previous Article]#[Next]

Solidaridad desde Colombia: «Saludo al pueblo de Valencia»



[Menu]#[Previous Article]#[Next]

¡Los tribunales ordenan la liberación de Georges Abdallah!



[Menu]#[Previous Article]#[Next]

DEM VOLKE DIENEN


Die Nachricht ist gerade herausgekommen: Die französische Justiz hat ihre Entscheidung zugunsten der Freilassung von Georges Abdallah gefällt, dem längsten politischen Gefangenen in Frankreich und Europa. Dies ist ein Schritt vorwärts im politischen Kampf für die Freilassung dieses großen Mitglieds des revolutionären Widerstands und kommunistischen Aktivisten aus dem Libanon, der im Laufe seiner 40-jährigen Gefangenschaft zu einem Symbol für Widerstand und willkürliche Machtausübung geworden ist.

Während im Jahr 2013, beim letzten Prozess um seine Freilassung, das Justizsystem seiner Entscheidung zur Freilassung einen Ausweisungsbescheid beilegte (den die verschiedenen Regierungen von rechts und links immer abgelehnt haben, was seine fortdauernde Inhaftierung bedeutete), war dies diesmal nicht erforderlich. Daher besteht möglicherweise die Möglichkeit, dass Georges seine Freiheit zurückgewinnt, und dies kann nur durch die Intensivierung der nationalen und internationalen Mobilisierung der Einheitlichen Kampagne für die Befreiung von Georges Ibrahim Abdallah (CUPLGIA) geschehen.

Es ist allgemein bekannt, dass dieser Kampf ausschließlich politisch ist und daher absolut nichts mit „Recht“ oder „Gesetz“ zu tun hat. Deshalb müssen wir betonen, dass es nicht unbedeutend ist, dass diese Entscheidung nach dem Wachstum der von der CUPLGIA (Einheitliche Kampagne zur Befreiung von Georges Ibrahim Abdallah ) organisierten Mobilisierungen getroffen wurde, die durch die kraftvolle und kämpferische Demonstration in Lannemezan gekennzeichnet war, an der mehr als 4000 Menschen teilnahmen. Die Einheitliche Kampagne hat auf Geheiß von Georges das Motto ausgegeben, in Frankreich und im Ausland massive Kundgebungen zu entwickeln, denn nur die Massenmobilisierung hat die Macht, den Staat in die Knie zu zwingen.

Georges wird freigelassen, wenn seine Freilassung den Staat politisch mehr kostet als ihn eingesperrt zu lassen. Die Mobilisierungskampagne begann mit einer ersten Welle am Donnerstag, den 24. Oktober, vor der Demonstration in Lannemezan, bei der rund zwanzig Städte in ganz Frankreich und im Ausland (Belgien) mobilisiert wurden. Ein neuer Meilenstein wurde am Donnerstag, den 14. November, erreicht, als nicht weniger als 33 Städte im französischen Festland und in den Kolonien (Réunion, Korsika) sowie im Ausland (Brüssel, Barcelona) kämpferisch mobilisiert wurden für die Rechte der Menschen. All dies zeigt, dass Mobilisierung sich auszahlt, dass sie sich immer weiter entwickeln kann und dass große Teile der Gesellschaft Palästina unterstützen und sich gegen den Völkermord wenden, von dem Georges' Situation Teil ist.

Aber diese große Mobilisierungskampagne geht über Georges Abdallah oder Palästina hinaus; sie ist auch eine Bewegung zur Verteidigung unserer demokratischen Rechte, insbesondere des Rechts auf Meinung und Ausdruck davon, Versammlung und Kampf. Wir erinnern daran, dass seit dem 7. Oktober 2023 nicht weniger als 800 Menschen von der französischen Justiz wegen der Befürwortung von Terrorismus verfolgt, Dutzende von Demonstrationen verboten wurden und es zu Festnahmen kam. Durch die Kriminalisierung des Kampfes zur Verteidigung Palästinas versuchen sie, die gesamte politische, gewerkschaftliche und soziale Bewegung zu zerschlagen. Im Angesicht der Reaktionarisierung ist jetzt nicht die Zeit für Stille oder Unterwerfung, sondern für den Kampf, und in diesem Sinne haben die CUPLGIA und alle revolutionären und demokratischen Kräfte einen klaren, präzisen Kampfplan. Damit die Angriffe des Staates in eine Volks-Gegenoffensive umschlagen.

Die Einheitliche Kampagne hat bereits zu einem großen internationalen Aktionstag am Tag vor Georges' Berufungsverhandlung aufgerufen! Die soziale, gewerkschaftliche und politische Bewegung muss wieder auf den offensiven Kurs zurückkehren; Massenmobilisierungen sind der Ausdruck des Wunsches, nicht weiter zurückzuweichen. Die CUPLGIA beabsichtigt, die Mobilisierungskampagne zu intensivieren und sie zum Hauptanliegen der Verteidigung unserer demokratischen Rechte zu machen.

Breiter gefasst glauben Aktivisten der Einheitlichen Kampagne und verschiedener Gruppen, die Palästina und seinen Widerstand unterstützen, dass es notwendig ist, eine starke Bewegung zur Verteidigung Palästinas zu entwickeln, eine Massen- und antiimperialistische Bewegung, die den glorreichen palästinensischen Widerstand und sein Volk unterstützt, das gegen die perfidesten, niederträchtigsten und kriminellsten Gegner kämpft: den US-Imperialismus und das US-zionistische Regime.

La Cause du Peuple unterstützt diese große Mobilisierungskampagne und beteiligt sich auf unsere eigene Weise daran. Als revolutionäre und demokratische Zeitung wissen wir, dass wir eine Bedrohung für die Bourgeoisie sind und dass wir im Gegenzug bedroht werden. Die Mobilisierung des Volkes ist der stärkste Schild, starke Mobilisierungen aus verschiedenen Sektoren (Arbeiter, Bauern) entwickeln sich, und wir müssen die Klassensolidarität gegen das System und seine Handlanger in die Tat umsetzen. Daher rufen wir dazu auf, sich der Einheitlichen Kampagne zur Befreiung von Georges Abdallah anzuschließen, sich um sie zu gruppieren, in der Vielfalt unserer Engagements, und tausend Solidaritätsinitiativen für Georges und Palästina durchzuführen, damit Georges endgültig freigelassen wird!

Der Text ist eine Übersetzung eines Artikels von La Cause du Peuple .


[Menu]#[Previous Article]#

Von Bremen nach Valencia: Solidarität!


Vor Kurzem wurde eine Malung an der Universität in Bremen mit der Parole „Von Bremen nach Valencia: Proletarische und Volkssolidarität gegen den mörderischen imperialistischen Staat!“ und mit „RB“ unterzeichnet gefunden.

Diesen Solidaritätsaktion reiht sich ein in eine Vielzahl an Aktionen die in den letzten Tagen in unterschiedlichen Städten in der BRD dokumentiert wurden und richtet sich gegen den spanischen Staat , der mit seinem Nichthandeln das Blut des Volkes an den Händen trägt. Hiermit dokumentieren wir einige Bilder, die wir erhalten haben.

valencia bremen 2


[Menu]#[Previous Article]#