Author: LuigiLerisVIVE
Description: Nell'intervento alla manifestazione di Milano di domenica 18/2
Published Time: 2024-02-24T00-25-00-01-00
Images: 000000.jpg 000001.jpg 000002.jpg 000003.jpg

Nell'intervento alla manifestazione di Milano di domenica 18/2

Source: https://proletaricomunisti.blogspot.com/2024/02/pc-24-febbraio-con-la-resistenza.html

#[Next]

[Previous Article]#[Next]

CPI (Maoist) Cadre Killed In Encounter With Security Personnel In Sukma District - Redspark

Author: Alan Warsaw
Categories: India, People's War
Description: Sukma District, February 24, 2024: A cadre of the CPI (Maoist) was killed in an encounter with security personnel in
Modified Time: 2024-02-24T19:27:09+00:00
Published Time: 2024-02-24T05-00-14-00-00
Tags: Chhattisgarh, CPI (maoist), CPI(maoist), District Reserve Guard, DRG, India, Naxal, naxalites, naxals, People's Liberation Guerrilla Army, People's War, PLGA, police, PPW, PPW in India, Sukma, Sukma District
Type: article
Images: 000000.jpg

Sukma District, February 24, 2024: A cadre of the CPI (Maoist) was killed in an encounter with security personnel in Chhattisgarh’s Sukma district on Saturday, a police official announced to the public today.

The skirmish between security forces and armed cadres of the Maoist party took place around 6 am in a forest near Burklanka village within the jurisdiction of Bheji police station during an anti-Maoist operation by the District Reserve Guard (DRG), Sukma Superintendent of Police Kiran G Chavan told PTI.

After the exchange of fire stopped, the body of a Maoist cadre, along with a muzzle-loading gun was recovered from the spot, the police official commented.

The identity of the slain Maoist was yet to be ascertained, he remarked, adding that a search operation was still underway in the area.

Source : https://www.business-standard.com/india-news/naxalite-killed-in-encounter-with-police-in-chhattisgarh-s-sukma-district-124022400134_1.html

Source: https://www.redspark.nu/en/peoples-war/cpi-maoist-cadre-killed-in-encounter-with-security-personnel-in-sukma-district/

[Previous Article]#[Next]

Sport: Polizei hält 855 HSV-Fans fast 7 Stunden in Zug gefangen

Author: awwa
Description: Internetplattform für die Entwicklung einer revolutionären Bewegung
Published Time: 2024-02-24T05-48-29-00-00
Tags: Hamburg, Sport
Images: 000000.jpg

Am vergangenen Samstag trafen in der 2. Bundesliga Hansa Rostock und der HSV im Ostseestadion aufeinander und trennten sich mit 2:2. Für die Hamburger ein kurzer Weg, für den der Regionalzug reicht – an diesem Tag wurde es für 855 Hamburger Fußballfans und ca. 150 weitere Unglückliche aber ein deutlich längerer Ausflug, weil die Bundespolizei ihre Schikane auf die Spitze trieb und einen ganzen Fan-Zug im Bahnhof des Hamburger Randbezirk Bergedorf anhielt und mit ca. 400 Beamten die Fans drangsalierte und alle Identitäten feststellte.

Der Vorwand: Man suche 60 „Gewalttäter“, bei denen es im vergangenen September mit Anhängern von Borussia Dortmund auf der Durchreise im Mannheimer Bahnhof zu einem kleinen Plausch gekommen war. 31 davon sind die Bullen nun der Meinung, identifiziert zu haben, u.a. aufgrund des Einsatzes sogenannter „Super-Recognizer“, Polizisten, die sich auf das Merken von Gesichtern spezialisiert haben.

Schon in Rostock, wo einige HSV-Lumpen gegen einen Stadionimbiss randaliert hatten und es weitere Auseinandersetzungen, Flaschenwürfe etc. zwischen Hamburg-Fans und Polizisten gab, pferchte die Polizei am Bahnhof nach dem Spiel massenhaft Fans vor der Abfahrt des Zuges zusammen, wobei Panik aufkam. In Bergedorf dann wurde der Regionalexpress um 19:45 Uhr gestoppt, etwas später ließ man verlauten „ Der Zug hält hier und fährt nicht mehr weiter. Alle werden jetzt kontrolliert.“ . Um 20:10 Uhr begannen die Kontrollen, erst um 2:20 Uhr in der Nacht waren die letzten durch. In der Zeit mussten die knapp tausend Insassen in der Hitze des überfüllten Zuges, ohne Trinkwasser und unter Verwehrung von Toilettenbesuchen und sanitätischer Hilfe („Gibt's nicht“ – so sollen sich die Bullen ausgedrückt haben) ausharren. Mehrere Menschen sollen Kreislaufprobleme bekommen haben und z.T. kollabiert sein; Minderjährige wurde ohne Rücksicht durchfilzt; Leute sollen aus Panik und Schmerz geschrien haben. „Die Polizei war sehr aggressiv gegenüber den HSV-Fans, von Anfang an wurde sehr wenig kommuniziert“ , berichtet ein anonymer Fan gegenüber „t-online“. „Da wusste die rechte Hand nicht, was die linke macht. Ein Polizist schubste mich weg und sagte, dass ich zurück in die Reihe gehen soll. Ich sagte nur, dass sein Kollege mich gerade hierher geschickt hat.“ Auch Frauen seien kontrolliert worden, obwohl entsprechend der Tatvorwürfe in Mannheim ausschließlich Männer gesucht wurden. Darüber seien die Polizeikräfte vor Ort nicht informiert gewesen – was man sich wohl gut vorstellen kann. Ein junges Mädchen sei sogar daran gehindert worden, einige Stationen vor Bergedorf auszusteigen, weil die Kontrolle in Bergedorf anstehe.

D er HSV Supporters Club will nun gegen die Einsatzleitung klagen und bittet alle Betroffenen um Gedächtnisprotokolle . An dieser Stelle muss man sich wieder vor Augen führen, dass die Reaktion solches Vorgehen fast immer in anderen Bereichen austestet, um sie später gegen die revolutionäre Bewegung anzuwenden. Parallelen zu diesem rechtswidrigen Einsatz, bei denen große Personenmengen aufgrund des Vorwurfs des Landfriedensbruch s stundenlang unter miserablen Bedingungen festgehalten und kontrolliert werden, gibt es z.B. auch bei den Lina-Protesten in diversen Städten der BRD am 31. Mai letzten Jahres, wo unzählige, ohne eine Straftat begangen zu haben, für einen langen Abend im Polizeikessel und darüber hinaus landet en.

HSV Bergedorf Bullen Einsatz I

Quelle: t-online.de (beide Bilder)

Source: https://demvolkedienen.org/index.php/de/t-brd/8324-sport-polizei-haelt-855-hsv-fans-fast-7-stunden-in-zug-gefangen

[Previous Article]#[Next]

Sverige: Svenske stabsoffiserer sendes til Rødehavet

Author: Tjen Folket Media
Categories: Midt-Østen
Description: Bilde: Sveriges forsvarsminister Pål Jonson Sverige skal sende militært personell til en EU-innsats i Rødehavet, dette melder den svenske regjeringen på sine egne informasjonssider. Opp til fire st…
Modified Time: 2024-02-24T17:20:04+00:00
Published Time: 2024-02-24T07-22-28-00-00
Type: article
Images: 000000.png

Bilde: Sveriges forsvarsminister Pål Jonson

Av en kommentator for Tjen Folket Media.

Sverige skal sende militært personell til en EU-innsats i Rødehavet, dette melder den svenske regjeringen på sine egne informasjonssider.

Opp til fire stabsoffiserer skal sendes og inngå i ulike lederfunksjoner. Etter hvert kan styrken økes opp til ti personer.

Det er en såkalt defensiv styrke med hovedkvarter i Hellas. Det har vært kjent siden begynnelsen av februar at Sverige har hatt til hensikt å delta på operasjoner i Rødehavet, en ledet av USA (som Norge også deltar i) og en ledet av EU.

Les mer:

Referanser:
Svenska regeringen: Svenska stabsofficerare till röda havet
NRK: Sverige sendes stabsoffiserer til røde havet
Forsvarets forum: Rødehavet sverige vil sende militære styrker

Source: https://tjen-folket.no/2024/02/24/sverige-svenske-stabsoffiserer-sendes-til-rodehavet/

[Previous Article]#[Next]

pc 24 febbraio - lavoratori della logistica per la Palestina -info

Author: maoist
Description: [ITALIA] Blocchi, presidi e disagi nelle principali città per lo sciopero generale dei lavoratori contro guerre e genocidio in Pal...
Published Time: 2024-02-24T07-24-00-01-00
Images: 000000.png

[ITALIA] Blocchi, presidi e disagi nelle principali città per lo sciopero generale dei lavoratori contro guerre e genocidio in Palestina

Febbraio 23, 2024 0

BLOCCHI, PRESIDI E DISAGI IN TUTTA ITALIA PER LO SCIOPERO GENERALE CONTRO GUERRA E GENOCIDIO A GAZA

È partito fin dalla tarda serata di giovedi lo sciopero generale nazionale proclamato dal SI Cobas contro guerra, economia di guerra e a sostegno della resistenza palestinese al genocidio a Gaza e alla pulizia etnica in Cisgiordania.

Altissima ancora una volta l’adesione nei magazzini della logistica e della gdo, in molte filiere pari al 100% dei lavoratori, con presidi e iniziative di lotta ai cancelli.

In alcune città si sono svolti cortei e presidi di denuncia e boicottaggio delle aziende che producono e trafficano armi o delle istituzioni complici col colonialismo e i crimini di guerra israeliani: a Genova è in corso una manifestazione ai varchi del Porto, in concomitanza con l’arrivo delle navi Zim dirette a Israele cariche di materiale militare; a Napoli presidio di lotta alla Leonardo, vera e propria fabbrica di stato dell’industria bellica; a Modena protesta dalla facoltà di Ingegneria per chiedere la rottura dei rapporti col governo di Netanyahu; a Torino lo sciopero ha fermato stamane il deposito logistico di Rivalta colpendo Carrefour, multinazionale che sostiene l’esercito di Israele.

Source: https://proletaricomunisti.blogspot.com/2024/02/pc-24-febbraio-lavoratori-della.html

[Previous Article]#[Next]

pc 24 febbraio - Milano manifestazione nazionale a Milano - piazza loreto ore 14.30

Author: maoist
Description:
Published Time: 2024-02-24T07-25-00-01-00
Images: 000000.jpg

Source: https://proletaricomunisti.blogspot.com/2024/02/pc-24-febbraio-milano-manifestazione.html

[Previous Article]#[Next]

Om innvandringen og flyktningvedtaket i Drammen

Author: Tjen Folket Media
Categories: Kronikk
Description: Bystyret i Drammen har nylig fattet en beslutning om hvor mange flyktninger de skal ta imot i år, og har med knapt flertall vedtatt at de kun ønsker å ta imot ukrainske flyktninger. Debatten i byst…
Modified Time: 2024-02-23T14:59:21+00:00
Published Time: 2024-02-24T07-30-00-00-00
Type: article
Images: 000000.jpg

Av en kommentator for Tjen Folket Media.

Dette er en kronikk. Analyse og standpunkt er kommentatorens egen, og samsvarer ikke nødvendigvis med Tjen Folket Medias linje.

Bystyret i Drammen har nylig fattet en beslutning om hvor mange flyktninger de skal ta imot i år, og har med knapt flertall vedtatt at de kun ønsker å ta imot ukrainske flyktninger. Debatten i bystyret og i mediene etterpå har vært preget av sjåvinistiske utsagn om innvandring- og integrering der massene settes opp mot hverandre.

Kommunestyret har satt frem et krav overfor staten, med 29 mot 28 stemmer, om at Drammen kun skal ta imot flyktninger fra Ukraina. Begrunnelsen er for det første at Drammen har «mange ikke-vestlige innvandrere», og for det andre at det skal være «integreringshemmende å bosette enda flere med ikke-vestlig bakgrunn».

Omstridt vedtak kalles rasistisk

Den videre begrunnelsen er at krigen i Ukraina pågår i Norges «nærområder» og at man derfor forplikter seg til å prioritere ukrainere overfor flyktninger med en annen bakgrunn.

Beslutningen har blitt beskrevet som rasistisk og diskriminerende, også av representanter fra ulike borgerlige partier. En kommunepolitiker fra Senterpartiet var så opprørt at han gråt i den lokale debatten. Opposisjonen i kommunen har gått hardt ut mot vedtaket, og vedtaket ble kalt ulovlig av statsminister Jonas Gahr Støre. Også innad i partiene som gikk inn for vedtaket har vedtaket ført til konflikter, og en representant fra KrF sa at hun heller ville forlate flertallskoalisjonen enn å bli med på et slikt vedtak igjen.

Selv om kritikken fra flere hold har rett i vedtakets åpenbare sjåvinistiske og rasistiske innhold, mangler kritikken å påpeke det hovedsakelige ved hvorfor norsk imperialisme til å begynne med har innvandring.

Hvorfor finnes innvandring i dag?

Angående innvandring til Norge er det først viktig å slå fast at Stortinget for lenge siden har vedtatt innvandringsstopp. Dermed finnes det, juridisk sett, ikke ordinær innvandring til Norge. Men gjennom ulike avtaler med europeiske land, EU og enkelte andre land (som USA og Canada), er det åpent for arbeidsinnvandring fra en rekke land. Dernest har Norge, gjennom ulike konvensjoner, forpliktet seg til å ta imot en del flyktninger. Og til sist kan flyktninger som tilfredsstiller en rekke krav, søke om og få familiegjenforening. Dette er de formelle rammene, kort fortalt, som gjør at det tross «innvandringsstopp» likevel er en viss migrasjon til Norge.

Innvandringen er usedvanlig viktig for økonomien til norsk imperialisme. For det første er det kun denne innvandringen som gjør at folketallet i Norge har økt de siste tiårene, da fødselstallene lenge har sunket. For det andre kan vi se at i en rekke svært viktige bransjer – for eksempel byggebransjen, industrien, offentlig velferd og privat tjenesteyting – er en stadig større andel av arbeiderne innvandrere eller folk med «innvandrerbakgrunn». Grunnlaget for migrasjonen er krigene og nøden i den tredje verden, som også har økt dramatisk i løpet av de siste tiårene. Dette er imperialistenes kriger, kriger norsk imperialisme har bidratt til, og utbyttinga av de undertrykte nasjonene – en utbytting norsk imperialisme tjener enormt på.

Imperialismen har for lengst nådd et punkt hvor det ikke lenger er rom for velferdsreformer uten at det skjer på bekostning av tilegnelsen av rikdom for storborgerskapet. Den allmenne krisa i imperialismen, skjerpet konkurranse mellom imperialistene og fallende profittrate, tvinger de borgerlige statene til kutt etter kutt i de «sosiale velferdsordningene» – en tendens som har vært dominerende i mer enn femti år uavhengig av hvilken regjeringen som har sittet ved roret. Samtidig skyter prisene nå i været gjennom økt inflasjon, etter den sykliske krisa som rammet internasjonal økonomi i 2020. Disse krisene, som bryter ut med 8-12 års mellomrom, følger lovmessig av den kapitalistiske produksjonsmåten.

Fallende fødselstall og imperialismens forråtnelse

Denne utviklingen har nå nådd et punkt der det er i ferd med å bli for dyrt, selv for store deler av småborgerskapet og arbeidsaristokratiet i imperialistiske land, å fø en såkalt «vanlig familie». Det blir mer og mer kostbart med et liv i relativ overflod i imperialistiske land. Dessuten stilles det stadig større krav til produktivitet, til «effektivitet», noe som mange merker gjennom karrierejag, press og stress. Dette er nok noen av årsakene til at fødselstallene er falt dramatisk i Norge og andre imperialistiske land.

I tillegg tar det ofte 18 år eller mer før et barn født i et imperialistisk land begynner i arbeid. Derfor blir disse i all hovedsak en «utgiftspost» i lang tid, både for familien og for staten. En flyktning eller innvandrer kan derimot begynne i arbeid umiddelbart eller etter få år til sammenlikning.

Dermed blir innvandring mer profitabelt for imperialistene. Det er en komplett løgn at «innvandringen koster for mye». Dette er en borgerlig myte på samme vis som forestillingen om at kapitalistene er «arbeidsgivere» eller at «det koster å ansette». Arbeidere produserer i virkeligheten både sin egen lønn og profitten som borgerskapet tilegner seg. Altså beriker imperialismen seg nettopp på innvandringen, også når det er snakk om flyktninger. Utgiftene til språkopplæring og «integrering» i et par år, er lav sammenlignet med skolegangen til barn som fødes i Norge. Disse utgiftene betaler seg uansett tilbake i løpet av få år etter at de det gjelder kommer i arbeid. «Kostnaden» dekkes uansett av verdier arbeiderne selv har skapt, og innvandrere er overrepresenterte blant de mest utbytta i dette landet, altså de som frarøves mest verdier av staten og kapitalen.

Angående den nevnte fødselsraten har denne nærmest kollapset i imperialistiske Norge. Dette er et direkte resultat av at de stadig dårligere økonomiske forutsetningene for å få barn, et uttrykk for forråtnelsen i imperialismen. Fødselsraten er per i dag helt nede på 1,4 barn per kvinne i det imperialistiske Norge – og til sammenligning må den være 2,1 bare for å opprettholde befolkningen. Dermed er staten og kapitalen helt avhengig av titusenvis av nye innvandrere hvert år bare for å beholde antallet arbeidere som før. Uten denne vil profitten fra produksjon i Norge falle – med mindre utbyttinga øker enda mer enn den gjør.

Ingen humanisme fra borgerskapet i dag

Noe som understreker den økte utbyttingen og forråtnelsen i imperialismen enda mer, er gjeninnføringen av barnearbeid i imperialistiske land som en «ny normal», slik vi ser i USA. Nye forslag om å løsne på regelverket for ungdom i arbeid også i det imperialistiske Norge, peker på at samme tendens er i ferd med å gjøre seg gjeldende også her. Igjen understrekes og avdekkes årsaken til hvorfor imperialistiske land trenger innvandring: borgerskapet trenger innvandringen for å ivareta arbeidskapasiteten, for arbeiderne er kilden til denne klassens rikdom.

Innvandringen kommer altså slettes ikke av at borgerskapet «bryr seg om menneskerettigheter» eller at de ønsker å «redde» masser fra den tredje verden, slik borgerskapet og deres nyttige idioter i de borgerlige mediene desperat presenterer det. Deres støtte til Israels folkemord mot det palestinske folket er bare et av utallige eksempler som viser hvor gjennomsyret falske disse frasene er, hvor lite «humanitære» borgerskapet i virkeligheten er – uansett om de tror på sine egne løgner eller ikke.

Det er riktig at fattigdom og sosiale problemer øker i mange nabolag og byer, slik Drammens politikere sier de er bekymret over. Men dette skyldes ene og alene imperialismen selv. Dette er en konsekvens av den allmenne krisa i imperialismen, en tendens vi ser i hele verden. Dette følger på ingen måte av såkalte «innvandring- og integreringsproblemer». Sosiale problemer er først og fremst en følge av fattigdom, og fattigdom er en følge av utbyttinga i kapitalismen.

Klassekamp mot borgerskapets «splitt og hersk»

Hensikten med å legge skylden på innvandringen og innvandrere – like mye som når borgerskapet velger å peke på kvinner og feminisme, «svake» og «feminiserte» menn, «late ungdommer» og alt mulig annet – er å kanalisere frustrasjonen blant massene, en frustrasjon som øker i krisetider, mot andre deler av massene, i stedet for at raseriet rettes mot det faktiske problemet som er imperialismen selv og dens herskende klasse, borgerskapet. Med andre ord er hele «innvandringsdebatten» bare et uttrykk for herskernes eldgamle triks – «splitt og hersk». Massene skal hisses opp med «kulturkamp», krav om «lov og orden» eller identitetspolitikk – alt for å unngå at raseriet vendes mot massenes felles fiende: borgerskapet og deres stat.

Om nye arbeidere kommer fra Ukraina, Polen eller Somalia, eller om så landegrensen blir hermetisk lukket for mennesker på flukt, endrer det ingen av de iboende problemene i imperialismen. Dette er borgerskapet selvsagt fullstendig klare over. Derfor evner de borgerlige partiene, inkludert Frp, det «kunststykket» å opprettholde innvandringen, å ta imot like mange flyktninger uansett regjering, samtidig som de i førti år har snakket seg hese om «integreringsproblemer».

Kommunister og revolusjonære forsvarer konsekvent de borgerlig-demokratiske rettighetene til å søke asyl fra imperialistenes kriger, eller til å migrere for å søke arbeid. Enhver antiimperialist fordømmer av hele sitt hjerte den sjåvinistiske hetsen som rettes mot massene som migrerer fra de undertrykte nasjonene, uansett hvor de kommer fra eller hva de tror på.

Samtidig vil vi, ved å forstå litt marxisme, avsløre at borgerskapet verken veiledes av humanisme eller lydighet mot disse rettighetene når de tillater innvandring tross sin «bekymring for integreringen» – grunnlaget og veiledningen de følger er utelukkende kravet om å forsvare og øke profitten. Å skille mellom ulike flyktninger, å knytte kriminalitet og sosial uro til innvandring, eller det monomane fokuset enkelte har på å kritisere islam, er bare retorikk for å splitte massene, også dette for å forsvare profitten.

Borgerskapet bruker mye tid og krefter på å forsøke å splitte massene og sette dem opp mot hverandre, fordi de vet også at om massene organiseres og samler seg til kamp mot sin felles fiende er det ingen vedtak som kan hjelpe dem ut av krisen de selv har skapt.

Referanser:

Drammen kommune vil bare ta imot ukrainske flyktninger: – Dette må være en spøk – NRK Buskerud

Meninger: Drammen kommune: Sier nei til «ikke-vestlige» flyktninger

Rekordlav fruktbarhet i 2022 – SSB

Source: https://tjen-folket.no/2024/02/24/om-innvandringen-og-flyktningvedtaket-i-drammen/

[Previous Article]#[Next]

pc 24 febbraio - alla manifestazione di Milano per la Palestina

Author: maoist
Description:
Published Time: 2024-02-24T07-52-00-01-00
Images: 000000.png

Source: https://proletaricomunisti.blogspot.com/2024/02/pc-24-febbraio-alla-manifestazione-di.html

[Previous Article]#[Next]

ΠΑΜΕ εκπαιδευτικών: Δυστυχώς το τέρμα του κατήφορου δεν είναι ο…πάτος!

Author: ΣΤΕΦΑΝΟΣ
Description:
Labels:
Published Time: 2024-02-24T08-20-00-02-00
Images: 000000.jpg

Το να αλληλομηνύονται εκπαιδευτικοί συνδικαλιστές της ΔΑΚΕ και των Παρεμβάσεων και η διεύθυνση δευτεροβάθμιας στη Θεσσαλονίκη να αγνοεί τη μήνυση που απευθύνεται στους Δακίτες καλώντας σε απολογία για τη γνωστή «ανάρμοστον συμπεριφοράν» μόνον τους συνδικαλιστές των Παρεμβάσεων γιατί έχουν… μηνυθεί, δεν είναι κάτι που μας κάνει να… πέφτουμε από τα σύννεφα!

Αλλοίμονο αν καλούσε για απολογία τα όργανα της κυβερνητικής πολιτικής στην εκπαίδευση! Θα ήταν κάτι πέρα και πάνω από τη φύση των Διευθύνσεων που υλοποιούν την κυβερνητική πολιτική.

Λογικά δεν θα έπρεπε να μας κάνει να πέσουμε από τα σύννεφα ούτε η στάση του ΠΑΜΕ εκπαιδευτικών που σε όλες τις Γενικές Συνελεύσεις στη Θεσσαλονίκη αρνήθηκε να ψηφίσει το ψήφισμα συμπαράστασης προκρίνοντας ένα δικό του που καλούσε τα «δύο μέρη» να αποσύρουν τις μηνύσεις αγνοώντας πως αυτή τη στιγμή υπάρχουν διωκόμενοι συνάδελφοι!

Γιατί είναι άλλο πράγμα η -ορθή πολιτικά- αντίθεση σε πρακτικές μηνύσεων όσον αφορά τον συνδικαλισμό και τελείως διαφορετικό πράγμα η κρατική δίωξη. Που φυσικά είναι μονομερής!

Και δεν θα έπρεπε να μας κάνει να πέσουμε από τα σύννεφα η στάση αυτή γιατί έχουν προηγηθεί ακόμα μεγαλύτερα τέρατα και σημεία υποταγής στην πολιτική της καταστολής στην εκπαίδευση.

Παράδειγμα τρανό ο Πειραιάς (δες άρθρο Καββαδία για το τι συμβαίνει «κάτω στον Πειραιά»).

Εκεί η πλειοψηφία του ΔΣ της ΕΛΜΕ Πειραιά ενώ κινητοποιούνται πρωτοβάθμια σωματεία για την στήριξη των συναδέλφων που με ποικίλες αναφορές σέρνονται στο Πειθαρχικό αρνείται να συμμετάσχει στις κινητοποιήσεις. Ποιος δηλαδή; Το σωματείο στο οποίο ανήκουν οι διωκόμενοι!

Στην αρχή της σχολικής χρονιάς διαπραγματεύτηκε την απόσυρση κάποιων διώξεων με την τότε υφυπουργό της καρδιάς μας Μιχαηλίδου. Και το θεώρησε και νίκη. Τις «δεσμεύσεις» πως κάποιες από τις διώξεις μπορεί και να παγώσουν!

Πάγωσε όμως κάθε κινητοποίηση που θα έβαζε και θα έβγαζε στους δρόμους την αντίθεση των συναδέλφων στις διώξεις και την καταστολή.

Προχωρεί -ή ίδια πλειοψηφία του ΔΣ- μάλιστα και σε μια κατάπτυστη ανακοίνωση (δες πάλι στο σχετικό άρθρο) που βγάζει λάδι την Διεύθυνση Δευτεροβάθμιας Πειραιά και τις προσδίδει μάλιστα και πρόθεση να μην εμποδίσει την απεργία αποχή στα σχολεία ευθύνης της . Ήμαρτον!

Ποιος έχει την πλειοψηφία στο ΔΣ της ΕΛΜΕ Πειραιά; Το ΠΑΜΕ!

Με τη σύμπραξη ποιων πήρε την απόφαση;

Με το συνδικαλιστικό σχήμα του Σύριζα.

Και ας υπάρχει και στους διωκόμενους μέλος του ΠΑΜΕ.

Μαζί με το Σύριζα ψηφίζουν λοιπόν και εκείνοι που θέλουν να γίνουν Σύριζα στη θέση του Σύριζα!

Γιατί πως αλλιώς να εξηγηθεί μια στάση που δεν μας… κάνει να πέσουμε από τα σύννεφα αλλά αντίθετα εκδηλώνεται ποικιλοτρόπως;

Τι σήμα δίνει στο σύστημα αυτή η στάση;

Μήνυμα υποταγής και συμμόρφωσης.

Όπως αρμόζει σε ένα κόμμα «νοικοκυραίων». «Υπεύθυνος συνδικαλισμός» θα μου πεις…

Δηλαδή μη συνδικαλισμός.

Το τέρμα του κατήφορου δεν είναι ο πάτος όταν πρόκειται για τέτοια κατάντια!

Δημήτρης Μάνος μέλος των αγωνιστικών κινήσεων εκπαιδευτικών.

Source: https://antigeitonies3.blogspot.com/2024/02/blog-post_24.html

[Previous Article]#[Next]

Bremen: Palästina-Vortrag am Donnerstag

Author: awwa
Description: Internetplattform für die Entwicklung einer revolutionären Bewegung
Published Time: 2024-02-24T09-52-37-00-00
Tags: Palästina, Bremen, Vortrag
Images: 000000.jpg 000001.jpg

Am Donnerstag fanden sich um die 45 Menschen - Deutsche, Palästinenser, Syrer, Türken, Osteuropäer - zur Veranstaltung des Roten Bundes über den heldenhaften Kampf des palästinensischen Volkes im "Paradox" in Bremen ein.

Der Vortrag gab einen Überblick über die mehr als 75 Jahre des Kampfes gegen die Besatzung und legte den Fokus unter anderem auf die beiden Intifadas und die jetzige nationale Widerstandsfront, und betonte, dass ein unterdrücktes Volk nicht besiegt werden kann, wenn es am bewaffneten Kampf festhält. Auch die Aufgaben der Revolutionäre, aufrichtigen Antiimperialisten und fortschrittlichen Kräfte, sich dem am Völkermord beteiligten deutschen Imperialismus entgegenzustellen und nicht seinen Vorgaben hinterherzulaufen; die Notwendigkeit einer starken weltweiten antiimperialistischen Bewegung, wurde unterstrichen. Diese Punkte führten im Anschluss des Vortrags zu einer langen und intensiven Diskussion, ein Ausdruck des Kampfes zwischen der Linie, die nationale Befreiungsbewegung, das Recht, ihre Kampfform selbst zu wählen und ihren Kampf vorbehaltslos zu unterstützen, und der Kapitulationslinie, die die Imperialisten verbreiten, die ihren Kampf delegitimiert, die "Solidarität" mit den unterdrückten Völkern auf gemeinsames Trauern herunterbricht und sich um jeden Preis den Forderungen der Imperialisten fügt; wobei hervorzuheben ist, dass die Menschen mit arabischen Wurzeln auf dem Vortrag mehrheitlich erstere vertraten.

Roter Bund Palästina Vortrag Februar 2024 Bremen 2

Roter Bund Palästina Vortrag Februar 2024 Bremen 3

Im Anschluss gab es noch gemeinsam vorbereitetes palästinensisches Essen, und es wurde für die Demo am 8. März in Bremerhaven - um 18 Uhr vor dem np-Supermarkt in der Goethestraße - sowie für den Vortrag dazu kommenden Freitag, den 1. März, auch im Paradox (18 Uhr), mobilisiert.

Source: https://demvolkedienen.org/index.php/de/t-brd/8334-bremen-palaestina-vortrag-am-donnerstag

[Previous Article]#[Next]

CPP: Condemn The February 23 Bohol Massacre! Justice For The Bilar 5! - Redspark

Author: Alan Warsaw
Categories: People's War, Philippines
Description: Marco Valbuena | Chief Information Officer | Communist Party Of The Philippines February 24, 2024 The Communist Party of the
Modified Time: 2024-02-24T20:11:56+00:00
Published Time: 2024-02-24T10-00-34-00-00
Tags: AFP, Alberto Sancho, Anti-Colonialism, Antifascism, Armed Forces of the Philippines, Arthur Jasper Lucenario, Bohol Massacre, Bohol Province, Colonialism, communist party of the philippines, CPP, CPP-NPA-NDF, CPP-NPA-NDFP, Dictatorship of Marcos, Domingo Compoc, Duterte, Fascism, Ferdinand “Bongbong” Marcos Jr, Ferdinand Marcos Jr., Francisco Dagohoy, Hannah Cesista, Ka Silong, Manuel “Loloy” Tinio, Marco L. Valbuena, Marcos, Marcos II Regime, Marcos-Duterte Regime, Marlon Omosura, National Democratic Front of the Philippines, National Democratic Revolution, NDFP, New Democratic Revolution, new people's army, NPA, Parlito Historia, People's Democratic Revolution, People's War, Philippine National Police, Philippine Revolution, Philippine Revolution Web Central, philippines, PNP, police, PPW, PPW in the Philippines, Sara Duterte, Spain, US-Duterte regime, US-Marcos Dictatorship, US-Marcos-Duterte Regime
Type: article
Images: 000000.png

Marco Valbuena | Chief Information Officer | Communist Party Of The Philippines

February 24, 2024

The Communist Party of the Philippines (CPP) condemns the US-Marcos fascist regime, the Armed Forces of the Philippines (AFP) and the Philippine National Police (PNP) for the massacre of five captured revolutionaries in Bilar, Bohol yesterday, and joins the demand for justice for Domingo Compoc, Hannah Cesista, Parlito Historia, Marlon Omosura and Alberto Sancho.

The five were all captured alive and taken into custody yesterday morning by the fascist criminal troops of the 47th Infantry Battalion and Bohol police in Sitio Matin-ao 2, Barangay Campagao, Bilar, Bohol. They were subjected to severe torture and consequently murdered in cold blood.

There is no truth to the lie being circulated by the police that the five were killed in an encounter. Local residents attest that no encounter took place that morning. What people witnessed was the brutality of the military and police combat troops, torturing and killing the five revolutionaries.

A picture surreptitiously taken shows Compoc, with arms apparently bound behind his back, under custody of a soldier of the Armed Forces of the Philippines (AFP) after being accosted by the military and police. This image is presently circulating among the people of Bohol and on social media.

Compoc, who was in his 60s, was suffering from arthritis and was in no position to fight. He was subjected to severe torture in front of a number of people in the village in the hope of striking fear among them. Based on facts initially gathered in the area, Ka Silong was hacked to death, suffering fatal wounds on his neck and abdomen.

Cesista, on the other hand, a young lawyer from Cebu, who chose to serve the peasant masses and their revolutionary movement in Bohol, was thrown to the ground by the soldiers and made to lie and crawl on the mud, before she was eventually shot to death.

The willful killing of Compoc, Casista, Historia, Omosura and Sancho after being captured and placed under the custody of the military and police consists of gross violations of international humanitarian law. The 47th IB and Bohol police, the leadership of the AFP and PNP, and Marcos himself, are liable for war crimes and must be prosecuted and punished for their nefarious deeds.

Further details are being gathered how the others were similarly tortured and killed. A post-mortem autopsy of the remains of the victims of the Bohol massacre conducted by independent pathologists will surely add more details to the initial facts bravely put forward by the community, and help unravel completely the gruesome crime committed by the military and police.

Initial details provided by local witnesses contradict the “findings” of the so-called “scene of the crime” unit of the Philippine National Police, who are in collusion with the police and military criminals in brazenly covering up the crime.

The Party calls on the Filipino people, peasant associations, workers unions, youth groups, lawyers, the media, church people, women and others to unite and stand with the families, friends and loved ones of the victims of the Bohol Massacre in their demand for justice. The Party and the New People’s Army will vow to do all it can to punish the fascist and terrorist criminals.

The Bohol massacre is just the latest of the string of fascist crimes that are being perpetrated by the AFP and PNP in the course of its desperate campaign to put an end the Filipino people’s armed resistance. The 47th IB, in particular, is also responsible for the killing of Manuel “Loloy” Tinio on April 4, 2023 in Ubay, Bohol, and Arthur Jasper Lucenario on May 14, 2023 in San Miguel, Bohol.

In perpetrating these fascist crimes, the Marcos regime and the AFP is only succeeding in further inciting the Filipino people to take up arms and join the New People’s Army to fight for their rights and advance their cause for social justice. By employing state terrorism, the US-Marcos regime is showing why the people’s revolutionary armed resistance is just and necessary, and why it is the only option for the people, especially, the peasant masses in their struggle for genuine land reform.

The people and the majority of peasant masses of Bohol, in particular, are left with no option but to rise up in resistance and fight back with arms. In Bohol, land remains in the hands of a few big landlords, big bourgeois compradors and foreign big corporations. Majority of the peasants are tenants and oppressed suffering gross forms of exploitation and economic hardship and hunger. They are being dispossessed of their land by big oil palm plantations and eco-tourism projects.

The Communist Party of the Philippines and the revolutionary movement pays the highest tribute to Domingo Compoc, Hannah Cesista, Parlito Historia, Marlon Omosura and Alberto Sancho. They are heroes of the Filipino people who gave up all comforts to serve the downtrodden and oppressed masses. Their contributions to the Filipino people’s cause will never be forgotten.

Inspired by the heroism of Francisco Dagohoy, who led Bohol’s resistance for more than eight decades from 1744 to 1829 against Spanish colonial forces, the peasant masses of Bohol, together with the rest of the oppressed and exploited masses of the Filipino people, under the leadership of the Party, are determined to rise up and fight with arms, however long it takes, to advance the struggle for national democracy towards complete victory.

Source : https://philippinerevolution.nu/statements/condemn-the-february-23-bohol-massacre-justice-for-the-bilar-5/

Source: https://www.redspark.nu/en/peoples-war/cpp-condemn-the-february-23-bohol-massacre-justice-for-the-bilar-5/

[Previous Article]#[Next]

Den danske imperialisme tjener styrtende på folkemordet mod det palæstinensiske folk

Author: socialistiskrevolution
Categories: Uncategorized
Description: Mens det folkemorderiske IDF fortsætter sine nådesløse bombardementer af tætbefolkede områder i Gazastriben fortsætter dødstallene med at stige. På samme tid fortsætter den brede offentlige opbakni…
Modified Time: 2024-02-24T11:32:07+00:00
Published Time: 2024-02-24T11-32-07-00-00
Type: article
Images: 000000.png?w=1024

Mens det folkemorderiske IDF fortsætter sine nådesløse bombardementer af tætbefolkede områder i Gazastriben fortsætter dødstallene med at stige. På samme tid fortsætter den brede offentlige opbakning til det palæstinensiske folks Heltemodige Nationale Modstandskamp. Det danske imperialistiske bourgeoisi, med deres repræsentanter i regeringen har måtte bøje hovederne, efter at de har måtte indse, at de ikke kan skifte den offentlige mening til fordel for Israels folkemord. Der har derfor været et skift fra den åbne sortmaling og fordømmelse af demonstrationerne til støtte for Palæstina i Danmark over til tolerere at de finder sted og i stedet koncentrere repressionen mod dem, som støtter den Væbnede Modstandskamp.

Men bare fordi regeringen og den borgerlige presse ikke længere åbent sortmaler kampen for det palæstinensiske folks ret til eksistens, skal man ikke tage fejl af deres fortsatte støtte til Israel, og den profit de driver, på folkemordet mod det palæstinensiske folk.

Den Nordjyske fabrikant af krigsmateriale »MyDefence« har i november og december sidste år sendt tonsvis af antidrone-udstyr til IDF for et tocifret millionbeløb. Kort efter indledningen af den retfærdige Palæstinensiske Modoffensiv den 7. oktober sidste år kontaktede IDF MyDefence. IDF anmod om bl.a. anti-drone udstyr.

Udstyret der er kommet på tale bærer navnet »Pitbull« og »Wingman«. Udstyret virker ved at det kan holdes i hånden eller sættes fast på soldaters uniformer, og advare om der er droner i nærheden, sætte dronen ud af kurs og udpege en dronepilots placering. Denne type udstyr spiller en vigtig rolle for IDF, når det opererer inde i Gaza. Dette er fordi IDF ikke tidligere har været forberedte på den trussel som den palæstinensiske Modstandsbevægelses egne droner har bragt dem i Gaza. Palæstinensiske kombattanter bruger nemlig hjemmelavede små droner til at angribe bl.a. kommunikation, soldater og køretøjer, der trænger ind i Gaza.

På denne måde bidrager den danske imperialisme aktivt til folkemordet mod det palæstinensiske folk, ved at forsyne IDF med nyttigt udstyr det kan bruge til at fortsætte deres invasion af Gaza. Samtidig tjener den danske imperialisme styrtende på det. Direktøren for MyDefence, Dan Hermansen, har overfor nyhedsmediet DanWatch forsøgt at retfærdiggøre salget af våben til IDF:

»Vi læner os op ad, hvad Udenrigsministeriet siger og gør. Regeringen støtter jo stadigvæk op omkring Israel«

»Vi kan jo godt gå ud og være etiske og moralske vogtere, og det er vi også i et vist omfang, men på den anden side, så er Israel jo en allieret og en samarbejdspartner på mange områder. Så grundlæggende set kan jeg ikke se, hvorfor vi skulle være i tvivl om det her var noget vi ville eller måtte«. – Dan Hermansen, direktør for MyDefence

Hvad Dan Hermansen her afslører er blot, at den danske imperialisme selvfølgelig ikke har ændret holdning til støtten til Israel, selv efter de mange måneders intensive bombardementer og massakre begået mod civile.

Det er samtidig ikke kun udstyr mod droner, som den danske imperialisme eksporterer til Israel. Andre selskaber har stået for eksporten af dele til F-35-kampflyene , som Israel bruger i forbindelse med bombardementerne i Gaza. Denne våbenhandelstraktat blev allerede underskrevet med Obama i 2013, men opretholdes stadig. Her prøver den danske imperialisme at fralægge sig alt ansvar ved at sige at de først har solgt delene til USA, som så senere har solgt dem til Israel; velvidende at disse dele ender hos Israel. Dette måder kritikker fra selv borgerlige institutioner som FN , når dette netop bryder FN’s våbenhandelstraktater.

Den danske imperialisme prøver altså med den ene hånd at lægge en dæmper på og forsone sig med bevægelsen til støtte for Palæstina, mens den med den anden hånd forsikrer IDF og sin fortsatte støtte. Alt sammen mens den tjener styrtende på krigsforbrydelser og folkemord. Den danske imperialisme afslører altså sig selv som et dobbeltmoralsk og kynisk monster, som må og skal bekæmpes i ord og handling.

Source: https://socialistiskrevolution.wordpress.com/2024/02/24/den-danske-imperialisme-tjener-styrtende-pa-folkemordet-mod-det-palaestinensiske-folk/

[Previous Article]#[Next]

Massima solidarietà alle studentesse e studenti scesi in tanti ai cortei per la Palestina ieri manganellati dalla polizia serva del governo di stampo fascista Meloni complice del genocidio messo in atto dallo Stato nazisionista di Israele

Author:
Description: A sgeuire la lettera che sta girando dei docenti del Liceo artistico, testimoni diretti della repressione della polizia contro le tante stud...
Published Time: 2024-02-24T13-25-00-01-00
Images: 000000.base64 000001.jpeg

A sgeuire la lettera che sta girando dei docenti del Liceo artistico, testimoni diretti della repressione della polizia contro le tante studentesse e studenti scesi ieri, nella giornata di sciopero generale, a Pisa per la Palestina. La polizia ha caricato i cortei anche a Firenze e a Catania.

La repressione del governo Meloni on fermerà la giusta lotta e mobilitazione, e la risposta immediata di tantissime persone di Pisa che ieri sera hanno inondato Piazza dei Cavalieri a sostegno delle studentesse e studenti ne è un esempio concreto

Partecipiamo oggi alla manifestazione nazionale a Milano e a tutte le iniziative collegate ad essa nelle altre città

_______________

"Siamo docenti del Liceo artistico Russoli di Pisa e oggi siamo rimasti sconcertati da quanto accaduto in via San Frediano, di fronte alla nostra scuola. Studenti per lo più minorenni sono stati manganellati senza motivo perché il corteo che chiedeva il cessate il fuoco in Palestina, assolutamente pacifico, chissà mai perché, non avrebbe dovuto sfilare in Piazza Cavalieri. Gli agenti in assetto antisommossa avevano chiuso la strada e attendevano i ragazzi con scudi e manganelli, mentre dalla parte opposta le forze dell’ordine chiudevano la via all’altezza di Piazza Dante. In via Tavoleria un’altra squadra con scudi e manganelli. 
Proprio di fronte all’ingresso del nostro liceo, hanno fatto partire dapprima una carica e poi altre due contro quei giovani con le mani alzate. Non sappiamo se se siano volate parole forti, anche fuori luogo, d’indignazione e sdegno, fatto sta che, senza neanche trattare con gli studenti o provare a dialogare, abbiamo assistito a scene di inaudita violenza. Ci siamo trovati ragazze e ragazzi delle nostre classi tremanti, scioccate, chi con un dito rotto, chi con un dolore alla spalla o alla schiena per manganellate gentilmente ricevute, mentre una quantità incredibile di volanti sfrecciava in Via Tavoleria.
Come educatori siamo allibiti di fronte a quanto successo oggi. Riteniamo che qualcuno debba rispondere dello stato di inaudita e ingiustificabile violenza cui sono stati sottoposti cento/duecento studenti scesi in piazza pacificamente: perché si è deciso di chiuderli in un imbuto per poi riempirli di botte? Chi ha deciso questo schieramento di forze, che neanche per iniziative di maggior partecipazione e tensione hanno attraversato la nostra città?
Oggi è stata una giornata vergognosa per chi ha gestito l’ordine pubblico in città e qualcuno ne deve rispondere.”

PHOTO-2024-02-23-17-24-13.jpg

Source: https://femminismorivoluzionario.blogspot.com/2024/02/massima-solidarieta-alle-studentesse-e.html

[Previous Article]#[Next]

Θεσσαλονίκη, Τούμπα | Παρέμβαση καταγγελίας κατά των πλειστηριασμών

Author: ΣΤΕΦΑΝΟΣ
Description:
Labels: θεσσαλονικη, κατασχέσεις-πλειστηριασμοί, παρεμβασεις
Published Time: 2024-02-24T14-57-00-02-00
Images: 000000.jpg 000001.jpg 000002.jpg 000003.jpg

Διαμαρτυρία κατά των πλειστηριασμών λαϊκών κατοικιών πραγματοποιήθηκε σήμερα Σάββατο 24 Φεβρουαρίου το πρωί, στο χώρο μπροστά στο Πολιτιστικό Κέντρο της Τούμπας στην πλευρά της οδού Λαμπράκη.

Συμμετείχαν εργαζόμενοι, κάτοικοι της ανατολικής Θεσσαλονίκης και φοιτητές. Πήραν μέρος το ΚΚΕ(μ-λ), ο Διαρκής Αγώνας και συλλογικότητες του αντιεξουσιαστικού χώρου.

Καταγγέλθηκαν οι συνεχείς πλειστηριασμοί κατοικιών εργαζόμενων και ανέργων και η κυβερνητική πολιτική που στηρίζει αυτήν την αρπαγή και την λεηλασία.

Η σημερινή παρέμβαση είναι η πρώτη μιας σειράς κινητοποιήσεων που πρόκειται να γίνουν το επόμενο διάστημα στην Θεσσαλονίκη για το ίδιο πρόβλημα.

Source: https://antigeitonies3.blogspot.com/2024/02/blog-post_35.html

[Previous Article]#[Next]

Partido Comunista de India (Maoísta) – Anales de 2023

Author: Servir al pueblo
Description: Expresamos nuestros sinceros saludos revolucionarios en nombre de nuestro Partido en la víspera del Año Nuevo a todos y cada uno de los partidos maoístas y fuerzas revolucionarias, incluidas todas …
Modified Time: 2024-02-24T16:01:40+00:00
Published Time: 2024-02-24T16-01-40-00-00
Type: article
Images: 000000.png

24/02/2024

Hemos encontrado este artículo en el Heraldo Rojo (heraldorojo.org)

A continuación publicamos esta traducción no oficial deun documento que hemos encontrado aquí .

Partido Comunista de India (Maoísta)

Asuntos Internacionales

Comité Central

Queridos camaradas,

¡Saludos rojos!

Expresamos nuestros sinceros saludos revolucionarios en nombre de nuestro Partido en la víspera del Año Nuevo a todos y cada uno de los partidos maoístas y fuerzas revolucionarias, incluidas todas las fuerzas democráticas, de liberación nacional y antiimperialistas en todo el mundo. El CC del PCI (Maoísta) transmite sus cordiales saludos revolucionarios a todos los simpatizantes, amigos y partidarios en el extranjero de la Revolución India, que hicieron su gran contribución en la propagación de las campañas militares del Estado indio de cerco y aniquilamiento contra la revolución india y ayudaron a avanzar en la revolución india con la máxima firmeza, celo revolucionario y espíritu.

Nuestro Partido está respondiendo al “Plan Ofensivo Estratégico Reaccionario Surajkund” desde el último año con grandes sacrificios y contribuciones de masas y simpatizantes indios, amigos, partidarios de la revolución democrática del pueblo indio y consiguiendo nuevos logros. Está avanzando la Revolución de Nueva Democracia en la India semi-colonial y semifeudal en el camino de la guerra popular prolongada con el objetivo de establecer el socialismo-comunismo en todo el mundo. Este es un breve informe de los aspectos importantes de los esfuerzos de nuestro Partido en el frente ideológico-político, militar y de frente unido, incluido el frente cultural del PCI (Maoísta) durante el último año para amigos y camaradas de revolución india en el extranjero.

En primer lugar, rendimos un humilde homenaje revolucionario a todos los mártires y héroes que derramaron su sangre por la causa de la revolución india. Nuestro partido se encontró con una gran pérdida de un miembro del Buró Político, el camarada del Comité Central Katakam Sudarshan, aparte de otros 78 camaradas. Casi 20 de los mártires son camaradas mujeres. Todo el partido, PLGA, guerreros rojos, frente unido y masas revolucionarias transmiten su saludo rojo a aquellos valientes corazones que sacrificaron sus vidas por la liberación de las masas de los grilletes de la semicolonialidad y la semifeudalidad. Nos comprometemos a llevar adelante sus ideales.

Saludamos la gran determinación revolucionaria de nuestros camaradas, miembros del CC, Jaspal, Mohit, Janardhan (PBM) y Mangtu y cientos de activistas del Partido, PLGA, RPC y RMO’s que están en las mazmorras del Estado indio y reiteramos que haremos todo lo que esté en nuestra mano por su liberación.

Situación internacional

El año 2023 fue un año más de la intensificación de la crisis imperialista y las guerras interimperialistas sobre las naciones oprimidas y los pueblos oprimidas en un intento por redividir el mundo por el botín de tierras, recursos naturales y fuerza de trabajo. El Estado israelí sionista intensificó su sangrienta guerra con el genocidio de Palestina con el respaldo del imperialismo estadounidense junto con sus alianzas imperialistas occidentales. Sin embargo, no pudo destruir las aspiraciones de los heroicos palestinos con la gran solidaridad de la gente del mundo.

Los últimos 22 meses de guerra ininterrumpida proxy de Rusia en Ucrania han entrado en el año 2024 con el costo de la vida de cientos de personas. 2023 fue el año de huelgas contra el saqueo y la explotación del sistema capitalista y sus deseos de guerra. Estados Unidos lo declaró el año de huelgas. En países semifeudales semicoloniales como India, Filipinas, Turquía, Perú, Afganistán y Brasil, donde la Revolución de Nueva Democracia con perspectiva socialista se está avanzando bajo la bandera del marxismo-leninismo-maoísmo. El movimiento revolucionario superó la espantosa represión de los gobiernos reaccionarios con el apoyo del imperialismo, principalmente el imperialismo estadounidense.

En el trasfondo de la intensificación de la crisis general del capitalismo, hay cambios considerables en la política mundial. La hegemonía estadounidense sobre el mundo ha sufrido un revés y ya no es un superpoder en el mundo multipolar. Sin embargo, EEUU continúa siendo el enemigo número uno de los pueblos del mundo. El sistema capitalista global se encuentra en un estado de estancamiento y declive generalizado y prolongado. Actualmente, el intenso desempleo masivo, la falta de vivienda, la inflación, el racismo y el fascismo caracterizan a los países imperialistas. La inteligencia artificial, la robótica, la nanotecnología, las tecnologías de biotecnología están conduciendo a la reducción de millones de obreros,, empleados y técnicos y a un menor crecimiento en los países desarrollados y en desarrollo.

Hay colusión y contención entre los poderes imperialistas, pero la contención es la principal y primaria. Las guerras comerciales entre los poderes imperialistas alcanzaron una nueva altura, especialmente en la producción de semiconductores que se conoce popularmente como “guerra de chips” entre Estados Unidos y China. Estados Unidos está aumentando constantemente su presencia militar en Asia. Está entregando un gran número de armas mortales a Filipinas y Taiwán en oposición a China. China está utilizando la alianza G-77 de los países más atrasados por sus intereses de la hegemonía mundial. EE.UU ha posicionado los B-52 con capacidad nuclear en Darwin (Australia) y en Guam para apuntar a China y mantener su hegemonía sobre el Océano Pacífico. La situación está aumentando el peligro de sufrir una Tercera Guerra Mundial.

Hemos sido testigos de una serie de luchas antiimperialistas en los países atrasados y una serie de luchas de clase trabajadora en los países capitalistas imperialistas de todo el mundo. Las afilantes contradicciones fundamentales a nivel internacional son: 1. La contradicción entre el imperialismo y las nacionalidades oprimidas y las personas 2. La contradicción entre la burguesía y el proletariado en los países capitalistas e imperialistas 3. Las contradicciones entre los países imperialistas y los grupos capitalistas monopolistas. La contradicción entre el imperialismo y las nacionalidades y las personas oprimidas es la principal contradicción. Estos desarrollos muestran que en 2024, la situación sería más favorable para la revolución.

El año 2023 fue un año más de la intensificación de la crisis imperialista y las guerras interimperialistas contra las naciones oprimidas y los pueblos oprimidos en un intento de redividir el mundo para saquear la tierra, los recursos naturales y la fuerza de trabajo. El Estado sionista israelí intensificó enormemente su sangrienta guerra contra Palestina cometiendo genocidio con el respaldo del imperialismo estadounidense y sus alianzas imperialistas occidentales. Sin embargo, no pudo profanar las aspiraciones de los heroicos palestinos con la gran solidaridad de los pueblos del mundo.

Los últimos 22 meses de ininterrumpida y sangrienta guerra por poderes entre EEUU y Rusia en Ucrania han entrado en el año 2024 con el coste de cientos de vidas humanas. 2023 fue el año de las huelgas contra el saqueo y la explotación del sistema capitalista y su belicismo. EEUU lo declaró el año de las huelgas. En los países semi-coloniales semi-feudales India, Filipinas, Turquía, Perú, Afganistán y Brasil donde la Revolución de Nueva Democracia con perspectiva socialista está marchando hacia adelante bajo la bandera del Marxismo-Leninismo-Maoísmo. El movimiento revolucionario sufrió una terrible represión por parte de los gobiernos reaccionarios con el apoyo del imperialismo, principalmente el imperialismo estadounidense.

En el contexto de la intensificación de la crisis general del capitalismo se están produciendo cambios considerables en la política mundial. La hegemonía de EEUU sobre el mundo ha sufrido un revés y ya no es una superpotencia en el mundo multipolar. Sin embargo, EEUU sigue siendo el enemigo número uno de los pueblos del mundo. El sistema capitalista mundial se encuentra en un estado de estancamiento y declive generalizado y prolongado. En la actualidad, el desempleo masivo intenso, la falta de vivienda, la inflación, el racismo y el fascismo caracterizan a los países imperialistas. Las tecnologías de la Inteligencia Artificial, la Robótica, la Nanotecnología y la Biotecnología están provocando el despido de miles de trabajadores, empleados y técnicos y un menor crecimiento del empleo en los países desarrollados y en desarrollo.

Hay colusión y contienda entre las potencias imperialistas, pero la contienda es lo principal y primario. Las guerras comerciales entre potencias imperialistas han alcanzado un nuevo punto álgido, especialmente en el sector de las materias primas semiconductoras, conocido popularmente como la «guerra de los chips» entre Estados Unidos y China. Estados Unidos está aumentando constantemente su presencia militar en Asia. Está entregando un gran número de armas mortíferas a Filipinas y Taiwán en oposición a China. China está utilizando la alianza G-77 de los países más atrasados para sus intereses de hegemonía mundial. EE.UU. ha basado ahora B-52 con capacidad nuclear en Darwin (Australia) y en Guam con el fin de apuntar a China y mantener su hegemonía sobre el Océano Pacífico. La situación está aumentando el peligro de la Tercera Guerra Mundial.

Hemos sido testigos de un aluvión de luchas antiimperialistas en los países atrasados y de un aluvión de luchas obreras en los países capitalistas-imperialistas de todo el mundo. Las contradicciones fundamentales que se agudizan a nivel internacional son 1. La contradicción entre el imperialismo y las nacionalidades y pueblos oprimidos. 2. La contradicción entre la burguesía y el proletariado en los países capitalistas imperialistas 3. Las contradicciones entre los países imperialistas y entre los grupos capitalistas monopolistas. La contradicción entre el imperialismo y las nacionalidades y pueblos oprimidos es la contradicción principal. Estos desarrollos muestran que en 2024, la situación sería más favorable para la revolución.

Situación Estatal

La India se ve profundamente afectada por la intensificación de las contradicciones entre las potencias imperialistas y otras contradicciones en el ámbito internacional. En esta situación, las principales contradicciones de la India también se están intensificando. El imperialismo estadounidense utilizó el G-20 y especialmente la presidencia india para promover sus intereses. Se gastaron cientos de millones en la reunión del G-20 a costa del declive de la economía del país. Durante su mandato, Modi está desempeñando el papel de vendedor al invitar al país al capital financiero de las multinacionales.

La adhesión de India a la Asociación para la Seguridad de los Minerales (MSP), liderada por Estados Unidos, está destinada a crear un entorno propicio para el establecimiento de Zonas Especiales de Exportación de materias primas a gran escala a los países del G-7. A los pocos días de este acuerdo, el gobierno indio bajo el gobierno del BJP ha enmendado las leyes de Medio Ambiente y Minerales para facilitar el saqueo y el pillaje. Las clases dirigentes indias son lacayos en manos de los países imperialistas. Actualmente, India es uno de los mayores importadores de armas y armamento del mundo y también está destinada a aumentar sus exportaciones de armas a países asiáticos y africanos en 5.000 millones de dólares anuales para 2025 con la ayuda de EEUU. Es un hecho que la mayor parte va a parar a las multinacionales.

En nombre de la facilidad de hacer negocios, el gobierno fascista del BJP está haciendo enmiendas a varias leyes y aboliendo las leyes anteriores, algunas de las cuales se lograron a través de las luchas populares en interés de las empresas corporativas nacionales y extranjeras. La corporatización y militarización es la tendencia en el último año de gobierno de Modi. El gobierno dio un impulso a la hiperprivatización de los recursos nacionales y las fuerzas productivas para proporcionar beneficios excesivos a la clase capitalista compradora y a las potencias imperialistas. India está siendo testigo de una crisis de subsistencia sin precedentes en su historia.

El gobierno central afirma repetidamente que India va a convertirse en la tercera economía del mundo, con 5 billones de dólares. Pero su anuncio de proporcionar 5 kgs. de arroz al mes a 80 mil personas revela la realidad de la creciente desigualdad en su gobierno. El crecimiento del que alardea Modi es sólo un crecimiento corporativo y sin empleo, ya que los tres sectores principales de la economía, es decir, la agricultura, la industria y los servicios, se están corporativizando. El crecimiento sin mejora del nivel de vida de las clases trabajadoras no es más que una farsa. Mientras habla de una India libre de corrupción, Modi está de hecho ayudando a la burguesía burocrática compradora como Adani y Ambani a aumentar su riqueza. Adani recibió un apretón de manos para superar el efecto del informe Hindenburg sobre su imperio de riqueza.

El sector agrícola, del que depende el 60% de la población india, se encuentra en una situación desesperada. El coste de producción agrícola se ha disparado un 20% en el último año. Los ingresos de los pequeños y medianos agricultores han experimentado un minúsculo aumento del 2%. Los salarios reales de los trabajadores agrícolas, que suponen 15 millones de personas, han disminuido aún más. Según los nuevos códigos salariales, el salario mínimo de los trabajadores es de 178 rupias al día, un mínimo histórico. El desempleo entre los jóvenes con estudios es más alto que nunca.

India avanza hacia un estado fascista a un ritmo acelerado bajo el régimen del fascismo brahmánico Hindutva desde los últimos 10 años. Hay un aumento sin precedentes de la explotación y la opresión sobre el proletariado, el semiproletariado y el campesinado. Las luchas de los trabajadores, agricultores y estudiantes están siendo reprimidas de manera fascista. Aumentan los ataques y la represión militar contra la lucha por la liberación nacional del pueblo de Cachemira. El Tribunal Supremo de la India dictó sentencia a favor de la anulación del artículo 370 A y afirmó la anulación del estatus nominal de estado especial a Cachemira. El pensamiento religioso y el frenesí religioso se introducen en la política para sembrar el odio comunal en la población.

El gobierno de Modi se volvió absolutamente burocrático e implicó violencia y engaño de forma conjunta y continua. Esto se ha convertido en trucos cotidianos del gobierno. Se han multiplicado los ataques contra musulmanes, cristianos, dalits, tribales, mujeres, estudiantes, jóvenes y todas las demás personas y sectores oprimidos, que están siendo relegados a ciudadanos de segunda clase en su propia madre patria. Se anima a los elementos criminales del BJP a desatar todo tipo de actos crueles e inhumanos contra la población del país.

Casi la mitad de los diputados del BJP están implicados en casos penales relacionados con mujeres, uno de ellos el infame Presidente de la Federación de Lucha Libre de la India (WFI). El mundo fue testigo de cómo la policía maltrató a las luchadoras que alcanzaron gran fama en el país, cuando se dirigían al nuevo edificio del Parlamento el día en que Modi participaba en su inauguración al modo anticuado de los rituales del Hindutva. En una serie de acontecimientos, tres luchadoras expresaron su firme desacuerdo con el gobierno. Las atrocidades cometidas contra el pueblo tribal kuki-zoma del estado nororiental de Manipur son otro claro y reciente ejemplo. El bulldozer se ha convertido en el símbolo del nacionalismo bajo el gobierno fascista del BJP y especialmente en los estados con gobierno de doble motor (estados bajo el gobierno del BJP). Incapaces de hacer frente a la situación, se está produciendo un aumento de los suicidios en estos sectores.

Se gastan millones de rupias en la construcción de templos hindúes, principalmente el Ram mandir, en lugar de en educación, sanidad y otras necesidades básicas de la población del país. El objetivo de estas actividades es instigar el fundamentalismo religioso en diversas formas, en un intento de dividir a la población por motivos religiosos. Su objetivo es hacerles retroceder a la época medieval y despojarles de sus ideas científicas y laicas como verdaderos ciudadanos del país. El gobierno del BJP ha promulgado varias leyes draconianas, como las tres nuevas leyes penales y el proyecto de ley de protección de datos, para frenar la disidencia y las voces revolucionarias y democráticas del país.

El gobierno del BJP quiere que todas sus malas acciones queden impunes y continuar con su gobierno opresivo. La suspensión de 146 diputados de los partidos de la oposición en la reciente sesión del Parlamento es un claro ejemplo de la autocracia del gobierno de Modi. Las políticas del BJP revelan que no respeta ni siquiera los aspectos federales y democráticos nominales de la democracia burguesa. Sin embargo, la alianza «INDIA» no es una excepción. Sea cual sea el partido, las clases dominantes de India poseen la ideología brahmánica hindutva. En esta situación, los trabajadores, los estudiantes, los jóvenes y las mujeres están emprendiendo luchas militantes para llevar una vida normal.

En esta situación internacional y nacional, las contradicciones fundamentales del país – 1. La contradicción entre el imperialismo y el pueblo indio; 2. La contradicción entre el feudalismo y las amplias masas; 3. La contradicción entre el capital y el trabajo; 4. Las contradicciones internas entre las clases dominantes – se intensifican aún más creando condiciones favorables para la revolución.

El reaccionario plan de ofensiva estratégica de Surajkund

El BJP trabaja bajo los dictados del Rashtriya Swayam Sevak Sangh (RSS) para llevar adelante su agenda de Hindutva brahmánica, el establecimiento de un Estado hindú en el país. Reuniendo todas las medidas represivas en curso, revisó en diciembre de 2023 el reaccionario plan estratégico ofensivo de Surajkund que presentó a finales de octubre de 2022. El Primer Ministro asistió personalmente a la reunión en la que se habló del Extremismo de Izquierda (LWE), como ellos lo llaman, del cibercrimen y del terrorismo.

El objetivo principal del plan ofensivo es eliminar el Partido, el PLGA y los órganos de organización popular, los Comités Populares Revolucionarios y todo el movimiento revolucionario. El aparato estatal de los gobiernos centrales y estatales se hizo más impetuoso «desplegando la policía, los paramilitares, los comandos, el ejército y la fuerza aérea a gran escala en las zonas del movimiento revolucionario, la extensión y el fortalecimiento de la seguridad de las alfombras». Hubo ataques aéreos contra las masas revolucionarias y la dirección del partido. Hay una guerra masiva de propaganda negativa con la ayuda de los medios corporativos no sólo contra el movimiento revolucionario sino contra todas y cada una de las voces disidentes. Intelectuales, escritores, poetas, activistas de derechos humanos, estudiantes, activistas tribales, líderes sindicales, líderes campesinos y todas las fuerzas progresistas están en el punto de mira de esta política en nombre de los maoístas «que dan pluma».

La política de Surajkund es crucial para que el BJP gane las elecciones generales de 2024 y cumpla su designio de convertir la India en un país de hindutva brahmánica. El gobierno está intensificando diversos programas de reforma en nombre del «desarrollo» en las zonas maoístas, Cachemira y el noreste. En lugar de desarrollar relaciones cordiales con los países vecinos, el gobierno de Modi está reforzando la seguridad fronteriza y costera y aumentando las tensiones bélicas con los países vecinos. Con vistas a las elecciones generales de 2024, está lanzando diversas campañas represivas en Bihar, Jharkhand, Chhattisgarh, Odisha, Maharashtra, Bengala Occidental, Kerala, etc. Está imponiendo un férreo bloqueo a los partidos de la oposición. En todos los Estados del país está aplicando una férrea represión a los sectores oprimidos en lucha. Se están desatando intensas e incesantes campañas en las Zonas Especiales, Zonas Guerrilleras y Bases Guerrilleras y áreas de movimiento revolucionario. El gobierno estipuló inicialmente un periodo de 2 años y lo ha ido ampliando continuamente, siendo el más reciente de 5 años. En ese momento decidió lanzar la «Operación Kagaar» para cercar la zona de Maad.

Veamos ahora algunos de nuestros esfuerzos en los ámbitos ideológico-político, militar, organizativo y en el Frente Unido.

Trabajo ideológico-político

El partido asumió diversas tareas centralizando la principal en superar el retroceso temporal del movimiento revolucionario a nivel de toda la India.

1. El documento sobre «Cambios en las relaciones de producción en la India-Nuestro programa político», publicado por el CC, fue llevado a todas las filas del partido como campaña educativa. A esto le sigue un conocimiento profundo de la situación en las respectivas zonas y la adopción de las tácticas correspondientes.

2. En octubre se lanzó una campaña durante dos años y se publicó un documento clave con este motivo para luchar contra el fascismo hindutva brahmánico. El documento destaca las condiciones concretas que llevaron a la aparición del RSS en 1925, su papel en la lucha por la libertad y su ascenso al poder político en 2014. Las características esenciales del fascismo brahmánico Hindutva se han puesto de manifiesto en el documento clave. Se ha realizado un análisis teórico sobre la cuestión de la religión y la sociedad india desde una perspectiva marxista. El documento define el fascismo indio como «fascismo burocrático comprador y feudal». Para combatir el fascismo hindutva, nuestro partido elaboró un programa. La campaña consistirá en una propaganda y agitación a gran escala en los próximos dos años contra la ideología teórica del Sangh Parivar, su política y su práctica y ataques fascistas, movilizando a las vastas fuerzas revolucionarias, democráticas, laicas, patrióticas y al pueblo oprimido para aislarlo y derrotarlo políticamente y contribuir al avance del movimiento revolucionario de Nueva Democracia.

3. Nuestro Partido participó en el seminario enviando una Ponencia al seminario sobre «Imperialismo y Guerra» celebrado por el NDFP a mediados de octubre del año pasado en un país europeo. La ponencia del seminario se basó en el análisis del imperialismo realizado por el gran maestro marxista camarada Lenin. Afirmaba que la situación actual muestra la intensificación de las contradicciones fundamentales del capitalismo en la era del imperialismo. El documento hablaba de las anteriores guerras mundiales y analizaba la situación actual de peligro inminente de otra guerra mundial. Escribía sobre su comprensión proporcionada por el camarada Lenin de que el proletariado mundial debe luchar para poner fin a la guerra imperialista y en caso de que comience, debe asumir la tarea de «transformar la guerra en una guerra civil». Terminaba con la cita del gran maestro marxista camarada Mao de que la tendencia actual en el mundo es de Revolución.

4. Emitió una declaración conjunta sobre la guerra entre Rusia y Ucrania y una declaración conjunta con motivo del 130 aniversario del nacimiento del camarada Mao.

5. Emitió una declaración y un vídeo con motivo del 55º Día de la Fundación del Partido Comunista de Filipinas.

En cuanto al trabajo ideológico-político dentro del partido, aplicando el principio marxista de «de las masas a las masas», nuestro partido tuvo éxito en la realización de varias campañas y movimientos políticos en el último año con la participación activa de los comités del partido, el PLGA, el Frente Unido y las masas revolucionarias. El CC hizo un llamamiento a las organizaciones democráticas y revolucionarias para luchar contra los diversos proyectos de ley antipopulares presentados por el gobierno del BJP en el centro, como el Código Civil Uniforme, el Proyecto de Ley de Protección de Datos Digitales y la Ley de Conservación de Nuevos Bosques. Expuso la realidad del proyecto de ley sobre la reserva de mujeres, que aún tardará mucho tiempo en entrar en vigor. Extendió la solidaridad al pueblo de Manipur que lucha contra las políticas divisorias del gobierno del BJP también en el estado. Extendió su solidaridad al movimiento de liberación nacional de Palestina, donde el pueblo se enfrenta a intensos bombardeos y asesinatos por parte de los sionistas israelíes con el apoyo de los imperialistas estadounidenses y otras potencias occidentales.

Nuestro CC emitió una declaración con motivo del Primero de Mayo Proletario Mundial para consolidar la clase proletaria contra la amenaza de las guerras imperialistas. Nuestro CC difundió mensajes con motivo de la celebración del Día de los Mártires el 28 de julio, la celebración del Día de la Fundación del Partido el 21 de septiembre y el Día del PLGA el 2 de diciembre. Estas celebraciones y otras ocasiones de reuniones y manifestaciones en las que se quemaron las efigies de Joe Biden, Benjamin Netanyahu y Narendra Modi en protesta contra la guerra de Israel contra Palestina, la corporatización y la militarización, vigorizaron al Partido y a las masas revolucionarias con celo revolucionario y para contrarrestar la atroz propaganda sobre nuestro Partido y el movimiento revolucionario por parte del enemigo.

El partido emprendió varias campañas de educación política y militar para formar a los cuadros del Partido, el PLGA y el Frente Unido. Se celebraron reuniones especiales de mujeres activistas de diversos rangos como continuación de las de los años anteriores. Estas reuniones ayudaron a comprender profundamente los problemas a los que se enfrentan en el proceso de su participación en el movimiento revolucionario y a trabajar por una mejor comprensión de los cuadros sobre el patriarcado. Gracias a los esfuerzos realizados en los últimos años, el movimiento revolucionario ha sido testigo del aumento del liderazgo femenino en varios niveles y también del reclutamiento. Se emprendieron campañas de reclutamiento a nivel de masas en pueblos, ciudades y distritos de la India. Se impartieron clases especiales sobre el Modo de Producción, la Cuestión de la Nacionalidad y la Resolución Política del CC en las Zonas Especiales, las Zonas Guerrilleras Especiales y los Estados.

Trabajo militar

El principal esfuerzo en la esfera militar consistió en derrotar al fascismo brahmánico hindutva y a la política contrarrevolucionaria de Surajkund, como parte de la superación del retroceso temporal del movimiento revolucionario. Siguiendo el dictado de «aprender la guerra de la guerra», los camaradas del PLGA adquirieron nueva experiencia en el campo de batalla. Las fuerzas enemigas, compuestas por los Guardias de Seguridad Nacional y las fuerzas Garuda de la Fuerza Aérea India, bajo la dirección del Ministro del Interior Amit Shah, lanzaron un ataque aéreo para infligir graves daños a nuestros dirigentes. Pero el estado de alerta y las fuertes tácticas contraofensivas de nuestros camaradas del PLGA anularon el nefasto plan del enemigo. En esa acción de represalia 3 comandos de las fuerzas Garuda y NSG fueron aniquilados y 6 comandos resultaron heridos. Además, tres modernos helicópteros de combate resultaron gravemente dañados. Esta heroica contraofensiva motivó enormemente a las fuerzas del PLGA y a las masas revolucionarias, mientras que la moral de las fuerzas enemigas quedó profundamente desmoralizada.

En el último año, bajo la dirección de nuestro Partido, las fuerzas del PLGA emprendieron varias acciones guerrilleras. El PLGA hizo esfuerzos para intensificar y ampliar la guerra de guerrillas con el objetivo de superar el retroceso temporal y hacer avanzar el movimiento revolucionario. Algunas de las más destacadas son las siguientes:

El 26 de abril de 2023 en la División Darba en Aranpur, nuestros guerrilleros del PLGA aniquilaron a 10 Guardias de Reserva del Distrito (DRG) en una explosión de IED a través de una Campaña Táctica Contra Ofensiva. Esto ha traído pesadillas a las fuerzas enemigas. La audaz emboscada de Aranpur fue inesperada y conmocionó al enemigo con la excavación de un túnel bajo la carretera principal donde se dispusieron minas.

En Bihar-Jharkhand, en la región de la Oficina Regional del Este, nuestros valientes guerreros de la PLGA están mostrando un coraje infinito y habilidades de guerra para resistir la embestida fascista desde hace un año. En la región de West Singhbhum de Jharkhand, nuestros camaradas del PLGA aniquilaron a 15 policías e hirieron a 90 en las incesantes patrullas de las fuerzas armadas gubernamentales del gobierno central y de los gobiernos estatales.

En las diversas acciones guerrilleras en zonas guerrilleras y áreas de resistencia roja fueron aniquilados un total de 75 policías y 163 resultaron heridos. Nuestro PLGA aniquiló a algunos informadores de la policía, a 10 elementos antipopulares, en particular a dirigentes fascistas del BJP en el último año. Nuestro Partido ha tomado TCOC especiales durante las elecciones a las asambleas estatales.

El pueblo revolucionario y sus milicias, la fuerza de base del PLGA, cavaron miles de agujeros para restringir los movimientos caprichosos de la policía. Las masas revolucionarias desarrollaron un sistema de alerta general, como disparar petardos cuando el personal de la policía entra en las zonas revolucionarias.

Hay incidentes en los que el PLGA pudo romper el cerco de las fuerzas policiales mediante fuertes represalias, como en Odisha. También hubo graves pérdidas. En Bihar-Jharkhand, cinco camaradas de los cuales dos son miembros del SAC murieron envenenados en una acción encubierta del enemigo. En Dandakaranya un miembro del DvC murió en una operación encubierta en un tiroteo. Tres camaradas fueron capturados cuando iban a realizar una acción guerrillera en Gadchiroli. Un comandante del Pelotón de Organización Local (LOS) fue capturado y matado en Telangana.

En el último año se han llevado a cabo programas especiales de formación de líderes militares en varias zonas y divisiones, con el objetivo de formar a los líderes político-militares en función de los cambios en las tácticas militares del enemigo.

Frente Unido

Los Comités Populares Revolucionarios (CPR) y las Organizaciones de Masas Revolucionarias (OMR) trabajaron con la tarea de combatir la actual ofensiva estratégica reaccionaria de Surajkund del enemigo para superar el retroceso temporal del movimiento revolucionario. Miles de masas revolucionarias se movilizaron en la campaña revolucionaria de reforma agraria del RPC que se celebra a principios de cada año. Se emprendieron otras actividades revolucionarias de desarrollo para elevar el nivel de vida de la población. Los EPR también celebraron tribunales populares para eliminar la red de inteligencia del enemigo en las aldeas.

Los RMO emprendieron luchas contra la instalación de nuevos campamentos policiales en las zonas del movimiento revolucionario y contra los falsos encuentros. miles de personas se movilizaron para observar la semana de los mártires y celebrar otros días revolucionarios. La gente participó con el máximo vigor en las reuniones. Los RMO también pusieron en práctica el llamamiento del ICSPWI para celebrar el Día de los Mártires durante todo el mes de julio. Esto ayudó a las masas de nuestro país a conocer a los héroes revolucionarios del mundo que dieron su vida por la causa de la revolución socialista.

Varios movimientos de masas, como contra el fascismo brahmánico hindutva, el desplazamiento, la corporatización-militarización, tanto legales como clandestinos, se han desarrollado en el último año en pueblos, llanuras y ciudades, contra la corporatización-militarización de los cinturones forestales, contra el saqueo imperialista de los recursos naturales del país, contra el desplazamiento debido al modelo de desarrollo corporativo, contra las enmiendas a la Ley de Conservación Forestal y las leyes draconianas y por la aplicación y protección de la Ley de Extensión de Panchayats a Áreas Especiales (PESA).

En varias ocasiones, junto con intelectuales, estudiantes, activistas de derechos humanos y la sociedad civil, formamos plataformas unidas contra la represión estatal, los arrestos ilegales, las detenciones, los falsos encuentros y los bombardeos aéreos. Los RMO hicieron suyo el programa de boicot a las elecciones convocado por el partido. El pueblo de las Bases Guerrilleras boicoteó totalmente las elecciones.

Un gran número de personas se manifestaron contra el falso encuentro de dos aldeanos de Gomme, cerca de Koyilibeda, en el distrito de Kanker en Chhattisgarh. A raíz de ello, se inició una manifestación indefinida.

En el último año, las Organizaciones Culturales Populares han llevado a cabo varios programas, incluida la realización de presentaciones de audio y vídeo para propagar los valores progresistas, neodemócratas y comunistas entre las masas. También emprendieron programas especiales para desenmascarar el fascismo hindutva brahmánico en forma de canciones, obras de teatro, danza, poesía y cortometrajes. Los artistas culturales revolucionarios defienden las luchas de masas en sus programas culturales y responden inmediatamente a los acontecimientos en curso en las esferas nacional e internacional, contra la represión estatal y los mártires.

Varias organizaciones de estudiantes y profesores están trabajando juntas contra la Nueva Política Educativa del RSS-BJP para ‘safranizar’ y privatizar el sistema educativo. También están alzando la voz contra el aumento del coste de la educación y el recorte de la «libertad académica» en los institutos de enseñanza superior. Varias organizaciones de masas urbanas están trabajando juntas, como las organizaciones de estudiantes contra las novatadas, varios tipos de organizaciones contra el BHF y en solidaridad con Palestina. Siguiendo el llamamiento del partido a manifestarse en solidaridad con Palestina, personas de diversas áreas del movimiento revolucionario del país celebraron reuniones, procesiones y actividades de protesta. Se llevó a cabo una campaña especial de propaganda en protesta por las medidas represivas contra el movimiento revolucionario en Jharkhand, a la que siguió un Bandh en toda la India el 22 de diciembre. La gente bloqueó una línea de ferrocarril en Jharkhand para exigir el fin de las patrullas policiales en las aldeas y el establecimiento de campamentos policiales.

En la situación internacional y nacional actual, hay un aumento de las luchas y resistencias populares. Hay un aumento de las luchas populares por el derecho a la tierra y a los bosques, contra la mafia de la tierra y contra la corporatización-militarización, incluso en aquellas zonas de las que nuestro Partido tuvo que retirarse temporalmente debido a la severa represión del enemigo. El proceso de organizar al pueblo en órganos secretos, construir formaciones armadas, unir a la juventud en el PLGA y reconstruir así el movimiento revolucionario en esas zonas está en marcha. El pueblo del país sigue luchando por su derecho a jal-jungle-zameen-ijjat-adhikar (agua-bosque-tierra-auto-respeto-poder político). La situación es cada vez más favorable a la revolución.

El partido entiende que la represión fascista se va a intensificar en los próximos días y también que los movimientos fascistas hindúes antibrahmánicos surgirán con gran intensidad. La necesidad del momento es aislar políticamente al enemigo. Necesitamos unir a las fuerzas anti-fascistas Hindutva antibrahmánicas, anti-burguesas burocráticas anticomprador, antifeudales y antiimperialistas y trabajar para enterrar al imperialismo. El partido se compromete a redoblar sus esfuerzos ideológico-políticos, militares y organizativos para combatir la reaccionaria ofensiva estratégica de Surajkund, superar el retroceso temporal del movimiento revolucionario y hacerlo avanzar. Con sus décadas de experiencia de trabajo entre el pueblo luchando contra las feroces campañas represivas del Estado indio, el partido está firmemente decidido a llevar adelante la Revolución de Nueva Democracia en India como parte de la Revolución Socialista Mundial. Avanza en el camino de la Guerra Popular Prolongada a través de la Revolución Agraria como eje de la Revolución de Nueva Democracia, uniendo a las cuatro clases oprimidas sobre la base de la alianza obrero-campesina.

¡Obreros y pueblos oprimidos de todos los países, uníos!

¡Viva el marxismo-leninismo-maoísmo! ¡Viva el Internacionalismo Proletario!

Amrut

i/c, Asuntos Internacionales

Comité Central

PCI (maoísta)

Source: https://serviralpuebloperiodico.wordpress.com/2024/02/24/partido-comunista-de-india-maoista-anales-de-2023/

[Previous Article]#[Next]

Linz: Palästina-Solidarität reißt nicht ab

Author: Julia B.
Description: (Korrespondenz aus dem Viertel) Seit dem 7. Oktober 2023 reißt die Solidarität mit Palästina nicht ab und zahlreiche Solidaritätsinitiativen haben sich gebildet. In großen Teilen der Welt finden fast täglich Proteste in Form von Kundgebungen, Infotischen, Aktionen und Demonstrationen statt, um auf das Thema aufmerksam zu machen, Forderungen auf die Straße zu tragen und über über die Lage des palästinensischen Volkes aufzuklären. Auch in Österreich ist die Solidarität ziemlich groß und Menschen
Modified Time: 2024-02-24T17:07:39.001Z
Published Time: 2024-02-24T17-07-39.001Z
Type: article
Images: 000000.jpg

(Korrespondenz aus dem Viertel)

Seit dem 7. Oktober 2023 reißt die Solidarität mit Palästina nicht ab und zahlreiche Solidaritätsinitiativen haben sich gebildet. In großen Teilen der Welt finden fast täglich Proteste in Form von Kundgebungen, Infotischen, Aktionen und Demonstrationen statt, um auf das Thema aufmerksam zu machen, Forderungen auf die Straße zu tragen und über über die Lage des palästinensischen Volkes aufzuklären.

Auch in Österreich ist die Solidarität ziemlich groß und Menschen aus den unterschiedlichsten Bereichen beteiligen sich: wie Universität, Schule, medizinischer Bereich, Arbeiter und Angestellte. So wurde vor Kurzem wieder eine Kundgebung auf der Linzer Landstraße abgehalten. Von Videos aus den Kriegsgebieten, Lieder die Gehör fanden, selbstgemachte Schilder, über Broschüren und Flyer die in Diskussion brachten, fand diese Kundgebung sehr großen Zuspruch. Die Kundgebung wurde auch genutzt, um für den Großmarsch „Freiheit für die Palästinenser!“ am 03.03.2024 um 15:00 Uhr im Volksgarten zu mobilisieren.

Ebenso wurden verschiedene Flyer, unter anderem für den Friedensmarsch am 24.02.2024 im Linzer Schillerpark und der Flyer der Aktion für demokratische Rechte des Volkes (ADRV) ( ADRV: Freiheit für Palästina! Demokratische Rechte verteidigen! verteilt, wobei sich auch einige Passanten mehrere Exemplare mitnahmen, um sie im eigenen Umfeld zu verbreiten. Auch die aktuellen Artikel wie Netanyahus Absage an „Zweistaatenlösung“ und das Recht auf Selbstbestimmung , EU-Armee: Militäreinsatz im Roten Meer und Golf von Aden ( rotefahne.at ) ) und die Solidaritätsrubrik „ Palästina-Solidarität “ der Roten Fahne wurden beworben.

Source: https://www.rotefahne.at/post/linz-palästina-solidarität-reißt-nicht-ab

[Previous Article]#[Next]

The electoral farce is one more time shown in Galiza, Spanish State – The Red Herald

Author: F.W.
Categories: Europe, Featured
Description: Last February 18 were the regional elections in Galiza, in the Spanish state, and once again it was shown that a large part of the broad masses reject elections and the electoral circus.
Modified Time: 2024-02-24T19:33:37+00:00
Published Time: 2024-02-24T19-33-35-00-00
Sections: Europe, Featured, Elections, Spanish State, English, pll_65da449199f84
Tags: Elections, Spanish State
Type: article
Images: 000000.webp

Last February 18 were the regional elections in Galiza, in the Spanish state, and once again it was shown that a large part of the broad masses reject elections and the electoral circus. These elections, which had an abstention rate of 32.69%, have been a “success” for the bourgeois parties, since the participation in the election has always been so low that one out of three people not voting is a “success” for bourgeois democracy. In the previous elections, the abstention rate was 41.12%, and 46.3% in the 2016 elections, showing why such bad results are so praised by the bourgeois parties. Servir al Pueblo says in this regard, “ Logically, the bourgeoisie clamors as a victory that the turnout goes up to 67%, because as the Castilian proverb says, in the country of the blind, the king is the one-eyed man. They were so bad, so bad the turnout percentages, that when two out of three people turn out to vote, it is an absolute success. “

The Popular Party (PP) declared itself the winner of the elections, precisely because it was the party with the most votes and once again obtained an absolute majority in the regional parliament. However, as already happened in the general elections of July 23, 2023, if we take a good look at the numbers we can see that the option most chosen by the Galicians has been abstention. More than 725,000 people have decided to make this choice. Besides, these regional elections had been highly promoted by the bourgeois press, since the one who today is leader of the opposition, Alberto Feijoó, was the previous President of the Xunta de Galiza with absolute majority, and after not having achieved the Presidency of the General Government due to the lack of agreements, these elections were a test for his new leadership of the state PP, so the promotion in the newspapers and the press has been very prominent.

Servir al Pueblo adds: “Even with the whole media campaign the bourgeoisie has made to ask for the vote, one third of those called to vote do not trust bourgeois democracy. Can we say that those who do not vote trust it? Whether because of principles, because they do not find any choice among the parties that are presented, because of disillusionment, anger or whatever their reasons, there we have the objective fact: one third of those called to vote did not trust bourgeois democracy, and they did not vote.”

Source: https://redherald.org/2024/02/24/the-electoral-farce-is-one-more-time-shown-in-galiza-spanish-state/

[Previous Article]#[Next]

Η «πράσινη» συμφωνία της ΕΕ και η στάση των αγροτών - ΚΚΕ(μ-λ)

Author: ΚΚΕ(μ-λ)
Categories:
Description: Το αγωνιστικό ξέσπασμα των αγροτών της Ευρώπης με δεδομένη την ανομοιογένειά του έχει κατορθώσει να επαναφέρει στο προσκήνιο τα αιτήματα αυτού του κομματιού της κοινωνίας.
Published Time: 2024-02-24T99-99-90
Tags: ps955
Type: article
Images: 000000.jpg?anchor=center&mode=crop&width=900&rnd=133531173913100000

Το αγωνιστικό ξέσπασμα των αγροτών της Ευρώπης με δεδομένη την ανομοιογένειά του έχει κατορθώσει να επαναφέρει στο προσκήνιο τα αιτήματα αυτού του κομματιού της κοινωνίας. Ιδιαίτερα η φτωχομεσαία αγροτιά που ξαναβγαίνει στο δρόμο για την επιβίωσή της έχει κερδίσει πλατιά λαϊκή υποστήριξη καθώς γίνεται αντιληπτό ότι η επίθεση αφορά άπαντες και ο αντίπαλος είναι κοινός.

Η καλλιέργεια κοινωνικού αυτοματισμού από συστημικά κέντρα στοχεύει να απομονώσει τους αγρότες, να εμποδίσει τη λαϊκή υποστήριξη να πάρει χαρακτήρα συμπαράταξης, να μη μετεξελιχθεί σε μέτωπο αντίστασης ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική. Έτσι επιστρατεύονται όλων των ειδών τα τεχνάσματα, οι λοιδορίες και οι συκοφαντίες. Εμφανίζεται προκλητικά το μαύρο ως άσπρο για το ποιοι είναι οι αγρότες, για το ρόλο τους στην κοινωνία και τον αγώνα τους.

Οι αγρότες περιγράφονται συλλήβδην ως αμόρφωτοι, ακροδεξιοί, που αντιδρούν στις λεγόμενες «πράσινες» πολιτικές της ΕΕ για τον ευρωπαϊκό πρωτογενή τομέα. Ενοχοποιούνται γιατί δεν δέχονται τη SUR, τη νέα συμφωνία για τη χρήση των αγροχημικών εφοδίων (φυτοφαρμάκων). Δεν αποδέχονται, στο πλαίσιο της πράσινης μετάβασης, τον περιορισμό της χρήσης αγροτικού ντίζελ, αλλά αντίθετα διεκδικούν φθηνά καύσιμα και ρεύμα για τη μείωση του κόστους παραγωγής. Όσον αφορά την κτηνοτροφία, αντιδρούν στις νέες νόρμες που επιβάλλουν οι οδηγίες της ΕΕ για μείωση των ζωικών αποβλήτων. Με όρους ιδεολογικής επίθεσης, αγρότες και κτηνοτρόφοι, δηλαδή το κομμάτι της κοινωνίας που βρίσκεται εξ ορισμού πιο κοντά στη φύση και στο ύπαιθρο, παρουσιάζονται ως ένας βασικός υπεύθυνος για τη μόλυνση του περιβάλλοντος και τη διατάραξη της οικολογικής ισορροπίας.

Η περιβόητη «Πράσινη Συμφωνία» της ΕΕ επιδιώκει «κλιματική ουδετερότητα» ώς το 2050 και πλήττει γεωργία και κτηνοτροφία με περικοπές στην παραγωγή κρέατος, μείωση των εκπομπών αζώτου, απαγόρευση φυτοφαρμάκων και μείωση καλλιεργειών. Οι νέες κατευθυντήριες γραμμές της ΕΕ, ντυμένες με οικολογικό μανδύα, και σε συνδυασμό με το μεγάλο τσεκούρι στις επιδοτήσεις μέσω ΚΑΠ αλλάζουν δραστικά το χάρτη του πρωτογενούς τομέα στην Ευρώπη και το τι παράγεται, με ποιον τρόπο και σε τι ποσότητες.

Τα λεγόμενα περιβαλλοντικά μέτρα της ΕΕ στην πραγματικότητα εντάσσονται σε μια διαδικασία συγκεντροποίησης της παραγωγής, ενίσχυσης μερίδων του μονοπωλιακού κεφαλαίου, ανταγωνισμού των μεγάλων πολυεθνικών διάθεσης αγροχημικών εφοδίων. Ουδεμία σχέση με (ανύπαρκτες) οικολογικές ευαισθησίες των ευρωπαϊκών ελίτ. Χαρακτηριστικό είναι ότι για να καλυφθούν οι διατροφικές ανάγκες της ΕΕ προωθούνται οι εισαγωγές αγροτικών προϊόντων από τρίτες χώρες, όπως η πρόσφατη μεγάλη συμφωνία ΕΕ με χώρες της Λατινικής Αμερικής. Φυσικά τα εισαγόμενα τρόφιμα που θα καλύψουν το κενό παράγονται χωρίς τις «πράσινες» προδιαγραφές της Ευρωπαϊκής Ένωσης, π.χ. με ανεξέλεγκτη χρήση φυτοφαρμάκων, άρα η προστασία του καταναλωτή από τυχόν επιβαρυμένα τρόφιμα πάει περίπατο...

Έτσι ενισχύεται η διατροφική εξάρτηση των χωρών της περιφέρειας, μεγάλες ζώνες (ειδικά στον ευρωπαϊκό νότο) οδηγούνται στην εγκατάλειψη, ενώ στη θέση των καλλιεργειών επιδοτούνται τα φωτοβολταϊκά. Η αποανάπτυξη τομέων της γεωργίας, όπως βαφτίζεται ο μαρασμός εύφορων εκτάσεων με σημαντικές παραγωγικές δυνατότητες, δεν οδηγεί τελικά στη μείωση της μόλυνσης της βιόσφαιρας. Αντίθετα, ανοίγει χώρος για τη διόγκωση άλλων κλάδων (πιο κερδοφόρων στη συγκυρία) με τελικά πιο καταστροφικά αποτελέσματα για την ισορροπία της φύσης. Στο όνομα της πράσινης ανάπτυξης, τελικά πριμοδοτείται η «πράσινη μπίζνα» για να καλυφθεί η ανάγκη του κεφαλαίου για νέα προσοδοφόρα πεδία κερδοφορίας.

Όλα αυτά επιταχύνουν τη διαδικασία ξεκληρίσματος της φτωχομεσαίας αγροτιάς, καθώς στις νέες νόρμες μπορούν να προσαρμοστούν όλο και λιγότεροι και πιο συγκεκριμένοι αγροτοκτηνοτρόφοι και σίγουρα καθοριστικό πλήγμα δέχεται ο μικρός και ο μεσαίος παραγωγός. Είναι αυτό το πλειοψηφικό τμήμα του αγροτικού κόσμου που αδυνατεί να διαχειριστεί το συνεχώς αυξανόμενο κόστος των αγροεφοδίων, που είναι έρμαιο στις πιέσεις των μεσαζόντων εμπορίας τροφίμων, που επιβαρύνεται και με την ακρίβεια σε όλα τα είδη λαϊκής κατανάλωσης. Λόγω του υψηλού κόστους έρχεται η φτωχοποίηση και τελικά η συγκέντρωση του κλήρου και η συγκεντροποίηση της παραγωγής προς όφελος των «μεγάλων του κλάδου» που μπορούν να λειτουργούν με όρους που προσιδιάζουν στην καπιταλιστική παραγωγή. Διαφορετικά, εκεί που είναι ασύμφορο έρχεται η εγκατάλειψη και το ρήμαγμα της υπαίθρου.

Επακόλουθο των παραπάνω είναι η πτώση της ποιότητας του προϊόντος που φτάνει στο τραπέζι του λαϊκού νοικοκυριού. Η πρόσβαση σε αγνά τρόφιμα βιολογικής παραγωγής με απλησίαστες τιμές αφορά μοναχά μια μειοψηφία του πληθυσμού, ενώ η μάζα προορίζεται να καταναλώνει πλαστικά άνοστα φρούτα από τη Βραζιλία, λάδι από το Μαρόκο και κρέας από την Αργεντινή.

Οι ευρωπαίοι ιμπεριαλιστές δεν δίνουν δεκάρα τσακιστή για το τι τρώμε, αλλά για το ποιοι και πόσο κερδοφορούν από τη διαδικασία παραγωγής και εμπορίας τροφίμων. Δεν ενδιαφέρονται για το περιβαλλοντικό αποτύπωμα, αλλά για το ποιοι και πόσο θα ευνοηθούν από τον ανταγωνισμό για την πράσινη μπίζνα.

Το οικολογικό πρόβλημα που το ίδιο το κεφαλαίο δημιουργεί από την αδηφάγα λειτουργία του το ενσωματώνει σαν νέο πεδίο κερδοφορίας και ανταγωνισμού μεταξύ των μερίδων του. Και έτσι διαμορφώνει τους όρους όχι για να το λύσει αλλά για να το επιδεινώσει. Άλλωστε η εμπορευματική-κεφαλαιοκρατική παραγωγή προϋποθέτει όχι μονάχα την εκμετάλλευση της ζωντανής εργασίας, αλλά και την καταλήστευση του φυσικού πλούτου. Μέσα σε αυτή τη διαδικασία διαταράσσεται η οικολογική ισορροπία και η σχέση του ανθρώπου με τη φύση.

Η μεγάλη μάζα της αγροτιάς, που καλείται μέσα στο δοσμένο πλαίσιο να παλέψει για την επιβίωσή της, φορτώνεται τεχνηέντως τα αποτελέσματα μιας διαδικασίας στην οποία η ίδια είναι αντικείμενο και όχι υποκείμενο. Η προοπτική της βρίσκεται πλάι στην εργατική τάξη, στον αγώνα για μια άλλη κοινωνία, εκεί που ο άνθρωπος και όχι το κέρδος θα βρίσκεται στο επίκεντρο της παραγωγής. Σε αυτή την προοπτική μπορεί να παραχθεί και μια ανώτερη ενότητα του ανθρώπου με τη φύση, που αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της. Η πρώτη έφοδος στον ουρανό παρήγαγε δεδομένα και σε αυτό τον τομέα και σίγουρα ο επόμενος κύκλος θα δώσει ακόμα περισσότερα!

Source: https://www.kkeml.gr/ps957/h-prasinh-symfwnia-ths-ee-kai-h-stash-twn-agrotwn/

[Previous Article]#[Next]

Αύξηση ποσοστών (και) εξαιτίας των αγροτικών κινητοποιήσεων; - ΚΚΕ(μ-λ)

Author: ΚΚΕ(μ-λ)
Categories: Ακροδεξιά στην Ευρώπη
Description: Στον ίδιο δρόμο των αγροτικών κινητοποιήσεων που βαδίζουν οι αγρότες στη χώρα μας, βαδίζουν και οι αγρότες σχεδόν ολόκληρης της Ευρώπης (Γαλλία, Βέλγιο, Γερμανία, Ισπανία, Ολλανδία, Ρουμανία, Πολωνία). Βγαίνουν στους δρόμους, διαδηλώνουν, διεκδικούν μέσα από πολύμορφες κινηματικές διαδικασίες τα δικαιώματά τους.
Published Time: 2024-02-24T99-99-91
Tags: ps955
Type: article
Images: 000000.jpg?anchor=center&mode=crop&width=900&rnd=133531173892000000

Στον ίδιο δρόμο των αγροτικών κινητοποιήσεων που βαδίζουν οι αγρότες στη χώρα μας, βαδίζουν και οι αγρότες σχεδόν ολόκληρης της Ευρώπης (Γαλλία, Βέλγιο, Γερμανία, Ισπανία, Ολλανδία, Ρουμανία, Πολωνία). Βγαίνουν στους δρόμους, διαδηλώνουν, διεκδικούν μέσα από πολύμορφες κινηματικές διαδικασίες τα δικαιώματά τους. Η μείωση του κόστους παραγωγής και της φορομπηξίας που επιβάλλουν οι κυβερνήσεις των χωρών της ΕΕ, είναι κάποια από τα κοινά αιτήματα των αγροτών της Ευρώπης, συμπεριλαμβάνοντας σε αυτά και τα αντιαγροτικά μέτρα εξαιτίας της κακόφημης ΚΑΠ.

Η αντιαγροτική πολιτική των κυβερνήσεων της ΕΕ οδήγησε και οδηγεί χιλιάδες αγρότες στην αβεβαιότητα, εξαιτίας της ολοένα και εντεινόμενης φτωχοποίησης, με αποτέλεσμα να βλέπουν τα εισοδήματά τους να συρρικνώνονται, να παρατάνε τις καλλιέργειές τους και η γη να συσσωρεύεται σε όλο και λιγότερα χέρια. Ιδιαίτερα σε χώρες όπως η Ελλάδα, που το διατροφικό πρόβλημα άπτεται των σχέσεων εξάρτησης του ντόπιου κεφαλαίου από τους ξένους ιμπεριαλιστές των ΗΠΑ και της Ευρώπης, η πολιτική της κυβέρνησης, της ΕΕ και της ΚΑΠ οδηγεί τη φτωχομεσαία αγροτιά σε ξεκλήρισμα!

Μέσα σε όλα, το ζήτημα της κλιματικής όπως λένε κρίσης, για ακόμη μια φορά αποτελεί το τυράκι στη φάκα για νέα αντιλαϊκά μέτρα σε βάρος της εργατικής τάξης και της αγροτιάς και προς όφελος των κεφαλαιοκρατών. Η αντιπαράθεση στην Ουκρανία ανάμεσα σε Ευρώπη-ΗΠΑ και Ρωσία, με τη Ρωσία να απειλεί καθημερινά με ενεργειακό στραγγαλισμό την Ευρώπη, δημιουργεί ζητήματα στα οποία το ευρωπαϊκό κεφάλαιο προσπαθεί να βρει λύσεις. Από τη μια, τα γόνιμα χωράφια καταστρέφονται για να δημιουργηθούν ανανεώσιμες πηγές ενέργειας (φωτοβολταϊκά, ανεμογεννήτριες κ.ά.) και από την άλλη κόβουν και ράβουν τους «πράσινους και περιβαλλοντικούς» νόμους τους προς το συμφέρον τους, αδιαφορώντας για το φυσικό περιβάλλον και όσους εργάζονται και ζουν από τον πρωτογενή τομέα.

Τα μέχρι τώρα δεδομένα δείχνουν πως οι οικολόγοι της Ευρώπης έχουν χάσει την μπάλα όσον αφορά τους αγρότες, αφού τα μέτρα με δήθεν φιλοπεριβαλλοντικό πρόσημο που τσακίζουν οικονομικά τη φτωχομεσαία αγροτιά και βοηθούν στην ανάπτυξη των κερδών της αγροτοβιομηχανίας μπαίνουν στο στόχαστρο των κινητοποιήσεων. Το κενό προσπαθούν να το καλύψουν τα ακροδεξιά κόμματα. Στη Γαλλία, το σύνθημα των Λεπέν-Μπαρντελά υπέρ των αγροτών είναι «ενάντια στην Ευρώπη των Μακρόν, στήριξη στους αγρότες». Στην Ολλανδία ζητούν την άρση των «αριστερίστικης προέλευσης» περιβαλλοντικών μέτρων και την... επανεθνικοποίηση της γεωργίας. Στην Ισπανία οι ακροδεξιοί στηρίζουν δήθεν τους αγρότες ενάντια στο «γραφειοκρατικό τέρας των Βρυξελλών».

Οι επερχόμενες Ευρωεκλογές αποτελούν στοίχημα για τα ακροδεξιά κόμματα στην Ευρώπη. Προσβλέπουν σε στήριξη από τους αγρότες, προκειμένου να αυξήσουν τις ψήφους και τα ποσοστά τους στο ευρωπαϊκό κοινοβούλιο. Αυτό ίσως σε μια πρώτη ανάγνωση μπορεί να ξενίζει τα κυρίαρχα κόμματα, ωστόσο είναι δυνάμεις που έχουν αποδείξει πως δεν προτίθενται να ανατρέψουν τον κεντρικό σχεδιασμών των ιμπεριαλιστών χωρών της ΕΕ και της ΚΑΠ, προς όφελος των αγροτών.

Αντιθέτως, όποιον δήθεν αντικυβερνητικό λόγο κι αν έχουν τα ακροδεξιά κόμματα της Ευρώπης, χρησιμοποιούνται για ακόμη μια φορά σαν εργαλεία για να καναλιζάρουν την οργή των αγροτών, προκειμένου να μπορέσουν εν τέλει να την κατευνάσουν προς όφελος των σχεδιασμών τους. Παράλληλα, σε πολλές χώρες εναντιώνονται σε διάφορα περιβαλλοντικά μέτρα, δήθεν υπερασπιζόμενοι τον αγώνα που δίνουν οι αγρότες, ωστόσο δίνουν πάτημα σε κομμάτια του ευρωπαϊκού κεφαλαίου να ξεφορτωθούν νομικά εμπόδια που τους εμπόδιζαν ίσως να αναπτύξουν την περαιτέρω κερδοφορία τους, αδιαφορώντας για το φυσικό περιβάλλον.

Αντίστοιχα και στη χώρα μας, απόψεις όπως αυτές που πλασάρονται από τα ακροδεξιά κόμματα της Ευρώπης βρίσκουν αντίκρισμα. Η άνεση με την οποία ακροδεξιοί και φασιστικοί συνασπισμοί και κόμματα βρέθηκαν στην αγροτική κινητοποίηση στο Σύνταγμα στις 20/2, αποτελεί απόδειξη. Πόσο εύκολα μπορούν όλοι να κρυφτούν πίσω από το «οι αγρότες έχουν δίκιο». Και πόσο δύσκολο αποτελεί για την Αριστερά το ξεσκέπασμά τους, απέναντι σε έναν κόσμο που βλέπει τον κόπο του να χάνεται και το μέλλον των παιδιών του αβέβαιο.

Ο εθνικισμός κεκαλυμμένος με τον μανδύα της αλληλεγγύης στον αγώνα της φτωχομεσαίας αγροτιάς, προσπαθεί να εδραιωθεί όχι μόνο σε επίπεδο εκλογών, αλλά και στις λαϊκές και νεολαιίστικες συνειδήσεις. Με το Εργατικό Επαναστατικό και Κομμουνιστικό Κίνημα σε ήττα, με τον κόσμο της δουλειάς να βιώνει μια άνευ προηγουμένου επίθεση απέναντι σε εργασιακά δικαιώματα και λαϊκές κατακτήσεις και με την Αριστερά να αδυνατεί να δώσει απαντήσεις και να παίξει καθοριστικό ρόλο για τη νικηφόρα έκβαση των αγροτικών και λαϊκών κινητοποιήσεων, οι ακροδεξιές και φασιστικές απόψεις βρίσκουν πρόσφορο έδαφος στις λαϊκές συνειδήσεις, ιδιαίτερα σε τέτοιες περιόδους που ο λαός και οι εργαζόμενοι προσπαθούν να αναζητήσουν διέξοδο για τα μικρά και μεγάλα προβλήματα της καθημερινότητας.

Source: https://www.kkeml.gr/ps957/aukshsh-postostwn-kai-eksaitias-twn-agrotikwn-kinhtopoihsewn/

[Previous Article]#[Next]

Μπορούν και πρέπει να συνεχιστούν! Μπορούν και πρέπει να νικήσουν! - ΚΚΕ(μ-λ)

Author: ΚΚΕ(μ-λ)
Categories: Αγροτικές κινητοποιήσεις
Description: Εδώ και 30 περίπου μέρες, τα μπλόκα και οι κινητοποιήσεις των αγροτών δεν ανέδειξαν μόνο τα οξυμένα προβλήματα του αγροτόκοσμου, αλλά ανέδειξαν και τη δυσαρέσκεια και την αγανάκτηση που συσσωρεύεται μέσα στην αγροτιά.
Published Time: 2024-02-24T99-99-92
Tags: ps955
Type: article
Images: 000000.jpg?anchor=center&mode=crop&width=900&rnd=133531168649400000

Εδώ και 30 περίπου μέρες, τα μπλόκα και οι κινητοποιήσεις των αγροτών δεν ανέδειξαν μόνο τα οξυμένα προβλήματα του αγροτόκοσμου, αλλά ανέδειξαν και τη δυσαρέσκεια και την αγανάκτηση που συσσωρεύεται μέσα στην αγροτιά. Και όχι μόνο σε γεωργούς, κτηνοτρόφους, μελισσοκόμους αλλά και σε φοιτητές, εκπαιδευτικούς, υγειονομικούς, ακόμα και σε δικηγόρους,είναι πολλά τα ανοιχτά μέτωπαπου έχει να αντιμετωπίσει η κυβέρνηση. Με μαζικές και πολυήμερεςκινητοποιήσεις, που όμως μέχρι σήμερα δεν κατάφεραν να συνενωθούν σε ένα ενιαίο μέτωπο και να αναγκάσουν την κυβέρνηση σε υποχωρήσεις. Και έχουμε το «παράδοξο» από τη μια να διογκώνεται αυτή η λαϊκή δυσαρέσκεια απέναντι στην κυβερνητική πολιτική και από την άλλη μια ανύπαρκτη αντιπολίτευση, μια συμπολιτευόμενη αντιπολίτευση,που περισσότερο λειτουργεί σαν δεκανίκι της κυβέρνησης παρά σαν στήριγμακαι εκφραστής της λαϊκής οργής και αγανάκτησης.

Και έχουμε και άλλο «παράδοξο»: Οι αγρότες να διεκδικούν αφορολόγητο αγροτικό πετρέλαιο και να εμφανίζονται τάχα ως… «συμπαραστάτες» τους αυτοί που ψήφισαν τον Ειδικό Φόρο Κατανάλωσης για το αγροτικό πετρέλαιο! Οι αγρότες να διεκδικούν φθηνό αγροτικό ρεύμα και να τους «συμπαραστέκονται» αυτοί που ιδιωτικοποίησαν την ενέργεια και με την πολιτική τους «μπουκώνουν» με κέρδη τους ενεργειακούς ομίλους και τους ιδιώτες παρόχους! Οι αγρότες να παλεύουν ενάντια στη νέα ΚΑΠ 2023-2027 και ενάντια στη μείωση των επιδοτήσεων που αυτή φέρνει και να… «συμφωνούν» μαζί τους οι υποστηρικτές της ΕΕ και της ΚΑΠ!

Η έκταση και η μαζικότητα των κινητοποιήσεων δείχνουν ότι τα προβλήματα του αγροτόκοσμου είναι και πολλά και οξυμένα. Όχι μόνο σε κάποιο νομό ή περιοχή,αλλά πανελλαδικά. Όχι μόνο για κάποιο προϊόν,αλλά για το σύνολο σχεδόν των αγροτικών προϊόντων. Όχι μόνο οι φτωχοί και μεσαίοι βιοπαλαιστές αγρότες, αλλά και αγρότες της λεγόμενης «αγροτικής επιχειρηματικότητας», αγρότες δηλαδήμε μεγάλο κλήρο, υψηλά εισοδήματα και μεγάλες επενδύσεις σε τρακτέρ, μηχανήματα και εξοπλισμό. Εκτεταμένα στρώματα τηςαγροτιάς, χιλιάδες αγροτικά νοικοκυριά βλέπουν το μέλλον τους να διαγράφεται μαύρο και άραχλο, από μια πολιτική που χρόνο με τον χρόνο τους φτωχοποιεί, κάνει ασύμφορη την παραγωγή και οδηγεί σε εγκατάλειψη καλλιεργειών, ερημώνει τα χωριά, ξεκληρίζει τους φτωχομεσαίους, φέρνει συγκέντρωση της γης και της παραγωγής από επιχειρηματίες νεο-τσιφλικάδες και νεο-τσελιγκάδες και βαθαίνει τη διατροφική εξάρτηση της χώρας.

Αυτά που ανακοίνωσε η κυβέρνηση αποτελούν πρόκληση για τους αγρότες. Η επιστροφή του ΕΦΚ που ανακοίνωσε ο Μητσοτάκηςείναι μόνο για το 50% της κατανάλωσης και υπολογίζεται περίπου στα 82 εκατομμύρια ευρώ, όταν παλιότερα, πριν καταργηθεί η επιστροφή του ΕΦΚ και με μικρότερες τιμές στο πετρέλαιο,η επιστροφή του ΕΦΚ ήταν πάνω από 160 εκατομμύρια ευρώ. Και είναι πραγματική πρόκλησητα 82 εκατομμύρια και παράλληλα να λέει η κυβέρνηση ότι«ξύσαμε τον πάτο του βαρελιού», όταν μόνο στον Ιανουάριο τα έσοδα από φόρους ξεπέρασαν κατά 461 εκατομμύρια ευρώ τον στόχο του Προϋπολογισμού! Πρόκληση είναι και οι τάχα χαμηλότερες τιμές για το αγροτικό ρεύμα, αφού οι μειωμένες τιμές ισχύουν μόνο για το 1/3 της κατανάλωσης και μόνο για όσους αγρότες δεν έχουν οφειλές και είναι μέλη συνεταιρισμών!

Όσο για τη Θεσσαλία, πέντε μήνες μετά τις πλημμύρες, ακόμα δεν δόθηκαν όλες οι αποζημιώσεις και ακόμα η κυβέρνηση δεν ξεκαθάρισε πόσο θα αποζημιωθούν οι αγρότες για την κατεστραμμένη παραγωγή τους. Πέντε μήνες μετά και ακόμα δεν έχουν αποκατασταθεί οι ζημιές σε υποδομές, αρδευτικά δίκτυα κ.λπ. με κίνδυνο χιλιάδες στρέμματα να μείνουν ακαλλιέργητα και απότιστα.

Όπως φάνηκε και από το αγροτικό συλλαλητήριο στο Σύνταγμα, οι εξαγγελίες της κυβέρνησης δεν έπεισαν τους αγρότες.Τα όσα ανακοινώθηκαν από την κυβέρνηση δεν μειώνουν το κόστος παραγωγής, όπως ζητούν οι αγρότες, ούτε κάνουν βιώσιμες τις καλλιέργειες. Οι εξαγγελίες-κοροϊδία της κυβέρνησης είναι «στάχτη στα μάτια» των αγροτών και αποβλέπουν στη διάσπαση του αγροτικού μετώπου. Αξιοποιούνται για αυτό και διάφοροι νεοδημοκράτες αγροτοσυνδικαλιστές, που μετά από χρόνια «ξαναθυμήθηκαν» τα μπλόκα και έχουν λόγο στις κινητοποιήσεις.

Από την άλλη, απουσιάζουν τα γενικότερα πολιτικά προτάγματα που είχαμε σε παλιότερες κινητοποιήσεις. Λίγες και υποβαθμισμένες οι αναφορές στην αντιαγροτική πολιτική της ΚΑΠ και της ΕΕ, στη διατροφική εξάρτηση της χώρας κ.ά. Έτσι, οι αγροτικές κινητοποιήσεις μπορούν και αξιοποιούνται από την κυβέρνηση σαν διαπραγματευτικό χαρτί στα παζάρια που ήδη ξεκίνησανεντός της ΕΕ,για να τροποποιηθούν πτυχές της ΚΑΠ 2023-2027κάτω από την πίεση του αγροτικού ξεσηκωμού που έχουμε σε όλα σχεδόν τα κράτη-μέλη. Ήδη, με στόχο επιμέρους αλλαγές στην ΚΑΠ, έγινε στις 24/2 μια πρώτη συνάντηση 9 χωρών-μελών της Μεσογείου (ομάδα EUMED-9) και έπεται νέα συνάντησή τους στις 26/2 πριν το Συμβούλιο των Υπουργών Γεωργίας της ΕΕ.

Θα έχουμε συνέχεια μετά το Σύνταγμα; Δεν είναι βέβαια η πρώτη φορά που είχαμε τρακτέρ στο Σύνταγμα. Τρακτέρ είχαμε και παλιότερα, στο μακρινό 2016, Φλεβάρη μήνα πάλι, με κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ τότε, με πρωθυπουργό τον Τσίπρα και με τον Μπούτα να προσφέρει δώρο στον πρωθυπουργό ένα μπουκάλι τσίπουρο. Τότε τα τρακτέρ ήταν καμιά 20αριά, φέτος κοντά στα 200. Και τότε και τώρα το συλλαλητήριο έγινε με τη συναίνεση της κυβέρνησης και υπό τις οδηγίες της Τροχαίας. Τότε το συλλαλητήριο στο Σύνταγμα σήμανε και τη λήξη των κινητοποιήσεων. Φέτος; Θα συνεχιστούν τα μπλόκα και οι κινητοποιήσεις; Θα κλιμακωθούν; Θα έχουν πραγματικές καταχτήσεις οι μικρομεσαίοι αγρότες;Θα βάλουν μπροστά τα δικά τους συμφέροντα ή θα εκχωρήσουν τους αγώνες τους στην κυβέρνηση για να τους διαπραγματευτεί στις διάφορες Συνόδους της ΕΕ; Παρά τους αρνητικούς συσχετισμούς, με το αγροτικό κίνημα διαλυμένο, χωρίς συγκρότηση, χωρίς διαδικασίες, με ανύπαρκτους αγροτικούς συλλόγους, τα μπλόκα έδειξαν ότι μπορούν να στριμώξουν την κυβέρνηση, μπορούν να αποσπάσουν νίκες. Μπορούν και πρέπει.

Source: https://www.kkeml.gr/ps957/mporoun-kai-prepei-na-synexisoun-mporoun-kai-prepei-na-nikhsoun/

[Previous Article]#[Next]

Όλοι στα μαθήματα… κανένας στους αγώνες; - ΚΚΕ(μ-λ)

Author: ΚΚΕ(μ-λ)
Categories:
Description: Νέα κατάσταση διαμορφώνεται στους φοιτητικούς συλλόγους από την έναρξη της εξεταστικής περιόδου, με βάση την εγκύκλιο του υπουργείου για διενέργεια τηλεξετάσεων.
Published Time: 2024-02-24T99-99-93
Tags: ps955
Type: article
Images: 000000.jpg?anchor=center&mode=crop&width=900&rnd=133531184958770000

Νέα κατάσταση διαμορφώνεται στους φοιτητικούς συλλόγους από την έναρξη της εξεταστικής περιόδου, με βάση την εγκύκλιο του υπουργείου για διενέργεια τηλεξετάσεων. Η εκτίμηση για την επίδραση των τηλεξετάσεων ως μέσο καταστολής σε βάρος των φοιτητικών κινητοποιήσεων επαληθεύεται με βάση τη μειωμένη μαζικότητα των γενικών συνελεύσεων σε πανελλαδικό επίπεδο, αλλά και την αδυναμία που εξακολουθεί να υπάρχει ως προς τη μαζικοποίηση των καταλήψεων.

Αφού εξάντλησε το «μαστίγιο», με εισαγγελικές έρευνες, απειλές για πειθαρχικά, εκκενώσεις καταλήψεων, καταστολή των διαδηλώσεων, η κυβέρνηση επιστράτευσε το «καρότο» σε βάρος των φοιτητικών κινητοποιήσεων, που έχουν ανοίξει εδώ και πάνω από έναν μήνα, με αφορμή το νομοσχέδιο περί ίδρυσης ιδιωτικών πανεπιστημίων. Έτσι, με εγκύκλιο που αρχικά προέτρεπε τα ιδρύματα τα οποία τελούσαν υπό κατάληψη να προχωρήσουν σε τηλεξετάσεις προαιρετικά, ενώ στην συνέχεια επέβαλε την τηλεξέταση, το υπουργείο Παιδείας εισήγαγε με διαφορετικούς όρους αυτό που ονομάζουμε «τηλεκαταστολή».

Δεν είναι, φυσικά, η πρώτη φορά που επιστρατεύεται η εξ αποστάσεως εκπαίδευση, η οποία έκανε το ντεμπούτο της στην καραντίνα. Έκτοτε έχει χρησιμοποιηθεί πολλάκις ως «απεργοσπαστικός» μηχανισμός, σε σχολεία που τελούσαν υπό κατάληψη, σε φοιτητικούς συλλόγους την ώρα που συνεδρίαζαν στις γενικές τους συνελεύσεις και με τον πιο κατασταλτικό τρόπο τις τελευταίες τρεις εβδομάδες κόντρα στις φοιτητικές καταλήψεις. Δεν απείχε πολύ ο τρόπος με τον οποίο επέδρασε στις καταλήψεις στα σχολεία η τηλεκπαίδευση. Στην περίπτωση αυτή, οι εκπαιδευτικοί καλούνταν να καταδώσουν τους μαθητές τους που συμμετείχαν στην κατάληψη, σε ρόλο «ασφαλίτη», στοχοποιώντας τους ως «καταληψίες» και διασπώντας την ενιαιότητα που όφειλαν να επιδείξουν μαθητές και εκπαιδευτικοί απέναντι στην αντιεκπαιδευτική μεταρρύθμιση που συντελείται. Και φυσικά, όποιος δεν αποδεχόταν τον ρόλο του «απεργοσπάστη», αντιμετώπιζε τον βούρδουλα των διώξεων, με ΕΔΕ να έχουν συνταχθεί για δεκάδες εκπαιδευτικούς πανελλαδικά.

Στα πανεπιστήμια εισάγεται για πρώτη φορά με τέτοιο τρόπο η τηλεκπαίδευση. Ενώ στην καραντίνα αποτελούσε κυρίως έναν ακόμα ταξικό κόφτη, η κατασταλτική του ισχύς δεν είχε παρουσιαστεί με αυτόν τον τρόπο. Πλέον δεν είναι παρά ξεκάθαρος ο λόγος για τον οποίο το υπουργείο προχώρησε σε μια τέτοια απόφαση. Οι πιέσεις που ασκούν οι φοιτητές με τις μαζικές τους γενικές συνελεύσεις, καταλήψεις και διαδηλώσεις, η αναταραχή που έχει προκληθεί στη νεολαία και τον λαό συνολικά μπροστά στην αμφισβήτηση του λαϊκού δικαιώματος στις δημόσιες δωρεάν σπουδές, ανάγκασε την κυβέρνηση να ενεργοποιήσει κάθε μηχανισμό που έχει μέσα και έξω από τα πανεπιστήμια. Αφού η τρομοκρατία, οι διώξεις και οι απειλές δεν πέρασαν, έβαλε εκβιαστικά το δίλημμα: ανοιχτή σχολή ή χαμένη εξεταστική. Και αφού και σε αυτό το δίλημμα δεν τσίμπησαν οι φοιτητές και συνέχισαν τις καταλήψεις τους κόντρα στους εκβιασμούς, τους έβαλε ακόμα περισσότερο το μαχαίρι στον λαιμό: κάντε τις κινητοποιήσεις σας, εμείς θα κάνουμε εξετάσεις. Η κυβέρνηση χρησιμοποιεί μέσα με τα οποία θεωρεί πως μπορεί να ξεγελάσει τους φοιτητές. Πίστεψε πως οι φοιτητές θα εκλάβουν την απόφασή τους για τηλεξετασεις ως υποχώρηση της κυβέρνησης απέναντι στον αγώνα που δίνουν και ως νίκη. Όμως από την αρχή, οι φοιτητικοί σύλλογοι κατήγγειλαν τη διενέργεια εξεταστικών ως μέσο υπονόμευσης των συλλογικών διαδικασιών. Ανέδειξαν τον ρόλο τους στην απομαζικοποίηση των συνελεύσεων, των καταλήψεων και των διαδηλώσεων. Είπαν κατηγορηματικό όχι στις τηλεξετάσεις και διεκδίκησαν να μην χαθεί κανένα εξάμηνο, ώστε να συνεχιστεί ο αγώνας χωρίς τους εκβιασμούς της χαμένης εξεταστικής και χωρίς τους αντιπερισπασμούς του διαβάσματος για τις εξετάσεις.

Παρόλα αυτά, και ενώ και ο κόσμος που μπαίνει στις συνελεύσεις μειώνεται και οι καταλήψεις αδυνατούν να μαζικοποιηθούν, ο ρεφορμισμός στις σχολές (ιδιαίτερα ΠΚΣ αλλά και ΕΑΑΚ) κάνει τα στραβά μάτια. Αρνείται να υιοθετήσει το αίτημα της μαζικής αποχής από τις τηλεξετάσεις, που είναι το μόνο που μπορεί να διασφαλίσει τη μαζικοποίηση των διαδικασιών και να απονομιμοποιήσει πλήρως τις τηλεξετασεις. Με τη στάση του αποδέχεται πλήρως και υποτάσσεται στην τηλεκαταστολή. Μας καταγγέλλει ως Αγωνιστικές Κινήσεις για εμμονή γύρω από το ζήτημα των τηλεξετάσεων, παραβλέποντας τον ελέφαντα στο δωμάτιο, που είναι η απομαζικοποίηση των συνελεύσεων σε συνάρτηση με την έναρξη των τηλεξετάσεων. Υιοθετεί για άλλη μια φορά μια στάση κατώτερη των περιστάσεων, αδυνατώντας να βάλει στους συλλόγους μια κατεύθυνση ριζοσπαστική, που θα εξασφαλίσει τη συνέχιση των αγώνων μας, χωρίς αυτοί να εκβιάζονται με κανέναν τρόπο.

Στη φάση που βρίσκεται το φοιτητικό κίνημα και έχοντας διανύσει 5 εβδομάδες μαζικών γενικών συνελεύσεων, καταλήψεων και διαδηλώσεων, το ζητούμενο παραμένει η συνέχιση και η ενίσχυσή του, ώστε να φτάσει μέχρι τέλους τον δίκαιο αγώνα που έχει ξεκινήσει. Οι μορφές πάλης που έχει επιλέξει πρέπει να πλαισιωθούν από ακόμα περισσότερο κόσμο, να πολιτικοποιηθούν και να δυναμώσουν. Οι τηλεξετασεις, τη δεδομένη στιγμή, μπλοκάρουν αυτή την κατεύθυνση και είναι από τα βασικά εμπόδια που πρέπει να «ξεφορτωθεί» το φοιτητικό κίνημα για πάει ένα βήμα μπροστά. Η συνέχιση των καταλήψεων είναι κομβικής σημασίας, ιδιαίτερα μετά τη στοχοποίησή τους από την κυβέρνηση με την εισαγγελική έρευνα και τις προσπάθειες εκκένωσης σε Νομική ΑΠΘ και ΔΠΘ τις προηγούμενες εβδομάδες. Σε αυτή την κατεύθυνση, η μαζική συλλογική απόχη είναι η μόνη στάση που μπορεί να συμβάλλει καθοριστικά απέναντι στην τηλεκαταστολή και να επιτρέψει στους φοιτητές να στηρίξουν και να υλοποιήσουν τις συλλογικές τους αποφάσεις.

Source: https://www.kkeml.gr/ps957/oloi-sta-mathimata-kanenas-stous-agwnes/

[Previous Article]#[Next]

Όλο και πιο ακριβή η …δωρεάν περίθαλψη - ΚΚΕ(μ-λ)

Author: ΚΚΕ(μ-λ)
Categories:
Description: Από αρχές Μάρτη, σύμφωνα με την ανακοίνωση του υπουργού Γεωργιάδη, στοχεύει η κυβέρνηση να θέσει σε λειτουργία τα απογευματινά επί πληρωμή χειρουργεία. Περισσότεροι από 100.000 ασθενείς περιμένουν να χειρουργηθούν, πολλοί απ’ αυτούς εδώ και πάνω από έναν χρόνο.
Published Time: 2024-02-24T99-99-94
Tags: ps955
Type: article
Images: 000000.jpg?anchor=center&mode=crop&width=900&rnd=133531168923800000

Από αρχές Μάρτη, σύμφωνα με την ανακοίνωση του υπουργού Γεωργιάδη, στοχεύει η κυβέρνηση να θέσει σε λειτουργία τα απογευματινά επί πληρωμή χειρουργεία. Περισσότεροι από 100.000 ασθενείς περιμένουν να χειρουργηθούν, πολλοί απ’ αυτούς εδώ και πάνω από έναν χρόνο. Μόνο στην Αττική,δεν λειτουργούν εξαιτίας της τεράστιας έλλειψης προσωπικού,60 απ’ τα 161 χειρουργικά κρεβάτια. Οι αριθμοί κάνουν κατανοητό το μέγεθος αυτού του τόσο σοβαρού ζητήματος για το λαό. Κανένας πόνος όμως δεν έπιασε τους διαχειριστές του συστήματος που είναι οι υπαίτιοι αυτής της αθλιότητας να δώσουν λύση στις λαϊκές ανάγκες.

Τα χρόνια της πανδημίας, για μεγάλο χρονικό διάστημα τα νοσοκομεία ήταν «σχεδόν κλειστά» και πολλά προγραμματισμένα χειρουργεία αναβλήθηκαν περισσότερο και από μία φορά. Οι λίστες αναμονής χειρουργείων μεγάλωσαν και οι χρόνοι αναμονής αυξήθηκαν κατακόρυφα. Ταυτόχρονα, οι υγειονομικοί εργαζόμενοι μένανε όλο και λιγότεροι, αφού στο πλάι της χρόνιας αδιοριστίας και των συνταξιοδοτήσεων προστέθηκαν οι παραιτήσεις λόγω των συνεχώς επιδεινούμενων συνθηκών εργασίας.Οι συγχωνεύσεις τμημάτων, το κλείσιμο κλινικών, οι μετακινήσεις εργαζομένων ακόμα και σε άλλο νομό, η υπερεφημέρευση των γιατρών, οι απανωτές βάρδιες χωρίς ρεπόέγιναν καθημερινότητα. Παρά την τραγική αυτή κατάσταση, βρισκόμαστε ξανά μπροστά σε νέα λουκέτα νοσοκομείων μιας και «είναι πολλά» κατά δήλωσή του πρωθυπουργού.

Απ’ τη σκοπιά των λαϊκών αναγκών, η απάντηση δεν μπορεί να είναι άλλη από στελέχωση με προσλήψεις μόνιμουπροσωπικού. Μόνο έτσι θα… μειώνονταν οι λίστες. Μόνο που για την κυβέρνηση δεν μπαίνει καν τέτοιο θέμα. Η όλη συζήτηση είναι προσχηματική και δεν γίνεται για να προσφέρει κάτιστη βελτίωση των όρων περίθαλψης του λαού. Αντίθετα, έρχεται να χτυπήσει σε μεγαλύτερη έκταση το δικαίωμα του λαού στη δωρεάν περίθαλψη. Διαμορφώνεται συνολικά ένα περιβάλλον όπου το φυσιολογικό, θεμιτό και νόμιμο είναι ο ασθενής να βάζει το χέρι στην τσέπη για ό,τι υπηρεσία λαμβάνει. Το ζήτημα δεν είναι μόνο ότι εισάγεται και αυτή η επιλογήκαι θα συνυπάρχει με τη δωρεάν πρόσβαση. Είναι σαφές ότι τόσο οι κλίνες όσο και τα χέρια των υγειονομικών είναι μετρημένα και αυτό θα οδηγήσει άμεσα ουσιαστικά στην απαξίωση και κατάργηση σε κάθε τι δωρεάν. Προφανώς η κυβέρνηση δεν ψάχνει τρόπο να λύσει το πρόβλημα που η ίδια δημιουργεί και συντηρεί.

Στο πεδίο των εργασιακών σχέσεων, η βασική στόχευση αφορά το κλείσιμο της συζήτησης για αυξήσεις στους μισθούς. Μπροστά στη διογκούμενη αγανάκτηση απ’ την κλιμακούμενη ακρίβεια, η κυβέρνηση απαντάει «για περισσότερες αποδοχές δουλέψτε περισσότερο». Γι’ αυτό, το επίμαχο εξαγγελθέν νομοσχέδιο συμπληρώνεται απ’ τη ρύθμιση για δυνατότητα εργασίας των γιατρών ΕΣΥ και στον ιδιωτικό τομέα, που εισήγαγε ήδη από πέρυσι ο νόμος Γκάγκα.

Στο ίδιο πλαίσιο είχαμε και τις τελευταίες αυξήσεις στις τιμές πάνω από 1.700 γενόσημων φαρμάκων. Υπολογίζεται σε 30 εκ. € τα επιπλέον χρήματα που θα πληρώσουν οι ασφαλισμένοι, τα οποία θα ζεστάνουν τις τσέπες των φαρμακοβιομηχάνων. Η εισφορά στη φαρμακευτική δαπάνη είναι αποκαλυπτική του πώς ένα δωρεάν δικαίωμα σταδιακά μετατρέπεται σε… έκπτωση. Πολλοί παλιοί εργαζόμενοι θυμούνται ασφαλώς τον καιρό που παίρναμε τα φάρμακά μας εντελώς δωρεάν (τότε θεωρούταν αυτονόητο λόγω των εισφορών, οι οποίες βέβαια συνεχίζουν να κρατούνται). Κατόπιν εισήχθη εισφορά 25% για το πρωτότυπο φάρμακο. Όταν άρχισαν να προωθούνται τα γενόσημα, τα ταμεία κάλυπταν το 75% του φτηνότερου γενόσημου οπότε ο ασφαλισμένος πλήρωνε το 25% συν τη διαφορά τιμής αν επέλεγε άλλο ακριβότερο φάρμακο. Τώρα το υπουργείο διαφοροποιεί την ασφαλιστική τιμή (της οποίας πληρώνουμε την εισφορά) από τη λιανική τιμή του φθηνότερου φαρμάκου,με αποτέλεσμα ο ασφαλισμένος να πληρώνει επιπλέον της εισφοράς ακόμη κι αν πάρει το φθηνότερο γενόσημο. Ως προς το πρωτότυπο φάρμακο, το οποίο αρχικά οι ασφαλισμένοι δικαιούνταν δωρεάν, σήμερα ουσιαστικά λαμβάνουν μια μικρή έκπτωση. Ομοίως εξαγγέλθηκε και επιπλέον χαράτσι ανά παραπεμπτικό στις εργαστηριακές (1 ευρώ) και απεικονιστικές (3 ευρώ) εξετάσεις, στα πρότυπα του χαρατσιού ανά συνταγή.

Όλα αυτά φυσικά αν οι ασθενείς βρουν γιατρό να συνταγογραφήσουν τα φάρμακά τους. Υπενθυμίζουμε ότι οι ανασφάλιστοι ασθενείς έχουν δικαίωμα συνταγογράφησης μόνο σε δημόσιες δομές. Ο ΕΦΚΑ πρόκειται να χαρακτηρίσει «ανενεργούς» όσους έχουν παλαιότερες οφειλές ακόμη κι αν εξοφλούν τις τρέχουσες ασφαλιστικές εισφορές! Υπολογίζεται σε περισσότερους από 700.000 ασφαλισμένους, με τους μισούς απ’ αυτούς να έχουν οφειλές άνω των 5000 ευρώ.Το βαρέλι δεν έχει πάτο όσον αφορά την επίθεση στα λαϊκά δικαιώματα.

Όλα στο κεφάλαιο, όλα για το κεφάλαιο. Αυτή είναι η κυβερνητική πολιτική.

Ο λαός κι οι εργαζόμενοι για να αλλάξουν την κατάσταση στην περίθαλψη θα πρέπεινα πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους. Να κάνουν μαζικούς και παρατεταμένους αγώνες για ίση πλήρη και δωρεάν περίθαλψη για όλους, χωρίς όρους και προϋποθέσεις. Τα δικαιώματα παλεύονται και κατακτιούνται. Τίποτα και ποτέ δεν χαρίστηκε.

Source: https://www.kkeml.gr/ps957/olo-kai-pio-akrivh-h-dwrean-perithalpsh/

[Previous Article]#[Next]

Ψηφοφορία για τον γάμο ομοφύλων - ΚΚΕ(μ-λ)

Author: ΚΚΕ(μ-λ)
Categories:
Description: Η έκβαση της ψηφοφορίας -του νόμου πλέον- για τον πολιτικό γάμο και την υιοθεσία ομόφυλων ζευγαριών έτυχε ευρύτατου σχολιασμού απ’ όλες τις πλευρές του πολιτικού φάσματος.
Published Time: 2024-02-24T99-99-95
Tags: ps955
Type: article
Images: 000000.jpg?anchor=center&mode=crop&width=900&rnd=133531173965430000

Η έκβαση της ψηφοφορίας -του νόμου πλέον- για τον πολιτικό γάμο και την υιοθεσία ομόφυλων ζευγαριών έτυχε ευρύτατου σχολιασμού απ’ όλες τις πλευρές του πολιτικού φάσματος. Πριν προχωρήσουμε στη δική μας αποτίμηση, ας θυμηθούμε τα αποτελέσματα: 175 υπέρ, 77 κατά, 46 αποχές και 2 παρών. Πέρα απ’ την επίσημη τοποθέτηση κάθε κοινοβουλευτικής πολιτικής δύναμης, ενδιαφέρον παρουσιάζουν οι σοβαρές διαφοροποιήσεις -κι από πολλούς- που καταγράφηκαν.

Στη Νέα Δημοκρατία, σε σύνολο 158 βουλευτών, 31 απείχαν και 21 ψήφισαν κατά. Δεν τέθηκε η λεγόμενη κομματική πειθαρχία. Ο Βορίδης τελικά την ώρα της ψηφοφορίας… “πήγε για καφέ”! Στον ΣΥΡΙΖΑ, που τέθηκε κομματική πειθαρχία, είχαμε μία αποχή και ένα παρών. Ο Πολάκης είχε… “χειρουργείο”! Στο ΠΑΣΟΚ υπήρξαν 11 (!) αποχές. Στη Νέα Αριστερά αποχή έκαναν οι 2 μειονοτικοί βουλευτές. Η Πλεύση Ελευθερίας ψήφισε εν συνόλω υπέρ. Καταψήφισαν ΚΚΕ, Ελληνική Λύση, Νίκη και Σπαρτιάτες. Τα κατά μπορούν να διαχωριστούν σε δύο κατηγορίες: στην ακροδεξιά-φασίζουσα-φασιστική-θρησκόληπτη, που είδε ένα “μπουρλότο” στα θεμέλια της θρησκείας και της κοινωνίας, και σ’ εκείνην της αστικής “κανονικότητας” και της οικογενειακής παράδοσης που είδε η ηγεσία του ΚΚΕ.

Κατ’ αρχάς, η συζήτηση στη Βουλή αποτέλεσε άλλη μια αφορμή για νέα ηχηρή παρέμβαση του Α. Σαμαρά. Για τρίτη φορά και για ισάριθμα θέματα το τελευταίο διάστημα, ο πρώην πρωθυπουργός διατύπωσε ανοιχτά την κάθετη διαφοροποίησή του απέναντι στη σημερινή ηγεσία της ΝΔ και την κυβερνητική πολιτική. Στόχος του ήταν και παραμένει το ακροδεξιό ρεύμα εντός κι εκτός του κυβερνώντος κόμματος. Ο ίδιος και οι συν αυτώ θεωρούν ότι η ΝΔ “γέρνει” πολύ προς το “κέντρο”, ενώ έχει “εγκαταλείψει” (!) τη δεξιά. Στο πλαίσιο της δεξιάς πολυκατοικίας, θέτει υποθήκες για το μέλλον, με τον αέρα του ακροδεξιού κύματος που βρίσκεται σε έξαρση στην Ευρώπη και όχι μόνο. Είναι άλλη μια πιο επίσημη συστημική φωνή έντασης της φασιστικοποίησης της δημόσιας και πολιτικής ζωής. Το για πολλοστή φορά εύγλωττο “ουδέν σχόλιον” από πλευράς κυβερνητικού εκπροσώπου μαρτυρά, καλύτερα απ’ οτιδήποτε άλλο, το μέγεθος του προβλήματος.

Ένα δεύτερο ζήτημα είναι η διάσταση με την εκκλησία που επήλθε από πλευράς κυβέρνησης στη συγκεκριμένη νομοθέτηση. Η διαρροή για τη λεγόμενη λίστα Ιερώνυμου που στοχοποιεί πολιτικούς από πλευράς ανώτατης εκκλησιαστικής ιεραρχίας έχει ως κύριο αποδέκτη το κόμμα της ΝΔ και τα κυβερνητικά στελέχη. Είναι πάντοτε ανοιχτό, βέβαια, το θέμα της “αντιπαροχής” από πλευράς Μαξίμου προς κατευνασμό. Το σίγουρο είναι, όμως, ότι θα αυξηθούν οι διαρροές προς την ακροδεξιά, με βάση τη σκοταδιστική, αντιδραστική και ιδεαλιστική-μεταφυσική θέση του ιερατείου και την επιρροή που ασκεί σε κομμάτια κόσμου. Το βλέμμα ήδη είναι στραμμένο, πού αλλού, στις ευρωεκλογές.

Το σημαντικότερο, ωστόσο, για την κυβέρνηση δεν είναι αυτό. Είναι η - κοινοβουλευτική στην εν λόγω περίπτωση - αδυναμία να περάσει την πολιτική της στηριζόμενη στη δική της “αρραγή” πλειοψηφία. Τέτοια, μάλιστα, που χρειάστηκαν οι ψήφοι άλλων αστικών δυνάμεων για να γίνει νόμος του κράτους. Και οι οποίες απ’ την αρχή, διαβλέποντας τις δυσκολίες στο κυβερνητικό στρατόπεδο, τάχθηκαν στο πλευρό της, ανεξάρτητα από τη φασαρία που έκαναν για καθαρά ψηφοθηρικούς λόγους. Αυτό το 41% που κραδαίνει σε κάθε ευκαιρία η κυβέρνηση αποδείχθηκε λίγο για ένα ζήτημα που τέθηκε ως κεντρικό από τον ίδιο τον Μητσοτάκη. Πρόκειται για μια σοβαρή ρωγμή που, όσο κι αν διασκεδάζεται από το τελικό αποτέλεσμα, τις χαρές και τα πανηγύρια, ενδεχόμενα να κρατηθεί στα υπόψιν από τα κέντρα του συστήματος εντός κι εκτός της χώρας. Το αν αυτή είναι μια πρόσκαιρη, εφήμερη αποδυνάμωση και χτύπημα του γοήτρου για τη ΝΔ μένει να φανεί.

Το βέβαιο είναι ότι ήδη η κυβέρνηση προσπαθεί τουλάχιστον να “ρεφάρει” με σωρεία αντεργατικών και αντιλαϊκών μέτρων που χτυπούν την κοινωνική πλειοψηφία. Από την άποψη αυτή, πάει πολύ να προσπαθούν τα αστικά ΜΜΕ να προσδώσουν στο κόμμα της ΝΔ συνολικά “προοδευτικά κι εκσυγχρονιστικά” χαρακτηριστικά, όταν η πολιτική της, στο πλαίσιο της στρατηγικού χαρακτήρα επίθεσης του κεφαλαίου και του ιμπεριαλισμού ενάντια στην εργατική τάξη και τους λαούς παγκόσμια και στη χώρα μας, ήδη δείχνει τα δόντια της. Ας ρωτήσουν τη σπουδάζουσα νεολαία και τους φτωχομεσαίους αγρότες περί αυτού…

Ορισμένοι αρθρογράφοι συσχετίζουν την ψήφιση του γάμου των ομοφύλων με την καταδίκη της χώρας μας στο γνωστό ψήφισμα του ευρωκοινοβουλίου για το λεγόμενο κράτος δικαίου. Έγινε γνωστό ότι είχε τεθεί και αυτό το θέμα, μεταξύ άλλων, από πλευράς Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Όσο κι αν κάτι τέτοιο είναι ενδεχόμενα υπαρκτό, η “δυσαρέσκεια της Ευρώπης” εδράζεται πρώτα και κύρια στο ότι η βάρκα της εξάρτησης της χώρας μας “μπατάρει” υπερβολικά με τη μητσοτακική ΝΔ προς τους Αμερικανούς! Ασφαλώς ρόλο παίζουν και οι πρόσφατες επιλογές για τα εξοπλιστικά προγράμματα που ολοφάνερα δυσαρέστησαν Γάλλους και Γερμανούς. Και όχι ότι έπιασε ο πόνος την Ευρωπαϊκή Ένωση για τα δημοκρατικά δικαιώματα και τις λαϊκές ελευθερίες στον τόπο μας. Εξάλλου, είναι η ίδια που πρωτοστατεί στο χτύπημα κάθε δικαιώματος και κατάκτησης των ευρωπαϊκών λαών!

Τα προβλήματα, εξάλλου, που αναδείχτηκαν με τη συγκεκριμένη ψηφοφορία δεν αφορούν αποκλειστικά το κυβερνών κόμμα. Θα λέγαμε ότι διατρέχουν όλους τους αστικούς και μεταρρυθμιστικούς σχηματισμούς. Τόσο το ΠΑΣΟΚ όσο και ο ΣΥΡΙΖΑ εμφάνισαν σοβαρά ζητήματα συνοχής, γεγονός που αντανακλά τις συνθήκες αστάθειας συνολικά του πολιτικού συστήματος. Ήταν το θέμα τέτοιο, που βγήκαν στην επιφάνεια όλες οι φανερές και υποβόσκουσες ανισορροπίες που υπάρχουν αρκετά χρόνια τώρα και που άπτονται των αγχών της άρχουσας τάξης. Κι όσο και αν για τα ακροδεξιά κόμματα ήταν δεδομένη η σκοταδιστική απάντησή τους, για το ΚΚΕ και στη βάση της “αιτιολόγησης” της ψήφου του σήμανε ένα ακόμη δείγμα της πολιτικής ουράς στην αστική αντίληψη των πραγμάτων και των σχέσεων που έχει ή θέλει να διαμορφώσει με την άρχουσα τάξη και την ιμπεριαλιστική ΕΕ. Θα τρίζουν τα κόκαλα του Ένγκελς με την “καταγωγή της οικογένειας…”.

Εν κατακλείδι, ο νόμος αυτός αποτέλεσε ένα σοβαρό κρας τεστ για το “επίπεδο” -λέμε τώρα- της άρχουσας τάξης της χώρας μας και του κοινωνικοπολιτικού σχηματισμού που ηγείται. Και μπορεί, εκούσα-άκουσα, να το προχώρησε τελικά, με τους περισσότερους “θιασώτες” αυτής της “μεταρρύθμισης” να λειτουργούν εμφανώς υποκριτικά, αλλά δεν απέφυγε τις αναταράξεις και απέδειξε ότι υπάρχουν σοβαρές μερίδες της, πολιτικές και κοινωνικές, που απεχθάνονται ακόμη και κάθε νύξη για τα δικαιώματα των πάσης φύσης μειονοτήτων. Αυτών που, μιλώντας για εργάτες, εργαζόμενους και λαϊκούς ανθρώπους, μπορούν να βρουν την ισότητα και την ισονομία μόνο στο πλαίσιο μιας άλλης, σοσιαλιστικής κοινωνίας. Και το ζήτημα αυτό έχει αναμφισβήτητα ταξικό πρόσημο!

Source: https://www.kkeml.gr/ps957/pshfoforia-gia-ton-gamo-omofylwn/

[Previous Article]#[Next]

ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ σε διαρκή υπαρξιακή κρίση - ΚΚΕ(μ-λ)

Author: ΚΚΕ(μ-λ)
Categories:
Description: Παρά το γεγονός ότι όλοι μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ προσέβλεπαν στο 4ο Συνέδριό του που διεξάγεται από την Πέμπτη22 Φλεβάρη έως την Κυριακή 25 Φλεβάρη σαν σημείο επανεκκίνησης και «προοδευτικής αντεπίθεσης», είναι σίγουρο, με βάση τις εξελίξεις που μεσολάβησαν, ότι μόνο τέτοιο χαρακτήρα δεν θα έχει.
Published Time: 2024-02-24T99-99-96
Tags: ps955
Type: article
Images: 000000.jpg?anchor=center&mode=crop&width=900&rnd=133531173974370000

Παρά το γεγονός ότι όλοι μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ προσέβλεπαν στο 4 ^ο Συνέδριό του που διεξάγεται από την Πέμπτη22 Φλεβάρη έως την Κυριακή 25 Φλεβάρη σαν σημείο επανεκκίνησης και «προοδευτικής αντεπίθεσης», είναι σίγουρο, με βάση τις εξελίξεις που μεσολάβησαν, ότι μόνο τέτοιο χαρακτήρα δεν θα έχει.

Από τον θόρυβο και τις αντιθέσεις που ξεσήκωσε η ανακοίνωση της εκδήλωσης-συζήτησης με θέμα «Απέναντι στον Μητσοτάκη, ποιος;» με τη συμμετοχή των Τεμπονέρα (ΣΥΡΙΖΑ),Αχτσιόγλου(Νέα Αριστερά) και Χριστοδουλάκη (ΠΑΣΟΚ) μέχρι την πρόσφατη πρωτοβουλία Κασσελάκη να θέσει σε ερωτηματολόγιο κρίσιμα ζητήματα ταυτότητας για τον ΣΥΡΙΖΑ, όλα αποτέλεσαν ζητήματα όξυνσης και αντιπαραθέσεων, μέχρι του σημείου να τεθεί ακόμα και ζήτημα ηγεσίας στον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ πριν από τις ευρωεκλογές.

Η πολιτική κρίση στον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ τροφοδοτείται σταθερά από τις «χαμηλές πτήσεις» στις επαναλαμβανόμενες δημοσκοπήσεις. Αυτές τον κατατάσσουν πλέον στην τρίτη θέση, κάτω από το ΠΑΣΟΚ και απομακρύνουν ακόμα περισσότερο την περίπτωση της επανάκαμψης ακόμα και στα ποσοστά των εκλογών του καλοκαιριού του 2023. Σε αυτές, παρά την κατακρήμνισηπου οδήγησε και στην παραίτηση Τσίπρα, αναδείχθηκε αξιωματική αντιπολίτευση.

Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ αδυνατεί να κεφαλαιοποιήσει σε πολιτική επιρροή την οργή και την αγανάκτηση των πλατιών λαϊκών στρωμάτων απέναντι στην αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης ΝΔ-Μητσοτάκη. Είναι μακριά από τον λαό και έχει αποκαλυφθεί πλέον με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο ότι αποτελεί ένα κόμμα στην υπηρεσία του συστήματος της εκμετάλλευσης, της καταπίεσης και της ιμπεριαλιστικής εξάρτησης. Οι προσπάθειες του Κασσελάκη να βρεθεί κοντά στις αγροτικές κινητοποιήσεις είτε με επισκέψεις στα μπλόκα των αγροτών είτε με ομιλίες πάνω σε τρακτέρ, περισσότερο σαν καρικατούρα «λαϊκού προφίλ» φάνηκαν παρά σαν προσπάθεια ουσιαστικής σύνδεσης με τα προβλήματα και τις αγωνίες της φτωχομεσαίας αγροτιάς.

Οι προτάσεις του για «επαναδιαπραγμάτευση της ΚΑΠ» στα πλαίσια της ΕΕ δεν είναι τίποτα περισσότερο παρά μία από τις πλευρές της συζήτησης μέσα στην ίδια την ΕΕ, τόσο στις ιμπεριαλιστικές όσο και στις εξαρτημένες χώρες, που έχει ανοίξει κάτω από βάρος του αγωνιστικού ξεσπάσματος των αγροτών σε όλη την Ευρώπη. Όσο για τις άλλες προτάσεις του, περί φθηνού ρεύματος και πετρελαίου στους αγρότες, κάνει πως ξεχνάει ότι αυτές προσκρούουν στην αυστηρή «δημοσιονομική πειθαρχία» που επιβάλει το «σύμφωνο σταθερότητας» της ΕΕ και οι στόχοι των πλεονασμάτων που ισχύουν ήδη για το 2024.

Ο προσανατολισμός του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ να αποτελέσει ξανά τον δεύτερο πυλώνα του αστικού πολιτικού συστήματος συναντάει αδιέξοδα και όσο πιο δεξιά μετατόπιση πραγματοποιεί, τόσο περισσότερο χάνει σε πολιτική επιρροή. Όσοι είχαν επενδύσει στην εκλογή Κασσελάκη στην ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, θεωρώντας ότι θα μπορούσε να αλλάξει τα δεδομένα, σήμερα είναι φανερό ότι αναζητούν άλλους δρόμους και όλο και περισσότερο δυναμώνει η τάση της «προοδευτικής σύγκλισης»,τόσο με το ΠΑΣΟΚ όσο και με τη «Νέα Αριστερά» και άλλες σκόρπιες «προοδευτικές» δυνάμεις.

Και αυτό φαίνεται να αποτελεί και τη βασική επιδίωξη της ντόπιας κεφαλαιοκρατίας, η οποία ενώ στηρίζει σταθερά την κυβέρνηση της ΝΔ και τον Μητσοτάκη, που την υπηρετούν με συνέπεια, ενδιαφέρεται να σταματήσει όσο το δυνατόν πιο γρήγορα την πολιτική αστάθεια, που μία έκφρασή της είναι και οι εξελίξεις στον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ. Και το «ενδιαφέρον» αυτόαποτελεί ταυτόχρονα και σοβαρό ζήτημα για τους ιμπεριαλιστές επικυρίαρχους ΗΠΑ-ΕΕ, οι οποίοι θέλουν και απαιτούν να έχουν απευθείας «επικοινωνία» με τους πολιτικούς σχηματισμούς του αστικού πολιτικού συστήματος και να καθορίζουν συμπεριφορές, τάσεις και ευθυγραμμίσεις. Στο πλαίσιο αυτό εντάσσεται και η τελευταία απόφαση-καταδίκης της κυβέρνησης της ΝΔ από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, για το «κράτος δικαίου» στην Ελλάδα, σαν μία σοβαρή υπενθύμιση από τη μεριά των ιμπεριαλιστών της ΕΕ ότι τα αφεντικά παραμένουν δύο.

Ο προσωρινός συμβιβασμός στην ηγεσίατου ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ κυριολεκτικά την παραμονή του 4 ^ου Συνεδρίου αποτελεί και μία έκφραση των αδιεξόδων που η κάθε πλευρά αντιμετωπίζει στο να τραβήξει παραπέρα την αντιπαράθεση και τη σύγκρουση, κάτι που θα σήμαινε και την οριστική διάλυσή του από το επίπεδο που σήμερα βρίσκεται.

Και ενώ όλα έδειχναν ότι πορεύονταν σε έναν συμβιβασμό αυτοσυντήρησης, καθώς όλες οι πλευρές γνωρίζουν πολύ καλά ότι ένας πολιτικός οργανισμός υπό διάλυση δεν μπορεί να παίξει κανένα ρόλο σε οποιαδήποτε αναμόρφωση του αστικού πολιτικού σκηνικού,ήρθε η αιφνιδιαστική κίνηση Τσίπρα να ανατρέψει τελείως το σκηνικό.

Το γεγονός ότι εκδηλώθηκε κυριολεκτικά στο «παρά πέντε» του Συνεδρίου δείχνει την πρόθεσή του να αιφνιδιάσει και να επιβάλει τη δική του ατζέντα στις εσωκομματικές εξελίξεις. Ζητώντας από τον Κασσελάκη να «αναβαπτιστεί» στην ηγεσία μέσα από εκλογές στη βάση,ακυρώνει το Συνέδριο, στο οποίο δηλώνει ότι δεν θα παραστεί. Έχοντας την εκτίμηση ότι «ο ΣΥΡΙΖΑ θα αποτύχει στις επικείμενες ευρωεκλογές», αποφασίζει να ανοίξει τώρα όλα τα ζητήματα.

Το σίγουρο είναι ότι όποιες και εάν είναι οι επιλογές που θα ακολουθήσουν, αυτές θα εκφράσουν το σύνολο όσων στεγάζονται σήμερα στον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ μόνο στον βαθμό που θα εξασφαλίζουν «κυβερνησιμότητα». Για κάθε αστικό πολιτικό κόμμα, αυτό αποτελεί και τη «λυδία λίθο» της ύπαρξής του, σε αντίθετη περίπτωση ακολουθούν φυγόκεντρες τάσεις. Στην περίπτωση του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ και στο πλαίσιο της εσωτερικής αντιπαράθεσης, κάποιοι επικαλούνται, ακόμα, τα αριστερά χαρακτηριστικά του και τις αριστερές παραδόσεις γενικά, παρά τη μετάλλαξή του σε κόμμα-οργανικό κομμάτι της επίθεσης ενάντια στον εργαζόμενο λαό. Όσο και αν αυτά ακούγονται σαν κακόγουστο αστείο, αποκαλύπτουν ότι όλοι αυτοί δεν έχουν παραιτηθεί από τον ρόλο τους στον αποπροσανατολισμό και την ενσωμάτωση του εργαζόμενου λαού και της νεολαίας σε ακίνδυνους για το σύστημα δρόμους. Ιδιαίτερα στη σημερινή περίοδο, όπου φοιτητές, αγρότες και εργαζόμενοι βρίσκονται στους δρόμους της αντίστασης και της διεκδίκησης. Αυτό, εξάλλου, ήταν πάντα και το «διαβατήριό» τους για τη συμμετοχή τους στην κυβερνητική διαχείριση.

Source: https://www.kkeml.gr/ps957/syriza-ps-se-diarkh-yparksiakh-krish/

[Previous Article]#[Next]

Τιμούμε την 8η Μάρτη - ΚΚΕ(μ-λ)

Author: ΚΚΕ(μ-λ)
Categories:
Description: Το γυναικείο ζήτημα είναι στενά συνδεδεμένο με τη μορφή και την οργάνωση που πρέπει να έχει η ανθρώπινη κοινωνία για να αντικαταστήσει την καταπίεση, τη στέρηση, την αθλιότητα σε όλες τις μορφές, με την ανθρώπινη ελευθερία, τη φυσική και κοινωνική υγεία.
Published Time: 2024-02-24T99-99-97
Tags: ps955
Type: article
Images: 000000.jpg?anchor=center&mode=crop&width=900&rnd=133531168710970000

Το γυναικείο κίνημα σήμερα

Το γυναικείο ζήτημα είναι στενά συνδεδεμένο με τη μορφή και την οργάνωση που πρέπει να έχει η ανθρώπινη κοινωνία για να αντικαταστήσει την καταπίεση, τη στέρηση, την αθλιότητα σε όλες τις μορφές, με την ανθρώπινη ελευθερία, τη φυσική και κοινωνική υγεία. Είναι μια πλευρά του γενικού κοινωνικού προβλήματος και θα λυθεί μαζί του, δηλαδή με την ανατροπή του συστήματος εκμετάλλευσης που το γεννά, του καπιταλισμού. Πραγματική ισοτιμία της γυναίκας και του άντρα μπορεί να γίνει πραγματικότητα μόνο όταν καταργηθεί η κεφαλαιοκρατική εκμετάλλευση των γυναικών και των αντρών, ενώ η διαχείριση του νοικοκυριού, που σήμερα αποτελεί ατομική απασχόληση, θα μετατραπεί σε τομέα της κοινωνικής παραγωγής. Όπως είναι λάθος να ελπίζουμε και να επενδύουμε στην ισότητα στον καπιταλισμό, είναι λάθος να θεωρείται πως με το πάρσιμο της εξουσίας από το προλεταριάτο λύνεται με έναν αυτόματο τρόπο η γυναικεία ανισοτιμία. Η ιστορική εμπειρία έδειξε πως δεν αρκεί μόνο η ήττα της αστικής τάξης και σε ό,τι αφορά στη χώρα μας και του ιμπεριαλιστών που την «προστατεύουν». Απαιτείται η αποδόμηση όλου του εποικοδομήματος που έχει διαμορφωθεί στο πέρασμα χιλιάδων χρόνων ταξικής κοινωνίας, που έχει πάρει διάφορες μορφές, αλλά με πάντα σταθερή την ανισοτιμία της γυναίκας ως φυσική κατάσταση του ανθρώπινου είδους. Το εποικοδόμημα εισχωρεί σε κάθε πλευρά της ζωής, στα ήθη και τα έθιμα αιώνων, στη γλώσσα, την τέχνη. Όλα χρειάζεται να αναποδογυρίσουν.

Ο μαρξισμός έχει ιστορικά ταυτιστεί με τις κατακτήσεις της γυναίκας κι έχει δείξει τον δρόμο για την απελευθέρωσή της από κάθε κοινωνική ανισότητα. Ήταν τόσο καθοριστικός ο ρόλος του, που δεν παρακάμπτεται εύκολα. Παρά τη συστηματική προσπάθεια του φεμινισμού να τον μηδενίσει, δείχνει απίστευτη αντοχή. Αυτό όμως δεν αρκεί. Ο ιστορικός υλισμός δεν κουβαλάει αιώνιες λύσεις. Είναι εργαλείο ανάλυσης της κοινωνίας και επαναστατικής δράσης. Οι απαντήσεις και οι λύσεις που δόθηκαν σε άλλες συνθήκες μια προηγούμενη ιστορική περίοδο, τα συμπεράσματα της σοσιαλιστικής οικοδόμησης είναι χρήσιμα αλλά δεν αρκούν. Έχουν αλλάξει πολλά δεδομένα. Η γυναίκα είναι πια αναπόσπαστο κομμάτι του εργατικού δυναμικού, ενώ στις αρχές του 20ου αιώνα διεκδικούσε ακόμα το δικαίωμα στην εργασία. Νέες μορφές εκμετάλλευσης της γυναίκας προστίθενται στις κλασικές, νέα προβλήματα ξεπροβάλλουν μέσα απ’ τις αστικές «λύσεις», νέες ανάγκες δημιουργούνται στο επίπεδο των ανθρώπινων σχέσεων, νέες συνθήκες καταπίεσης διαμορφώνονται μέσα στη σύγχρονη οικογένεια και από παντού ξεχειλίζει η βία του συστήματος που τη στοχοποιεί. Η διαδικασία απελευθέρωσης των γυναικών είναι αδιαχώριστη από την ταξική πάλη και τις οικονομικές, κοινωνικές, πολιτικές και πολιτιστικές αλλαγές που ο επαναστατικός αγώνας φέρνει στην κοινωνία.

Γυναίκα κι εργασία

Η γυναίκα εργαζόταν πάντα, και μάλιστα σκληρά, στο σπίτι, στο χωράφι, στην οικοτεχνία. Ο καπιταλισμός έβγαλε τη γυναίκα από το σπίτι για να δουλέψει στα μεγάλα εργοστάσια που δημιουργήθηκαν την περίοδο της βιομηχανικής επανάστασης.Δεν ήταν η πρώτη φορά που συμμετείχε στην παραγωγική εργασία, αλλά ήταν η πρώτη φορά που εισέπραττε και διαχειριζόταν η ίδια την αμοιβή της. Ήταν τόσο μαζική η είσοδός της στα εργοστάσια, που το 1820 το 75-80% των ενήλικων γυναικών στην Ευρώπη εργάζονταν στη βιομηχανία υφασμάτων.

Η Ελλάδα δεν βίωσε τη βιομηχανική επανάσταση όπως οι υπόλοιπες χώρες της Ευρώπης. Η βιομηχανική ανάπτυξη προχωρούσε με πολύ μεγάλη καθυστέρηση. Οι γυναίκες άρχισαν να εργάζονται στα εργοστάσια λίγες δεκαετίες μετά τη δημιουργία του ελληνικού κράτους. Μέχρι το 1860 ελάχιστες γυναίκες δούλευαν σε εργοστάσια. Ήταν τόσο βαθιά ριζωμένη τότε η άποψη πως η εργασία μειώνει την ηθική της γυναίκας και την απομακρύνει από την οικογένεια, που το 1877 υπήρξε εισαγγελική παρέμβαση γιατί η δουλειά στα εργοστάσια, λόγω του συγχρωτισμού αντρών και γυναικών, προσβάλλει τη δημόσια ηθική και γίνονταν σχόλια για την «ηθικήνκατάστασιν της εργατικής εν Ελλάδι τάξεως» ! Οι γυναίκες και τα κορίτσια πρόσφυγες που ήρθαν από την Κρήτη μετά την κρητική επανάσταση (1866-69) και από τη Μικρά Ασία το 1922, βρήκαν δουλειά στα εργοστάσια. Τον 19 ^ο αιώνα οι γυναίκες και τα κορίτσια δούλευαν από την ηλικία των 5 χρονών, κυρίως σε επαγγέλματα που δεν απαιτούσαν μόρφωση, ως υπηρέτριες, εργάτριες γης, πλύστρες, μοδίστρες, υφάντρες, κορδελιάστρες και καπελούδες. Από τις αρχές του 20 ^ου αιώνα άνοιξε ένα παραθυράκι για να εργαστούν οι μορφωμένες γυναίκες των μεσοστρωμάτων, ως δασκάλες στην αρχή και στη συνέχεια σε διάφορες υπηρεσίες του ιδιωτικού και του δημόσιου τομέα. Μετά την δεκαετία του 1970, οι γυναίκες εργάζονταν παντού.

Σήμερα, σε συνθήκες αποβιομηχάνισης, συρρίκνωσης της αγροτικής παραγωγής και κυριαρχίας των υπηρεσιών, είναι λογικό οι περισσότερες γυναίκες να εργάζονται στις υπηρεσίες. Αν και απολύονται πρώτες, δεν μπορούμε να μιλήσουμε για επιστροφή της γυναίκας στο σπίτι, όπως ισχυρίζονται κάποιοι. Η εργασία της γυναίκας δεν μπορεί να θεωρείται σήμερα συμπληρωματική της εργασίας του άντρα. Οι εργαζόμενες γυναίκες παραμένουν αναπόσπαστο κομμάτι του εργατικού δυναμικού. Παρόλο που είναι το πιο εκπαιδευμένο κομμάτι του πληθυσμού, καθώς αποτελούν το 60% των πρόσφατων αποφοίτων, τόσο της μεταλυκειακής επαγγελματικής κατάρτισης, όσο και της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, το 39% των γυναικών ηλικίας 30-34 ετών, δηλώνουν ακόμη ότι υποστηρίζονται οικονομικά από την οικογένειά τους. Αποδεικνύεται για άλλη μια φορά πως το κυνήγι των προσόντων είναι αδιέξοδο και η δια βίου εκπαίδευση ισόβια δεσμά. Το οικονομικό πρόβλημα που πνίγει τον λαό για τις γυναίκες σημαίνει εγκλωβισμός στην αν/ασφάλεια του γάμου. Εργάζονται πολλές ώρες, κάνουν δυο και τρεις δουλειές, βρίσκονται μονίμως σε πίεση χωρίς ελεύθερο χρόνο. Οι μισθοί πείνας, τα ατέλειωτα ωράρια εργασίας, συνολικά οι συνθήκες εργασίας επηρεάζουν τις σχέσεις και τη θέση της γυναίκας μέσα στην οικογένεια. Μια γυναίκα που πιέζεται οικονομικά θα σκεφτεί πολύ πριν ζητήσει διαζύγιο.

Μια γυναίκα στην εργασία της έχει να αντιμετωπίσει την καπιταλιστική εκμετάλλευση όπως και ο άντρας συνάδελφός της, τις διακρίσεις σε βάρος της λόγω του φύλου της και άλλες μορφές εκμετάλλευσης, όπως η σεξουαλική παρενόχληση. Όταν ο νόμος ορίζει ως «προστάτη» των εργαζόμενων γυναικών τον εργοδότη τους, τότε επείγει η ανασυγκρότηση του γυναικείου κινήματος.Δυνατά φώτα έχουν πέσει στο τελευταίο ζήτημα, τη σεξουαλική παρενόχληση, όχι για να τη φωτίσουν αλλά για να σκοτεινιάσουν τα υπόλοιπα ζητήματα.

Παραμένουν αγκάθια δύο ζητήματα: Οι διαφορετικές απολαβές, το χάσμα, όπως λένε, ανάμεσα στους μισθούς αντρών και γυναικών, που παραμένει πάντα για την ίδια εργασία, και η μητρότητα. Η εγκυμοσύνη και το πρώτο παιδί για μια γυναίκα επηρεάζουν τη σχέση με την εργασία της. Κατά κανόνα την κρατάει μακριά από αυτή.Ο αγώνας για τον τερματισμό της εκμετάλλευσης και της καταπίεσης των γυναικών δεν είναι απλά θέμα λόγου ή απλά ζήτημα αντίστασης. Στόχο έχει να ανατρέψει και να αλλάξει ό,τι γεννά την εκμετάλλευση.

Ποιος είναι ο αγώνας που πρέπει να αναπτυχθεί; Μέσω της «φεμινιστικής απεργίας στις 8 Μάρτη» επαναπροσδιορίζονται οι έννοιες της απεργίας και της εργασίας σε αταξική βάση από τον φεμινισμό του 99%. Το 1% που λείπει είναι οι φιλελεύθερες γυναίκες. Όλοι οι υπόλοιποι-ες είμαστε ένα. Ένας έξυπνος τρόπος να καταργηθούν οι τάξεις είναι να φτιαχτεί μια μεγάλη, που να χωράει το 99%.

Αυτό που χρειάζεται είναι όντως μια απεργία στις 8 Μάρτη, αφιερωμένη στην απελευθέρωση των γυναικών και όλων των καταπιεσμένων ανθρώπων από την ανάγκη και την εκμετάλλευσή τους.

Έγκλημα μέσα στο έγκλημα

Κακοποιήσεις, βιασμοί, δολοφονίες παιδιών και γυναικών μέσα στην οικογένεια ή στο συγγενικό και φιλικό περιβάλλον έχουν γίνει καθημερινή είδηση. Μητέρα σκότωσε τα παιδιά της, πατέρας βίασε τον γιο του ή την κόρη του, γυναίκα δολοφονήθηκε από τον σύντροφό της, γιος χτύπησε τη μητέρα του μέχρι θανάτου, 15χρονα βίαζαν και βασάνιζαν συμμαθητή τους…

Κανένα έγκλημα δεν είναι ίδιο με το άλλο, καθένα είναι μια τραγωδία και όλα μαζί δείχνουν την ηθική καταβαράθρωση, τη χαλάρωση ή τη διάλυση των κοινωνικών δεσμών και την πλήρη αποσύνθεση της κοινωνίας. Όμως, ακόμα και αυτές τις διαπιστώσεις, όσο σωστές κι αν είναι, έχει σημασία από ποια πλευρά τις βλέπει κάποιος. Τα πάντα γύρω από το έγκλημα, την ηθική και τη συνείδηση των ανθρώπων έχουν βαθιά ταξικό χαρακτήρα.

Κάθε ιστορική περίοδος έχει τα δικά της χαρακτηριστικά, τα δικά της εγκλήματα, τον δικό της κώδικα ηθικής, τους νόμους της, τους δικαστές και τις τιμωρίες. Στον καπιταλισμό, όπως και σε όλες τις ταξικές κοινωνίες, το τι είναι έγκλημα το καθορίζει η κυρίαρχη τάξη. Έγκλημα είναι οποιαδήποτε ενέργεια αμφισβητεί την εξουσία της ή παραβαίνει τους νόμους της.

Κάθε έγκλημα χρησιμοποιείται από τους μηχανισμούς προπαγάνδας με τρόπο που να εξυπηρετεί τα συμφέροντα της κυρίαρχης τάξης.

Ο σημερινός άνθρωπος διαμορφώνεται σε συνθήκες καπιταλιστικής ιμπεριαλιστικής βαρβαρότητας. Η οικονομική κρίση που δεν ξεπεράστηκε, τα μνημόνια που βρίσκονται σε πλήρη ισχύ, η πανδημία που δεν λέει να τελειώσει, ο πόλεμος στην Ουκρανία που μαίνεται, οι απειλές για πυρηνικό όλεθρο που κρέμονται πάνω από τα κεφάλια της ανθρωπότητας, η φτώχεια που απλώνεται, η φασιστικοποίηση που βγάζει στην επιφάνεια την πιο σκληρή όψη της εξουσίας, οι ρεμούλες και η φαυλότητα που κυκλοφορούν στα πολυτελή σαλόνια των αστών, ο ρεβανσισμός και η περιφρόνηση για τον λαό που δηλώνεται απροκάλυπτα και καθημερινά από όλους τους παράγοντες του συστήματος κάνουν το παρόν πολύ δύσκολο και το μέλλον δυσοίωνο. Δεν θα επιβιώσεις αν δεν υποταχτείς, λένε κυνικά στον λαό αυτοί που έχουν εξασφαλίσει με όλους τους δυνατούς τρόπους να ζήσουν πολλά και καλά χρόνια. Επιδεικνύουν τα πλούτη τους, τονίζοντας πως αυτή η κοινωνία φτιάχτηκε για τους λίγους.

Ο άνθρωπος που δεν μπορεί να εξηγήσει τι του συμβαίνει, που είναι φορτωμένος με αγωνίες και βυθισμένος στη φτώχεια, δεν μπορεί να δει τίποτα το ωραίο γύρω του καθώς σκέφτεται μόνο την επιβίωσή του. Όταν δεν τη βλέπει μέσα από τη συλλογική διεκδίκηση, σκέφτεται ατομικές λύσεις για να αποκτήσει χρήματα, αφού στον καπιταλισμό όλα είναι εμπόρευμα και το χρήμα είναι το μέτρο της αξίας των πραγμάτων και των ανθρώπων. Ο τρόπος συναλλαγής και πώλησης των πραγμάτων γίνεται τρόπος επαφής με τον άλλο άνθρωπο.

Για να εξαλειφθούν τα εγκλήματα πρέπει να εξαλειφθούν οι αιτίες που τα γεννούν, δηλαδή το σύστημα της καπιταλιστικής εξουσίας. Αυτοί που αγωνίζονται για αυτό τον σκοπό δεν μπορούν να μεταχειρίζονται αποτρόπαια μέσα. Φυσικά, δεν μπορούν να εμποδίσουν την κοινωνία να αμυνθεί με τον τρόπο της ενάντια στους εγκληματίες, αλλά γι’ αυτό παλεύουν πιο επίμονα για τον μετασχηματισμό της κοινωνίας από τα θεμέλια.

Η σημερινή εποχή χαρακτηρίζεται από βάθεμα της αλλοτρίωσης, ξεσάλωμα των φασιστικών, ρατσιστικών και μεσαιωνικών ιδεών. Το έγκλημα είναι χαρακτηριστικό του συστήματος, παράγωγό του, δείγμα των αδιεξόδων του. Όταν μετά από κάθε έγκλημα, εκτός απ’ τον εγκληματία, καταλογίζουν ευθύνες στην οικογένεια και το σχολείο, το κάνουν όχι γιατί αμφισβητούν τους συγκεκριμένους θεσμούς, αλλά για να μεταβιβάσουν την ευθύνη στα άτομα που θα έπρεπε, πάντα σύμφωνα με τους αστούς, να αναπαράγουν πιο πιστά τα ιδανικά πρότυπα που οι ίδιοι ορίζουν. Γονείς και εκπαιδευτικοί πρέπει να αποδείξουν πως ανταποκρίνονται στον ρόλο τους, βάσει του ιδανικού προτύπου για την οικογένεια και το σχολείο.

Οι ίδιες αιτίες που γεννούν όλα τα εγκλήματα γεννούν και τα εγκλήματα κατά των γυναικών. Έχουν, βέβαια, τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά τους.

Δύο άνθρωποι που είναι ξένοι μεταξύ τους ενώνονται ερωτικά κι εκεί που ζούσαν μέχρι χθες διαφορετική ζωή, τώρα χώνεται αδιάκριτα ο ένας στη ζωή του άλλου. Η αντίληψη του δικαιώματος στην ιδιοκτησία γενικεύεται. Ο άντρας θεωρεί κτήμα του τη γυναίκα. Επίσης, η αντίληψη της ανισοτιμίας των δύο φύλων παίζει καθοριστικό ρόλο στις ανθρώπινες σχέσεις γενικώς, πόσο μάλλον στις σχέσεις των δύο φύλων και ειδικά στον γάμο. Σε κάποιες κοινωνίες ο άντρας έχει νομικά κατοχυρωμένη την ιδιοκτησία του πάνω στη σύζυγό του. Μέχρι τη δεκαετία του 1980, ο άντρας καταγραφόταν ως ο αρχηγός της οικογένειας.

Εμπλουτισμένη η παλιά ηθική με τον σύγχρονο εξευτελισμό της γυναίκας-γλάστρας, των καλλιστείων ομορφιάς, του σεξουαλικού αντικειμένου σε κάθε διαφήμιση, παρουσιάζει τη γυναίκα ως ιδιοκτησία του κάθε αρσενικού. Έτσι, ο άντρας θα δολοφονήσει τη γυναίκα του ή τη σύντροφό του γιατί τη θεωρεί κτήμα του και γιατί ο εγωισμός του δεν τον αφήνει να αποδεχτεί την απόρριψη. Ένας άγνωστος θα βιάσει μια κοπέλα και ο ανακριτής θα στρέψει τις επιθετικές του ερωτήσεις προς αυτήν, για να διαπιστώσει αν η εμφάνισή της ήταν η πρέπουσα ή αν προκάλεσε τον βιασμό της με τη συμπεριφορά της!

Ο άντρας αστός μπορεί επίσημα να μην έχει το δικαίωμα της πρώτης νύχτας που είχε ο φεουδάρχης, αλλά έχει τη δυνατότητα να αγοράσει ή να εκβιάσει όσες νύχτες θέλει από τις γυναίκες της εργατικής τάξης.

Πάνω σε κάθε θύμα βιασμού, ξυλοδαρμού ή δολοφονίας διακρίνονται πολύ εύκολα τα σημάδια του συστήματος.

Γυναίκα και πόλεμος

Οι ιμπεριαλιστές απειλούν τους λαούς με γενικευμένο πόλεμο. Προσπαθούν να φτιάξουν συμμαχίες. Οι φλόγες του πολέμου καίνε ήδη μια σειρά χώρες και λαούς. Ο πόλεμος στην Ουκρανία οξύνει όλες τις αντιθέσεις, ενώ συνεχίζεται η γενοκτονία των Παλαιστινίων από τους σιωνιστές φασίστες του Ισραήλ, που μετατρέπουν την παλαιστινιακή γη σε κρανίου τόπο, ώστε να μην υπάρχουν σημάδια σπιτιών, σαν να μην έμενε ποτέ κανείς εκεί. Να μην υπάρχει γυρισμός για όσους γλυτώσουν τη σφαγή! Μέσα στην καταστροφή και τον θάνατο προσπαθούν να επιβιώσουν οι γυναίκες της Παλαιστίνης. Γεννούν τα παιδιά τους όπου βρουν τόπο να σταθούν, χωρίς νοσοκομεία και γιατρούς, χωρίς να ξέρουν αν θα ζουν την επόμενη στιγμή. Όταν οι ίδιες πεινούν και διψούν, πώς να μπορέσουν να θηλάσουν για να τα κρατήσουν στη ζωή; Και όταν τα παιδιά τους πέφτουν νεκρά από τους σιωνιστές φονιάδες τα κρατούν στην αγκαλιά τους και συνεχίζουν να παλεύουν για ζωή και λευτεριά. Αντιστέκονται στη γενοκτονία που έχουν εξαπολύσει οι σιωνιστές φασίστες με απίστευτη δύναμη και αντοχή.

Σε καιρό πολέμου η γυναίκα κατατάσσεται στον άμαχο πληθυσμό. Οι αστικές τάξεις τη θέλουν να συμπαραστέκεται στον άντρα στρατιώτη, να κάνει υπομονή, να μην μετρά τον θάνατο, αλλά τα κέρδη της πατρίδας της στα πεδία των μαχών, να χαίρεται με τον αφανισμό του εχθρού. Η γυναίκα του λαού δεν έχει εχθρούς λαούς. Εάν περνά δυσκολίες σε καιρό ειρήνης, η ζωή της γίνεται αφόρητη σε καιρό πολέμου, που κάθε στιγμή καραδοκεί ο θάνατος

Πριν ξεκινήσει ένας πόλεμος οι κυβερνήσεις επιτίθενται στα δικαιώματα του λαού τους. Τον ξεζουμίζουν για να χρηματοδοτήσουν τα πολεμικά τους σχέδια. Πρέπει να τον υποτάξουν πριν ξεκινήσουν πόλεμο για να υποτάξουν άλλους λαούς. Αυξάνεται η φτώχεια, η αδικία και η βία του συστήματος. Η γυναίκα καταλαβαίνει, καθώς βλέπει το ψωμί να λιγοστεύει στο τραπέζι, νιώθει την αδικία και τη βία να ξεσπά πάνω της, βλέπει τι περνάει ο λαός της Παλαιστίνης, νιώθει από ένστικτο τον πόλεμο να πλησιάζει και η σκέψη ακόμα την τρομοκρατεί.

Η γυναίκα δεν μπορεί να καρτερεί τον χρόνο να περάσει και τα γεγονότα να κυλήσουν σε άλλη κατεύθυνση. Αν θέλει να συντομεύσει η περίοδος των βασάνων της που συνδέονται με το σάπιο ιμπεριαλιστικό καπιταλιστικό σύστημα που γεννά τους πολέμους και τη δική της ανισοτιμία και καταπίεση, πρέπει να αντισταθεί στις αντιλαϊκές πολιτικές των ντόπιων αστικών τάξεων και των ιμπεριαλιστών. Πάλη ενάντια στον πόλεμο σημαίνει παραβίαση της κοινωνικής ειρήνης.

Ο Λένιν, απευθυνόμενος προς τη Διεθνή Σοσιαλιστική Συνδιάσκεψη Γυναικών, με τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο να μαίνεται, υποστήριζε πως το κίνημα των εργατριών γυναικών « μπορεί να αποτελέσει τον πρόδρομο του γενικού ξεσηκωμού των μαζών ». «Η πορεία των γυναικών του λαού προς τις Βερσαλλίες» στις 5 Οκτώβρη 1789, που ξεκίνησε από διαμαρτυρία για την υψηλή τιμή και τη έλλειψη του ψωμιού, ανάγκασε τον βασιλιά να παραιτηθεί από τις εξουσίες του. Ήταν το πρώτο βήμα της Γαλλικής Επανάστασης. Η διαδήλωση γυναικών ενάντια στον πόλεμο και την πείνα, που έγινε στις 8 Μάρτη του 1917, (23 Φλεβάρη με το παλιό ημερολόγιο) στην Πετρούπολη, οδήγησε στην ανατροπή του Τσάρου. Έτσι ξεκίνησε η επανάσταση του Φλεβάρη, που έγινε το έναυσμα τη Οκτωβριανής Επανάστασης.

Σήμερα, δεν είμαστε σε προεπαναστατική περίοδο. Όμως, η δυναμική των γυναικών όταν κατεβαίνουν στους δρόμους και ιδιαίτερα όταν συνδέονται με το εργατικό κίνημα δεν πρέπει να υποτιμηθεί. Το σύνθημα «ειρήνη και ψωμί» θα εκφράζει πάντα τις γυναικείες μάζες. Οι γυναίκες όλων των λαών του κόσμου θα ενωθούν στον αγώνα τους για μια καλύτερη ζωή. Άμεσο αντιπολεμικό καθήκον να συνεχιστούν οι διαδηλώσεις για να σταματήσει η γενοκτονία των Παλαιστινίων.

Source: https://www.kkeml.gr/ps957/timoume-thn-8h-marth/

[Previous Article]#[Next]

Ωμός εκβιασμός για λουτρό αίματος και νέα Νάκμπα στη Ράφα - ΚΚΕ(μ-λ)

Author: ΚΚΕ(μ-λ)
Categories: Παλαιστίνη
Description: Τις τελευταίες εβδομάδες εντείνεται η ανησυχία για το ενδεχόμενο εισβολής του σιωνιστικού στρατού κατοχής στη Ράφα, στην οποία έχουν καταφύγει πάνω από 1,3 εκατομμύρια εκτοπισμένοι Παλαιστίνιοι, εκτοξεύοντας τον αριθμό των αμάχων που παλεύουν να επιβιώσουν στην περιοχή σε πάνω από 1,5 εκατομμύριο.
Published Time: 2024-02-24T99-99-98
Tags: ps955
Type: article
Images: 000000.png?anchor=center&mode=crop&width=900&rnd=133531169169130000

Τις τελευταίες εβδομάδες εντείνεται η ανησυχία για το ενδεχόμενο εισβολής του σιωνιστικού στρατού κατοχής στη Ράφα, στην οποία έχουν καταφύγει πάνω από 1,3 εκατομμύρια εκτοπισμένοι Παλαιστίνιοι, εκτοξεύοντας τον αριθμό των αμάχων που παλεύουν να επιβιώσουν στην περιοχή σε πάνω από 1,5 εκατομμύριο. Μια τέτοια βάρβαρη επιλογή θα δημιουργήσει τους όρους για μια απερίγραπτη σφαγή, για εκτοπισμό δεκάδων και εκατοντάδων χιλιάδων αμάχων, ενώ παράλληλα θα προκαλέσει ισχυρές και απρόβλεπτες αναταράξεις σε όλη την περιοχή και τα καθεστώτα της. Από τις χώρες που θα δεχτούν τις σοβαρές επιπτώσεις μια τέτοιας επιλογής δεν πρέπει να εξαιρείται φυσικά ούτε η ίδια η σιωνιστική κατοχική οντότητα. Ευρύτερα αυτή η εφιαλτική προοπτική έχει επιτείνει τη διεθνή κατακραυγή εναντίον του φασιστικού Ισραήλ και των δυτικών προστατών του.

Ο διπλός σχεδιασμός της σιωνιστικής ηγεσίας

Φαίνεται ότι το φασιστικό Ισραήλ, έχοντας επικεφαλής την πιο ακροδεξιά -ναζιστικού χαρακτήρα- κυβέρνηση, εξελίσσει μέρα τη μέρα ένα διπλό σχέδιο ώστε να αποκομίσει τα μεγαλύτερα δυνατά οφέλη, χρησιμοποιώντας το αίμα του λαού της Παλαιστίνης.

Έτσι, από τη μια προχωρά τόσο στη Δυτική Όχθη όσο και κυρίως στη Λωρίδα της Γάζας το σχέδιο για μαζικό εκτοπισμό του παλαιστινιακού λαού. Στην κατεχόμενη Δυτική Όχθη το όργιο των δολοφονιών, των συλλήψεων και των βασανιστηρίων στις κατοχικές φυλακές, τα διαρκή πογκρόμ και οι κατεδαφίσεις σπιτιών Παλαιστινίων που πάνε μαζί με τις συνεχείς ανεγέρσεις νέων ισραηλινών εποικισμών κάνουν τη ζωή αβίωτη και θέλουν να σπρώξουν τον παλαιστινιακό λαό προς την Ιορδανία. Κλίμακες παραπάνω, στη Λωρίδα της Γάζας, κοντεύουν να κλείσουν πέντε μήνες καθημερινών ισραηλινών βομβαρδισμών που έχουν ισοπεδώσει ολόκληρα τετράγωνα κατοικημένων γειτονιών. Εισβολές και καταστροφές σε σχολεία, χώρους λατρείας, νοσοκομεία, τα έχουν μετατρέψει σε κρανίου τόπο, ενώ μέρα τη μέρα ο λαός της Γάζας οδηγείται στο θάνατο είτε από τις βόμβες είτε από την πείνα και τις αρρώστιες.

Με τη νέα χρονιά, η φασιστική ηγεσία έχει προχωρήσει στη συστηματική ισοπέδωση συγκεκριμένων περιοχών, που προβλέπεται να γίνουν «νεκρές αποστρατιωτικοποιημένες ζώνες», ουσιαστικά ζώνες μέσω των οποίων το Ισραήλ θα επιβάλει καθεστώς ασφυκτικού ελέγχου και -ναζιστικού τύπου- επιτήρησης στα μελλοντικά παλαιστινιακά γκέτο. Αυτά στην καλύτερη των περιπτώσεων γιατί, εάν υλοποιηθεί το σχέδιο εισβολής του κατοχικού στρατού στη Ράφα, μαζί με το αδιανόητο λουτρό αίματος θα εξωθηθούν μεγάλα τμήματα του παλαιστινιακού λαού σε μια δεύτερη εξορία. «Ευχής έργο» θα ήταν γι’ αυτό το κράτος, που μόνο με το ναζιστικό κράτος της Γερμανίας μπορεί να συγκριθεί, να προκαλέσει μία δεύτερη «Νάκμπα» (Καταστροφή), μία δηλαδή μαζική εκτόπιση – εξορία των εκατομμυρίων κατοίκων της Λωρίδας προς το Σινά και την Αίγυπτο.

Το άλλο εν εξελίξει σχέδιο της σιωνιστικής ηγεσίας, πιο βραχυπρόθεσμο, είναι να χρησιμοποιηθεί αυτή η προοπτική ενός λουτρού αίματος και μίας δεύτερης Νάκμπα ως στοιχείο ενός ωμού εκβιασμού προς την Παλαιστινιακή Αντίσταση, για να παραδώσει τους ομήρους με μικρά ανταλλάγματα και έτσι η κυβέρνηση Νετανιάχου να αποφορτιστεί από την πίεση που δέχεται στο εσωτερικό του Ισραήλ και να ανακτήσει τμήμα του κύρους του φασιστικού κράτους και στρατού που ξεφτιλίστηκε στις 7 του Οκτώβρη.

Φυσικά η Παλαιστινιακή Αντίσταση, παρά την ισχυρή πίεση που δέχεται, δείχνει να αντέχει και να διατηρεί σημαντικό τμήμα της μαχητικής της ικανότητας, ενώ ο ηρωικός λαός της Λωρίδας της Γάζας εκφράζει τη συμπαράστασή του στους μαχητές της υπόθεσής του με όποιον τρόπο μπορεί, όπως μπορεί να διαπιστώσει κανείς από τα εκατοντάδες –απαγορευμένα στα επίσημα ΜΜΕ του «ελεύθερου» δυτικού κόσμου- ερασιτεχνικά βίντεο που κυκλοφορούν στο διαδίκτυο. Τόσο οι ανακοινώσεις των αντιστασιακών παλαιστινιακών οργανώσεων όσο και αυτές των συλλογικότητων που έχουν φτιάξει οι εκατοντάδες χιλιάδες εκτοπισμένων στη Ράφα μαρτυρούν ένα πράγμα: ο αδούλωτος λαός της Παλαιστίνης θα αντισταθεί με κάθε τρόπο στον αφανισμό του και στον εκτοπισμό του!

ΗΠΑ και Ισραήλ: φονιάδες στηρίζουν φονιάδες

Εδώ και καιρό έχουμε επισημάνει πως η ισραηλινή ηγεσία με την πολιτική που ακολουθεί ρίχνει στο καναβάτσο όλη τη μεσανατολική πολιτική των ΗΠΑ. Ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός θέλει να οικοδομήσει μια ευρύτερη συμμαχία στην περιοχή της Μέσης Ανατολής ενάντια στο Ιράν και κατ’ επέκταση ενάντια στη Ρωσία και την Κίνα. Έτσι, ενώ το Ισραήλ είναι το απαραίτητο και αδιαπραγμάτευτο προχωρημένο φυλάκιο και βάση στα χέρια της Ουάσιγκτον, ωστόσο δεν φτάνει από μόνο του για κάτι τέτοιο. Γι’ αυτό χρειάζεται και η σύμπραξη Ισραήλ - αντιδραστικών αραβικών καθεστώτων με πιο κρίσιμη –σ’ αυτή τη φάση- τη σύμπραξη Ισραήλ - Σαουδικής Αραβίας. Ό,τι ακολούθησε την 7 ^η Οκτώβρη έχει τουλάχιστον παγώσει όλους αυτούς τους σχεδιασμούς, ενώ έχει μεγαλώσει η δυσαρέσκεια των καθεστώτων αυτών αλλά και η ανησυχία τους για το ενδεχόμενο αποσταθεροποίησής τους.

Ως στοιχείο της σύμπραξης αυτής, που αναγκαστικά προστέθηκε μετά την 7 ^η Οκτώβρη, ήταν και η δρομολόγηση μιας διαδικασίας ενταφιασμού του παλαιστινιακού εθνικοαπελευθερωτικού κινήματος μέσω της «λύσης των δύο κρατών», δηλαδή ενός κράτους (Ισραήλ) και ενός προτεκτοράτου, μιας καρικατούρας κράτους (Παλαιστινιακή Αρχή) απόλυτα ελεγχόμενου από τις ΗΠΑ, το Ισραήλ και τα αντιδραστικά αραβικά καθεστώτα (Αίγυπτος, Σαουδική Αραβία, Κατάρ). Οι πέντε περιοδείες του Μπλίνκεν στην περιοχή, οι επικριτικές δηλώσεις προς την ισραηλινή ηγεσία, οι προσπάθειες που γίνονται όλον αυτόν τον καιρό για αποπομπή του Νετανιάχου ή έστω των ακόμα πιο ακροδεξιών εταίρων του, ακόμη και το χλιαρό ψήφισμα που οι ΗΠΑ ήθελαν να καταθέσουν στον ΟΗΕ για μια απροσδιόριστη χρονικά προσωρινή εκεχειρία αντικατοπτρίζουν αυτές τις ανάγκες των ΗΠΑ και δεν συνιστούν απλά μια τυπική υποκριτική στάση ενός ιμπεριαλιστή.

Ωστόσο, φαίνεται πως η ηγεσία των ΗΠΑ έχει αρχίσει να εκτιμά –και από την πλευρά της πιθανά όχι άδικα- ότι μια μεγαλύτερη κλιμάκωση της πίεσης προς την ισραηλινή ηγεσία με κάποια από τα δραστικά εργαλεία εκβιασμού που έχει στα χέρια της (π.χ. στρατιωτική, οικονομική στήριξη) θα διακινδύνευε συνολικά τη σταθερότητα του κράτους – τρομοκράτη που έχει υπό την προστασία της και όχι απλά την επιβίωση της σημερινής κυβέρνησης Νετανιάχου. Είναι επίσης πιθανό, η άτεγκτη στάση Νετανιάχου να εδράζεται στις σχέσεις που έχει οικοδομήσει με τμήματα του αμερικανικού κατεστημένου.

Να σημειωθεί ότι μετά τις δηλώσεις Μπλίνκεν για τη λύση των δύο κρατών αλλά και του Μακρόν -στις συζητήσεις του με τον ιορδανό μονάρχη- πως είναι ανοιχτός στο ενδεχόμενο αναγνώρισης ενός παλαιστινιακού κράτους, ο Νετανιάχου κατέθεσε «δηλωτική απόφαση» που ψηφίστηκε ομόφωνα από το υπουργικό συμβούλιο του Ισραήλ. Η απόφαση αυτή υπογράμμιζε πως η σημερινή σιωνιστική ηγεσία αντιτίθεται σε οποιαδήποτε μονομερή ανακήρυξη παλαιστινιακού κράτους και στη λύση των δύο κρατών. Οπότε είναι πιθανό, εν μέσω ολοένα και μεγαλύτερης όξυνσης της εσωτερικής αντιπαράθεσης στις ΗΠΑ, η διοίκηση Μπάιντεν να φοβάται ότι περαιτέρω ένταξη του Ισραήλ σ΄ αυτή την αντιπαράθεση θα τραυματίσει τη συνοχή του σιωνιστικού κράτους. Έτσι, την ίδια στιγμή που πιέζει το Ισραήλ να «ξανασκεφτεί» την εισβολή στη Γάζα, απελευθερώνει ακόμη ένα πακέτο 14 δισ. δολαρίων για στρατιωτική και όχι μόνο ενίσχυση του σιωνιστικού μαντρόσκυλου, ενώ βάζει για τρίτη φορά βέτο στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ σε ψήφισμα για κατάπαυση του πυρός.

Κινήσεις αραβικών χωρών και ιμπεριαλιστών

Είναι γεγονός πως τα αραβικά καθεστώτα, παρά το γεγονός πως δέχονται τα κύματα της αποσταθεροποίησης και ανησυχούν για το τι θα παράξουν αυτά, παράλληλα οδηγούνται, όπως η Αίγυπτος, σε βήματα προσαρμογής και προετοιμάζονται για παν ενδεχόμενο. Έτσι, το Κάιρο τονίζει ότι σε περίπτωση εισβολής μπορεί και να αναστείλει την ιστορική (και προδοτική για τον παλαιστινιακό αγώνα) συμφωνία του Καμπ Ντέιβιντ και δηλώνει από κοινού με το Παρίσι, που επιχειρεί από τη μεριά του να παίξει ρόλο στις εξελίξεις, σταθερά αντίθετο σε μια ισραηλινή εισβολή στη Ράφα. Παράλληλα, σύμφωνα με την αμερικανική εφημερίδα WallStreetJournal, η Αίγυπτος κατασκευάζει στα σύνορα με τη Γάζα μια περιφραγμένη με ψηλούς τσιμεντένιους τοίχους περιοχή για τη φιλοξενία 50 έως 100 χιλιάδων παλαιστινίων προσφύγων, ενώ έχει αυξήσει κατακόρυφα τον αριθμό των στρατευμάτων του στην περιοχή του Σινά. Απαρατήρητη δεν μπορεί να περάσει η κίνηση της κατά τα άλλα φειδωλής Ρωσίας να φιλοξενήσει σύνοδο παλαιστινιακών οργανώσεων. Χωρίς να έχει φύγει από την κυνική πολιτική, «αφήνουμε τη Δύση να απονομιμοποιείται στη Μέση Ανατολή», μάλλον βρίσκει ευκαιρία να χωθεί στις εξελίξεις. Ενώ και η ΕΕ, κυρίως με την επιμονή του γαλλικού ιμπεριαλισμού και αγκομαχώντας, τρέχει να δηλώσει το στρατιωτικό και το πολιτικό της «παρών» στα τεκταινόμενα στην περιοχή.

Οι επόμενες μέρες και εβδομάδες μέχρι την αρχή του Ραμαζανιού στις 10 Μάρτη, που έδωσε διορία ο Νετανιάχου, θα είναι πολύ κρίσιμες για το τι μέλλει γενέσθαι στη ματωμένη και ηρωική Γάζα αλλά και ευρύτερα στο καζάνι της Μέσης Ανατολής.

Source: https://www.kkeml.gr/ps957/wmos-ekviasmos-gia-loutro-aimatos-kai-nea-nakba-sth-rafah/

[Previous Article]#

Οι αγωνιζόμενες μάζες ανοίγουν δρόμους ελπίδας και προοπτικής! - ΚΚΕ(μ-λ)

Author: ΚΚΕ(μ-λ)
Categories: Ο κόσμος της εκμετάλλευσης δεν είναι ανίκητος!
Description: Ανατρέποντας τα δεδομένα πολλών χρόνων κινηματικής αδράνειας και απραξίας, οι μάζες των αγροτών και της σπουδάζουσας νεολαίας τις τελευταίες εβδομάδες γεμίζουν τους δρόμους με τις φωνές και το δίκιο τους.
Published Time: 2024-02-24T99-99-99
Tags: ps955
Type: article
Images: 000000.jpg?anchor=center&mode=crop&width=900&rnd=133531169203200000

Ανατρέποντας τα δεδομένα πολλών χρόνων κινηματικής αδράνειας και απραξίας, οι μάζες των αγροτών και της σπουδάζουσας νεολαίας τις τελευταίες εβδομάδες γεμίζουν τους δρόμους με τις φωνές και το δίκιο τους. Με επιμονή και αποφασιστικότητα, κόντρα στην κυβερνητική προπαγάνδα και τις κραυγές των Μέσων Μαζικής Εξαπάτησης, κόντρα στους εκβιασμούς κάθε είδους και τη συκοφαντία, την κρατική καταστολή και την τρομοκρατία. Αλλά όχι μόνο. Επί της ουσίας, τα αγωνιζόμενα τμήματα του λαού στη σημερινή φάση εκ των πραγμάτων αναμετριούνται και με τις «δικές» τους ανεπάρκειες, με τα εσωτερικά προβλήματα του κινήματος, με τις συνέπειες που κληροδότησε η ήττα του εργατικού-επαναστατικού-κομμουνιστικού κινήματος τον προηγούμενο αιώνα. Αυτά είναι που εκφράζονται μεταξύ άλλων και στα ποικίλα πολιτικά και οργανωτικά εμπόδια που στήνουν οι δυνάμεις του συμβιβασμού και της υποταγής- με προεξάρχον το ΚΚΕ-, στην προσπάθειά τους να ανακόψουν την ορμή αυτών των αγώνων και να τους εντάξουν στον κοινοβουλευτικό-εκλογικό τους σχεδιασμό.

Το μεγάλο αγροτικό συλλαλητήριο στο κέντρο της Αθήνας στις 20 του Φλεβάρη, η συγκλονιστική διαδήλωση των φοιτητών στις 8 του ίδιου μήνα, και οι δύο με τη συμμετοχή χιλιάδων λαού και νεολαίας, οι δεκάδες άλλες κινητοποιήσεις, τα μπλόκα, οι μαζικές γενικές συνελεύσεις, οι καταλήψεις αποτελούν την πιο αποστομωτική απάντηση σε όλους αυτούς! Πολύ απλά, γιατί παρά τα σοβαρά και κρίσιμα προβλήματα που έχουν αναδειχτεί στο πλαίσιο της πάλης, αποδεικνύεται ξανά και ξανά ότι η οργή και η αγανάκτηση δεν περιμένουν! Το ίδιο αποδεικνύεται και από τις απεργιακές κινητοποιήσεις των εργαζομένων στα τηλεφωνικά κέντρα, που ανακάλυψαν μέσα στη μάχη τη σημασία της συνδικαλιστικής οργάνωσης, με ίδρυση σωματείου στο εργασιακό κάτεργο της Teleperformance.

Οι μάζες, άλλωστε, όταν επιλέγουν τον δρόμο του αγώνα, το κάνουν γιατί θέλουν να νικήσουν, όποια και αν είναι τα σχέδια και οι υπολογισμοί αυτών που εμφανίζονται κάθε φορά ως «ηγεσία» τους. Και εκεί βρίσκεται και η καλύτερη απάντηση στις κραυγές της μοιρολατρίας, σε αυτούς που αρνούνται το δικαίωμα του λαού να παλέψει έξω από τις συστημικές προδιαγραφές τους, στη θεωρία της «ματαιότητας» και «αναποτελεσματικότητας» των αγώνων. Αυτή ακριβώς η θέληση και ανάγκη πρέπει να υπηρετηθεί από τις δυνάμεις εκείνες που επιδιώκουν να ενισχυθεί η κατεύθυνση της αναμέτρησης στις κοινωνικές και πολιτικές εξελίξεις, ενάντια στους τακτικισμούς και τη ρεφορμιστική υποταγή, στη γραμμή της αναχώρησης και του κλεισίματος της πάλης. Από αυτή τη διαδικασία θα αντλήσει ισχύ και εμβέλεια αυτή η κατεύθυνση, η οποία όσο δυναμώνει, τόσο περισσότερο θα ισχυροποιεί με τη σειρά της και την προοπτική νίκης των κινημάτων.

Κλυδωνισμοί στο αστικό πολιτικό σύστημα

Η δήθεν ακλόνητη κυβέρνηση της ΝΔ του 41%, που ελλείψει αντιπολίτευσης παίζει χωρίς αντίπαλο στο αστικό πολιτικό σκηνικό, βρήκε τον πραγματικό της αντίπαλο στους δρόμους. Και αυτό το στοιχείο, που έχει ήδη προκαλέσει ρωγμές στις συνειδήσεις την κοινωνικής πλειονότητας για την υποτιθέμενη παντοδυναμία με την οποία ήθελε να εμφανίζεται ο Μητσοτάκης, συμβάλλει σημαντικά στην αστάθεια που αντιμετωπίζει συνολικά το αστικό πολιτικό σύστημα. Με μία έννοια, αναδεικνύεται έτσι ακόμα πιο επιτακτικά για τα ξένα και ντόπια κέντρα εξουσίας η ανάγκη επιτάχυνσης των διεργασιών για τη διαμόρφωση της κοινοβουλευτικής εναλλακτικής στην κυβέρνηση της ΝΔ, που θα έχει την ικανότητα να απορροφάει τους κραδασμούς της κοινωνικής βάσης.

Ακόμα περισσότερο, το παραπάνω ισχύει όταν σε μια εποχή κρίσης και παρόξυνσης των ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών, όπως η σημερινή, η ντόπια αστική τάξη όλο και περισσότερο αποδεικνύει τον ανερμάτιστο χαρακτήρα της, το «πάμε και όπου βγει» και «όπου προστάξουν» τα ιμπεριαλιστικά αφεντικά. Σε αυτό το πλαίσιο, όλο και πιο έντονα αναδεικνύονται τα αδιέξοδα που παράγει η διπλή εξάρτηση της χώρας από Αμερικάνους και Ευρωπαίους ιμπεριαλιστές, με την άρχουσα τάξη και την κυβέρνησή της να βρίσκονται ξανά εν μέσω διασταυρούμενων πυρών.

Είναι σαφές ότι η αποστολή της φρεγάτας για τη συμμετοχή στην ευρωενωσιακή επιχείρηση «Ασπίδες» στην Ερυθρά Θάλασσα κάθε άλλο παρά είναι ικανή να αντισταθμίσει την όλο και μεγαλύτερη πρόσδεση στο αμερικανικό άρμα σε όλα τα επίπεδα. Από τις συμφωνίες με τις ΗΠΑ για τα νέα εξοπλιστικά προγράμματα-μαμούθ που θίγουν αντίστοιχα ευρωπαϊκά, την απόλυτη στοίχιση στις αμερικανικές απαιτήσεις στον άδικο πόλεμο της Ουκρανίας, την πλήρη ευθυγράμμιση στην αμερικανική πολεμική ατζέντα στην ευρύτερη περιοχή, συμπεριλαμβανομένης της στήριξης στη σιωνιστική σφαγή του παλαιστινιακού λαού, μέχρι τη μετατροπή ολόκληρης της χώρας σε απέραντη αμερικανοΝΑΤΟϊκή βάση, δεν έχει όριο η συμμόρφωση της ντόπιας άρχουσας τάξης με τις επιδιώξεις των υπερατλαντικών της αφεντικών. Βρισκόμαστε σε μια συγκυρία, μάλιστα, που στη βάση των αρνητικών εξελίξεων στην Ουκρανία για τη Δύση στην αντιπαράθεσή της με τον ρωσικό ιμπεριαλισμό, αλλά και ενόψει των εκλογών στις οποίες βαδίζει η αμερικανική υπερδύναμη με όρους βαθιού εσωτερικού διχασμού, τίθεται εκ νέου το ζήτημα της σχέσης των Αμερικάνων με τους συμμάχους-ανταγωνιστές τους στην Ευρώπη, όπως εκφράστηκε χαρακτηριστικά από τις δηλώσεις Τραμπ για τα χαμηλά ποσά χρηματοδότησης του ΝΑΤΟ, στα οποία, από την άλλη πλευρά, η χώρα αναδεικνύεται από τις «πρωταθλήτριες» με υπερκάλυψη των στόχων ως προς το ΑΕΠ που έχει ορίσει η ιμπεριαλιστική συμμαχία.

Σε αυτή τη συγκυρία, λοιπόν, το ψήφισμα του Ευρωκοινοβουλίου των τρομονόμων και των αντικομμουνιστικών μνημονίων για το «κράτος δικαίου» και τη «δημοκρατία» στην Ελλάδα κάθε άλλο παρά αφορά τον «πόνο» που τάχα έπιασε τους Ευρωπαίους ιμπεριαλιστές για την περιστολή των δημοκρατικών δικαιωμάτων και τη φασιστικοποίηση που στρέφεται ενάντια στην εργατική τάξη, τον λαό και τη νεολαία της χώρας, όπως προσπαθούν να πείσουν οι κάθε λογής ευρώδουλοι της αστικής και ρεφορμιστικής αντιπολίτευσης. Αποτελεί μια έκφραση της ενόχλησης κέντρων της ΕΕ για τη μετατόπιση του κέντρου βάρους της εγχώριας αστικής πολιτικής όλο και πιο πολύ προς την άλλη πλευρά του Ατλαντικού. Και είναι ξεκάθαρο ότι η πρεμούρα της ΝΔ, παρά το πολιτικό κόστος, να προωθήσει το νομοσχέδιο για τον γάμο των ομόφυλων ζευγαριών καμία σχέση δεν έχει με τα δικαιώματα που έχει ανάγκη αυτή η κοινωνική κατηγορία, αλλά -μεταξύ άλλων- με την προσπάθεια του Μητσοτάκη να απαντήσει στα κέντρα αυτά που φιλοτεχνούν το προφίλ του ως «νέου Όρμπαν».

Καμία βεβαιότητα και σταθερότητα δεν γίνεται να υπάρξει σε ένα τόσο ασταθές και ρευστό γεωπολιτικό σκηνικό, όταν μάλιστα οι κίνδυνοι ευρύτερης ανάφλεξης στη γειτονική περιοχή καθημερινά πολλαπλασιάζονται. Αυτή είναι και η βασική πηγή για τα αδιέξοδα της ντόπιας άρχουσας τάξης και τους κλυδωνισμούς στο πολιτικό της σκηνικό. Το τελευταίο διάστημα, μάλιστα, σε αυτό ακριβώς το έδαφος, ακόμα και τα «ήρεμα νερά» που προωθούν οι Αμερικάνοι στην αντιπαράθεσή της με την ανταγωνίστρια τουρκική αστική τάξη φαίνεται να ταράσσονται, όπως έδειξε και το επεισόδιο με την τουρκική ακταιωρό στα Ίμια. Το γεγονός αυτό προσθέτει ακόμα περισσότερα αδιέξοδα σε αυτά που προέκυψαν από τη διαφορετική στάση των δύο αστικών τάξεων στο ζήτημα της Παλαιστίνης, καθώς και ερωτηματικά για το πόσο μακριά μπορεί να την πάει ο ρόλος του «καλού παιδιού» των ΗΠΑ, που φτάνει μέχρι και σε δηλώσεις κυβερνητικών στελεχών για «κατοχή της μισής Κύπρου».

Το τσάκισμα των δικαιωμάτων απαιτεί ένταση της φασιστικοποίησης

Την ίδια ώρα, και παρά τους τριγμούς που αντιμετωπίζει, η κυβέρνηση προχωράει την επίθεση στα λαϊκά δικαιώματα σε όλα τα μέτωπα με όρους οδοστρωτήρα. Και ενώ η καπιταλιστική ακρίβεια τσακίζει κόκαλα και όλο και περισσότερο διευρύνει τις μάζες των φτωχοποιημένων και εξαθλιωμένων, το ένα μέτρο διαδέχεται το άλλο, ισοπεδώνοντας κάθε κατάκτηση στον χώρο της εργασίας, της περίθαλψης, της εκπαίδευσης, στους ίδιους τους όρους ζωής των εργαζομένων και της νεολαίας.

Σε αυτό το πλαίσιο, γίνεται φανερό ότι οι νέοι ποινικές κώδικες που «γεμίζουν τις φυλακές» έρχονται να υπηρετήσουν την περαιτέρω νομική θωράκιση του αστικού συστήματος απέναντι στις εκρήξεις της λαϊκής οργής που αναμένονται. Σε αυτή την κατεύθυνση διαμορφώνεται ένα όλο και πιο αντιδραστικό κλίμα, εντείνεται η αγριότητα της κρατικής καταστολής και τρομοκρατίας, στήνεται μια ολόκληρη βιομηχανία διώξεων σε αγωνιστές και οργανώσεις.

Η νέα «κρίση μέσα στην κρίση» στον ΣΥΡΙΖΑ ενόψει του συνεδρίου του, με παρέμβαση μέχρι και του Τσίπρα για την ανάγκη «προσφυγής στη βάση», με γρήγορη ανταπόκριση από τον Κασσελάκη, αντανακλά αυτές τις πιέσεις που παράγει η συνολικότερη δεξιά μετατόπιση για ακόμα βαθύτερη συστημική προσαρμογή του, γεγονός που μεγαλώνει τη δεδομένη αδυναμία του να διαχωριστεί από την κυρίαρχη πολιτική. Μέχρι και ο Λοβέρδος, που πρόκειται να ανακοινώσει σύντομα το νέο του κόμμα, επιστρατεύεται για να καλύψει τις ανάγκες του αστικού πολιτικού συστήματος για δεξιές εφεδρείες, στην περίπτωση που το ΠΑΣΟΚ δεν καταφέρει να διαμορφώσει σοβαρά δεδομένα στις εν εξελίξει διεργασίες για τη συγκρότηση του δεύτερου πυλώνα του πολιτικού σκηνικού. Ταυτόχρονα, τα ακροδεξιά και φασιστικά μορφώματα σταθερά πριμοδοτούνται, σε αυτή τη φάση ως απαραίτητο συμπλήρωμα της επίθεσης, που θα σπρώχνει όλο και πιο αντιδραστικά την επίσημη πολιτική ατζέντα.

Ο αγωνιστικός αναβρασμός να γίνει κίνημα ανατροπής της επίθεσης

Στη βάση των δεδομένων που διαμορφώνουν εδώ και πάνω από ένα μήνα οι αντιστάσεις και οι διεκδικήσεις αγροτών και νεολαίας, υπάρχουν οι όροι ώστε η απεργία στις 28 του Φλεβάρη να ξεφύγει από τα στενά όρια στα οποία την ήθελαν να περιορίζεται οι εμπνευστές της. Και από κάλεσμα που θα αποτελούσε αφορμή για το σάλπισμα του «τέλους» των κινητοποιήσεων, από μέσο διάσπασης της ενότητας των αγωνιζόμενων κομματιών, να αποτελέσει σημείο συνάντησης της πάλης εργαζομένων-αγροτών-νεολαίας και εφαλτήριο για νέο γύρο κινητοποιήσεων. Οι δυσκολίες στους χώρους δουλειάς και οι αρνητικοί συσχετισμοί είναι δεδομένοι, ωστόσο αυτή είναι η κατεύθυνση που πρέπει να παλευτεί κόντρα σε «θεούς και δαίμονες».

Κρίσιμο ζήτημα αποτελεί, επομένως, η δημιουργία όρων για τη συνέχιση και διεύρυνση της πάλης. Αντιπαλεύοντας τη λογική της παραπομπής των «λύσεων» στα μηνύματα που υποτίθεται πως θα σταλούν στην επικείμενη ευρωκάλπη των ιμπεριαλιστών, που είναι και η πραγματική ουσία της γραμμής με την οποία κινούνται οι δυνάμεις του συμβιβασμού μέσα στο κίνημα. Σε αντιπαράθεση με τη λογική της διαπραγμάτευσης και της ενσωμάτωσης, είτε αυτή εκφράζεται με την αναζήτηση συνεννοήσεων με τους κάθε λογής παράγοντες του συστήματος είτε με την πλήρη αποδοχή του πλαισίου της τηλεκαταστολής, που έχει ήδη προξενήσει σοβαρή ζημιά στο φοιτητικό κίνημα. Ξεπερνώντας τη λογική των αγώνων «μιας ριξιάς», της «κορύφωσης» των κινητοποιήσεων στην απεργία και κατά την ψήφιση των νόμων, προτάσσοντας την κατεύθυνση του μαζικού και ανυποχώρητου αγώνα.

Η ίδια η πραγματικότητα έχει θέσει επί τάπητος το ζήτημα του Μετώπου Αντίστασης και Διεκδίκησης, ως κατεύθυνσης που έχουν ανάγκη οι μάζες που έχουν επιλέξει τον δρόμο του αγώνα, κόντρα στις συνδικαλιστικές ηγεσίες και τη ρεφορμιστική αριστερά, που κάνουν τα πάντα για να μη συνενωθούν οι αντιστάσεις σε ανώτερο επίπεδο. Η κατεύθυνση αυτή, στον βαθμό που υπηρετηθεί στην πράξη και δώσει αποτελέσματα, είναι η μόνη που μπορεί να διαμορφώσει τους όρους για μια κεντρικού χαρακτήρα αντιπαράθεση του λαού και της νεολαίας με την επίθεση που έχουν εξαπολύσει οι δυνάμεις του συστήματος. Μέσα στον λαό και με τον λαό, με κοινή δράση και συντονισμό, οι δυνάμεις που θέλουν η υπόθεση της λαϊκής πάλης να μη μείνει στα μισά του δρόμου οφείλουν να αναλάβουν αυτή την ευθύνη.

Source: https://www.kkeml.gr/ps957/oi-agwnizomenes-mazes-anoigoun-dromous-elpidas-kai-prooptikhs/

[Previous Article]#

Copyright (C) 2024 Marxist-Leninist-Maoist.
Permission is granted to copy, distribute and/or modify this document under the terms of the GNU Free Documentation License, Version 1.3 or any later version published by the Free Software Foundation; with no Invariant Sections, no Front-Cover Texts, and no Back-Cover Texts. A copy of the license is included in the section entitled "GNU Free Documentation License".