Αν και στη Θεσσαλονίκη υπήρξαν συζητήσεις και ζυμώσεις στους χώρους δουλειάς, με αιχμή το ζήτημα των μισθών, κάτι που αντανακλάστηκε στην απόφαση αρκετών εργαζομένων να απεργήσουν, αυτό δεν αντανακλάστηκε πλήρως και στις απεργιακές συγκεντρώσεις. Παρόλο που μπορούν να χαρακτηριστούν μαζικές (τουλάχιστον της Καμάρας και του ΠΑΜΕ, και όχι τόσο του ΕΚΘ), φάνηκε ότι η δυσαρέσκεια του κόσμου έχει ακόμα βήματα να κάνει από το πάρει οργανωμένη υπόσταση.
Σε αυτό το πεδίο προσπάθησε να παρέμβει η Ταξική Πορεία στη Θεσσαλονίκη, αλλά και η οργάνωση του ΚΚΕ(μ-λ), οργανώνοντας παρεμβάσεις σε χώρους δουλειάς, σπουδών και γειτονιές. Η δράση αποτυπώθηκε στη συγκρότηση ενός σχετικά καλά συγκροτημένου απεργιακού μπλοκ. Διακινήθηκε επίσης το εφημεριδάκι της Ταξικής Πορείας.
Αξίζει να σημειωθεί ότι οι αστυνομικές δυνάμεις έστησαν επιχείρηση τρομοκράτησης διαδηλωτών που προσέρχονταν στη συγκέντρωση της Καμάρας, κάνοντας έλεγχο σε απεργούς και μέλη σωματείων, μάλιστα προσάγοντας κάποιους εξ΄ αυτών και χρεώνοντας στον έναν την ανυπόστατη κατηγορία της «οπλοκατοχής», εννοώντας μια σημαία που κρατούσε. Η αστυνομία στη συνέχεια περικύκλωσε την πορεία κάνοντας επίδειξη αστυνομοκρατίας. Οι ενέργειες αυτές ήταν ακόμα ένας κρίκος της πολιτικής της φασιστικοποίησης.
